Andiane – Enclave van Paria’s en Zonderlingen – Deel 6

Lianne verteld:
Dieny ligt op een ligstoel bij het zwembad. “Blijkbaar was het een goed gesprek zusje. Je straalt helemaal.” Ze knikt lachend. “Je zou kunnen zeggen dat we met 4 monden hebben gesproken. Als ik zou zeggen dat we er goed uit zijn gekomen dan zou dat weliswaar politiek correct, maar geen enkel recht doen aan hoe wij van elkaar hebben genoten… Ik moet je bedanken. Jij hebt mijn ogen geopend voor mijn eigen, maar vooral ook voor de verlangens van Livy.” “Waar is ze overigens?” “Ze heeft net gezwommen en is nu douchen.”
Dieny vraag ons of we Pizza lusten omdat zij met Livy al twee heeft voorbereid. Zowel John als ik geven aan dat we beiden dol zijn op zelfgemaakte pizza. Nadat ze Bas de opdracht heeft gegeven om de levensmiddelen uit de zadeltassen in de koeling te ruimen wil ze van ons weten hoe wij de rit hebben gevonden. We uiten ons in superlatieven en vertellen haar dat we ook Isabel en Figo hebben ontmoet. Bij het noemen van hun namen is Dieny zichtbaar aangedaan. Ze vertelt ons dat ze de twee, als haar kinderen is gaan beschouwen. John vraagt haar hoe zij zelf aankijkt tegen alle vormen van seksualiteit die blijkbaar in alle vrijheid in en om haar dorp worden uitgeleefd. Dieny verteld dat zij alles wel kan accepteren, zolang het maar rijmt met de drie geboden. De enige uitzondering hierop vormden inmiddels mensen met extreme BDSM voorkeuren. Een paar maanden geleden had zich een bdsm stel gemeld dat zich in Andiane wilde vestigen. Haar ultieme droom was het om door haar partner voor het leven verminkt te worden. In tegenstelling tot wat je zou denken, was zij de dominante binnen de relatie. We hebben hen geadviseerd in therapie te gaan. John is me net voor. “maar wat doen jullie om te voorkomen dat mensen die worden afgewezen, jullie uit wraak verraden.” Daar hebben we Dominique voor . De aspiranten, maar ook de zoals wij dat noemen ‘sexclusive holidaymakers’, kunnen ons uitsluitend via het darkweb. Ze kennen Andiane niet en onze namen niet. Al voor het eerste contact moeten ze hun antecedenten en financiën zonder voorbehoud voorleggen.

Dominique was en is een vermaard hacker. Hij controleert de antecedenten en na goedkeuring vraagt hij voor een inkomensafhankelijke storting op een geheime bankrekening ten behoeve van verder onderzoek. Zowel de aspirant als wij kunnen zodoende op elk moment uit de procedure stappen. Nadat de aanbetaling is ontvangen en het verdere onderzoek geen beletsel aan het licht heeft gebracht komt voor de aspiranten de moeilijkste beslissing. Zonder dat ze nog iets tegen ons in de hand hebben willen we van hen compromitterende geschriften, foto’s en of video’s. Dat moet zorgen dat de schade die zijzelf oplopen bij openbaring van de geheimen van Andiane, tevens hun eigen leven op zijn minst op de kop zal stellen. Na goedkeuring wordt opnieuw op basis van inkomen, de definitieve reissom, c.q. bij aspirant volgelingen het inkoopbedrag vastgesteld. ” “Heeft er nog nooit iemand proberen te infiltreren?” vraagt John “Één keer! Al bij het eerste onderzoek bleek dat het betreffende stel, dat zich hier wilde vestigen en dat beweerde broer en zus te zijn, FBI agenten waren. Dominique vroeg een aanbetaling die in geen enkele verhouding stond tot de voorgespiegelde inkomsten. Desondanks werd het bedrag prompt gestort. We hebben dat bedrag overgemaakt naar een Amerikaanse stichting die ongehuwde tienermoeders opvangt. Het afschrift van die storting en de dank mail van de stichting heeft Dominique doorgestuurd naar het FBI.” “Zo maak je geen vrienden zusje!” Er brand een fanatiek vuur in haar ogen. “Laat ze mij maar voor één van hun hypocriete rechters slepen. Nog voor de eerste zittingsdag zullen een aantal rechters van het hooggerechtshof, leidende politici en hooggeplaatste FBI officials, persoonlijk e-mails ontvangen, die de onthullingen van Snowden laten verbleken. Het hoofd van de FBI divisie die belast is met onderzoek in zedenzaken, heeft na die infiltratiepoging, zijn mailtje al mogen ontvangen. Hij heeft ervoor gekozen om met vervroegd Pensioen te gaan. Hij weet dat hij in de gaten wordt gehouden en dat bij zijn volgende bezoek aan een Colombiaanse bordeel, waar jonge jongens, kinderen nog, worden aangeboden, foto’s zullen worden gepubliceerd…
Het blijkt dat het vaak onze leiders en voorgangers zijn, de mensen die zeggen het beste met ons voor te hebben, die in werkelijkheid het meeste te verbergen hebben.”

