De volgende morgen zitten Linda en Yvette al aan het ontbijt als Maria binnenkomt. Ze loopt de keuken in en gaat naast Yvette zitten.
“Jochem weet waar Patrick nu woont” zegt ze.
“Goedemorgen Maria” zegt Linda lijzig.
“Ja, sorry, goedemorgen Linda en Yvette.”
“Maar hij weet dat en gaat hem zeggen dat ik hem wil spreken.”
“Dat wil je zeker?” vraagt Linda.
“Ja schat, weet je nog in Parijs, toen had ik weer de kriebels en dat is niet de eerste keer. Ik mis hem best wel en ook steeds vaker. Jochem heeft niet alles verteld alleen dat zijn relatie een paar jaar geleden al op de klippen is gelopen. Nu wil ik hem zien en met hem praten.”
“Fijn voor je mama, dan zie ik hem misschien ook weer eens. Ik was toch altijd zijn kleine meisje en nu ben ik een groot meisje.”
Maria glimlacht en ze legt haar handen op die van Yvette. “Mijn schat” zegt ze.
“Ze wil je zien Patrick, alleen het niet zonder slag of stoot goedmaken. Er moet veel gepraat worden” “Ja” “Dat weet ik niet” “Nee, de dames zijn beneden, ik lig nog in bed” “Ja, Maria is ook hier” “Ik ga wel even Linda polsen en dan laat ik je het weten” “Ja, binnen een kwartier” “Goed” “Ja, graag gedaan.”
Jochem verbreekt de verbinding en springt zijn bed uit. Hij trekt zijn ochtendjas aan en loopt naar beneden. De drie dames zitten aan tafel.
“Dag schat” kust hij Linda “en mijn andere schattebout” en Yvette krijgt een knuffel.
“Linda, kan je even meelopen?” en samen lopen ze de grote slaapkamer in.
“Ik heb Patrick net gebeld. Hij wil straks hier komen. Dit is neutraal terrein en dan wil hij met Maria praten. In de tuin of in een slaapkamer, maakt niet uit.”
“Wat is straks?”
“Twaalf uur en het is nu net tien uur geweest.”
“Wat mij betreft is dat goed en Yvette zal dat ook wel leuk vinden, toch maar even binnen met Maria overleggen.”
“Dat is goed” besluit Jochem en ze lopen weer terug naar binnen. Jochem gaat naast Yvette zitten en Linda naast Maria.
“Maria, Patrick wil straks langskomen, hier in Valency” begint Jochem, “hij kan om twaalf uur hier zijn”.
“Zit hij zo dichtbij?”
“Ik zal je iets meer vertellen. Ik heb steenbrekerijen en zandwinningputten als klanten. Een hele grote steenbrekerij zit in Givors, hier dertig kilometer vandaan. Daar heb ik afgelopen week een afspraak gehad met een nieuwe directeur en dat bleek Patrick te zijn. Het was voor mij ook een verrassing maar we hebben een heel lang en vooral openhartig gesprek gehad.”
“Jij denkt dat het serieus is.”
“Ik ben geen psycholoog, maar ik heb er een goed gevoel over.”
“Laat hem maar komen dan” besluit Maria.
Iets voor twaalven wordt er aangebeld. Jochem kijkt en ziet Patrick voor het hek staan. Hij opent en wacht tot de auto binnen is. Hij doet de voordeur open en Patrick komt binnen. Ze schudden handen. Hij trekt Jochem tegen zich aan en slaat twee armen om zijn schouders.
“Hartstikke bedankt Jochem, dit vergeet ik niet meer, hoe het ook afloopt.”
Jochem laat hem naar binnen lopen. Maria staat op en ze kijken elkaar aan.
“Dag Maria.”
“Dag Patrick, hoe gaat het met jou, je ziet er slecht uit.”
Linda glimlacht, het bezorgde moedertje in Maria komt gelijk boven drijven.
Hij loopt naar haar toe en pakt haar handen. Ze kijken elkaar recht in de ogen.
“Ik wil je oprecht vergiffenis vragen voor de grootste fout die ik in mijn leven heb gemaakt. Ik heb echt spijt Maria, spijt dat ik je de deur heb gewezen.”
“Dat excuus aanvaard ik Patrick, ik snap het nog steeds niet maar ik hou wel van je, ondanks alles.”
Patrick trekt haar tegen zich aan en omhelst haar. Over haar heen ziet hij Yvette staan met vochtige ogen.
“Mag ik” vraagt hij Maria.
“Ja, je kleine meisje heeft je ook gemist.”
Het volgende moment vliegt Yvette haar vader in zijn armen en begint te huilen. Patrick houdt haar vast en aait over haar haren.
“Mijn lieve kleine meisje, oh schat, wat heb ik jou gemist en nu ben je een grote meid, je bent fysiotherapeute heb ik gehoord en je gaat moeder worden.”
