Sinds een dag of twee – 18

De rest van de middag verliep bijzonder soepel en de opening van Caffè di Laura was een daverend succes. Alex en Esther liepen zich de benen onder hun kont vandaan, maar dat hadden ze graag voor Laura en Joris over. Die op hun beurt alle hulp meer dan waardeerden en ook Esther steeds meer als een vriendin begonnen te zien.

Alle gasten hadden het prima naar de zin en met name het eten viel uitstekend in de smaak.
Er werden zelfs vragen gesteld of het mogelijk was om de zaak exclusief af te huren. Voor bijvoorbeeld personeelsfeestjes of een bruiloft. Iets waar Joris en Laura in eerste instantie nog niet aan gedacht hadden. Maar wat wel weer nieuwe perspectieven, en dus inkomsten, boden.
De opening begon langzaam op zijn einde te lopen en steeds meer mensen kwamen afscheid nemen van de “nieuwe” eigenaren.

Ook Lotte en Teun kwamen langs om afscheid te nemen, waarbij Lotte heimelijke blikken wierp in de richting van Alex, die dicht in de buurt stond. Alex zag het niet, of deed alsof hij het niet zag en negeerde het koppel compleet. Hij had echter wel degelijk in de gaten dat ze aanstalten maakten om te vertrekken en toen ze dan ook daadwerkelijk de deur uit liepen, slaakte hij een zucht van verlichting. Eindelijk, eindelijk kon hij zich ontspannen en hoefde hij niet langer op zijn tenen te lopen.

Nadat uiteindelijk alle gasten daadwerkelijk vertrokken waren, werd nog snel alles opgeruimd.
Alex stelde voor om met zijn allen nog een hapje te gaan, op zijn kosten. Dit om de succesvolle opening te vieren. Iedereen had wel zin in een beetje ontspanning en om zelf, voor de verandering, eens bediend te worden.

Het werd als vanouds een gezellige avond. Joris, Laura, Twan, Elise, Alex en Esther lieten zich het eten uitstekend smaken. En Alex was maar wat trots op zijn vrienden en hun nieuwe zaak.
Toen het echt tijd werd om naar huis te gaan bedankten Joris en Laura, iedereen met tranen in de ogen voor alle geboden hulp.
Alex bracht Esther netjes naar huis en liep weer mee naar boven. Vandaag sliepen ze niet bij elkaar omdat Esther morgen een familiedag had. Ze moest er al vroeg uit omdat ze naar een pretpark zouden gaan. Hoe graag ze het ook had gehad dat Alex mee zou gaan, vonden ze allebei toch dat dit nog te vroeg kwam. In hun relatie, wat die relatie dan ook precies moest voorstellen.
Staand op de drempel van haar appartement, namen ze hartstochtelijk afscheid van elkaar.

