Winterpret

Winterpret

Iedere keer wanneer Peter wat langer op zakenreis is, mis ik zijn tomeloze geile fantasieën. Sinds onze eerste ontmoeting draag ik geen beha’s en slipjes meer. Hooguit een kleine, halve push-up om mijn B-cups als soesjes te presenteren; de tepels vrij om duidelijk zichtbaar te zijn als ze hard worden. Volgens hem is het ook een doodzonde om die te verbergen. Zij zijn vrij lang en extreem gevoelig. Bij de minste of geringste opwinding worden ze zo hard dat ze door een jurk of truitje heen priemen en schreeuwen om aandacht. Aanvankelijk vond ik dat vervelend, maar nu ik weet wat het effect op mannen is verstop ik ze nooit meer.

Het is een heerlijke winterdag: een paar graden onder nul, en beetje vriezend, geen wind. Onderweg naar de parkeerplaats ligt zijn arm weer vertrouwd om mij heen, zijn hand zachtjes knedend in mijn rechterborst. Een heerlijk gevoel maar het is ook duidelijk dat hij probeert uit te vinden wat ik onder die jas aanheb. De tinteling tussen mijn benen begint verontrustend sterk te worden. Het kost me dan ook moeite om hem niet hier ter plekke aan te randen. Ik kan me nog net beheersen. ‘Rij jij maar,’ en gooi hem de autosleutels toe. Nu heb ik mijn handen vrij en begin de lange winterjas van boven tot onder open te knopen en ziet hij wat hij al vermoedde: ik heb er niets onder aan. ’Alleen los, of helemaal uit?’ Ik weet hoe geil hij wordt als ik naakt naast hem in de auto zit. ‘Nog maar even los totdat we Amsterdam voorbij zijn,’ is het antwoord. Zijn ogen spreken boekdelen. Toch kan ik het niet nalaten de jas even uitdagend helemaal open te slaan en half over mijn schouders te laten glijden zodat hij het volle zicht heeft op mijn naakte lijf.

We komen vlot weg van de luchthaven, maar op de buitenring is het spitsuur, dus file rijden. Die jas heb ik nog aan maar eigenlijk zijn alleen de schouders nog een beetje bedekt; de rest is gewoon open en bloot, mede geholpen door de warme lucht uit de airco. Op het eerste korte stukje glijden zijn handen meer dan eens teder tussen mijn benen. Het elektrificerende effect daardoor is haast onhoudbaar. Als wij stil komen te staan naast een bestelbusje met een buitenlands kenteken kijkt de bestuurder aanvankelijk een beetje loom naar links. Draait zijn hoofd terug en plotseling weer naar mij alsof hij zich ineens realiseert wat hij gezien meent te hebben. Gelukkig is hij alleen, geen kinderen. Ik zwaai even lachend naar hem en doe dan de luiken maar een beetje toe. Naakt in de file stilstaan is geen fijne plek. Je weet nooit of de een of andere malloot uitstapt en lawaai begint te maken.

Na een half uurtje of zo lost de file op en zoeven we naar het oosten, richting Duitse grens waar hij een hotel heeft geboekt midden in een bos. Ik laat de stoel achterover zakken, doe de jas uit en lig stil te dromen over de komende dagen; de ene hand op mijn linker borst, de andere op mijn buik. Zijn rechter middelvinger roerloos tussen de lippen van mijn liefdesgrotje.

Inmiddels is het gaan sneeuwen, dikke vlokken die recht omlaag vallen. Er ligt al heel gauw een dik pak. ‘Je had wel eens mogen tanken. We staan bijna droog,’ roept hij na enige tijd. Gelukkig wordt er een benzinestation aangekondigd. Peter is gaan afrekenen als er bij de pomp rechts naast mij een auto stopt waar een gezette man met een dikke winterjas uitstapt. Ik zit nog steeds naakt in de auto maar dat heeft hij niet gezien. ‘Die zal ik eens een warme herinnering bezorgen,’ bedenk ik en pak het asbakje plus wat andere rommel bij elkaar om weg te gooien. Zo gezegd, zo gedaan: naakt en op hoge hakken stap ik uit en loop rustig naar de prullenbak. Natuurlijk heb ik wel in de gaten dat hij mij nastaart, dat was ook de bedoeling, maar loop stoïcijns verder. Op de terugweg is zijn blik niet meer te negeren dus glimlach ik maar even naar hem bij het instappen en wens hem een goede reis. ‘Jij durft,’ zegt Peter die ook net aan komt lopen. ‘Ik word helemaal gek van jou. Je geilt al die kerels op en ik sta op knappen.’ ‘Dan moeten we daar even iets aan doen, schat. Parkeer maar even verderop.’ Daar aangekomen stapt hij uit en loopt naar mijn kant; maakt zijn broek los en reikt mij zijn gestrekte lans aan. Ik doe het raampje naar beneden, omvat met een hand liefdevol zijn ballen en sluit mijn lippen over de sterk gezwollen, dieppaarse eikel. Hij heeft niet veel aanmoediging nodig want al heel snel spuiten dikke stralen warme sperma achter in mijn keel. Peter probeert zich vast te houden aan het dak van de auto om niet van de ontspanning door zijn knieën te zakken. Tot slot nog een laatste kusje op het eikeltje en dan kunnen we weer verder.