De Pizza met verse tonijn is heerlijk en van de twee volle bakblikken blijven hooguit een paar kruimels over. Het loopt al tegen negenen als alles is opgeruimd. “Zo kids, zeg welterusten tegen Lianne en John en dan naar boven. Ursula is morgen om 9 uur hier.” “Slapen ze bij jou Mama?” “Ik denk het wel liefje?” “Mogen we voor het slapen gaan nog NCIS kijken. Is goed, maar daarna gaat het licht meteen uit.” Zowel bas als Livy geven ons een goede nachtzoen op onze mond. Alleen bij de nachtzoen tussen Dieny en Livy is duidelijk sprake van de uitwisseling van speeksel.
“Lianne, wil jij de kussens op het terras in de kist ruimen? Er is regen voorspeld. Dan kun je daarna de pui dichtschuiven… Kom John. Dan mag jij in de wijnkast vast een wijntje uitkiezen.”
John verteld:
“Doe maar zelf Dieny, wat wijn betreft ben ik niet eenkennig. Zolang hij maar rood en droog is”. Ze neemt mijn hand in de hare. “Meekomen jij!” In een soort van bijkeuken waar onder andere een grote tweedeurs wijnkoeler staat pakt ze me bij mijn schouders en kijkt me verdrietig aan. “Begrijp me niet verkeerd John, ik mag je graag, maar de liefde zoals Lianne die voelt, die is er niet. Het is duidelijk dat zij al die tijd op je is blijven wachten. Maar ik… Ik denk dat er gewoon te veel is gebeurt.” “Wat probeer je me te zeggen Dieny? Als je niet wil dat ik bij je slaap, dan begrijp ik dat. Als je Lianne voor jezelf wil, dan moet ik je teleurstellen. De John van toen had zich waarschijnlijk omgekeerd en ondanks alle pijn, zich teruggetrokken. Maar die van nu…” Ze legt een vinger op mijn mond. “John, Je kunt hier blijven, graag zelfs. Het zal je aan niets ontbreken, zeker niet aan seks. Vannacht wil ik je wel ontvangen. Seks om de seks zo te zeggen.” ” Sorry Dieny, maar ik hoef echt een aalmoes seks van jou. Bij mij zijn seks en gevoel namelijk met elkaar verbonden.” “Bedankt John… Ik wist dat je me zou begrijpen!” Ik schudt met mijn hoofd. “Nee Dieny, ik begrijp je niet!” En je dank, wil ik al helemaal niet! “Je gaat dit aan Lianne vertellen!? ik zie het aan je… Ik waarschuw je John! Doe dat niet!!!”
