voor Mindseye – proloog : wie is dat op de cam ?

Hoelang was het geleden ? Een jaar of drie. Toch was ik haast zeker ; die Martin van op kantoor had ik al eens eerder en in een gans andere context ontmoet. Drie weken geleden startte ik in een nieuwe baan ; een echte buitenkans. Ondanks mijn toch nog beperkte ervaring had ik de kans gekregen op managementniveau te starten in een jong en dynamisch bedrijf dat, zo bleek al snel, in korte tijd een enorme groei gekend had en wellicht slechts aan het begin stond van haar opmars op internationaal niveau. Hoewel ik wat bang was dat de sfeer er erg competitief zou zijn en dus eerder kil, bleken de meeste collega’s best hartelijk en behulpzaam. Ik voelde me dan ook al snel voldoende thuis om me wat meer zelfzeker te mengen op vergaderingen en meetings allerhande. De tweede dag al kruiste ik in de gang Martin. Een nog jonge, grote man met lange blonde haren die een wat verwarde indruk maakte maar op die manier best aantrekkelijk was. Hij was een van de vele medewerkers en hoewel ik hem in de komende dagen wel vaker zou ontmoeten en begroeten weet ik ook vandaag nog niet welke functie hij hier eigenlijk bekleedt. Maar goed ; zoals ik al zei – ik wist onmiddellijk dat ik hem al eerder gezien had. Meer nog ; ik wist ook waar en, laat ons eerlijk zijn, ik was erg opgelucht dat ik in zijn ogen nooit iets als ‘herkenning’ kon ontdekken. Drie jaar geleden was ik bij Leenken, een erg vlotte Vlaamse meid die ik ontmoet had op reis in Barcelona, gaan logeren. We zouden samen de foto’s van onze ontdekkingstochten door het vnl. nachtelijke Barcelona bekijken en we zouden nadien – zo had Leenken beloofd – ook Brussel, die voor Nederlanders zo vreemde en voornamelijk franstalige stad “veroveren “. De eerste avond was erg gezellig geworden ; we hadden gegierd van het lachen bij het zien van de vele foto’s waarop we vaak dronken maar altijd uitgelaten vaak te jonge Spaanse mannen aan het ‘verleiden’ waren We hadden eerst voorzichtig dan open en elkaar plagend, de wel erg frivole en gedurfde outfits, die we toen nog durfden dragen, becommentarieerd ; de doorschijnende blouse van Leenken die bij het dansen telkens weer zo verschoof dat iedereen zich aan één van haar borsten kon vergapen – de zwarte mini-mini-rok die ik gekocht had in een wat donker boetiekje die, telkens ik zat, automatisch inkijk bood waardoor mijn slipje – rode kant – voor iedereen zichtbaar werd Het werd al snel een giechelig en wat hitsig gedoe. We haalden herinneringen op aan de jongens (denk dat ze nauwelijks 18 waren toen) die ons haast gesmeekt hadden met hen mee te gaan naar een wat louche hotelletje verderop. En die ons uiteindelijk, in een wat pathetische poging ons te overtuigen van hun kunnen, hun harde en inderdaad best indrukwekkende penissen hadden getoond Waarop wij ons geamuseerd en plagerig uit de voeten gemaakt hadden – hen verweesd en wellicht botergeil achterlatend. We raakten aan de praat over mannen en over penissen – formaten – besneden of niet – geschoren dan wel ‘ongerept’ (zoals Leenken dat noemde), Als ik verbaasd opperde dat Leenken wel erg veel over penissen wist te vertellen hoewel ze mij had toevertrouwd vooral de lesbische liefde te verkennen, vertelde ze mij over een ‘mega-grappige’ chatroom die ze ontdekt had. Ze vertelde over een chat-room waarop je alleen toegelaten werd als je een cam had. Het was een wat vreemde room waar het veelal erg rustig was