Bij het hotel aangekomen wacht ons een nare verassing, althans zo lijkt het. Het is stil en verlaten. Een vrouw, blijkbaar de eigenaresse, komt aanlopen. ‘Goedenavond, welkom. Zal ik uw jas even aannemen?’ Dat lijkt mij, in mijn geval, niet zo’n goed idee. ‘Kan ik u iets te drinken aanbieden?’ vraagt ze terwijl we naar een zithoekje worden geleid. ‘Tja, we hebben eigenlijk een probleem. We hebben het de laatste maanden ontzettend druk gehad. Bovendien hebben enkele personeelsleden in die tijd ook nog zware klappen te verduren gekregen in hun privéleven. Omdat u deze week onze enige gasten bent, heb ik besloten iedereen een week vrijaf te geven. Om uw reservering te waarborgen heb ik een collega in de buurt bereid gevonden uw verblijf over te nemen. Ook een heel leuk en goed hotel.’ Intussen wordt de koffie gebracht door een jongeman. ‘Dit is Alwin, onze stagiaire van de hotelvakschool. Samen met Laurent, de kok zijn zij de enigen die deze week nog aanwezig zijn. Laurent heeft een grote partij wild aangeleverd gekregen en dat moet worden verwerkt.’ Die Alwin ziet er best leuk uit, zie ik terwijl hij ons de koffie inschenkt. ‘Ik kan u natuurlijk niet dwingen,’ gaat de eigenaresse verder. ‘Wanneer u toch besluit van onze accommodatie met beperkte dienstverlening gebruik te willen maken, dan bied ik u de grote bruidssuite als verblijf aan. De maaltijden zijn van het huis. Helaas kunnen wij dan niet à la carte serveren. Het zal voornamelijk wildmenu zijn.’ Peter en ik kijken elkaar aan. We zijn moe en willen eigenlijk gewoon niet meer verder. Rust en wildmenu spreken ons wel aan en besluiten te blijven.

‘Akkoord, dan laat ik u achter in de zorgzame handen van Alwin en wens u een prettig verblijf in ons hotel. Als u ons een volgende keer bezoekt, zal ik dit ongemak graag compenseren.’ De dame in kwestie vertrekt en Alwin brengt onze bagage naar boven. ‘Wilt u misschien nog iets drinken en een kleinigheid eten?’ Ja, dat willen we eigenlijk wel. Zodra Alwin vertrokken is gooi ik mijn jas op het bed en bedenk dat ik zo niet naar beneden kan. Even vlug een niemendalletje aan dat zich het best laat omschrijven als: “kort van stof en ruim van inzicht”.

De bar bevindt zich recht voor de monumentale trap in het midden van de ontvangstruimte. Alwin ziet ons aankomen. ‘Wilt u aan de bar zitten of liever daar,’ en wijst op een zithoekje. ‘De bar is prima,’ zegt Peter. Alwin straalt een mengeling uit van jeugdige, stoere mannelijkheid en verlegenheid. Wanneer ik een sigaret op wil steken is hij er als de kippen bij om mij een vuurtje te geven. Dan besluit ik zijn verlegenheid wat aan te wakkeren en buig zo ver voorover dat hij ruim inzicht krijgt op mijn vrij hangende borstjes. Hij loopt dieprood aan. ‘Dank je,’ zeg ik alsof ik niets in de gaten heb. Met die Alwin zou ik wel eens een beschuitje willen eten, gaat er door mijn hoofd.

De volgende morgen is het stralend weer. Net als gisteren een beetje vriezend en windstil. Ik gooi de balkondeuren open en dans als Sissy, maar dan naakt, op het halfronde balkon. ‘Zullen we straks een boswandeling maken?’ ‘Prima,’ antwoord Peter. Na het ontbijt gooi ik mijn jurk weer uit en pak een Afghaanse jas die ik heb overgehouden uit de jaren ’70. Hij komt niet verder dan halverwege mijn dijen. ‘Alleen dit aan?’ vraag ik. ‘Ja, waarom niet. Lijkt me meer dan genoeg. Ik zou wel je Eskimo laarzen aantrekken, want hoge hakken is niet handig in het bos.’ Het is stil in dit prachtige bos. Heerlijk die ijle vrieskou. Het duurt dan ook niet lang of het jasje hangt open. Niet veel later doe ik het gewoon uit en hangt het met een vinger door het lusje over mijn rug. Na een uurtje of zo keren we weer terug. Toch maar weer aantrekken denk ik als we de oprijlaan van het hotel naderen. Het hangt nog wel open. Net op het moment als ik het dicht wil knopen zwaait de deur van het hotel open en worden we begroet door Alwin. ‘Boefje, je hebt staan kijken,’ is het eerste dat in mij opkomt. ‘Wilt u koffie aan de bar?’ vraagt hij. ‘Ja, lekker maar ik moet eerst nog even naar boven.’ Peter blijft beneden en ziet na een paar minuten Alwin lijkwit naar de trap staren. Ik sta daar: naakt! ‘Lief, heb jij een sleutel? De deur waaide dicht en ik kan er niet in.’ Ik heb de ene arm wel over mijn borsten geslagen en met de andere quasi mijn venusheuvel bedekt. Wat zij niet – of misschien wel – hebben gezien is dat ik tussen mijn wijs- en middelvinger een tepel heb geklemd en met de middelvinger van de andere hand zachtjes op mijn clitje druk. Peter wil net opstaan, maar Alwin zegt: ‘Ik ga wel even,’ en rent als een speer de trap op met een sleutel in de hand. Het duurt een tijdje voordat ik, deze keer aangekleed, met Alwin terugkom. ‘Die deur ging wel erg moeilijk open,’ zegt Peter met enig sarcasme. ‘Ik had even trek in een beschuitje,’ fluister ik hem in zijn oor.