“Waar blijven jullie. Zijn jullie de druiven nog aan het plukken?” “Geef me een paar dagen John!” Ik knik, grijp de eerst beste fles rode wijn uit de kast en loop, direct gevolgd door Dieny, naar de woonkamer. Lianne zit in haar korte zomerjurkje, met de benen onder haar getrokken, op een tweezitter. “Jullie geloven nooit wat ik zojuist gezien heb.” Ik kijk haar vragend aan. “Terwijl ik de kussens bij elkaar zocht… ik dacht eerst dat een vrouw aan de bosrand haar hond uitliet. Ze zwaaide zelfs nog even naar me en ik zwaaide terug. Pas toen ze wat dichterbij was zag ik dat het geen hond, maar een man was die aangelijnd op handen en voeten achter haar aanliep. Hij tilde zelfs een paar keer een been op om te…” “Dat is Lady Mac. Dermot met haar man Lord Arthur Mac. Dermot. In de ene week per jaar dat ze hier zijn is Arthur alleen nog maar de uitgediende fokhond van de Mac. Dermot’s. Zij wordt regelmatig gedekt door viriele vruchtbare honden waarbij hij geacht wordt het sperma dat uit haar gaten loopt te drinken. Wordt zij geneukt door ander mannen en hij???” “Nee Lianne zij wordt gedekt door hun honden.” Ik zie hoe een rilling door haar lijf trekt. “Nou… Elk diertje zijn pleziertje zullen we maar zeggen.” Dieny knikt. “Zeker als dat pleziertje alleen genoeg is om Eva, Marie en Jerome een half jaar de kost te geven.” Ik drink mijn glas leeg en kijk van Dieny naar Lianne en terug. Ik bewonder mijn kleine zusje om alles wat zij gedaan heeft. Maar ze vraagt mij, al is het maar voor een paar dagen iets te verzwijgen voor Lianne, de vrouw die altijd en onvoorwaardelijk van mij, van ons, heeft gehouden. Waarschijnlijk ziet Dieny mijn worsteling. “John je hebt het…” “Nee Dieny, ik heb niks… ” Ik sta op. “Ik haal morgen mijn spullen wel op!” Ik zie een verbeten trek om Dieny’s mond. Waar wil je heen John een telefoontje van mij is genoeg om…” “Om wat zusje? Wil je me bang maken? Onder druk zetten? Ben je ook gewoon een valse profeet wiens geboden voor iedereen gelden, behalve voor haarzelf?” Dieny’s ogen schieten vuur. “John… Nu ga je te ver!” Vanuit een ooghoek zie ik hoe Lianne zit te huilen. Ik kijk haar aan. “Wil je hier blijven liefje?” “Maar John, we hebben haar pas net gevonden!?” “Ik weet het schat. Je hebt mijn mobiele nummer. Ik blijf nog minstens een week in de buurt… Daarna ga ik terug naar Nederland. Maar je mag me altijd…” “Maar waarom John? … Dat antwoordt heeft ons zusje, lieverd.” Terwijl de tranen over mijn wangen biggelen rijdt ik even later door Andiane.
Ik stop bij de B&B van Jacqueline en vraag om onderdak voor de komende nacht. Met een blos op haar wangen vertelt ze dat zij jammer genoeg geen plaats heeft voor de komende nachten. Ik feliciteer haar met haar loyaliteit en rijdt door naar Montpellier.”

Lianne verteld:
Ik snapte er niks van. Was compleet verstart . ‘Wat was er voorgevallen tussen Dieny en John?’ Het had toch hooguit tien minuten geduurd dat ik bezig was met het opruimen van het terras. Plotseling is John weg en ik lig te huilen in Dieny’s armen. “Wat was dat?” “Mannen Lianne… Mannen… uiteindelijk zijn ze allemaal pikgestuurd.” “Niet John, zo is hij niet. Nadat wij al twee weken samen op weg waren, is het in Lausanne voor het eerst gebeurt.” “Liefje toch. Waarschijnlijk wilde hij gewoon al die tijd mij. Kijk naar zijn vrouw Mieke, ze is net als ik slank en heeft kleine tieten. Jij was gewoon het enige en willige slachtoffer dat voorhanden was, toen zijn hormonen opspeelden.”
Pas achteraf besefte ik dat Dieny koren op de molen van mijn onzekerheid strooide. Op dat moment slikte ik haar verhaaltje voor zoete koek.