“Ja” snikt Yvette “ik draag een tweeling, twee jongetjes.”
“Oh, meisje wat leuk vind ik dat voor jou.”
Hij laat haar weer voor zich komen en ziet een glimlachend betraand gezicht.
“Wij gaan ook een heleboel bijpraten.”
“Ja, ik ben blij dat je het misschien weer goed gaat maken met mama.”
Hij laat haar los en wendt zich tot de volgende vrouw.
“Dag Linda.”
“Dag Patrick.”
“Jij bent nog spat veranderd en zo te zien ben je ook nog steeds dezelfde vrolijke vrouw.”
Linda glimlacht, “ik kan ook wel snibbig doen hoor” zegt ze een beetje plagend. Ze omhelzen elkaar en blijven een paar seconden zo staan.
Patrick gaat weer terug naar Maria.
“Ik wil praten met jou, kan dat ergens?”
“Ik heb een ander voorstel. Linda heeft koffie gezet. We drinken met elkaar koffie, dan trek ik mijn schoenen aan en doen we onze jassen aan. Hier aan de overkant ligt een heel groot bos, daar is het rustig en daar staan her en der bankjes.”
“Dat is goed, koffie heb ik ook wel trek in.”
Jochem was Linda al aan het helpen en twee minuten later zitten ze met zijn vijven aan de koffie en thee.
“Ik heb geen gebak, maar ik had dit ook niet verwacht” zegt Linda.
“Geeft niet” zegt Patrick, “ik ben niet zo’n liefhebber van zoete snoeperijen.”
Een kwartiertje later lopen Maria en Patrick weg. Jochem volgt ze op de monitor en opent het hek. Patrick steekt zijn hand op als dank je wel en als ze weg zijn sluit hij het hek.
Linda en Yvette zijn binnen.
“Ik ben benieuwd” zegt Linda, “ik heb het gevoel dat ze wel alle twee willen, dat scheelt een hoop en maar voor de rest, ik heb geen idee.”
Ze gaan hun eigen dingen doen. Linda en Yvette gaan op internet samen kijken naar baby spulletjes en baby kamers.
Jochem gaat wat post ordenen en daarna wat stukken nalezen, maakt een rapportje van zijn laatste bezoek en leest dat nog een keer door. Kijkt nog wat dingen op internet na en al snel is de middag halverwege.
Om half vier komen ze weer bij elkaar in de woonkamer.
“Ze houden het uit” zegt Jochem.
“Ze zullen heel veel te bepraten hebben.”
Dan horen ze de bel. Jochem gaat kijken en het tweetal staat voor het hek. Hij drukt hem open, laat ze er langs en sluit het hek. Hij kijkt nog een paar tellen en ziet dat ze hand in hand lopen.
“Ze lopen in ieder geval hand in hand” zegt hij binnen en gaat dan de voordeur losmaken. Als de twee binnenkomen sluit hij de deur achter hun. Met elkaar lopen ze naar binnen en ons drietal kijkt naar Patrick en Maria.
“We gaan ons gebroken huwelijk lijmen en een nieuwe start geven” begint Maria “we hebben allebei fouten gemaakt, Patrick heeft mij op de mijne gewezen, ik hem op de zijne. Daar gaan we aan werken. We gaan nog niet bij elkaar wonen. Eerst maar eens het vertrouwen in elkaar herstellen, dat is belangrijk. De rest komt wel.”
“Ik begrijp je en vindt het een grote stap in de goede richting” zegt Linda, “eerst het vertrouwen herstellen.”
“Een van de dingen daarin” komt nu Patrick “is dat ik het niet goed vindt dat Maria met jou slaapt Jochem, wat je met Linda of Yvette of met Charlotte doet dat moeten jullie allemaal zelf weten, maar Maria niet meer. Het was voor mij al een cultuurshock toen jij mij vertelde van vier vrouwen die van elkaar wisten dat jij met alle vier het bed deelde.”
“Ik begrijp je Patrick en dat gebeurt vanaf nu ook niet meer” zegt Jochem.
Ze praten nog een poosje verder over andere dingen en dan staat Patrick op.
“Jochem en Linda, ik dank jullie heel hartelijk voor jullie bemiddeling. Yvette, meisje, ik kom gauw een keer met jou praten, gewoon even elkaars herinnering oppoetsen. En jij Maria, mag ik jou thuisbrengen of blijf je nog hier.”
“Ik blijf nog hier, ik ben met mijn scooter dus ik kan straks zelfstandig naar huis.”
Maria loopt mee om hem uit te laten en Patrick is weg.
Maria komt weer binnen en ze gaat er nog even bij zitten.
“Ik weet het nog niet” zegt ze, “maar ik denk wel dat we dit goed krijgen. We hebben ook nog afgesproken dat als we het binnen een maand of drie niet een beetje op de rails krijgen dat we dan in relatietherapie gaan, kijken of dat ons verder kan helpen.”
