Veel plezier met deel9 van de reeks! Chapter 8: Allebei tegelijk slaan we weer aan het twijfelen. Waar zijn we eigenlijk mee bezig. Toch wint het vertrouwen in elkaar het weer van de argwaan richting de camera. We doen wel weer even een tandje terug. Dat zullen ze toch ook wel begrijpen zeker? We liggen verstrengeld in elkaar languit op het bed, zoenen elkaar voorzichtig op en rond de mond. Ik druk weer een stevige zoen op je mond en voel een plagerig tongetje tussen mijn lippen drukken. Ik open mijn ogen weer en zie dat je me scheel aankijkt. Ik schiet in de lach en je begint weer in mijn zijen te porren. Je hebt je broek nog aan, maar de bovenste knoop heb ik nu tussen mijn duim en wijsvinger. “Ik geloof dat je nog iets uit moest? ” Je knikt van nee, weer druk je de benen strak tegen elkaar. Natuurlijk verraad je hiermee weer jezelf, mijn handen glijden over je dijen en je probeert weg te rollen. Natuurlijk lukt je dit niet. Ik trek je weer tegen me aan en fluister “oké, nieuwe regels, geen gekietel meer. ” In een beweging draai ik boven op je en terwijl ik mijn daad met woorden kracht bijzet “Die broek gaat uit ” Mijn handen gaan over je heupen en trekken je broek in een paar kleine rukjes iets naar onder, tot net over je billen. Dan wordt er op de deur geklopt… We kijken beide verschrikt richting de deur, ik trek zacht je broek weer iets naar boven. Snel schiet ik overeind en knoop mijn blouse weer om. Ook jij haast je om weer wat kleding aan te trekken. “Een moment ” roep ik terwijl ik geleidelijk aan opsta en kijk hoe ver het bij jou staat. Rustig loop ik richting deur, mijn kleren nog een beetje fatsoenerend. Jij hebt eveneens weer voldoende representatieve kleding aan en komt zijdelings op het bed zitten. Ik open de deur en kijk in de ogen van een gedrongen mannetje. In een goedkoop maatpak met daarover een grijze regenjas steekt hij zijn hand uit. Een ongeschoren kop met vettig haar en twee donkere ogen kijken me indringend aan “Rechercheur Smeets, de hotelmanager heeft me kort uitgelegd wat er aan de hand is. Zou ik mogen zien waar de camera staat? “. Ik stap naar achter en nodig hem uit de hotelkamer in. “Als u mij wilt volgen. Blijft maar achter me, dan wijs ik de camera aan. Mijn lieftallige assistente zal ervoor zorgen dat u ook kunt horen waar de camera zit ” Terwijl de laatste woorden uit mijn mond rollen, kijk ik je aan en knipoog. Je zucht zachtjes, ik zie je denken ‘als dit nu eens allemaal voorbij was’, maar je laat je toch achterover op bed vallen en stukje bij beetje schuif je de trui die je had aangetrokken iets verder omhoog. Terwijl mijn ogen volledig op jou gefocust zijn, is de rechercheur druk doende de camera te ontdekken. Het geluid van scherpstellen is wederom te horen “Dit is een prototype van het Amerikaanse geheime dienst. Ze worden daar nog al eens gejat en op internet aangeboden. Erg klein, moeilijk te ontdekken, met een prima beeldkwaliteit. Ik zal mijn cam-scanner er bij pakken, dan hebben we de ontvanger in een paar minuten gelokaliseerd. ” Enigszins verbaast reageer ik; “u hebt ervaring met dit soort dingen? ” “Het is geen dagelijkse kost, maar ik heb een verleden bij een security-bedrijf en zodoende weet ik hier het een en ander vanaf. ” De man verdwijnt de gang op en komt even later terug met een zwart koffertje. Hij opent deze en haalt er een soort ontvanger uit. Ik ben niet zo bekend met dit soort moderne apparatuur, maar het lijkt het meest op een ouderwetse radio. Hij zet het apparaat aan en begint weer te verhalen “normaal gesproken heb je in een paar tellen de ontvanger, deze apparaten zijn echter iets geavanceerder, ze gebruiken een tussenzender. Daardoor duurt het enkele minuten voor we via die andere zender op de plek komen waar de ontvanger hopelijk op dat moment nog steeds is. Er kan wel een soort alarmfunctie op de tussenzender zitten, om zo de kijker de kans te geven weg te komen. We moeten dus zo snel te werk gaan. Bij de hoofduitgang van het hotel heb ik een politiewagen paraat staan, de hotelmanager heeft contact met ze. ” Meer