Hoofdstuk 21 Langzaam werd ik wakker, ik had diep geslapen, blijkbaar hadden alle ervaringen van de afgelopen tijd hun tol geëist. Ik had geen idee hoe laat het was en of het alweer, of nog steeds licht was buiten wist ik pas toen ik op mijn horloge had gekeken. Het was 20.00 uur dus ik had minstens drie uur geslapen maar wel volledig van de wereld geweest. Ik keek naast me maar mijn bed was leeg, loom bleef ik liggen om verder wakker te worden. Beetje bij beetje realiseerde ik me weer wat er allemaal was gebeurt; Eva die nu wel onderweg of zelfs gearriveerd zou zijn in Antwerpen, de tranen van Astrid en onze vrijpartij. Ik sloeg het dekbed van me af en spoelde kort mijn hoofd met koud water. In mijn appartement was geen teken van leven, Astrid was weggegaan. Of het voor even of altijd was wist ik niet. In de keuken zette ik een pot koffie en terwijl het water doorliep kamde ik mijn haar in de badkamer en trok een trui en jeans aan, terug in de kamer zette ik de tv aan en pakte een bak koffie waarna ik op de bank plofte. Ik liet dacht aan Eva die ik nu al miste, aan Astrid (waarvan ik me afvroeg waar die was gebleven) en ik liet de film van de afgelopen dagen eens aan me voorbij gaan. Het was een bizarre afwisseling geworden van (letterlijk) vele hoogtepunten met heftige emotionele momenten en intense gevoelens. Op t.v. begon een comedy zo flauw en vergezocht dat het juist toch grappig was. De film leidde me af van mijn gepieker en ik betrapte mezelf erop dat ik af en toe toch oprecht aan het lachen was. Tot ik ineens de voordeur open hoorde gaan en ineens Astrid in de kamer stond. Ik was een beetje verbaasd want eigenlijk had ik verwacht dat ze het toch allemaal te heftig had gevonden en er vandoor was gegaan. Maar haar gezicht straalde en spontaan kwam ze op me af en gaf me een zoen en liet zich naast me in de bank vallen. Ik moest nadenken reageerde ze op mijn verbazing. Er is zoveel gebeurt, en ik genoot, maar jij houdt van Eva en ik wist gewoon even niet wat ik moest doen. En omdat jij toch in slaap viel ben ik maar een eind de landerijen ingesjouwt. Maar Alexander, ik wil doorgaan ook al weet ik dat jij en Eva een stel zijn, zolang jullie me laten voelen dat jullie ook om mij geven wil ik doorgaan. Daar ben ik echt blij om, ik dacht namelijk echt dat je er vandoor was zei ik. Eva en ik willen je niet kwetsen, en zeker niet kwijt raken . Dat weet ik toch, maar het is gewoon allemaal even wennen . Ik dacht dat jij zou koken? zei ik lachend, bewust het onderwerp nu maar even aan de kant schuivend. Het was nu genoeg besproken. Ja, maar als ik nu ga maken wat ik eigenlijk van plan was dan wordt het echt laat voor we eten, zal ik wat makkelijks maken? Graag, ik rammel. Maar eh.. als we echt doorgaan, heb je dan niet wat te veel kleding aan?? Even, heel even maar keek ze me verbaasd aan. Toen brak er ook op haar gezicht een lach door. Ze liep, zweefde bijna richting de slaapkamer om zich uit te kleden. Ik stond op om een keukenschort voor haar te pakken. Niet omdat ik naakt koken afkeur of onhygiënisch vind, maar meer om te voorkomen dat spattende braadboter op haar huid kon spatten (al had ik er geen idee van wat ze ging fabriceren). Toen ze binnen kwam reikte ik haar t schort aan en we barsten in lachen uit om het resultaat. Een pracht van een naakte vrouw met een kookschort voor waar bij de bovenflap links en rechts een borst uitstaken. Het was echt ronduit een belachelijk gezicht waarvan ik het niet kon laten om een foto te maken (als er ooit een kodakmoment was..)