“Kom liefje, drink je glas leeg, dan schenk ik nog eens bij. Ik denk dat wij vanavond allebei wel een paar wijntjes kunnen gebruiken.” Met de wijntjes, die opvallend zuur smaken, kneedt ze mijn onzekerheid. “Liefje er is maar een persoon die echt van je houd. Maar één iemand die door je gezette lijf heen kijkt en de mooie vrouw ziet die daarachter schuilt.” Ik ben de viool en mijn zusje is de maestro, die mijn gevoelige snaren bespeelt. Na nog een paar wijntjes ben ik als was in haar handen. “Lianne, liefje. Ga lekker douchen en dan naar de slaapkamer. Ik moet nog een kleinigheidje regelen en kom dan naar je toe.” Ze kust me in mijn nek. “Ik zal je laten voelen wat echte liefde is!”
Ik weet niet wat met me gebeurt. Ik heb wel vaker drie gazen wijn kort achter elkaar gedronken. Maar dat had nooit eerder zo’n sterk effect op me. Terwijl ik onder de douche sta voel ik me duizelig. Tijdens het wassen is mijn lichaam extra gevoelig. Elke aanraking, al is het onder mijn oksels lijkt lustprikkels naar mijn kut te zenden. Tegelijkertijd wordt ik enorm geil. Niet omdat ik aan iemand denk of dat ik überhaupt maar met seks bezig ben. Het gevoel komt uit het niets. Bij het afdrogen is het drogen van mijn kut geen optie. Mijn sapstroom is niet te stoppen. Wanneer ik op het grote bed kruip weet ik niet wat aan me is van pure geilheid. “Zo, zo is mijn liefje al geil?” Het is te ruiken tot beneden!” “Ik zie Dieny in de deuropening. Zij is naakt. Het is alsof ik naar een film kijk. “Ik ben vreselijk geil Dieny.” “Dat weet ik liefje, dat komt omdat ik de enige ben die je boven alles liefheeft.” Zelfs met mijn benevelde brein beseft heel ver weg dat het geen liefde is wat mij nu drijft. “Ik wil je kut Dieny… Ik hunker naar je kutsap en smacht ernaar dat je me leegvreet.” “Wat ben je lekker ordinair Lianne. Zo ken ik je helemaal niet.” Ze springt bij me op bed. Ik wil overeind komen maar val weer achterover. “Laat maar Wijfie, blijf lekker liggen.” Gelijk kruipt ze over me heen en laat haar kut op mijn gezicht zakken. “Toe maar Lianne, vreet van je kleine zusje.” Ik heb het gevoel dat mijn mond een geheel vormt met haar sapvlees. Ook in mijn kruis gebeurt van alles. Ik spreid mijn benen maximaal, ik ben van haar… Ze mag me hebben, in me kruipen. Lianne is niet meer, ik ben alleen nog lust! Ik hoor geschreeuw, ik weet niet, ben ik het zelf of is het Dieny? Het ene na het andere orgasme doorkliefd mijn lichaam. Het voelt bizar… Het lijkt of het buiten mezelf gebeurt… Ik kom klaar, maar mijn hoofd, mijn hart … Ze doen niet mee… Ik verlies alle controle. Vaag hoor ik .. “Ja geef ’t me liefje, laat je maar gaan, laat het maar lopen… Je zusje zal je drinken… Het is tijdens een ongekend hevige orgastische flits dat het licht uit gaat.

John verteld:
Ik lig op het bed van een smoezelig hotelletje in Montpellier. Ik had geen zin om door te rijden en heb bij het eerst beste Hotel een kamer geboekt voor de komende nacht. De TV staat aan, afgestemd op CNN. Het nieuws dring echter niet tot me door. In mijn brein laat ik de gebeurtenissen van de voorbije dagen de revue passeren. Ik heb geen enkel idee, wat Dieny heeft verandert van een meegaande open en lieve vrouw in een intrigante met een verborgen agenda. Op z’n laatst sinds de test had ze moeten weten, dat ik geen enkel beletsel zou vormen voor haar relatie met Lianne. Zeker niet zolang er voor mij ook maar een plekje overblijft. Ik twijfel er aan of het wel zo goed idee was, om meteen de benen te nemen. Ik wil Lianne voor geen goud kwijt. Zij is de liefde van mijn leven. Maar ik wil haar, zeker nu niet, dwingen om te kiezen.