dan knikken doe ik niet, jij lijkt helemaal niet met je aandacht bij het verhaal. Ik voel dat je niet staat te trappelen om een wilde achtervolging. Ik loop op je af, kom naast je zitten en sla een arm om je heen. Ik kus je op het voorhoofd en druk je wat steviger tegen me aan. “Het komt allemaal goed lieverd. Hebt u ons nog nodig rechercheur? ” Op het moment dat de woorden uit mijn mond komen besef ik dat zo op de camera te zien moet zijn geweest dat er nog iemand in de kamer moest zijn — De rechercheur beseft dit ook en laat meteen via de porto weten Showtime! Dan gaat alles opeens heel snel. De rechercheur zet de scanner aan en krijgt meteen een zorgelijk gezicht. Damn het is zo als ik vreesde, ik vang het signaal op van de alarmfunctie. Hij trekt meteen de deur open en rent de gang op. Je pakt mijn hand en trekt me mee de gang door achter hem aan. Ik wil met eigen ogen zien dat ze die man in de boeien slaan zeg je met een boze klank in je stem. Alarmfunctie geactiveerd, ben onderweg naar herkomst van signaal hou alle uitgangen in de gaten! schreeuwt de Rechercheur in de porto. We rennen richting het trappenhuis en volgen de rechercheur de trap op naar de derde verdieping. Daar aangekomen zien we meteen dat één van de hotelkamerdeuren wagenwijd open staat. De rechercheur maant ons te stoppen en gaat zelf dichterbij om een kijkje te nemen. Verdachte kamer gelokaliseerd, ik ga naar binnen hoor ik hem zacht in de porto fluisteren. SHIT vloekt hij als hij de kamer leeg aantreft. Attentie verdachte is ontsnapt hou iedereen tegen die het hotel wil verlaten! Het gevoel van verlies maakt zich van me meester en ik ren naar de kamer om te controleren of ze echt weg zijn. De kamer is identiek aan de onze, maar in de vensterbank staat een laptop en op het bed ligt nog meer apparatuur waar ik geen wijs van kan worden. Als ik het op wil pakken hou je me tegen. Ik heb niet eens in de gaten gehad dat je achter me aan was gekomen. Niet aanraken, dat is bewijsmateriaal. Ik sla mijn armen om je middel heen en druk me hard tegen je aan. De rechercheur komt de kamer ook weer binnen. We hebben nog niemand gevonden, maar ze kunnen het hotel niet verlaten hebben. We vinden ze wel. Als u zo vriendelijk zou willen zijn om beneden naar de receptie te gaan, daar wordt u opgevangen door een collega van mij . — We zetten ons in beweging uit de kamer. Toch ben ik lang genoeg in de kamer geweest op het een en ander op te merken. Naast de laptop en weer allerlei bijbehorende technische apparatuur waar ik verder weinig kaas van gegeten heb, valt mijn oog op een lege enveloppe. De inhoud ontbreekt, maar er staat een logo op de voorzijde. Een gouden hoofdletter P met een kleinere v ernaast. Verder spot ik nog een papiertje waar een aantal getallen op gekrabbeld staan. Het lijkt een optelsom, het totaalbedrag is meer dan anderhalf miljoen, in dollars te zien aan het bijbehorende $-teken. Als we de kamer uitlopen, ik heb je stevig onder mijn arm geklemd, benen we richting begane grond en receptie. Daar weten ze in ieder geval hoe de taxichauffeur’ er uit ziet, ik ben benieuwd of ze ook een gezicht hebben bij zijn medeplichtige. Ik geef je nog snel een kus op je kruin en weer in gedachte verzonken over het logo wat is blijven hangen. Pv, wat zou dat voor iets kunnen zijn? Aangekomen bij de receptie wordt me de ernst waarmee de zaak hier wordt opgenomen duidelijk. De beveiligingsman staat bij de deur, wellicht iets te opvallend. De hotelmanager heeft zijn blik op een beeldscherm met beveiligingscamera’s. We zien nog niks zegt hij zonder de richting van zijn kijken te wijzigen, maar blijkbaar toch door heeft dat we inmiddels naast hem staan. Het mooie van een hotel in een oud pand is wel bekend, maar er zijn jammer genoeg ook talrijke ruimten waar we op deze manier geen zicht op hebben. De uitgangen direct naar buiten zijn afgezet, maar zo lang ze zich schuil houden hier hebben we nog niks. We kijken elkaar teleurgesteld aan, duidelijk hopend dat het nu eens afgelopen zou zijn. Kunnen niet gaan zoeken ofzo? vraag je hardop denkend. —-