Terwijl Astrid in de keuken aan de slag ging pakte ik nog een kop koffie mee en ging verder naar de film zitten kijken. De kamer begon zich te vullen met heerlijke geuren en tussen het koken door dekte Astrid de tafel. Het was een genoeglijk gebeuren, gewoon lekker gezellig. Toen het eten op tafel stond (soort snelle roerbak combinatie met groenten, bami en vlees) trok Astrid het schort af en vroeg me of ik aan tafel of in de zithoek wilde eten. Ik stond op en ging aan tafel zitten. We zaten tegenover elkaar en schepten onze borden vol. Tegenover me zat een beeldschone krullenbol met haar naakte borsten en tepels boven de tafelrand te genieten van het eten. Ik genoot van zowel het eten als haar aanblik. Zo een filmpje kijken? vroeg ik haar toen het eten op was (de pan was echt leeg, we waren blijkbaar beiden flink hongerig geweest). Goed plan . En terwijl Astrid de tafel afruimde en de afwas deed plaatste ik (onder verbaasde blikken van Astrid) een filmscherm, mijn beamer en sloot daar mijn geluidsinstallatie en mijn laptop op aan. Ik deed de tv uit, deed de lamellen in de kamer dicht en vroeg haar wat ze voor film wilde zien. Astrid gaf aan dat het haar niet zo veel uitmaakte dus ik koos maar voor de film De storm over de watersnoodramp in Zeeland. Ik had de film weliswaar eerder gezien maar nog niet op het grote scherm. Astrid schonk twee glazen wijn in en we kropen tegen elkaar aan om naar de film te kijken. Zij in niets anders dan haar eigen huid en ik in mijn jeans in trui. Ik zal eerlijk zijn en bekennen dat ik haar gedurende de film wel eens aanraakte op haar intieme plekken. Maar bij ons beiden bestond er geloof ik niet heel veel behoefte om verder te gaan dan dat. Ook niet toen ik de tweede film opzette Deze film was rond een uur of half twee in de ochtend afgelopen en we zaten onderhand beiden regelmatig te gapen. Ik ga maar eens naar huis zei Astrid. Je mag ook blijven hoor zei ik spontaan. Laten we dat nu niet doen, ik wil geen surrogaat van Eva worden. Spelen, seks, samenzijn en vriendschap prima. Maar ik wil niet dat ik eh.. ze kwam niet verder uit haar woorden. Toch begreep ik perfect wat ze bedoelde en ik was er eigenlijk blij mee. Zal ik je naar huis brengen? bood ik aan. Nee, dat levert alleen maar praatjes op, ik woon drie straten verder op dus dat komt wel goed. Ik liep met haar mee, bekeek haar terwijl zij zich aankleedde en gaf haar een enorme knuffel en zoen voor ze de voordeur uitging. Daarna nam ik nog een glas wijn voordat ik mijn bed opzocht. Ik dacht nog even aan Eva voordat ik tevreden wegdreef in dromenland. De zaterdagmorgen heb ik eerlijk gezegd niet meegemaakt, ik werd pas om 13.00 uur wakker, uitgeslapen dat wel. Ik ging vanuit mijn bed rechtstreeks onder de douche, scheerde me en waste mijn haren en poetste mijn tanden voor ik (gemakzuchtig) slechts een spijkerbroek en een sweater aantrok. Ik kamde mijn haar en liep de keuken in, zette koffie en smeerde twee broodjes en bekeek op het internet mijn mail en het nieuws. In mijn mailbox zaten slechts een paar werkgerelateerde items en het nieuws bood ook al niet veel nieuws. Ik miste Eva en keek in haar agenda waarneer ik haar weer zou kunnen zien. Op dinsdagavond had ze nog niets ingevuld dus ik claimde die avond voor mezelf. Of ik naar haar, of haar naar mij zou laten komen liet ik nog in het midden. Voor zondagavond plande ik een belafspraak, ik wist niet precies hoe laat ze thuis zou komen dus ik liet die afspraak maar de hele avond duren. Daarna belde ik Astrid op om haar te vragen hoe ze zich nu voelde maar ook om haar te vertellen dat ze wat mij betreft de rest van het weekend kon doen wat ze zelf wilde. Ik wilde even van mijn rust genieten en even geen ingewikkelde toestanden om me heen. Astrid voelde zich prima, bedankte me voor het filmavondje en de gezelligheid en was (zo voelde ik) ook wel blij dat ze even wat anders