Esther stapte een paar minuten later haar huisje binnen en draaide zich nog even om.
“Lex?” begon ze, “ik heb een vraag die ik je al de hele middag wil stellen.”
Vragend keek hij haar nu aan.
“Waarom keek je vanmiddag zo boos naar Teun? Ik had het idee dat je hem wat wilde aan doen.”
Alex dacht heel even na, zich afvragend of hij dit wel moest en kon vertellen, zeker gezien de relatie die Esther en Lotte hadden. Uiteindelijk besloot hij dat hij Esther genoeg kon vertrouwen en dat zij haar mond wel zou houden.
“Teun….,” en even aarzelde hij nog, “Teun heeft, toen ik met Lotte in Italië zat, buiten het potje gepiest.”
“Wat????” klonk Esther verbijstert.
“Vraag me niet hoe ik het weet, maar ik weet het. En het bleef niet bij een onschuldige zoen….”
“Fuck, dat meen je niet, Lex. Dat had ik nooit gedacht of verwacht van die gozer. En Lotte? Weet die het ook??”
“Nee, natuurlijk niet. Tenzij hij het haar zelf verteld heeft. Maar ik schat in, dat die slapjanus dat niet durft.”
“En hij weet, dat jij het weet?” vroeg ze weer.
“Ja, ik heb hem ermee geconfronteerd. Hij gaf het toe met een lul verhaal en stortte vervolgens helemaal in. Bang voor zijn relatie met Lotte.”
“En nu?”
“Ik heb hem gezegd dat ik hem helemaal kapot zal maken, als ik erachter kom dat hij nog eens zoiets flikt.”
Esther zag een grimmige blik in zijn ogen die ze nog niet eerder had gezien. En ze besefte ook direct dat het geen loos dreigement was. En dat hij, mocht het nodig zijn, de daad bij het woord zou voegen. En opnieuw werd het haar duidelijk dat Lotte meer voor hem betekende.
“Maar goed, nu weet je waarom ik zo opgefokt was,” zei Alex uiteindelijk.
“Fijn dat je het me verteld hebt, want het knaagde toch een beetje aan me om je zo te zien vanmiddag.”
“Jij bent de enige die dit weet,” zei hij nu terwijl hij haar diep in de ogen aankeek.
“Ik snap het, Lex,” begreep ze overduidelijk de hint.
“Slaap lekker, Es,” terwijl hij zich voorover boog om haar nog een kus te geven.
“Jij ook, lieve Lex. Tot heel snel!”
En na die laatste worden, draaide hij zich om en liep richting het trappenhuis.

Een kleine twee weken later, een vrijdag, was Alex druk bezig met het regelen van een cadeau voor Esther. Ze zou morgen haar feestje vieren en dan om 0.00 uur jarig zijn. Hij had begrepen dat ze behoorlijk wat vrienden had uitgenodigd in haar kleine appartementje en hij was benieuwd om ze te ontmoeten. Enerzijds altijd spannend natuurlijk, als “nieuwkomer”, anderzijds vond hij het fijn om ook die kant van haar te ontdekken. En hij zou eindelijk haar ouders ontmoeten.
De afgelopen weken was er geen contact meer geweest tussen Alex en Lotte. Eigenlijk zoals afgesproken. Nou ja, eenzijdig afgesproken of opgelegd, door Lotte.

Beiden hadden het daar moeilijk mee. In Italië was er een band ontstaan die, hoe hard ze het ook probeerden, onbreekbaar was. Zeker in hun hoofd. Een band ook, die ervoor zou zorgen dat uiteindelijk hun hele leven op zijn kop kwam te staan.
Meerdere malen per dag waren hun gedachten bij elkaar.
Lotte verkeerde nog steeds in tweestrijd. Ja, Teun deed bij vlagen weer normaal tegen haar, maar liet verder niets los. En het vreemde gedrag van Alex jegens Teun kon ze nog steeds geen plekje geven. Maar zijn gezelschap, zijn glimlach, de gesprekken…..god, ze miste hem.
Alex op zijn beurt, kreeg steevast een knoop in zijn maag als hij aan Lotte en dus ook Teun dacht.
Hij had het geweldig met Esther en genoot van de verdieping die er plaats vond in hun relatie, hun vriendschap. Maar hij miste ook die “andere” vriendin, op een andere manier, maar toch.