Eerst wil ik jullie nog even deze beelden laten zien. Op een ander beeldscherm zien we opeens de gang van de derde verdieping. Er schiet een deur open en we zien twee personen snel de kamer verlaten. De taxichauffeur kijkt precies in de camera, maar de ander draagt een honkbalpet en een grote dikke winter jas. Herkennen jullie de tweede persoon? hoor ik opeens achter me. Een vrouwelijke agente staat op 1meter afstand met ons mee te kijken. Nee, ik kan niet eens zien of het een man of een vrouw is moet ik schoorvoetend toegeven. Dat is jammer anders konden we wellicht gerichter te werk gaan. De kamer was geboekt door een zekere mevrouw Ter Heide. Zegt die naam u iets? Ik schud van nee en ook bij jou gaat geen belletje rinkelen. Dan zal er een alias gebruikt zijn. We zijn nog op zoek naar de beelden van het inchecken. Dus als u zo vriendelijk zou willen zijn om nog even te wachten. Ook raad ik u aan om niet op eigen houtje het hotel te doorzoeken. We weten nog niet met wie we te maken hebben. Heeft u al contact gehad met La Treasure? vraag je plots. Daar zijn we momenteel mee bezig, maar we moeten gewoon geduld hebben. We zorgen dat het goed komt, probeer een beetje te ontspannen u ziet er wat verhit uit . Dan loopt ze weer weg. Ik zak tegen de receptiebalie op de grond en trek mijn knie?½n tegen mijn lichaam aan. Ik ben dood op en als ik naar de klok in de receptie kijk zie ik dat het alweer één uur ’s nachts is. Ik sluit mijn ogen en buig mijn hoofd naar voren. Ik voel dat je naast me komt zitten en een arm om me heen legt. Wil je niet liever terug naar onze kamer? Nee daar zet ik geen stap meer binnen, ik blijf hier Zo blijven we even rustig zitten ons ontrekkend aan de hectiek die is ontstaan rondom en in het hotel. We horen een aantal wagens stoppen en als ik even op kijk zie ik praktisch een heel legertje agenten het hotel binnen stormen. Je staat op en vraagt aan de manager of hij weet wat er aan de hand is. Ik ving net op dat de man gezien was in de wasruimte, ik denk dat ze proberen hem daar te houden . En de andere? Is die al gevonden? Vraag ik snel als ik ook opsta. Hij schud nee en ik merk dat hij deze situatie ook niet meer echt ziet zitten. Dan gaat het opeens allemaal weer heel snel. De agenten komen terug met een man geboeid in hun midden. De taxichauffeur hijg ik verschrikt uit. Dit heeft hij gehoord en kijkt me strak aan. Jullie komen hier niet mee weg! Nooit zullen jullie bij elkaar blijven daar zorgt mijn werkgever wel voor! hoor ik hem sissen. Ik snap hier helemaal niets vanÔǪ maar de schrik is van je gezicht af te lezen. Wat bedoelt hij? vraag ik je zachtjesÔǪ — Ik zie je verontruste blik in je ogen. Ik probeer je een beetje gerust te stellen, ondanks mijn eigen status op dit moment. Het komt allemaal goed. We hebben elkaar toch? Hoe gek ik op je ben, niemand kan daar iets aan veranderen. Ik laat je echt niet meer gaan hoor. En hij, hij doet helemaal niks meer lieverd, hij is gearresteerd. wijs ik richting de taxichauffeur. Je moet voelen dat ik het meen vanuit het diepst van mijn hart. Je kijkt me aan en door alle zorgen en vermoeidheid heen zie ik gelukkig een twinkeling. Ik geef je snel een kusje op je mond en kijk naar de hectiek om me heen. Ik heb er echt geen zin meer in, ik ben moe en het liefst zou ik jou ergens lekker instoppen om vervolgens zacht tegen je aan te komen liggen. Dan schiet me opeens iets te binnen, gisteravond, in de ruimte onder het kasteel, toen waren daar niet twee, maar drie mensen. Ze waren met zijn drie?