Liefde als oplossing (deel 1)

Het was avond. Een natte avond en de straten glommen in het licht van de lantarens. Er waren weinig mensen op straat, het leek er op of iedereen zijn heil binnen had gezocht.

Margriet huiverde en dook wat dieper weg in de kraag van haar jas. Het was koud, kil, nat…en even vroeg ze zich af wat ze in hemelsnaam hier deed, laat in de avond, in de regen, kou…

Ze wist waar ze naar toe ging, dat was te zien aan haar pittige stap. De hakken van haar hoge laarzen maakten klik klak geluiden op de straatstenen. In haar tas, die over haar schouder hing, zat een briefje met een opdracht en een adres. Ze vroeg zich af waarom ze gehoorzaamde, waarom ze deed wat er op dat briefje stond. Maar tegelijk besefte ze dat ze niet anders kon, de nood was hoog…

De voorgaande jaren had ze het goed gehad. Ze had een goedlopend bedrijf en haalde een omzet waarvan ze in luxe kon leven. Wat ze dan ook deed. Tot de crisis kwam en de ene na de andere client verdween, zonder dat er nieuwe voor terug kwamen. Haar omzet daalde dramatisch, ze kon niet meer aan haar financiële verplichtingen voldoen en de schulden stapelden zich op. Deurwaarders aan haar deur, de angst voor de schande van een openbare verkoop…ze had ze allemaal ervaren. En ook daadwerkelijk moeten mee maken. Grote plakkaten op de ramen van haar woning, mensen die door haar huis liepen en haar privé spullen door hun handen lieten gaan en een bod deden…ze huiverde opnieuw als ze er aan terug dacht. En het had niets geholpen, de opbrengst was nog geen 15% geweest van de schulden die ze inmiddels had. Schulden die vermeerderd waren met allerlei kosten, boetes etc. Ja, dit was een goed land voor ondernemers, in elk geval zolang je een goede omzet draaide. Het moment dat je in de problemen kwam, was er weinig hulp meer mogelijk en lieten ze aan je lot over.

Ze was persoonlijk failliet verklaard en kon geen kant meer op. Het water stond haar hoog aan de lippen. En juist op dat moment had ze de advertentie in de krant gezien. Een kleine advertentie, in de rubriek personeel gevraagd. Ze kon de tekst inmiddels dromen.
“Gevraagd in klein privéhuis, leuke vrouwen die van luxe en spelen houden. Voor info, bel …” en dan een telefoonnummer.

Natuurlijk had ze geaarzeld. Want in feite werd gevraagd naar dames die de hoer wilden spelen. Maar toch…iets in de advertentie had haar geraakt. De woorden luxe en spelen. Van beide hield ze. En daarom pakte ze na lang aarzelen, toch de telefoon…

Een vrouwenstem had de telefoon beantwoord en ze hadden een afspraak gemaakt om kennis te maken. Aardige vrouw die zich voorstelde als Inez, hartelijk en ook zakelijk. Ze was van top tot teen bekeken, had zich uit moeten kleden tot in haar lingerie en kennelijk was ze oké bevonden. Want ze mocht door naar de volgende ronde. Waarbij ze kennis maakte met de baas, een charmante man met ogen in zijn hoofd, die dwars door haar heen keken. Hij stelde zich voor als Hans, had veel vragen gesteld en haar gezegd dat ze eerlijk moest antwoorden. Omdat hij dan zou weten op welke plek in de organisatie zij het beste zou voldoen. Want één ding had ze inmiddels al begrepen: de meisjes die voor hen werkten, moesten echt plezier hebben in wat ze deden. Er mocht geen fake zijn. Ze moesten genieten en laten genieten. Dat was de voorwaarde als je daar kwam werken en de klanten die kwamen, wisten dat ook.

Al heel snel kwam haar submissiviteit naar boven. De man wist handig met de vragen te manoeuvreren, zodat ze langzaam maar zeker steeds meer vrij gaf van haar geheime verlangen. Een verlangen waar ze nog nooit eerder aan toe had durven geven, ze was uiteindelijk altijd een zakenvrouw geweest die zelf de organisatorische touwtjes stevig in handen had gehouden. Hans keek echter dwars door haar heen en wist naar boven te halen, wat ze steeds had verstopt. En ja, haar lijf reageerde daar op en ze zag dat hij dat ook zag.

Hans vertelde dat hij altijd op zoek was naar nieuw talent. Naar vrouwen die er van hielden om te verwennen en verwend te worden. En dat de juiste vrouwen konden rekenen op een vorstelijke beloning. Omdat de klanten die kwamen, allen heren waren met geld. Heren die een liefdesspel wisten te waarderen en ook te belonen. Daar een leuke prijs voor over hadden… 3000 euro voor een avond en nacht was heel gewoon, mits de juiste match was gemaakt. En daar waren Hans en Inez heel goed in. Daarom was de intake zo belangrijk. En ook klanten kregen eerst een intake, zodat ze de juiste dame op bezoek zouden krijgen… Bovendien werden de heren gescreend, zodat voor de veiligheid van de meisjes kon worden ingestaan.

De deal was 40/60 wat betekende dat ze van de 3000 euro zelf 1200 over zou houden. En daarbij respectvol behandeld zou worden, alsof ze een prinses was. Het bedrag kon hoger worden naarmate er meer vraag naar haar was.

Ze rekende snel uit dat, als ze dit ieder weekend 2 nachten zou doen, ze dan 2400 in de week zou kunnen verdienen. Dus zo’n 9600 per maand… Wat op kon lopen als ze meer gevraagd zou worden. Het was een begin en het lag aan haar zelf hoe hoog haar inkomen zou gaan worden…

Ze aarzelde geen moment meer en besloot in het privé huis te gaan werken.

Natuurlijk kwamen toen de voorwaarden boven tafel. Hans en Inez wilden uiteraard weten wat voor vlees ze in de kuip hadden en niet het risico lopen dat klanten ontevreden zouden zijn. En dat betekende dat ze eerst een opdracht zou krijgen, waar ze aan zou moeten voldoen. En vervolgens minimaal een maand mee zou moeten draaien in de wat goedkopere sector. Waarmee ze zich kon bewijzen en aanbevelingen zou verdienen. Als haar “spaarkaart” vol met aanbevelingen was, zou ze een trapje hoger kunnen gaan.

Ze zuchtte. De financiële nood was hoog. En op deze manier kon ze misschien haar schuldeisers afbetalen, waarmee ze van dat akelige faillissement af zou komen…

Ze had getekend en was naar huis gestuurd. Met de mededeling dat ze voor vrijdagavond een berichtje zou ontvangen met de opdracht, waar ze zich moest melden en waar ze aan zou moeten voldoen. En zo was het ook gegaan. Hans had een taxi gestuurd, die haar had afgezet in een winkelstraat. Waar nu geen kip te bekennen was. En ze had de opdracht zich te melden bij een woning die via een poortje, alleen te voet, bereikbaar was. Kledingvoorschrift mooie lingerie, kousen met jarretel, een kort rokje, mooie blouse, hoge laarzen en een lange jas. En zo was ze inderdaad van huis gegaan. En nu liep ze door het poortje…

Het was donker, er brandde geen licht in het gangetje. Toch vond ze het tuinhekje, wat ze opende en waardoor ze toen ze de hoek om sloeg, in een tuin kwam. Het huis zag er warm uit, er brandde licht en ook een open haard. Aan de deur een ijzeren deurklopper…

Met haar hart in haar keel, pakte ze de klopper en liet die op het hout van de deur vallen…en wachtte af op wat komen zou…