Aurelia’s op kamers (deel 2)

Deel 2. Lees eerst “Aurelia wordt Slavin “?. Dit is je eerste opdracht slavin. De notaris gaf haar een envelop. Opdracht 1 Slavin, Ga naar huis. Vertel je ouders vanavond nog dat je 3 weken met Wendy gaat kamperen. Wendy is iemand die je nog zal ontmoeten. Zij is de zogenaamde dochter van de Notaris. Zij zal ook je dekken als je ouders bellen. Hierna ga je naar het station en in bagagekluis 12 zit de kleding die je aan moet. Deze trek je aan. Kleed je om op de WC. Je oude kleding doe je in bagagekluis 12. De code van de kluis is 99. Daarna neem je de trein naar Rotterdam en ga je naar het adres onderaan deze brief. Dit is je nieuwe huis. De code van de deur van je huis is 0001. De volgende opdracht krijg als je daar bent. Succes. Mr Beesd. Aurelia zuchtte. En mijn opleiding dan? Je bestaat niet meer, dus de school kent je ook niet meer. Aurelia knikte en zuchtte. Ik begrijp het. Was dit wel de 10 miljard waard, dacht Aurelia. Maar terug kon ze ook niet meer. Aurelia vertrok op weg naar huis. Terwijl ze in de bus zat, voelde ze wel een bepaalde opluchting. Ze had de keuze gemaakt, ze moest het nu alleen nog maar volhouden. Het was wel makkelijk, als alles voor je wordt besloten. Thuis aangekomen ging ze meteen naar haar Moeder. Mam, ik ga 3 weken kamperen oke met Wendy? Ze had besloten net te doen alsof wat ze deed heel gewoon was. Wat? Ik ga kamperen in Friesland. Nu? Waarom zo plotseling? We hebben er zin in en het wordt mooi weer. En je school dan. We hebben toch niet zoveel meer te doen met de vakantie voor de deur. En wie is Wendy? Een vriendin van school, haar vader is Notaris. Dat zei ze om de zorgen van haar moeder weg te nemen. Ik geef je wel haar adres. Neem je mobiel wel mee. Natuurlijk. Hoe laat ga je. Zo meteen. Wendy’s vader brengt ons. Goed als je dat wilt, moet je het zelf weten. Je bent 18 dus. Maar ik vind het wel erg plotseling. Heb ik ooit gekke dingen gedaan, Mam? Nee, en ik vind ook dat ik je vrij moet laten in je keuzes, ook als je wel gekke dingen zou willen doen, je bent verstandig genoeg lijkt mij. Dank je wel Mam. Ze liep snel weg omdat ze het erg vond om haar moeder voor te liegen. Vlug gooide ze wat kleren in haar tas, het maakte toch niet uit wat, want ze zou het toch niet aan mogen, wist ze, ze nam afscheid van haar moeder en pakte de fiets naar het station. Opgewekt als ze was fietste ze naar het station. Het leek wel of ze er zin in had. Maar hoe dichterbij het station, hoe banger ze werd. Ze verzamelde al haar moed opende kluis en pakte de tas eruit en gooide haar tas met mobiel erin. Vlug liep ze naar de wc. Op de wc begon ze de kleren uit de tas te halen. Uit de tas pakte ze; een heel korte zwarte plooi rokje van katoen, een grasgroen T-shirt met korte mouwen, een grasgroene string van latex, een grasgroene beha van latex, een stel grasgroene nylon kousen en een stel zwarte laarzen, met een ronde neus en met een naaldhak van 10 cm. Aurelia bekeek het allemaal en slikte. Het viel eigelijk nog mee, maar voor haar wat het een hele stap om het aan te trekken. Zoiets had ze nooit aangehad. Ze kleedde zich om. De string zat behoorlijk strak in haar bilspleet en drukte erg in haar kruis. Dit was de eerste keer dat ze een string droeg. Laat staan een latex string. Het voelde erg onaangenaam. Daarna de beha. De beha was goed op maat en zorgde ervoor dat haar borsten nog verder werden opgetild en naar voren staken. De beha zat heel strak om haar borsten en haar tepels priemden er door heen. Kousen had ze nog nooit aangehad. Ze kwam tot halverwege haar bovenbenen en werden omhoog gehouden door een elastieken kanten band. Dit was een heel apart gezicht vond ze. Het rokje was te kort en kwam net niet over haar billen. Het liet zeker 15 cm van haar bovenbenen bloot zodat iedereen kon zien dat ze sexy kousen aan had en je kon de onderkant van haar billen en string zien zitten. Door haar laarzen, die tot haar knieen kwamen, werden haar billen verder opgetild, zodat het zicht op haar achterste nog beter was. Het lopen op haar laarzen maakte alles nog moeilijker. Aurelia wist zeker dat ze erg zou opvallen. Ze voelde zich erg ongemakkelijk en kwetsbaar in deze kleding. Maar ze wist ook wel dat dat juist de bedoeling was. Ze bleef nog even op de WC en verzamelde al haar moed. Met haar gezicht strak vooruit, liep ze naar de bagagekluis. Het lopen op laarzen met een hoge hak was ze totaal niet gewend en ze liep behoorlijk wankel door het stationsgebouw. Ze gooide al haar oude kleren in de bagagekluis en deed hem dicht. Ze probeerde met de code het weer te openen en het verwonderde haar niet dat dat niet meer kon. Nu moest ze wel. Voorzichtig wankelend liep ze naar de kassa om een kaartje te kopen. Ze zag dat de oudere vrouw haar afkeurend aan keek, maar ze negeerde het maar. Alleen ze voelde het schaamrood op haar gezicht steeds verder toenemen. Toen ze door de tunnel naar het perron liep merkte ze dat verschillende mannen en ook vrouwen omkeken. De mannen met een glimlach op hun gezicht genietend van het uitzicht op haar achterwerk en benen. De vrouwen afkeurend. Aurelia bleef maar stug en voorzichtig doorlopen. Op het station zocht ze een rustig plekje achteraf en ze was blij dat ze de betrekkelijke en rust en veiligheid van de trein kom opzoeken. In de trein zocht ze een rustig plekje en bleef stug het raam uitkijken. Ze was blij dat ze haar voeten rust kon geven, want ze deden nu al pijn. Al snel kwam er een man tegen over haar zitten, terwijl er volgens haar nog voldoende plek in de trein was om niet bij haar te hoeven zitten. Wordt vervolgd….. “