½n mompel ik. Wat zeg je? vraag je me als je je hoofd optilt van mij schouder en me aankijkt. Ze waren met drie! roep ik nu min of meer uit. De vrouwelijk agente die nog in de buurt staat hoort me roepen. Ze vraagt me een omschrijving te geven van de derde persoon. Voor zover ik me kan herinneren van de ontmoeting in de ruimte waren daar drie personen. De taxichauffeur, de werkster en een derde onbekend persoon. Hij voerde het woord. De camerabeelden van eerder glijden weer door mijn geheugen. Maar hij was het niet op de beelden, hij had een snor. De agente fronst haar wenkbrauwen en vraagt opnieuw; kunt u een zo nauwkeurig mogelijke beschrijving geven van deze twee andere personen? We beginnen beide op te sommen wat we ons nog herinneren. Meestal zijn we het redelijk eens, met name vullen we elkaars informatie aan, omdat we blijkbaar toch naar andere dingen gekeken hebben. — De agente noteert al onze observaties en geeft over de porto door dat we waarschijnlijk op zoek zijn naar nog twee verdachte en geeft hun uiterlijke kenmerken door. Daarna draait ze zich terug naar ons toe en naar de manager. Meneer, heeft u voor mevrouw misschien een andere kamer vrij waar ze even haar ogen kan sluiten. Ik kan aan haar zien dat het allemaal genoeg is geweest. Ik vind haar nu al aardig en knik als teken van bedankje. Kris.. was het toch? vraagt ze daarna aan jou. Je knikt en ze gaat verder Ik snap dat u bij uw vriendin wil blijven, maar we hebben iemand nodig om de andere verdachte te identificeren mochten we deze vinden. Vindt u het goed om even met ons mee te komen en wat beelden te bekijken van de bewakingsvideo’s. We staren elkaar aan en volgens mij denken we hetzelfde. Ik wil bij jou blijven’. Maar er wordt echter meteen tot actie overgegaan. De agente begeleidt jou richting beveiliging en de manager neemt me mee richting de lift. Uw eigen kamer wordt momenteel doorzocht op aanwijzingen dus ik begeleid u naar kamer 24, daar kunt u even relaxen en alles opzij zetten. Hij houdt de deur voor me open en ik zie een wat kleinere hotelkamer zonder zit gedeelte en alleen een ruim twee persoonsbed. Als u Kris ziet, vertel hem dan dat ik hier zit. Uiteraard mevrouw dat zal ik voor u doen. De manager loopt achteruit de kamer weer uit en sluit de deur achter zich. Helemaal alleen blijf ik achter. Ik ga op het randje van het bed zitten en besluit om mijn kleren aan te houden. Langzaam laat ik me achterover op het bed zakken en val meteen in een onrustige slaap. Ik droom allerlei flarden van gesprekken die we gevoerd hebben. We kunnen het zelf wel afÔǪ Als we te snel gaan moet je het zeggenÔǪ. Ik ga je hard nemenÔǪ.. Zullen we er een spelletje van makenÔǪ maar dan opeens Nooit zullen jullie bij elkaar blijven, daar zorgt mijn werkgever wel voor . Ik schrik wakker en kijk recht in het gezicht van de man met de snor! — zo zo, jonge dame , spreekt hij je aan met z’n geaccentueerde Nederlands. Je probeert te bewegen om zo snel mogelijk van deze plek vandaan te komen, maar je ziet nu pas dat de man een pistool op je richt. Je ogen springen bijna uit je oogkassen en je schreeuwt Wanneer laten jullie ons nou eens met rust? De man gniffelt; Het ligt eraan hoe goed jullie meewerken, ik zou als ik jou was maar eens beginnen met een toontje lager te spreken. Anders heb je eeuwig rust. De man wijst naar de telefoon; Ik wil dat je Kris belt je lijkt op te veren alsof dit een mogelijke uitweg van deze benarde situatie zou kunnen zijn. Je zucht en begint richting de telefoon te bewegen. Je vertelt hem dat jullie de aanklacht intrekken. De man slikt en je ziet onder zijn donkere gezicht zijn adamsappel omhoog en omlaag gaan. Dan vertel je hem dat jij het allemaal vooropgezet hebt, omdat je voor een Adult Industrie-bedrijf werkt. Allerlei gedachten spoken door je heen, het liefst gil je het uit en ren je weg van deze plek. Maar iets weerhoud je ervan, iets zorgt ervoor dat je weinig anders doet dan trillen. Wat? reageer je iets te hard en je denkt hardop; maar dan lijkt het alsof al mijn gevoelens voor Kris de afgelopen dagen geacteerd zijn, dat kan ik hem helemaal niet zeggen. De man met snor begint te bulderen van het lachen Ow jawel, en we zullen met Kris regelen dat hij een ruime vergoeding krijgt, dan wil hij vast meewerken dit pareltje , in zijn handen heeft hij de harde schijf uit het kasteeltje op de markt te brengen. Ik ben blij dat de agente heeft opgemerkt dat je beter wat rust kon gebruiken. Jammer genoeg hebben ze mij blijkbaar nog nodig, want het allerliefst was ik geen meter van je geweken. Toch lijkt dit voorlopig de beste oplossing, want je ogen stonden op een nervous brakedown’. Ik hoop dat je lekker alvast een paar uurtjes slaap kunt pakken voor ik straks tegen je aankruip. Om dan morgenochtend wakker worden en alle zorgen verdwenen zijn. Je heerlijke lijf tegen me aan en al zoenend en vrijend de morgen doorkomen. De agente tikt me aan U hebt het ook wel een beetje gehad hé? zegt ze met een bezorgde blik. Dat klopt, zo veel emoties kan geen mens tegenop. —