kon doen. Ze zou haar ouders bellen om te kijken of ze tijd hadden voor een bezoek van hun dochter. Op de één of andere manier klungelde ik de hele dag door, dacht wel veel aan Eva maar met allerlei klusjes en onbenullige bezigheden (ik las zelfs de sufferdjes van de afgelopen twee weken van voor tot achterpagina door) en ’s avonds wat domme programma’s van Linda en Paul en een duffe oude film was de zaterdag toch zo voorbij. Voordat ik ging slapen bekeek ik de foto’s die ik tot nu toe had gemaakt van Eva, Martin en later ook Astrid en trok mezelf naar een hoogtepunt. Ik dook mijn bed in, bedacht nog even snel dat ik er ook eens voor moest zorgen dat ik zelf op een foto kwam maar ook deze keer nam Klaas Vaak me al snel naar dromenland.
Zondagochtend was ik wel vroeg wakker, om acht uur stond ik al naast mijn bed. Tijdens de koffie besloot ik eerst eens naar de Kerk te gaan en daarna koffie te gaan drinken bij mijn ouders. De rest van de dag zou zich vanzelf vullen. De dominee sprak boeiend over het scheppingsverhaal (en hoe wij ons leven konden creeëren) en zoals altijd als ik in een kerk kwam genoot ik van het orgelspel. Koffie bij pa en ma was ook altijd gezellig en ik besefte me wederom dat ik blij was na jaren in Rotterdam gewoond te hebben nu weer dicht bij hen te wonen. Soms had ik wel innerlijke conflicten over mijn geloof/ ouders en gewone leven in combinatie met sm, maar nu ik iets ouder werd begon ik ook te begrijpen dat dit bij opgroeien hoort. Ik denk namelijk nog steeds dat we als mens vanaf geboorte beginnen met dat opgroeien tot we op een bepaald moment sterven. Alle invloeden van het leven moet je een plaatsje geven, en iedere ervaring maakt je rijker. Afijn ook de zondag vloog (ondanks het gemis van Eva) voorbij. Om zeven uur ging de telefoon. Ondanks dat ik de hele dag (eigenlijk al sinds vrijdag toen ik haar bij haar huis afgezet had) naar dit moment had toe geleefd schrok ik toch eventjes. Ik nam mijn telefoon op terwijl ik naar mijn computer liep. Ik wilde haar niet alleen horen maar ook zien. Haar stem klonk me als muziek in de oren maar ik liet haar toch achter haar computer plaatsnemen en via Skype begon ons gesprek. Ze zat braaf naakt voor de camera en wel zo dat ik haar hele prachtige lijf kon zien. Men zegt wel eens dat liefde blind is, maar dat geld voor mij echt niet; ik genoot van de aanblik van mijn vriendin. Ik genoot van haar stem en ik vertelde haar dat ik haar gemist had. Zij had mij ook gemist vertelde ze. Meerdere malen had ze op het punt gestaan om mij te bellen zo vertelde ze mij. Ze vroeg of ik Astrid het hele weekend over de vloer had gehad?? Ik stelde haar gerust en vertelde wat er allemaal was gebeurt. Ik hield niets achter, ook de troostseks en de filmavond niet, maar zeker niet wat er vooraf was gegaan aan het geheel. Eva begreep de situatie volkomen en vond dat ik goed had gereageerd en was blij dat Astrid nog een deel van ons uitmaakte. Ik vroeg haar naar haar ervaringen in het weekend. Of zij in de valkuil van de eerlijkheid was gevallen. Eva vertelde eerlijk en open dat ze het vaak over mij had gehad, dat ze zo graag aan haar vriendinnen zou hebben verteld hoe onze relatie echt in elkaar zat maar dat ze dat op mijn aanraden toch maar niet had gedaan. Ze had het niet aangedurfd. Op mijn beurt vertelde ik haar weer dat ik me daar zorgen over had gemaakt. Dat ze geen seconde uit mijn hoofd was geweest en vooral dat ik stapelverliefd was op haar. We merkten dat we elkaar steeds beter begonnen te begrijpen maar ook dat we elkaar nodig hadden, dat we bij elkaar wilden zijn en zo duurde het gesprek tot een uur of elf in de avond (eigenlijk had ik dus veel beter naar haar toe kunnen rijden, maar