Aurelia ontmaagd (deel 6)

Lees ook de vorige delen, hoe Aurelia slavin wordt! Toen Aurelia een beetje bijgekomen was besefte ze wat er gebeurt was. Dit was de eerste keer dat ze niet door haarzelf te vingeren klaar was gekomen. Ze wist niet dat het ook zo kon. Ze stond op en draaide zich om. Ze keek recht op de straat naar een groep mannen die haar stonden aan te kijken. Nee, dat…ze… Ze was het helemaal vergeten, maar iedereen had mee kunnen genieten van hun vrij partij. Oh ze schaamde zich diep. Vlug pakte ze een handdoek en droogde zich af. Wendy was in de slaapkamer waar ze haar haren aan het drogen was met de handdoek. En was het lekker? vroeg ze. Aurelia knikte. Maar iedereen heeft ons gezien. Ja dat is toch niet zo erg? We doen toch niks verkeerds. Ik schaam mij, jij niet dan. Nee hoor ik ben het allang gewend. Hier dit is voor je oksels en kutje. Ze gaf Aurelia een flesje met wit spul. Hier moet je de plekken mee in smeren naar het scheren. Aurelia pakt het fles, deed wat op haar handen en wreef haar nog gevoelige schaamstreek in. Ze stond in brand!. Oh wat brandde dit. De tranen sprongen in haar ogen. Maar de pijn trok snel weer weg. Wendy keek haar met een glimlach aan. Vervelend he, maar het is wel goed na het scheren. Aurelia zei niks en droogde zich verder af. Ze vond het allemaal een beetje te veel worden. Het ene moment was het zalig, het andere moment weer heel vervelend of pijnlijk. Zo was ze niet, die past niet bij haar. Wendy zag het en legde haar hand om haar heen. Rustig maar, ik ben bij je. De tranen biggelden over haar wangen. Ik wil dit niet. Waarom doe je dat dan? Ik ben bang als ik stop dat ik eeuwig spijt heb. Je moet het wel willen meisje want anders hou je het nooit vol. Vind jij het niet erg dan? Nee, maar ik ben al heel lang slavin. Ik weet niet beter. Ik vind het allemaal zo moeilijk en vernederend. Waarom? Nou die mannen op straat lopen gewoon de genieten van ons. Ja en, ken jij ze? Nee, maar ik schaam me zo als ze mij zo zien. Waarom? Nou dat hoort toch niet. Van wie niet? Nou van… Aurelia wist niet goed wat ze moest zeggen. Ja maar…Luister je vind het moeilijk omdat je geleerd is dat het niet zo hoort. Maar eigenlijk doe je niks verkeerd en hoef je je nergens voor te schamen. Je bent een heel mooi meisje. Waarom zou je dat verbergen? Je pakt een mooi beeldje toch ook niet in. Die zet je toch ook op een plek waar iedereen dat kan zien. Je moet leren je niks van anderen aan te trekken. Je moet doen wat je Meester goed dunkt. Hij weet wat goed voor je is. Zul je dat proberen? Aurelia knikte. Ze vond het wel nog erg verwarend en voelde zich behoorlijk onzeker, maar wat Wendy zei, klonk erg zinnig. Aurelia had zich intussen afgedroogd en had de laarzen die Wendy haar gaf weer aangedaan. Ze liep naar de spiegel. Ze leek met haar raven zwarte glanzende haar heel anders. Niet meer het lieve meisje. Zo vond het erg onwennig en haar kale kleine meisje poesje maakt het er niet beter op. Het voelde erg kwetsbaar aan. Aurelia ging op bed zitten en begon haar zwarte haren sluik te kammen. Wendy was intussen de kamer uitgelopen. Terwijl Aurelia haar zwarte haren aan het kamen was, bekeek ze zich in de spiegel. Ze viel met haar zwarte haren die tot halverwege haar schouders kwamen veel meer op vond ze. Het leek of het meisje dat ze in de spiegel zag niet meer hetzelfde meisje was dat ze zo goed kende. Dit meisje leek veel harder dan het zachtaardige meisje die ze eigenlijk was. Ze was meer sletachtig geworden. De lange zwarte laarzen met hak van 10 cm maakte haar ook langer en maakt haar minder het kleine meisje dat ze eigenlijk was. Alleen haar kale spleetje vertelde weer wat anders. Dat was een spleetje van een meisje van 10. En het spleetje past weer totaal niet bij haar super grote borsten. Aurelia vond het allemaal erg verwarend. Aurelia was klaar met het kamen en had eigenlijk honger. Ze ging kijken wat Wendy aan het doen was. Ze liep de slaapkamertje uit en zag dat de deur die naar het luxe gedeelte van de flat leidde open stond. Was Wendy daar heen gegaan? Mocht dat wel? Aurelia kijk door de deur. Het was er helemaal donker. Ze riep Wendy maar niemand antwoordde. Zou er iets met haar