Ik sta te trillen op mijn benen naast de telefoon. Ik heb zijn nummer niet.. probeer ik nog, maar de snor’ drukt me meteen een briefje in mijn handen. Oké even oefenen wat ga je tegen hem zeggen? zegt hij een beetje honend. Niets! Jullie kunnen de pot op Hij richt het pistool en ik zie hoe hij de veiligheidspal verwijderd. Weet u dat zeker? Ik schut van nee en probeer op elke mogelijke manier te bedenken hoe ik uit deze kamer weg kan komen. De man met de snor blokkeert de deur en er is ook geen balkon bij deze kamer. Ik zit echt muurvast en kan nergens naartoe. Dus mevrouw.. wat gaat u Kris vertellen? Met een trillerige stem dreun ik op We moeten de aanklacht intrekken. Ik heb van te voren alles op touw gezet en werk voor een Adult Industrie-bedrijf. Heel goed, herhaal dat nog maar een paar keer het moet klinken alsof je het meent. Ik herhaal de zin braaf met elke keer met meer weerzin. Oke.. heel goed. Nu voordat je hem belt wil ik weten waar het collier is dat jullie van me gejat hebben. Dat ligt op onze hotelkamer, waarschijnlijk ergens op het bed.. Ik hoor de man binnensmonds vloeken. Daar kan ik niet in.. die wordt doorzocht door een leger aan politie mensen. Oké vraag hem om dat ding op te halen en mee te nemen naar deze kamer, die moet ik echt terug hebben. Als ik gebeld heb? Wat ga je dan met mij doen? Ik sluit je op in de badkamer en als je ook maar een kik geeft schiet ik je lieve vriendje door zijn knappe koppie! Tranen lopen over mijn wangen als ik het nummer van jou mobiel in probeer te toetsen. En wees overtuigend of andersÔǪ sist hij nog in mijn oor. Ik voel het koude staal van het pistool in mijn nek als ik het laatste nummer in toets.. Beneden in de beveiligingsruimte staar je moe naar al het beeldmateriaal dat de politie wil dat je bekijkt. Ik zie geen bekenden op die film. Is het goed als ik even een frisse neus ga halen buiten? Anders val ik hier staand in slaap. De agente knikt en je draait je direct om en gaat onder de politie afzetting door in de koude avond lucht staan. Dan gaat je mobieltje over. Met Kris Ik hou mijn adem in als ik je stem weer hoor. Kris, Rieke hier hakkel ik nog een beetje. Meteen hoor ik een bezorgde klank in je stem Is alles wel goed met je? Kris, we moeten de aanklacht laten vervallen. Ik heb alles van te voren zo gepland, want ik werk voor een Adult Industrie-bedrijf en daarom zijn er opnames van ons gemaakt. De blik van de man met de snor straalt zoveel macht uit dat ik even niet uit mijn worden kan komen. Da-a-rom moeten we nu de aanklacht intrekken Dan wordt het stil. Rieke dit is een grapje toch? Nee dit is geen grapje. Kom naar kamer.. 24 dan zal mijn werkgever het aan je uitleggen.. lieg ik onder het toeziend oog van de snor’. Wat? is het enige wat ik aan de andere kant van de lijn hoor. Ow en neem MIJN collier mee, dat we wilde verbrassen aan een luxe VAKANTIE, want die wil mijn werkgever ook terug. MaarÔǪ hoor ik nog aan de andere kant van de lijn. De snor’ drukt op de knop bovenop het toestel en ik hoor alleen nog de kiestoon. Je zou actrice moeten worden, zelfs ik geloofde je wrijft hij er nog even lekker bij mij in. Als dit alles voorbij is, denk ik dat ik jou maar even mee naar huis neem.. als ik het film materiaal moet geloven ben jij wel een geil sletje Hij laat de achterkant van zijn hand over mijn wang glijden en als ik mijn hoofd weg wil draaien krijg ik een klap in mijn gezicht. Je zal doen wat ik je opdraag kreng! Hij grijpt me bij mijn arm en sleurt me de badkamer binnen. Als je ook maar één kik geeft is Kris er geweest! — Laat weer even weten wat jullie er van vinden! gr. Kris en Rieke”