Op het gemak rekende Alex zijn aankoop af met zijn credit card. Hij hoopte vurig dat zijn cadeau voor Esther, in de smaak zou vallen. Maar omdat hij haar ondertussen al behoorlijk goed had leren, kennen, hoefde hij zich eigenlijk geen zorgen te maken. Ze kon het cadeau besteden zoals ze zelf zou willen, met wie ze zelf zou willen.
De afgelopen weken was het contact tussen Esther en Alex alleen maar intenser geworden. Ze waren nog net niet onafscheidelijk. Steeds vaker zagen ze elkaar en steeds vaker bleven ze bij elkaar slapen. Alex had haar zelfs een sleutel en de alarmcode voor zijn huis gegeven. Tevens had ze nu ook toegaan tot alle elektronische snufjes van zijn huis. Vaak stem bediend.
Esther kon natuurlijk niet achterblijven en had met veel bombarie ook Alex toegang gegeven tot haar nederige stulpje.
En hoewel ze veel bij elkaar waren en genoten van elkaars gezelschap op alle mogelijk manieren, waren ze nooit meer zo intiem geweest als die ene keer in het zwembad.
Ze sliepen altijd samen, maar sex, echte sex, hadden ze nog niet gehad. Knuffelen, strelen, zoenen, aanrakingen, het gebeurde allemaal.
Esther was echter geduldig. Ze wist of hoopte dat het wel ging gebeuren. Uiteindelijk. Als Alex er aan toe was. Elke andere man had ze allang aan de kant gezet. Ja, sex was natuurlijk niet alles, maar wel een wezenlijk onderdeel van een relatie. Maar Alex zou ze nooit meer van haar leven aan de kant zetten.
Hij had nog niet alles met haar gedeeld uit zijn verleden. Maar aan alles, alle signalen, merkte ze dat dit moment niet ver meer weg was. En ze zou er op wachten, op hem wachten. Zo lang als dat dan ook duurde. En ze zou hem met huid en haar gaan verslinden.

Gehaast parkeerde Alex zijn auto voor het appartementen complex. Het was al bijna 21.00 uur en hij was een uur later dan gepland. Maar op de bank in slaap vallen, gebeurde hem de laatste tijd wel vaker. Balend als een stekker stapte hij uit de auto. Hij droeg een nette spijkerbroek, en een spierwit T-shirt. Hij trok zijn colbertje recht en voelde voor de zekerheid nog even aan zijn binnenzak. Check.
Rap stak hij de straat over en gebruikte “zijn” sleutel om binnen te komen. Met twee treden tegelijk repte hij zich door het trappenhuis. Even later stond hij voor de deur van het appartement van Esther. Aan de geluiden te horen, was het feestje al aardig op gang aan het komen. Hij besloot om nu niet zijn sleutel te gebruiken omdat dat misschien een beetje vreemd zo zijn als hij zo zou binnenvallen. Netjes belde hij aan.
Na een minuutje of zo, drukte hij nogmaals op de bel en bonkte een paar keren hard op de voordeur.
Even later hoorde hij wat gestommel en werd de deur open gemaakt door een voor hem vreemde vrouw.
Een knappe, brunette met een sprankelend en open gezichtje keek hem vriendelijk aan. Kortstondig bekeek ze hem van top tot teen. Grijnzend staarde Alex haar aan, maar zei niks.

“Shiiiitttt!” zei ze toen, “jij moet dan wel die stripper zijn die ze ingehuurd hebben!” en ze moest grinniken om haar eigen opmerking.
“Magic Mike!” zei Alex, terwijl hij zijn hand uitstak, “ik ben van de Duyvis en nou hoorde ik…..”
Hij maakte zijn cheesy zin niet af want allebei schoten ze in de lach.
“Kom binnen, Alex,” zei ze terwijl ze hem de hand schudde. “Ik ben Nora, een oude schoolvriendin van Es.”
Alex keek haar even bevreemd aan. Ze zag de frons op zijn gezicht en schoot opnieuw in de lach.
“Ja, wij vrouwen praten wel eens met elkaar….en uit haar beschrijving van jou…..fysiek…..tja…”