Plotseling gaat mijn gsm over. De kiestoon verraadt me dat het niet Lianne is die me belt. “Met John.” “Meneer John Berns, naar ik aanneem?” “Ja, met wie heb ik het genoegen?” “O, sorry, U kunt me niet. Ik ben Dominique, broer en partner van Jacqueline. Ze heeft me gebeld. Ze is in verwarring gebracht door het bizarre gedrag van uw zus Dieny.” “Was ze zelfs te verward om me onderdak te bieden?” “Dat was haar solidariteit.” “Hoe kom je eigenlijk aan mijn nummer?.” “Om eerlijk te zijn, is dat de verdienste van mijn vrouw.” Hij vertelt me dat Jacqueline al op de dag van onze aankomst mijn telefoon, op een onbewaakt moment via haar laptop met spyware heeft geïnfecteerd. Dat doen ze bij de meeste vakantiegangers en aspiranten, voor de veiligheid. Hij verteld me dat Dieny hem nog voor Jaqueline had gebeld. Ze had hem opgedragen verboden pornografisch materiaal op mijn toestel te plaatsen. Dat en nog enkele gebeurtenissen in het recente verleden doen hem twijfelen aan de psyche van mijn jongste zusje. Hij wil met me afspreken. Hij kan zien dat ik, mijn gsm, zich in Montpellier bevindt en vraagt me om hem, de volgende ochtend op het vliegveld waar hij om c.a. 07:30 uur zal landen, af te halen. We spreken af dat ik hem oppik en dat we onderweg naar Andiane praten. Dat spaart Jacqueline een ritje.
Nadat ik heb opgelegd probeer ik met Lianne te bellen, krijg echter de melding dat het toestel onbereikbaar is.

De volgende dag ben ik al ruim van te voren op het vliegveld. Ik heb nog een paar keer geprobeerd om contact te krijgen met Lianne echter zonder succes. Pas nu besef ik dat ik geen nummer van Dieny heb.
“U moet John zijn!?” Ik kijk in het gespannen gezicht van de man die ik enkele dagen geleden op een foto heb gezien. “Ja die ben ik! Maar hoe?” Hij lacht. “De spyware op je gsm! Als we thuis zijn zal ik het meteen wissen.” “Dat is echt niet nodig. Zeker niet zo lang als jullie me nog als een aspirant zien.” “Dat siert je, John.”
We zijn nog niet goed en wel bij de auto of de gsm van Dominique gaat over. “Hallo schat. Mis je me?” … Op slag verdwijnt de glimlach van zijn gezicht. “Bel gelijk de arts! We komen zo snel mogelijk!” Hij vertelt me dat Jacqueline in paniek is gebeld door Bas. Ze ligt met Lianne in bed. Dieny staart alleen maar verdwaasd voor zich uit. Lianne is helemaal niet wekbaar. “Verdomme, ze heeft waarschijnlijk met GHB gespeeld.” Alhoewel dat gegeven de omstandigheden beslist niet nodig was, gebiedt hij me snel te rijden. Tijdens de rit belt hij de hem bekende arts en brengt hem op de hoogte van het feit dat hij aan GHB gebruik denkt. Wanneer hij heeft opgelegd vertel ik hem dat Lianne nooit ingestemd zou hebben met het gebruik van welke drug dan ook. Zij is altijd enorm bang geweest van drugs,en heeft zelfs nooit, ook maar een trekje van een joint overwogen. Hij zegt dat hij en Jacqueline heel af en toe GHB gebruiken om het gevoel van de seks te versterken. Maar dat zij dat met een minimale dosering doen, waarbij een van beiden dan steevast niet gebruikt. Het gevaar voor overdosering is erg groot. Ik vraag hem wat het gevaar van een overdosis is. “Coma, tot zelfs ademstilstand en overlijden. Vooral in combinatie met alcohol.” Buiten de stad wisselen we van chauffeur. Met ware doodsverachting stuurt Dominique mijn auto omhoog door de heuvels in de richting van Andiane.