zijn? Voorzichtig stapte ze de ruimte binnen. Het was er helemaal donker. Wendy riep ze nog een keer. Plotseling sloeg de deur dicht. Aurelia schrok. Shit. Ze liep naar de deur maar die ging niet open. Plotseling zei een donker stem achter haar. Zo slavin dat is niet best dat ik je hier aan tref. Aurelia schrok en draaide zich om. Ze zag niks. Wie…wie bent u? Slavin leg mij eens uit wat je hier doet… Ik ik zocht…Wendy stotterde ze. Ze voelde de angst toenemen. Mag je hier zijn? Nee eigenlijk niet. Kom mee. De man pakte Aurelia bij haar arm en sleept haar mee een hoek om. Wat gaat u met mij doen….piepte ze. Je straffen voor je ongehoorzaamheid. Sorry het spijt me, riep Aurelia met doodsangst. Maar de man reageerde niet en trok haar in een donkere kamer waar het behoorlijk schemerig was en een vuurkorf achterin de enigste verlichting was. De man legde haar hardhandig met haar rug op een verhoging. Het lag erg onaangenaam want de verhoging was bedenkt met allemaal scherpe richels die gemeen in haar rug duwden. Aurelia kermde het uit. De man pakte haar polsen en legde deze vast in 2 beugels recht boven haar hoofd. Hierdoor werden haar armen tot het uiterste gerekt. Haar boven benen werden in 2 beugels gelegd die een halve meter boven het platform uit kwamen. Eigenlijk zoals bij een gynaecoloog. Maak mij los ik heb het zo niet bedoelt. Het spijt me schreeuwde Aurelia. De man die Aurelia nauwelijks kon zien reageerde echter niet. Plotseling voelde ze een naald in haar tepel steken. Aurelia gilde het uit. Hetzelfde met haar andere tepel. Ook deed hij dit in het vlees van haar borsten. Aurelia hield het niet uit en gilde en schreeuwde. Ze vervloekte de man voor alles wat ze maar kon bedenken. Opeens voelde ze een rubberen bal in haar mond geduwd worden. Deze werd met een riem over haar hoofd vastgemaakt. De bal zat diep en sperde haar kaken wijd open. Ze kon allen nog maar een murmel geluid uitbrengen. Door haar wilde bewegingen merkte ze dat ze lucht te kort kwam en ze moest wel rustiger worden. Aurelia werd nu echt bang. Ze zag de man voor haar verschijnen en zijn broek omlaag treken. Vaag kon ze zien dat hij iets over zijn lul schoof. Het leek wel een koker. De man ging tussen haar benen staan en Aurelia zag plotseling wat de man van plan was. Ze wilde keihard Nee schreeuwen. Maar machteloos moest ze toekijken wat er ging gebeuren. Ze voelde hoe de ronde kant van de koker tegen haar kale spleet drukte. De man begon kleine stoot bewegingen te maken en ze voelde haar spleetje open gedrukt worden. Ze had nog nooit een man in zich gehad en nu werd haar maagdelijk kutje op brute wijze open gedrukt. Ze voelde de koker met elke beweging dieper gaan. Ze probeerde weestand te geven, maar elke keer werd haar kutje verder opgerekt. Met elke beweging dacht ze dat ze niet meer kon hebben en met elke beweging ging het maar verder. Ze had het idee dat de koker er al heel ver inzat en haar kutje voelde ongeloofelijk opgerekt en deed ontzettend pijn. Ze wilde het uitschreeuwen. Eindelijk leek het erop dat de man niet verder kon. Maar hij gaf een exrta stoot en ze voelde iets in haar openscheuren. Ze besefte dat ze nu geen maagd meer was! De man ging sneller en harder stoten Aurelia probeerde de bewegingen te volgen haar heupen. Maar door de pijn en de wilde bewegingen was dit niet te doen. Ze moest ook proberen de ademen door haar neus om niet de stikken. Dit had ze nooit gewild. Aurelia merkte dat ze buiten zichzelf trad. De pijn leek haar niet meer te deren. Het was er wel maar het was alsof ze er niet meer mee in verbinding stond. Het leek wel of ze naar zichzelf stond te kijken. Het duurde dan ook even voordat ze doorhad dat de man was gestopt en vertokken. De koker had hij zo diep mogelijk laten zitten. Aurelia keerde terug in haar lichaam en de pijn leek nu af te nemen en draagbaar te worden. De man kwam niet meer terug en behalve het knetteren van de vuurkorf was het erg stil. Aurelia probeerde tot rust te komen. Ze begon rustiger te ademen en voelde de pijn door haar hele lichaam af nemen. De vermoeidheid sloeg toe en ze merkte dat ze erg moe was van alles. Langzaam zakte ze weg in een diepe onbewustzijn….. Wordt vervolgd…. “