maar waar het tot de orde van de dag behoorde dat de cammers, al of niet in groep, voor elkaar stripten en masturbeerden. Daar was ze al enkele keren gaan kijken en tot haar verbazing had ze gemerkt dat er toch haast elke avond ook een vrouw zich aan de mannen toonde – vaak erg wellustig – zei ze haast fluisterend Al snel zaten we met twee achter haar computer en logden we in. Tot mijn verbazing merkte ik overigens dat Leenken dat onbeschaamd onder haar eigen naam deed. De cam ging aan – er bleken zeven mannen wat verveeld met elkaar aan de praat Eens wij verschenen verschoof de aandacht al snel – we werden beleefd begroet en wat nietszeggende opmerkingen over het weer en het late uur werden uitgewisseld. Leenken fluisterde dat het er altijd erg beschaafd aan toeging ; de mods waren uiterst streng Eén man vroeg wat twee jonge meiden als wij zochten in die room. “Alsof jullie dat niet weten “, zag ik Leenken intypen. Ik lachtte geamuseerd – geen blad voor de mond natuurlijk. Die man opnieuw : “zouden jullie het vervelend vinden als ik mijn hemd losknoopte ? ” Leenken weer : “neen “. De man ontdeed zich van zijn hemd en als snel volgden de anderen. Best spannend Dan zag ik verschrikt dat Leenken typte ; “Zouden jullie het leuk vinden als ik mijn vriendin haar blousje uittrok ? ” De mannen reageerden natuurlijk prompt en zonder omhaal begon Leenken mijn blousje los te knopen waardoor mijn minuscule behatje dat mijn fiere borstjes omklemde voor alle deelnemers zichtbaar werd. Ene Martin nu : “mooi, die vriendin van je. Maar nu sta je zelf wel in het krijt natuurlijk “. Leenken trok snel haar blouse over haar hoofd en verrast zag ik hoe ze, blijkbaar zonder beha, gewoon haar blote borsten (waarop kleine donkere tepels zich onmiddellijk oprichtten) aan iedereen toonde. Ik zag hoe enkele mannen onrustig verschoven op hun stoel en zeker al Martin maar ook ene Jan leken zich uit het zicht van de cam van hun broek te ontdoen. Toen Martin weer ging zitten bleek hoe dan ook dat er vanaf nu slechts één hand in beeld bleef Leenken klikte erg trefzeker mijn behatje los en terwijl ze die uitdeed voelde ik hoe haar zachte mond even slechts de mijne vond ik een ‘gestolen’ kus. Ik reageerde tot mijn verbazing haast niet – ik staarde gebiologeerd naar de fel behaarde slanke man die zich Martin noemde en zich nu, haast zonder schaamte, aan het masturberen was. Zijn penis kwam niet in beeld maar zijn arm die rusteloos rukte liet niets aan de verbeelding over Leenken typte : “Martin, ik zou graag echt kijken ” en als in een reflex richtte Martin zijn cam op zijn penis. Ik schrok : hij bleek een enorme penis te hebben – moeilijk te schatten natuurlijk op zo’n schermpje maar zijn forse paal leek wel een dertigtal centimers groot en zijn eikel, glimmend en donkerrood en gezwollen was forser dan ik ooit gezien had. “Een prachtexemplaar “, zag ik Leenken typen. Ondertussen streelde Leenken erg voorzichtig mijn bovenbenen terwijl ze erg handig mijn rokje steeds hoger schoof – haar pink raakte nu af en toe en altijd steels – mijn slipje waarin mijn kutje zich steeds vochtiger en hongeriger aftekende. Een derde man plots : “Heerlijk hoe je haar haast stiekem streelt “. Verschrikt besefte ik plots dat iedereen Leenkens’ hand kon volgen en dat mijn steeds nattere slipje voor iedereen zichtbaar was. Maar voor ik echt kon reageren voelde ik hoe Leenken handig mijn slipje wat wegschoof om met erg zachte en