Op het moment dat wij met slippende banden naast de villa parkeren voltrekt zich een surrealistisch beeld voor mijn ogen. Op de open plek even verderop staat een helikopter met draaiende motor. Op het terras zitten Bas en Livy te huilen tegen een grote armloze vrouw, die dan weer een zoen op het éne, dan weer op het andere hoofd drukt. In de schoot van de vrouw ligt de verdrietige kop van een grote zwarte Labrador. Jacqueline komt naar buiten gerend. Valt huilend in de armen van Dominique. Ik begrijp dat Lianne beademd wordt en per helikopter zal worden afgevoerd naar het ziekenhuis in Montpellier. Dieny blijkt nu langzaam bij te komen en zal hier verder door de arts worden begeleid. Verdwaasd zie ik hoe Lianne op een brancard naar buiten wordt gereden. Een man, blijkbaar de dokter roept in onze richting. “Elle respire indépendamment nouveau… quelqu’un voler avec?” Dominique legt een hand op mijn schouder. “John, ga jij met haar mee? We nemen snel contact op.”

Al een paar uur nadat zij op de intensive care aan een infuus is gelegd, slaat zij plotseling haar ogen op. “John, jij? Waar ben ik?” Ik leg haar uit wat er, voor zover ik weet, is gebeurt. Ze schudt verdrietig met haar hoofd. Dat was het dus waarom ik mij zo vreemd voelde.” Ze kleurt rood. “De seks met Dieny, begrijp me niet verkeert enerzijds was het weergaloos, maar het voelde niet als mezelf. Ik onderging het; had geen enkele invloed. Ik wil dat gevoel nooit meer.” “Dank je de koekoek zus. Het had je dood kunnen zijn.” “Maar hoe heb ik dat binnen gekregen. Ik vertel haar dat het meestal in kleine flesje wordt geleverd en dat Dieny haar waarschijnlijk via de wijn heeft gedrogeerd. “Smaakte de wijn daarom zo zuur?” Ik trek mijn schouders op. “Op dat moment komt een vrouw binnen die zich voorstelt als. ‘Madame Ballieux police de sûreté’ Ik wordt vriendelijk verzocht de kamer te verlaten omdat ze met Lianne alleen wil spreken. Door het glas van de kamer kan ik zien dat de vrouw aantekeningen maakt in een klein boekje. Een paar keer tijdens het gesprek schudt mijn zus heftig met haar hoofd.” Wanneer zij naar buiten komt knikt de vrouw kort in mijn richting “That i’ll be all.”

Ik ga gelijk terug naar Lianne. “Wat wilde ze van je?” “Ze wilde weten hoe de GHB in mijn systeem kwam.” Ondanks de situatie verschijnt alweer een glimlach om haar lippen. “Mijn systeem!?” Ik heb haar gezegd dat ik een klein flesjes had gevonden in de bar en daarvan had gedronken. Ik dacht dat het een kruidenbitter was.” “En dat geloofde ze?” “Kan dit vrouwtje liegen John?” Ik moet ook lachen nu ze mij als een onschuldige bakvis aankijkt.” “Maar was het verstandig Lianne. Het was Dieny, ons eigen zusje dat je heeft gedrogeerd en zo bijna vermò..” “Gedrogeerd, Ja John. Maar ik weet zeker dat ze me niet echt kwaad wilde doen.” “Maar wat wilde ze dan wel? Eerst bespeelt ze mij zodanig dat ik wegga. En daarna drogeert ze jou.” “Dat weet ik niet. Maar zo gauw ik hier weg mag, gaan we haar dat vragen… Samen!” Ik kus haar voorhoofd. “Is dat alles?” “Al snel vinden onze monden elkaar en bevestigen onze grenzeloze liefde. “Ik had niet moeten weggaan.. ” “Ik had je niet moeten laten gaan.” Er komt een arts binnen. Zij controleert alle apparaten en kijkt tevreden naar Lianne. Ze verteld dat het ergste leed is geleden, dat zo meteen een verpleegster komt om haar los te koppelen. Wel adviseert zij om tenminste vannacht nog, ter observatie te blijven. Ik zie twijfel op Lianne’s gezicht. Nog voordat zij iets kan zeggen reageer ik. “She stays!”