of er dan nog wat van een gesprek was gekomen??) We moesten wel gaan slapen, beide moesten deze maandag toch echt weer aan het werk en dat zou toch wel beter gaan nadat we een goede nachtrust hadden gehad. Met lieve woordjes en kusjes via de telefoon en cam namen we afscheid. Dinsdag zouden we elkaar weer zien, ze zou een uurtje eerder vrij nemen zodat we gezamenlijk konden eten om 18.00 uur. We spraken af dat we elkaar tot dat moment niet meer zouden spreken (zelfkastijding), dat er geen opdrachten voor haar waren en dat we elkaar zouden missen. We sloten het gesprek op een bepaald moment toch af, voor haar echt einde contact, ik bleef nog even kijken naar de beelden uit haar woonkamer. Ik genoot echt van haar mooie rondingen, haar kont en op en neer wippende borsten terwijl ze nog wat aanrommelde voor ze toch echt haar computer afsloot.. een laatste blik op haar tepels die voor de camera hingen en het beeld ging op zwart. En ik naar bed. Hoofdstuk 22 Op maandag werd ik volledig in beslag genomen door mijn werk. Zodra ik het kantoor binnenstapte bleek al dat er genoeg werk was blijven liggen om me de hele dag bezig te houden. Ondanks dat ik mijn taken (en de daarbij horende projecten) had overgedragen aan een collega die in principe de taken ook had kunnen en had moeten uitvoeren bleek er weinig van gekomen te zijn. Ik begon dus met een minder leuk gesprek (de collega viel onder mij) en daarna moest ik zien dat vandaag nog de achterstanden zouden worden ingelopen want de rest van de week zou ik daar geen tijd voor hebben. Dus om te voorkomen dat mijn ziekte (lees pleziertjes) mij en mijn bedrijf geld zouden kosten mocht ik flink aan de bak. De hele dag verliet ik mijn kantoor niet en ik werkte door tot 21.00 uur in de avond. Voor Gert de collega die flink had verzuimt door niet de taken over te nemen die we hadden afgesproken plande ik gelijk een functioneringsgesprek in, en was ik in het verleden redelijk makkelijk geweest met spontane snipperdagen; dat kon hij voorlopig zeer zeker vergeten.
Tijdens de rit naar huis bedacht ik dat het ook maar goed was dat het zo gelopen was, ik had anders vast niet nagelaten om Eva even te bellen. Nu kwam ik thuis, keek nog wel even of er wat te beleven was in haar huis (qua computerbeelden) maar toen het daar ook stil bleek te zijn keek ik alleen nog even een naar het nieuws voordat ik naar bed ging. Ook dinsdag was een drukke dag, nu met allemaal al lang geplande besprekingen en twee presentaties, maar ik kon gelukkig wel op tijd richting huis. Dat dacht ik althans, door de regen bleken er meer files te zijn dan normaal en duurde en duurde de rit naar huis. In plaats van ruim voor zes uur reed ik een paar minuten over zes de parkeerplaats op. Eva was er al, tenminste haar auto, zelf zat ze voor mijn voordeur op me te wachten. Ze vloog me in mijn armen waarbij mijn schoudertas (incluis laptop) een gevoelige smak op de grond kreeg te verduren. Het maakte mij niet uit ik had mijn lief in mijn armen, ik kuste haar, het was een uitbundige begroeting (die ik normaal niet ten overstaan van nieuwsgierige buren zou laten gebeuren, maar daar dacht ik nu niet aan. Ik kon me met moeite los maken uit haar omhelzing om de deur te openen. We vielen zo’n beetje naar binnen en ik trok de deur achter me dicht. En weer kropen we zo dicht als maar kon tegen elkaar aan, we zouden als het kon in elkaar willen versmelten.. Toch maakte ik me los uit haar armen en liep de kamer in. Ik plaatste mijn tas in een hoek en verbaasde me toen Eva achter mij binnenkwam in haar mantelpakje. Had ze zich tot nu toe nog geen enkel moment vergist, was ze zelfs bij haar thuis constant volkomen naakt geweest, nu liep ze ongewenst gekleed