Terwijl we buiten wandelen en ons verdiepen in een gezellig gesprek, zien we hoe de zon langzaam verdwijnt achter de horizon, als een gouden bal die zich terugtrekt in de avondlucht. Yasmina stopt even, haalt haar telefoon tevoorschijn en glimlacht stralend. “Date night outfit!” roept ze enthousiast.
Ik omhels haar en kijk op mijn horloge – kwart over acht – en zeg: “Kom, we moeten gaan.”
Bij de auto aangekomen open ik galant de portier voor haar. Yasmina kijkt me met een speelse lach aan en zegt: “Wat een echte gentleman ben je toch.” Terwijl ik mijn vuist bal en zachtjes op mijn hand bijt, glimlach ik en antwoord: “Uhm-uhm-uhm, je maakt die jurk werkelijk onweerstaanbaar.”
Ik sluit haar deur rustig en loop naar de bestuurderskant van de auto. “Hé, ben jij daar ook nog?” vraag ik, terwijl ik me afvraag of jij net zo geniet van het moment als ik. “Mooi zo. We hebben nog een flink stuk te rijden, dus ik ga snel. We spreken elkaar later vast nog wel!”
Terwijl ik instap, zie ik Yasmina de bestemming intypen in de navigatie. Met een druk op de knop start de auto zachtjes op. Ik draai mijn hoofd naar haar en vraag met een warme glimlach: “Ready?”
Ze knikt bevestigend en antwoordt: “Ready.”
De auto rolt langzaam vooruit, de weg op. Na een paar bochten, met afslaan naar links en rechts, komen we tot stilstand voor het stoplicht, voordat we de snelweg opdraaien.
“Vind je het spannend?” vraag ik met een kalme, geruststellende stem.
Yasmina kijkt me aan en zegt met een glimlach: “Spannend? Misschien een beetje. Maar ik zie het vooral als weer een nieuw avontuur.”
Yasmina en ik zijn onlangs, als ware Christina en Christoffel Columbus, op ontdekkingsreis gegaan in een nieuwe wereld. Een wereld die voor ons onbekend was, maar die we nu, langzaam en stap voor stap, beginnen te verkennen. Hoe verder we reizen, hoe meer we gefascineerd raken door de geheimen en wonderen die deze wereld voor ons in petto heeft. Wat begon als een onbekende bestemming, groeit uit tot een intrigerende en onweerstaanbare avontuurlijke reis die ons steeds dieper meesleept.
Plotseling begint er een liedje te spelen dat zowel mij als Yasmina bekend voorkomt. “Rey, ken je dit nummer nog?” zegt ze terwijl ze me vol verwachting aankijkt.
“Natuurlijk ken ik dat,” zeg ik met een plagerige toon terug. “Ik wist niet dat je dit nummer had opgeslagen in je Spotify-lijst.”
“Ja, het brengt me terug naar die tijd,” antwoordt Yasmina, haar glimlach vervaagt een beetje terwijl ze uit het raam staart. Haar ogen glijden over het landschap, maar haar gedachten lijken ergens anders, op een plaats van verlangen te zijn.
“Wat is er, babe?” vraag ik, mijn stem nu serieuzer, de plagerige toon verdwenen.
Yasmina zucht zachtjes. “Weet je nog, toen we dit nummer voor het eerst hoorden? We waren zo… vrij. Het leek alsof niets ons kon tegenhouden.”
Ik knik, de herinnering levendig in mijn gedachten. “Ja, ik weet het nog. We waren in dat kleine clubje, onze eerste echte roadtrip samen. Pure extase.”
Ik leg mijn hand op Yasmina’s bovenbeen en kijk naar rechts. In de weerspiegeling van de zijruit zie ik een verstopte glimlach op haar gezicht verschijnen bij het horen van het woord “extase.”
Enthousiast maar toch zacht, haast met een verleidelijke aanraking legt Yasmina haar hand nu ook op mijn bovenbeen. Haar beweging is langzaam en teder, maar er zit een zekere urgentie in, een vurigheid die tintelingen veroorzaakt die als een elektrische stroom omhoog trekken. Het voelt alsof we in een subtiele uitdaging verwikkeld zijn, een soort zenuwslopende “chicken race,” een spel van verlangen en spanning, waarbij geen van ons bereid lijkt om als eerste toe te geven, glijden onze handen steeds dichter naar elkaars kruis.
Net op het moment dat onze handen bijna hun bestemming bereiken, onderbreekt de onverwachte, mechanische vrouwe stem van de navigatie ons. “Over 500 meter begeeft uw bestemming zich aan de rechterzijde,”