Hoi deze is ook 1990 ,wel apart verhaal want er gebeurt eigenlijk ,steeds niet wat je wel verwacht? De wind giert door de smalle straat. Bladeren en takken schuren over de straatstenen,om tegen de banden van de vele geparkeerde auto’s te blijven liggen. Televisie-antennes zwaaien vervaarlijk op de daken,eerbiedig buigend voor de wind,waar ze lenig de dakpannen raken. De schaarse straatverlichting flikkert angstig. Sommige lantaarns zijn duister,als gevolg van de vernielzucht der straatschoffies. Dan begint het tot overmaat van ramp ook nog te regenen. Eerst in trage dikke druppels,maar al snel giet het de hemel uit. De door de wind geteisterde huizen stralen ondanks alles een vrolijke warmte uit. De bewoners zitten om hun goed gevulde tafels geschaard voor het avondeten. Hier en daar staat een televisietoestel gezellig te flitsen,elders brengt een radio harmonieuze klanken ten gehore. Enkele moedige vogels die zich in dit weer hebben gewaagd worden voortgestuwd door de wind,verliezen de controle over hun vliegerij en slaan tegen de huisgevels te pletter. Verder is de straat leeg,nog geen hond is er te zien. Dan verschijnt er een vage gestalte aan het begin van de straat. Het is een meisje dat zwoegend door de muur van wind heen poogt te breken. Een plotselinge rukwind werpt haar enige meters terug. Door de enorme kracht van de woedende wind springen de knopen van haar doorweekte regenjas,waarna deze pardoes wordt weggerukt. Het meisje probeert de jas nog te grijpen, maar deze zweeft al snel hoog boven de huizen. Waar de wind zich er schijnbaar kostelijk mee vermaakt. De tegen haar opslaande regen doorweekt nu snel haar rokje en bloes. Moeizaam zwoegt ze voort. Stapje voor stapje wint ze terrein op de beukende wind,die haar met zijn ontelbare armen omhelst,aan haar doornatte kleding rukt,langs haar blote benen veegt en met haar lange blonde haren stoeit. Een nieuwe hevige rukwind werpt haar ruggelings tegen een lantaarnpaal. Snel draait ze zich om en klemt zich aan de koude,natte paal vast. De woedende wind richt zich nu geheel op haar kleding. Door de bulderende wind heen hoort ze vaag een scheurend geluid,alsof het van heel ver komt. Ze voelt hoe plotseling haar rok wordt weggerukt. Het verfromfraaide kledingstuk zweeft over de auto’s streelt de glimmende natte daken en stijgt dan snel op. Het meisje kijkt huiverend om zich heen. Achter een raam ter hoogte van haar lantaarnpaal staat een echtpaar te kijken. Ze glimlachen haar,vanuit hun comfortabele veiligheid bemoedigend toe. Aan de overkant staat een oudere man vanachter zijn raam onduidelijke gebaren te maken. Het meisje verzamelt al haar krachten en zwoegt weer voort,worstelend tegen de oppermachtige wind. In het midden van de straat komt haar een grote tak tegemoet. Ze kan hem niet ontwijken en struikelt erover. Wanneer ze op de natte,koude stoeptegels belandt raakt ze los van haar schoenen,welke onmiddelijk door de wind worden afgevoerd. Ze slaan tegen de geparkeerde auto’s om dan in het duister van de avond te verdwijnen. Het meisje staat moeizaam op. Haar knie vertoont een flinke schaaf,haar bloes is gescheurd. Op haar blote voeten strompelt ze voort. De wind geselt haar,kruipt door de scheur in haar bloes,laat de stof opbollen en scheurt het verder. De regen teistert haar rillende lichaam,laat haar huid glanzen en maakt van haar haren een piekerige massa. Moedig ploetert ze voort. Enkele meters verder moet ze haar-tot rafels teruggebrachte-bloes aan de gulzige wind prijsgeven. Berustend ziet ze hoe het vod op de wind voortdanst. Nog altijd wordt het meisje vanachter de ramen glimlachend gade geslagen. Ze voelt zich niet prettig onder al die aandacht,ze voelt zich bespot. De gebaren die sommige mannen maken zijn obsceen. Zo van neuken?pijpen?dergelijke. Huiverend verwijdert ze zich van de huizen en gaat wankelend langs de geparkeerde auto’s voort. Aan de auto’s heeft ze nog enigzins houvast. Doch ook de auto’s lijken tegen haar te zijn. Het dunne bandje van haar slipje blijft achter de deurkruk haken. Het bandje breekt en de wind doet de rest. Het kleine, witte lapje waait op en laat zich vervolgens gewillig afvoeren. Het meisje kijkt het met spijt na. Haar toestand wordt nu wel erg penibel. Er staan mannen achter de ramen nu openlijk neukbewegingen te maken,en zwaaien naar haar van kom maar binnen!
Met haar hand haar kutje bedekkend,struikelt ze verder. De genadeloze wind werpt zich nu op haar BH, haar laatste bescherming. Hij rukt en trekt aan de dunne bandjes. De regen veegt over de dunne stof en zwiept in haar gezicht. Een hevige rukwind slingert haar over een geparkeerde auto. Haar BH blijft achter de auto-antenne haken. Als een vlag wappert deze in de wind. Traag staat ze op en worstelt zich naar de bewuste auto toe,maar voor ze de BH kan grijpen wordt deze door de wind ontvoerd en tot grote hoogte opgestuwd. Onbereikbaar voor haar grijpende vingers. Berustend zwoegt ze weer voort,geen moeite meer doend om haar-nu volledige-naaktheid te bedekken. Slechts een gedachte speelt door haar hoofd. ”Thuis….,ik moet naar huis…,nog even en ik ben thuis!” Met wapperende haren overbrugt ze strompelend de laatste meters van de straat. Dan verdwijnt ze om de hoek,tot het laatste moment toe nagekeken door vele,niet begrijpende ogen. De mensen verlaten druk pratend hun plaatsen achter de ramen,sommige mannen die net klaar komen stoppen hun pik weer in de broek en sluiten de rits,helaas de voorstelling is voorbij. De wind giert voort,alsof er niets is gebeurd en de regen blijft onverminderd neergutsen. De televisie-antennes op de daken gaan voort met hun dans,sommige nu versierd met een rok of bloes. Ergens in de verte kletteren schoenen tegen een garage deur. Verder is de traat leeg,zelfs geen hond valt er te zien. Einde Waar is dat slipje en de BH terecht gekomen,he? hahaha Oke lijkt me erg sterk dat je alles kwijt raakt! Groetjes Angela “