verkennende strelingen mijn knopje te zoeken. Ik gaf mij aan haar over en zakte wat onderuit om haar hand de nodige ruimte te geven ; zuchtend haast besefte ik dat niet ik maar mijn geile kutje vanaf nu de regels bepaalde Martin bleef zich ondertussen masturberen ; zijn ene hand streelde zacht zijn eigen grote zware balzak terwijl zijn andere hand afwisselend zijn eikel dan weer zijn schacht masseerde. Het was een erg geil zicht en ook Leenkens’ vinger, die nu steeds dieper in me drong en genadeloos mijn G-plekje masseerde, joeg een geil en woest verlangen door mijn ganse lijf. “Willen jullie ook mijn kutje zien ? ” – typte Leenken nu met één hand en wat beverig in – “dan wil ik wel al die geile pikken zien ” Alsof ze er op zaten te wachten ; zo snel verschenen nu de andere zes stijve penissen in beeld – allemaal al druipend en schokkend klaar voor een woest orgasme Leenken trok nu, tergend traag en plagend haar jeans en slipje uit en toonde zich, volledig naakt aan al die veel te geile mannen die zich steeds heftiger masturbeerden en dus niets meer lieten weten Ik bleef naar Martin kijken terwijl mijn orgasme in golven van genot mijn lijf tot een wild schokken dwong Leenken zat vlak bij me – haar mond kuste zacht mijn rechteroor en haar vingers diep in me leken te rusten nu Met één bevende hand typte ze in : “Martin, als je komt zou ik graag je gezicht zien ” En al snel richtte Martin zijn cam op zijn gezicht : een blonde man met lange haren en een erg verwilderde blik verscheen in beeld – zijn mond strak gespannen – tot hij schijnbaar diep hijgend klaarkwam om dan snel zijn cam af te sluiten Al snel floepten steeds meer schermpjes uit en staarden wij naar een eigenlijk leeg scherm “Lekker, he “, fluisterde Leenken. Ik bleef sprakeloos en nu de rust wat weerkeerde besefte ik pas dat ik mezelf schaamteloos had laten vingeren door een meisje terwijl zeven geile mannen zich aan dat schouwspel vergaapten Leenken streelde, alsof ze me troostte, mijn verhitte gezicht en mijn haren. Wat later lagen we naakt dicht tegen elkaar aan in haar grote bed. Ik dacht voortdurend terug aan die grote bijna gevaarlijke penis van Martin en aan het lieve wat verwilderde gezicht van de man die bij die penis hoorde. Ik besefte al snel dat ik alleen nooit meer zulk een avontuur zou beleven – te verlegen om mij te ontkleden voor een cam terwijl een groepje mannen toekijkt. Zoals ik besefte dat ik wellicht niet snel meer met Leenken zou afspreken ; het verlangen naar haar lijf dat mij nu vasthield verwarde mij – ik was toch niet lesbisch – dit hoorde eigenlijk niet bij me Ik had deze ervaring dan ook uit mijn geheugen weggedrongen. Nu, netjes getrouwd en moeder van een zoontje van twee, pasten zulke ervaringen natuurlijk helemaal niet meer in het plaatje. Net een droomjob – alles netjes op een rij En dan – plots – Martin. Of toch, ik herkende in die jongeman op kantoor de man die zich jaren eerder zo makkelijk aan me toonde, de man met de enorme penis En plots kwamen alle herinneringen terug : Leenken, de cam-avond, haar zachte zelfzekere handen die mij moeiteloos in vervoering brachten, En, telkens als ik die Martin op kantoor passeerde, voelde ik hoe diep in mij een wild verlangen gewekt werd. En besefte ik dat het erg moeilijk zou worden om niet nog één keer die chat-room op te zoeken Zoals ik al snel vreesde dat ik een volgende poging van Leenken om contact te zoeken niet opnieuw onbeantwoord zou laten “