Lachend verlaat de arts met een “Bon jour.” de kamer. “En jij dan John?” “Ik laat mijn liefste nooit meer alleen.” Ik wijs op de fauteuil naast het bed. “Bij mijn weten is nog nooit een man gestorven aan een overnachting in een stoel.”
Ik voel mijn gsm trillen. Het blijkt Dominique. Hij laat me de groeten doen aan Lianne. Ik vraag hem hoe hij weet dat… Hij vertelt alleen maar dat hij veel bronnen heeft, ook bij de politie en het ziekenhuis. Hij is blij dat Lianne, hoe begrijpelijk dat ook geweest zou zijn, geen aangifte heeft gedaan. Het zijn de spoken uit Dieny’s, dus ook ons verleden, die haar hebben gemaakt tot wat zij nu is. Hij hoopt dat wij ons zusje niet de rug zullen toekeren, hij wil ons graag spreken, als Lianne het ziekenhuis heeft verlaten. Wij zeggen hem toe ,dat we de volgende dag naar hem toekomen. Hij vraag ons hem te bellen wanneer we in de buurt van Andiane komen, hij komt dan naar hun B&B. Vannacht blijven hij en Jacqueline logeren bij Dieny en de kinderen. Ik vraag hoe het nu met Dieny is. “Lichamelijk weer helemaal in orde, maar mentaal is ze een wrak.”

De volgende morgen kan Lianne nauwelijks het geduld opbrengen om rustig te ontbijten en de administratieve rompslomp rondom het ontslag uit het ziekenhuis af te ronden. We staan al minstens vijf minuten voor de B&B van Jacqueline wanneer Dominique in een Jeep komt aanrijden. Hij omhelst ons beiden en nodigt ons uit op een koffie in de keuken. Hij vraagt of wij nooit iets gemerkt hebben van de houding van onze ouders jegens Dieny. Wij vertellen hem dat onze ouders nooit een toonbeeld zijn geweest van warmte en waardering. Eigenlijk kon je nooit goed genoeg doen. “Had je een 7 voor je proefwerk, dan had dit ook met een beetje meer inspanning een 8 kunnen wezen. Had je echter die 8, dan waren er nog steeds twee punten meer te halen. Knuffels of andere uitingen van fysieke affectie hadden wij meer van elkaar gekregen dan ooit van onze ouders. Hij vraagt ons of we nooit iets gemerkt hebben van een andere houding jegens Dieny dan hun houding ten opzichte van ons. Wij ontkennen dat stellig. Hij verteld ons dat Dieny hem heeft verteld dat zij, wanneer wij er niet bij waren, voor duivelsgebroed en koekoeksjong werd uitgemaakt. Toen zij nog jong was wist ze niet wat dat betekende maar kon wel aanvoelen dat het zeker niets positiefs was. Al op erg jonge leeftijd had onze vader, wanneer zij even alleen met hem was, haar betast en haar een smerige teef genoemd. Later had hij haar gedwongen de kut van onze moeder te likken terwijl deze vastgebonden lag. Ze mocht pas stoppen als zij was klaargekomen… Hij vroeg dan aan moeder wat er was gebeurt. “Zij spuwde dan uit dat Dieny het resultaat van haar verbintenis met Satan was die haar naar de poorten van de hel had gevoerd. Ze bedankte haar man dan dat hij haar niet had verstoten. Na zo’n gebeurtenis waren ze dan, zeker als Lianne en of ik in de buurt waren, juist heel erg lief en voorkomend ten opzichte van Dieny. Nadat wij even in ons geheugen hebben gegraven kunnen wij ons inderdaad situaties herinneren, dat wanneer wij thuiskwamen onze pa en Ma wel heel erg lief waren voor ons zusje.

