Onontgonnen gebied
Yasmina leidde me naar een rustig hoekje van de lobby, een serene oase ver van de drukte, met slechts een lichte echo van de mensenmassa die zich verspreid had over het loungegedeelte. Terwijl we door de ruimte bewogen, viel het me op hoe haar blik even kort naar een koppel gleed dat in een intieme omhelzing zat. Het leek bijna alsof ze de aanwezigheid van het paar intuïtief aanvoelde, zonder hen echt te willen erkennen.
Een subtiele nervositeit leek op haar gezicht te verschijnen, en haar wangen kregen een delicate bronsroze tint die haar schoonheid alleen maar versterkte. Het was alsof ze haar emotionele gewaarwordingen met moeite onder controle probeerde te houden. Terwijl ik haar bewonderde, voelde ik een warme opwelling in mijn onderbuik, een intens gevoel dat sterker werd naarmate mijn blik over haar hals gleed. Haar zilveren turquoise wikkeljurk had een V-hals die speels een deel van haar huid blootgaf.
Yasmina begon te praten over de suite die ik voor ons had geboekt. Haar stem trilde van oprechte opwinding terwijl ze elk detail met zorg beschreef. Terwijl ze sprak, voerde ze een subtiele, bijna hypnotiserende beweging uit. Langzaam tilde ze een been op en liet het zachtjes over haar andere been glijden, waarbij haar voet, gehuld in de door mij gekozen zilverkleurige hakjes, mijn been lichtjes raakte. De glinstering van haar met wit gelakte teennagels, als kleine sterren die schitterden bij elke beweging, trok mijn blik. Die aanraking was bijna onmerkbaar, maar de impact ervan was diepgaand—een kort, krachtig moment dat zich in mijn gedachten nestelde, doordrenkt met een zoete intensiteit. Het leek alsof ze met elke vezel van haar wezen wilde benadrukken hoe dicht ze bij me was. Ze leek te weten hoe elke centimeter van haar aanwezigheid een sensatie in me losmaakte.
De beweging had als effect dat haar zilveren turquoise jurk iets omhoog schoof, een glimp van haar delicate huid onthullend. Het was een verfijnde, bijna speelse onthulling die haar elegantie sensueel benadrukte. Toen ze haar jurk weer recht trok, leek het alsof ze me een vleugje bitterheid gaf, waardoor ik, als een kind dat hunkert naar de zoetheid van een eerder gegeven lekkernij, verlangend zocht naar wat er nog meer te ontdekken viel.
Terwijl ik nog steeds glimlachte door de sensatie van de prikkels die dat moment me bracht, werd ik licht verrast toen ze de naam “Jane” noemde. Mijn frons was een onmiskenbare reactie op deze onverwachte wending.
“Jane? Wie is dat?” vroeg ik geïnteresseerd.
“Ze is die charmante vrouw bij de balie,” antwoordde ze met een ondeugende blik, alsof ze op het punt stond iets te verklappen dat eigenlijk geheim moest blijven. De onschuld verdween uit haar aura, en haar subtiele bewegingen—zoals het expres tuiten van haar lippen in ruststand en het speels met haar vingers een kant op kammen van haar krullen om haar hals te ontbloten—maakten haar lichaamswarmte bijna tastbaar, alsof ik die met mijn ogen kon vastgrijpen. Terwijl ze verder vertelde over haar bijna-expeditie buiten haar gebruikelijke en veilige grenzen, merkte ik dat ze met een subtiele blik naar het koppel keek.
“We hadden een geweldig gesprek. Ze was echt vriendelijk, en we hebben zelfs Snapchat uitgewisseld. Het gesprek was een beetje flirterig,” voegde ze eraan toe, haar stem met een vleugje opwinding. Ik betrapte mezelf erop dat ik me afvroeg of de opwinding die ik van Yasmina opving voortkwam uit haar ontmoeting met Jane of werd veroorzaakt door het koppel dat een soort exotisch deken om ons heen leek te slaan.
“Nou, ik moet zeggen dat je behoorlijk moedig bent geweest,” zei ik met een lach, hoewel ik vreesde dat deze lach mijn lichte opwelling van jaloezie zou verraden. Deze jaloezie werd niet veroorzaakt door Jane; nee, het zat intern, en ik vond de escapade met Jane vooral luchtig en grappig—typisch voor Yasmina’s avontuurlijke aard. Maar de beladen, subtiele maar intense sfeer tussen haar en het koppel, die ik maar niet kon ontcijferen, bracht een soort… ik stopte mijn gedachte.
Het feit dat ik, Rey, de druk van jaloezie op mijn borst voelde, verbaasde me enorm. Wat me nog meer verraste, was dat deze stekende druk zich aanvoelde als een masserende pijn die het ongemak in mijn lichaam verergerde, maar toch een onverwacht aangename sensatie opleverde. Waar had ik dit gevoel eerder ervaren? Die gedachte leek ergens op een eenzaam eiland in mijn geheugen te rusten.
Uit angst dat ze de scenario’s die in mijn brein afspeelde zou kunnen zien, grapte ik snel: “Mag ik ook op zoek gaan naar een knappe extra partner?” Terwijl mijn ogen voor een fractie de blik van de vrouw van het koppel kruisten, leek haar blik, in die milliseconde van verstreken tijd, bijna een hele conversatie met me te voeren. Het voelde alsof ze me vroeg, waarom ik me nog niet had voorgesteld aan haar, alsof ze me beschuldigde haar te negeren. Alsof haar uitstraling niet werd opgemerkt. Die deed denken aan het strand op Aruba, met haar egale, witte huid en diep, zeeblauwe ogen die werden geaccentueerd door haar halflange, bijna inktzwarte haar. Het leek alsof ze wist dat ik de golvende beweging in haar lichaam niet wilde erkennen, om zo niet meegezogen te worden.
Het leek net of Yasmina doorhad dat een deel van mijn gedachten even gestolen was; met de intentie om me terug te roepen, knikte ze in de richting van het koppel. “Oh, kijk daar eens,” zei ze, terwijl ze naar het koppel wees dat nog steeds in hun eigen intieme hoekje zat. “Ze lijken helemaal in hun eigen wereld te zitten, vind je niet?”
Haar laatste zin raakte me alsof ze een toverspreuk uitsprak, waarvan de werking onmiddellijk voelbaar was. De manier waarop Yasmina sprak over ‘hun eigen wereld’ klonk alsof er een onontgonnen gebied was, een plek waar we, als verdwaalde matrozen op zee, naar hunkerden. De bijna eindeloze oceaan in haar nieuwsgierige blik werkte als een trigger en trok me mee de diepte van mijn herinneringen in.