Even later ging ze hem voor naar de woonkamer. Toen ze de deur open maakte, bleek het feestje inderdaad al aardig op stoom te zijn. De woonkamer was afgeladen vol met mensen en Alex keek verbaasd rond. Hij had niet verwacht dat er zoveel mensen in zo’n kleine hut zouden passen.
Nora had zich intussen alweer bij haar vriendinnen gevoegd. Rustig nam Alex alles in zich op.
Zo’n beetje alle meubels waren verdwenen of aan de kant gezet. Alleen bij de deur naar het balkonnetje stonden nog de bank en een paar stoelen. Voor de rest was de ruimte leeg gemaakt. Voor het keukentje was een groot en fleurig scherm geplaatst om zo een afscheiding te creëren met de rest van de ruimte. Daar stond dus blijkbaar ook de drank.
De muziek stond lekker hard en zo te zien had iedereen het goed naar de zin. Een enkeling keek hem even aan om vervolgens weer verder te gaan met een gesprek of met het nuttigen van de drank.

Uiteraard kende Alex, behalve Esther en nu ook Nora, helemaal niemand. Turend was hij op zoek naar de jarige job. Eindelijk had hij haar gespot, vlakbij de keuken, op wat leek een geïmproviseerde dansvloer. Ze stond met de rug naar hem toe, zeer uitbundig te dansen met haar armen in de lucht. Hij had een perfect uitzicht op haar achterkant. Haar weelderige, strakke billen zaten verpakt in een heerlijke jeans en daarboven droeg ze een loei strak, wit topje, wat weinig aan de verbeelding over liet. Haar blote buik was duidelijk zichtbaar, waarbij haar navel net boven de broek uit piepte. Opnieuw had ze geen staart gemaakt.
Deze aanblik liet Alex natuurlijk niet onberoerd en hij schudde even met zijn kop als wilde hij het plaatje van Esther uit zijn hoofd schudden.

Hij bleef even staan kijken en vond het heerlijk om haar zo uit haar dak te zien gaan. Helemaal zichzelf, onbezorgd, genietend van het leven.
Een man met gitzwart haar, modieus geknipt, stond enthousiast om haar heen te dartelen.
Af en toe legde hij zijn handen op haar heupen, meebewegend op haar ritme. Van waar hij stond, kon Alex exact zien, waar de blik van de man bijna onafgebroken op gericht was.
Hij moest even in zichzelf lachen. Hij kon het hem niet kwalijk nemen, Esther was gewoon een lekker wijf. Punt.
Regelmatig kwam hij wat dichterbij en kwam hij met zijn kruis tegen haar boven been aan.
Die moet ondertussen toch wel knetterhard hard zijn, bedacht Alex zich. Wellicht kon de man vanavond zijn geluk wel eens gaan beproeven. Alex zou daar, op dit moment, geen moeite mee hebben. Het was niet bepaald een aangename gedachte, verre van dat,, maar hij zou het van haar kant wel kunnen begrijpen. Esther was toch niet exclusief van hem? Ja, ze hadden het leuk samen. Heel leuk zelfs. Maar misschien kon deze man haar datgene geven, waar Alex nog niet toe in staat was. Mentaal gezien. Nog niet.

Rustig keek hij nog eens om zich heen door de kamer. Gevuld met jonge mensen, zoals hij. Hij voelde wel inmiddels de blikken van de andere gasten op hem gericht. Hij was immers de nieuwkomer, de onbekende. Niet dat hem dat ook maar iets kon schelen.
Op de bank zat een ouder koppel. De man was druk in gesprek met iemand die naast hem zat op een stoel. De vrouw die naast hem zat was aan het staren, naar één specifiek punt. Naar hem. Een glimlach trok over zijn gezicht. Onmiskenbaar, Esthers ouders.
Zich een weg banend langs de andere gasten, liep hij naar het koppel toe. En toen hij eindelijk voor hun stond, keek de vrouw naar hem op.

“Dag Alex,” klonk nu een heldere stem.
De man staakte nu ook zijn gesprek en keek ook omhoog naar Alex.
De verbaasde blik op Alex’ gezicht was goud waard.
“Dus jij bent de man die het hoofd van onze dochter op hol heeft gebracht,” zei ze nu met een glimlach. “En kennelijk ook haar hart heeft gestolen….”
“Aangenaam kennis te maken, mevrouw. Ik ben inderdaad Alex,” zei hij met een onnozele grijns.
Hij gaf beiden een hand en trok een stoel erbij om te gaan zitten.
“Ik ben Maria,” zei de vrouw, “en dit is mijn man Tjeu.”