in mijn huis. Verdomme , (ik vloek om meerdere redenen niet graag, waarbij de meest belangrijke reden is dat ik het een zwaktebod vind) maar ik wist nu even niets anders te zeggen. Ik wilde een leuke avond, waarbij ik ook met haar lijf en mind zou spelen, maar nu moest ik haar straffen en dat had ik niet gewild. Eva begreep ook gelijk haar fout en schopte ter plaatse haar schoenen uit en liet in no time haar rok, jasje en blouse op de grond vallen. Ze ging onmiddellijk in de houding staan die ik normaal gesproken zo mooi vond; haar benen iets gespreid en haar handen in haar nek. Ik moest haar nu meedogenloos straffen en ik had daar eigenlijk geen zin in. Maar ik had haar al een paar keer gecorrigeerd zonder een echte straf, als ik dat nu nog een keer zou doen dan was de basis van ons verdwenen. Dus ging ik voor haar staan. Waarom vergeet je het meest simpele wat ik van je vraag? Naakt ben je geboren en naakt zul jij bij me zijn; Altijd!!! Ik beet het haar toe, de woorden kort en snoeihard. Mijn woede was echt niet gespeeld, als zij zich gewoon aan de afspraken hield hoefde ik haar niet te straffen. En na een weekend zonder haar wilde ik dit al helemaal niet. Weet je nog wat we hebben afgesproken in het begin? Wat bedoel je Alexander (ze was weer helemaal scherp) Over straffen als jij niet zou doen wat ik van je verwacht? Je bedoelt toch niet de foto’s? Alexander? Ja dat bedoel ik wel. Ik kan je op allerlei manieren straffen maar daar kan je soms nog van genieten. Vandaag gaat foto 1 op het internet. Ik liet haar achter me staan zodat ze me op mijn laptop bezig kon zien. Ze kon zien hoe ik een foto uitkoos waar haar lijf vol ornaat met tepelklemmen en knijpers op haar schaamlippen duidelijk te zien waren. En met haarzelf als getuige plaatste ik de foto op een site in Amerika. Ze kon zien hoe ik de link aan haar eigen adres doormailde. De volgende keer komt je gezicht erbij en als je zo doorgaat komen de foto’s ook op sites die wat dichter bij huis zijn . Eva, maar ook ikzelf, hadden ons deze ontmoeting na een lang weekend zonder elkaar niet zo voorgesteld. Maar ik ging een stapje verder door de link ook te sturen naar Astrid en Martin. En zo kan ik ze via jouw eigen email ook naar jouw vrienden sturen .. Eva onderging dit allemaal timide. En ze had niet door dat ze vanuit de Amerikaanse site nu ook mailtjes zou ontvangen van mannen en vrouwen die de foto zouden zien. Tegen de tijd dat ze thuis zou zijn zouden er al een aantal mailtjes zijn, tegen de tijd dat ze opstond zou haar mailbox vol zijn. Mailtjes vol vunzige opmerkingen en verzoeken. En ook ik zou ze kunnen lezen.
Ik smeerde voor mezelf snel een boterham. Eva had het recht verpeelt op een gezellig maal maar dat wilde niet zeggen dat ik zonder eten de avond in zou gaan. Voor haar gezicht at ik de op en dronk ook een paar glazen melk. Ze stond voor in haar blootje voor me en zag wat er gebeurde, zag wat ik deed, wat en hoe ik at en dronk. Toch bleef ze fier overeind staan, haar vernedering ondergaande als een kind dat weet waarom het in de hoek is gezet. De ellende van een eigenaar van een slavin is dat hij zichzelf door dit soort dingen zijn eigen genot moet ontzeggen. Daardoor is (zijn)haar ellende vrijwel even groot en is de compensatie niet zo plezierig als de scene zoals deze gepland was. Ik zat nog steeds achter de computer en wisselde ook wat opmerkingen uit via msn. Ik was net van plan om Eva nu ook nog lichamelijk te straffen toen een vriendin van me online kwam. In ons gesprekje kwam naar voren dat ik nu echt van Eva baalde, dat ze me had teleurgesteld. Mijn vriendin kende me en begreep me en wilde haar wel eens zien. Dus ik pakte de externe camera en bewoog deze rustig