Dominique vertelt ons dat Jacqueline in het verleden psychologie heeft gestudeerd. Zij wilde leren om haar eigen nymfomane gevoelens te begrijpen. Te meer zij in haar broer de enig ware levens- en liefdespartner zag. Zij diagnosticeert Dieny als iemand met een borderline persoonlijkheidsstoornis. Nu er echte liefde in het spel komt speelt haar angst voor verlies en verraad van die liefde haar parten. Lianne wil weten waarom dat nu pas uitkomt. Zij had immers jarenlang een relatie gehad met Miran. Dominique legt ons uit dat haar relatie met Miran een was van kameraadschap met seks. Het is juist echte liefde waar Dieny niet mee, kan omgaan. “We weten niet alles wat is voorgevallen; maar het is zeker dat als je ouders, waar je als kind bijna onvoorwaardelijk van houdt, je steeds weer op het verkeerde been zetten door je te misbruiken en je te confronteren met dingen waar je niet aan toe bent, dit onherroepelijk diepe sporen in je persoonlijkheid nalaat.”
“Ik wil naar haar toe?” Ik kijk Lianne aan. “Ga je mee?” Ik leg mijn arm om haar heen. “Natuurlijk lieverd. Het zal zeker tijd kosten, maar wij moeten haar laten voelen dat er bij ons geen dubbele bodems of verborgen boodschappen zijn.” “Ik hou van je John.”
We rijden achter Dominique aan. Nog op het terras komt Dieny, op de voet gevolgd door Jacqueline, naar buiten gerend. Ze werpt zich hysterisch huilend voor ons op de grond. “Sorry Lianne, ik wilde je niet…. Ik wilde alleen maar…” Ze kijkt naar mij omhoog. “John..Kun je me vergeven?” “Niet zo Dieny! … … Kom Lianne, ik denk dat we beter kunnen gaan. Als ons zusje zich als voetveeg wil gedragen moet zij dat weten. Ik heb behoefte aan zelfbewuste mensen om me heen. Mensen die weten wat ze willen en instaan voor hun daden.” Ik zie dat Dominique iets wil zeggen. Het is Jacqueline die hem beduid te zwijgen.
Ik ben blij dat Lianne me vertrouwt. Op het moment dat ik omdraai en wegloop, loopt ze met mij mee. We zijn al bijna bij onze auto. “John, Lianne… alsjeblieft blijf! Ik wil met jullie praten!” Het is een andere Dieny die dit uitspreekt. Ik draai me om. Ze staat nu recht overeind, er lopen nog steeds tranen over haar wangen. “Alsjeblieft John? Geef me een kans.” “Wat jij Lianne? Gaan we een kopje cappuccino drinken met ons zusje?” “Graag John.”

We stappen op Dieny af en bieden haar elke een arm aan. Snikkend en schokschouderend loopt ze tussen ons in naar de woonkamer. “Ga jij maar vast met je familie zitten Dieny. “Dominique en ik verzorgen de cappuccino’s” “Dank je Jacqueline… voor alles!” Terwijl Lianne en ik op een tweezitter plaatsnemen trekt Dieny een stoel bij en gaat recht tegenover ons zitten. In tegenstelling tot eerder toen zij op de grond op het terras lag is haar verdriet nu authentiek. Zij legt haar handen op die van Lianne. “Ik wilde dat niet zus. Ik wilde echt niet dat je…” “Maar wat wilde je dan Dieny?” “Ik wilde je laten genieten. Laten genieten op een manier zodat alle eerder genot hierdoor zou verbleken.” “Met drugs?” Ze knikt. “Maar waarom?” “Ik weet dat zelf ook niet precies. Maar Jacqueline denkt dat ik je op die manier voorgoed aan me wilde binden. Net zoals John jou aan zich heeft gebonden?” “Dat zie je echt verkeerd zusje. John heeft mij niet aan zich gebonden. Het is zijn onvoorwaardelijke liefde die mij aan zijn zijde heeft getrokken.” “Op zijn laatst na de test die je ons liet ondergaan had je dat moeten weten. Hij gaf mij de vrijheid om te genieten, zonder dat hij hier zelf ook maar iets voor terugkreeg.” ” En dat Lianne… dat zie jij verkeerd. Als je erbij mag zijn als Iemand waarvan je boven alles houd, de toppen van haar genot bereikt, dan is dat een groot geschenk.” Dieny kijkt zichtbaar verward van Lianne naar mij en terug.