De gelijkenis was treffend. Hij schatte de vrouw op een jaar of 55 tot 60. De man misschien iets ouder. Maar het was overduidelijk van wie Esther haar looks had. Dezelfde lange blonde haren, blauwe ogen, vergelijkbaar postuur maar bovenal die heerlijke guitige, ondeugende oogopslag. Ze was echt een prachtige vrouw.
Dus zo ziet Esther er over een jaar of 30 uit, ging er nu door zijn hoofd. Beeldschoon.

“Mijn dochter deelt alles met mij, met ons. Nou ja, niet wat jullie in de slaapkamer uitspoken. Dus toen ik je binnen zag komen….was 1 + 1 al snel 2.”
Haar man moest grinniken om haar opmerking en voegde er aan toe, “Maar als ze zo’n wilde is als haar moeder, kun je je de borst wel nat maken!” Wat hem een stevige stomp in de zij opleverde.
Het ijs was gebroken en al snel waren ze in een fijn gesprek verwikkeld, voornamelijk bedoeld om elkaar beter te leren kennen.

Na een minuut of 10, wilde Alex echter het gesprek afronden. Er was hier nog iemand anders waar hij eigenlijk voor gekomen was.
“Als jullie het niet erg vinden…..?” zei hij vragend, “maar ik moet het soon to be feestvarken nog begroeten!”
“Dan zou ik maar opschieten,” zei Tjeu, “want ze heeft een hekel aan mensen die te laat komen….hahaha”
“Lex?” klonk haar moeder nu serieus. En het feit dat ze Lex gebruikte, was hem niet ontgaan. Dus dat wist ze ook al.
“Doe je voorzichtig met haar. Ik bedoel, zul je goed voor haar zijn? Ze is mijn enigste kind en ze kan meer dan uitstekend haar eigen boontjes doppen en voor zichzelf opkomen, maar……” en even twijfelde ze.
“Ja?” vroeg Alex belangstellend.
“Ik heb haar nog nooit zo gezien. Bij een man. Ze heeft natuurlijk wel vriendjes en zelfs vriendinnetjes gehad. Maar de manier waarop ze over jou praat, heb ik nog nooit meegemaakt. Bij geen enkele man of vrouw. Niemand. Dus ik weet niet wat je met haar gedaan hebt, jongen. Maar wat je doet , doe je goed. Koester dat.”
Alex keek haar even aan.
“Natuurlijk, ik begrijp het. Voor mij voelt het eigenlijk hetzelfde.”
Langzaam stond hij op en boog zich voorover richting Maria. Zachtjes drukte hij een kus op haar wang.
“Ik zal, kan en wil haar nooit meer loslaten,” fluisterde hij zachtjes in haar oor.
Toen hij weer recht kwam, knipperde Maria even met haar ogen die waterig stonden.
Hij gaf Tjeu nog een hand en ging op zoek naar Esther.