langs en om Eva heen om haar te tonen aan mijn vriendin. De vernedering kon niet groter, voor Eva dan, ik las de opmerkingen van B. (de vriendin) met plezier. B. vond haar een mooie vrouw, en ze had haar vanuit alle hoeken kunnen bekijken. Het moge duidelijk zijn, Eva kreeg een harde en venijnige afstraffing. En die was nog niet voorbij. Wel sloot ik nu de computer af want voor de rest van haar straf zou ik slechts haar lichaam en enkele tools nodig hebben. Eva stond nog stevig op haar voeten. De vernederingen via de webcam(die dankzij de site nog dagen en weken zouden duren) drongen nog niet tot haar door. Dat ik haar liet zien aan een vriendin was misschien niet prettig, maar omdat ze de vriendin niet kende was ook dat een verhaal op afstand. Ik haalde mijn speeltjes koffer erbij en mijn knijperzakje. Ik opende de koffer en legde op mijn gemak alle knijpers op een rijtje voor haar. Ze liet nog steeds niets blijken van angst of welke emotie dan ook. Ook toen ik knijper voor knijper (40 in totaal) op haar lichaam begon te plaatsen bleef Eva trots staan. Ik zette ze op haar schaamlippen, op haar tong, haar lippen, oren. Overal waar ik maar een knijper kon zetten plaatste ik er één. Ze kwijlde en haar speeksel liep over haar borsten, maar ik liet de mooie aanblik voor wat het was. Ik stak een lange en dikke kunstlul in haar kut, maar zonder beweging was dit voor haar niet plezierig. In haar anus duwde in een vibrator die ik op vol liet trillen. Nu begon Eva wel te bewegen, zonder succes want hoewel ze nu onbewust probeerde haar marteling te ontwijken, deze martelingen kon ze niet ontwijken. Ik gaf haar een afstraffing die ze in haar ergste dromen niet had kunnen bedenken. Ik trok alles wat ik op en in haar had gestopt in een hoog tempo van haar lichaam af. Ik wist dat dit gevoelig, nee zelfs pijnlijk was. Ondanks de trots in haar ogen, verraadde haar lichaam door de diverse bewegingen dat ze pijn leed. Nu zonder alle pijnlijke attributen gaf ik haar een moment van rust. Niet zozeer voor Eva zelf, meer voor mezelf. Ik had zin in een sigaret en een biertje. En die nam ik terwijl ik haar zo in het midden van de kamer liet staan. En ik nam nog een biertje. Ik wist dat ze dorst had en zin in eten, maar ik liet haar staan. Ze moest maar weten waar ze aan toe was. Toen ik moest pissen liet ik haar voor me knielen en haar mijn ÔÇÿlichaamstap’ leegzuigen. Toen het bedtijd was nam ik haar mee naar bed. Ik bond haar zo vast dat ze weliswaar nog een heel klein beetje kon bewegen maar mij niet kon aanraken. Ik ging ook het bed in, gaf haar een zoen op haar voorhoofd, in en draaide me met mijn rug naar haar toe. Ik probeerde te slapen en viel ook in slaap terwijl ik wist dat zij daar de grootste moeite mee zou hebben. De wekker stond om zes uur, ik zou net genoeg slaap krijgen, zij zou zich moeten haasten als ze zich toonbaar op haar werk wilde laten zien. Om zes uur ging de wekker, ik ging het bed uit, zette koffie en haalde haar uit bed. Liet Eva op haar handen en knieën plaats nemen in de douche. Ik spoelde haar af met mijn ochtendurine en liet haar daarna zichzelf onmiddellijk aankleden. Ik was nog naakt, zij stond voor me in haar mantelpak; het zou niet lang duren of ze zou gaan stinken. Ik liep met haar de woonkamer in waar ik, nog steeds naakt een kop koffie dronk en een broodje at. Eva mocht kijken. Daarna stuurde ik haar mijn huis uit. Nam nu zelf een douche en kleedde me aan en ging naar mijn werk. Ik zou een zware dag krijgen, dat wist ik, het straffen van mijn lief had veel energie gekost. Voor haar echter zou de dag nog veel zwaarder vallen. Op mijn werk stuurde ik haar een sms. Ik hou van je, maar je moet je wel gedragen zoals afgesproken .”