Esther had het enorm naar haar zin en was blij dat zo’n beetje al haar vrienden en vriendinnen waren gekomen. Ze vond het heerlijk om te dansen en genoot ervan om 1 dag per jaar in de belangstelling te staan. Ze verheugde zich op de komst van Alex en kon niet wachten om hem aan iedereen voor te stellen. Het was alleen vreemd dat hij er nog niet was.
Uitbundig ging ze helemaal los op de muziek en vond het niet erg dat Arno haar af en toe vast pakte. Ze kenden elkaar al jaren en natuurlijk voelde ze zijn aanrakingen, zijn kruis tegen haar been en zijn gestaar naar haar borsten. Maar het was Arno. Al vanaf hun studententijd zat hij achter haar aan. Een korte tijd waren ze toen samen, maar meer dan zoenen en een beetje friemelen was het niet geweest. Toen Esther hem duidelijk had gemaakt dat een relatie er niet in zat, had hij zich er bij neergelegd. Uiteindelijk waren ze vrienden geworden en gebleven, tot de dag van vandaag. Wat niet weg nam dat hij nog steeds graag naar haar keek en waar mogelijk fysiek contact niet uit de weg ging.
Esther had slechts een paar vriendinnen, waaronder Nora, verteld over Alex. Maar niet meer, dan dat ze een nieuwe man had ontmoet met wie ze aan het daten was. En dat hij uiteraard vandaag ook zou langs komen.

Toen het nummer was afgelopen, liep ze naar de keuken om wat te drinken te pakken. Arno ging achter haar aan, want hij had ook dorst gekregen. Ze pakte zich een groot glas water, welke ze in een keer achter over kiepte. Daarna schonk ze zich een glas wijn in en leunde even relaxed tegen het aanrechtblad. Arno had zich inmiddels een biertje gepakt.

Alex stond aan de andere kant van het scherm bij een grote tafel waar allerlei hapjes uitgestald lagen. Hij had nog niet gegeten en had best honger gekregen. Hij pakte een bordje en begon op te scheppen. Hij had Esther net gemist en hij ging er vanuit dat ze even naar het toilet was.
De muziek was nu wat rustiger waardoor een gesprek voeren wat makkelijker ging. Nora kwam naast hem staan.

“En vermaak je je een beetje?” vroeg ze.
“Zeker,” antwoordde Alex, “maar ik ben pas net hier en ik heb me eerst even netjes voorgesteld aan papa en mama!”
“En ben je door de ballotage commissie heen gekomen?”
“Met vlag en wimpel!”
“Ik had niet anders verwacht,” zei Nora grijnzend, “zo ik moet even een plasje doen, doei Alex!”
“De toilet is beze…..,” maar ze hoorde hem niet meer en was al weg.

Hij pakte een vork en nam een hapje van de koude schotel. Fuck, dacht hij deze is echt goed gemaakt en enthousiast ging hij zijn bordje te lijf.
Rondkijkend genoot hij van het eten, toen hij aan de andere kant van het scherm, in het keukentje, mensen hoorde praten. Hij kon perfect horen waar ze het over hadden. Direct herkende hij de stem van Esther. Dus daar is ze gebleven en nog sneller begon hij zijn eten te verorberen.

“Es?” vroeg Arno, “vind je het goed als ik vannacht hier crash?”
“Hoezo?”
“Nou, ik ben met de auto en ik heb eigenlijk al teveel gedronken om nog te mogen rijden…”
“Dan bellen we toch een Uber of een taxi,” was haar antwoord.
“Dan vind ik altijd zo’n gedoe, joh. Ik slaap wel op de bank hoor, van mij zul je geen last hebben.
“Uhh,” klonk het aarzelend van Esthers kant, “dadelijk wil iedereen hier blijven slapen!”
“En als je het echt zo graag wilt,” vervolgde hij nu met een grote glimlach, “dan kruip ik wel bij jou in bed, maar dan moet je wel de handjes boven de dekens houden. Geen geflikflooi!”
Esther reageerde niet meteen. Ze begreep hetgeen Arno impliceerde. Geen haar op haar hoofd die daar aan wilde denken of meewerken. Alex zou in haar bed slapen en niemand anders. Ten minste dat was de bedoeling.
“We kijken wel, ok?” hield ze onbewust en onbedoeld de deur op een kier, “misschien kun je eventueel wel met iemand mee rijden.”
Arno knikte begripvol, hij had nog hoop. Ze had hem tenslotte niet afgewezen. Wie weet? Misschien mocht hij haar vannacht nog een verlaat verjaardagscadeautje geven?