“Dat is wel positief dat hij ook daar aan mee wil werken” zegt Linda.
“Zeker en jij Jochem, rest mij je te bedanken voor al die heerlijke uurtjes die ik samen met jou in bed heb door mogen brengen.”
Jochem glimlacht, “dat genoegen is ook aan mijn kant Maria, jij was altijd een rustige vrouw in bed. Een rustpuntje in mijn soms wilde seksleven.”
Maria staat op, “ik ga.”
“Ga je niet mee eten?”
“Nee Linda, lief van je maar het was een emotionele dag vandaag, ik ga naar huis en rustig nadenken over alles. Antoine is met zijn vriendin tot dinsdag weg dus dat komt goed uit. En eten, ach ik zal nog wel een kliekje in de koelkast hebben. Ik kom niet om van de honger.”
“Yvette, lieve schat, het ga ook jou goed, ik hoop je snel weer te zien en te spreken en het beste met je zwangerschap.”
“Dank je wel mama, jij het beste met papa.”
Twee minuten later komt Jochem terug en ze zitten met zijn drieën bij elkaar.
“Als je dit vorige week zondag had voorspeld, zo’n week, had ik je ter plekke voor gek laten verklaren” zegt Linda glimlachend.
“Het leven kan raar lopen schat.”
“Ik heb zin in een biertje maar ik kan niet drinken omdat we nog uit gaan eten.”
“Ik wil ook wel rijden, ik mag niet drinken, dat is niet goed voor mijn baby’tjes.”
“Ja, vind je dat niet erg.”
“Nee hoor” schudt Yvette “ik heb me voorgenomen geen alcohol meer te drinken tot ik mijn kindjes op mijn buik heb liggen.”
“De laatste paar weken mag toch wel om beter te slapen?”
“Nou dat zie ik wel maar voorlopig geen alcohol voor mij.”
Anderhalf uur later rijdt Yvette in de auto van Linda. Linda zit naast haar en Jochem achterin. Ze rijden naar een voor hun nieuw restaurant iets onder Lyon. Eenmaal binnen krijgen ze een aperitiefje en de kaart. Ze maken hun keuze en bestellen.
Tegen de tijd dat ze uitgegeten zijn, zijn ze twee uur verder. Jochem rekent af en ze gaan weer naar buiten.
“Deze tent kunnen we gelijk weer afvoeren van onze lijst met restaurantjes, het eten ging nog wel maar wat een slechte bediening. Je hebt toch geen fooi gegeven?”
“Nee, ik heb alleen de rekening betaald. Ik had hetzelfde gevoel.”
“Dus ik ben niet de enige” komt Yvette, “ik vond die bediening superslecht, heel onverschillig.”
Rond half elf zijn ze weer thuis. Ze drinken nog een glaasje en tegen elven gaat Yvette naar haar slaapkamer. Jochem en Linda kruipen in hun eigen bed.
“Ik ben blij dat wij onze relatie niet hoeven te repareren” begint Linda, “mij bekruipt toch altijd het gevoel dat repareren wel lukt maar in je hoofd blijft toch die vervelende periode achter.”
“We denken er niet meer aan, nu denk ik aan wat anders” zegt Jochem en hij wrijft over haar borsten.
“Jij wil nog neuken?”
“Ja, jij niet?”
“Nee, ik wil slapen.”
“De bovenste helft mag wel slapen, als de onderste helft nog even wakker blijft” en terwijl hij dit zegt voelt Linda twee vingers diep in haar kutje komen
“Schooier! Je maakt me gewoon geil op die manier” lacht ze.
“Wat? Ik? Geil? Hoe kom je daar nou bij, ik voelde alleen een lek in jouw buik en ik wil voorkomen dat je morgen helemaal leeggelopen bent” en nu begint Jochem te lachen.
“Verleider dat je bent, kom hier” en Linda pakt hem beet en trekt hem op zich. Jochem kijkt haar glimlachend aan.
“Ik ben gewoon een beetje gek op mijn lieve Linda, ik wil vrijen met je.”
Ze kussen elkaar en al snel is het weer een tongzoen. Ze genieten van elkaars lichaam en als ze lossen kijken ze elkaar aan. Weer een kusje.
“Houden van jou verleer ik nooit meer” zegt Linda, “al word ik honderd.”
“Fijn toch, jij raakt ook nooit meer uit mijn gedachten” en hij kust haar weer. Dan daalt hij af over haar lichaam, haar borsten en tepels krijgen heel kort aandacht. Hij wil tussen haar benen. Daar wacht een lekker gleufje, een nat kutje en als hij erbij komt ruikt hij haar een heel klein beetje. De lekkere geile lucht van zijn Linda. Hij trekt haar schaamlippen wat uit elkaar en likt haar geil op. Een paar keer en dan verwent hij haar klitje. Hij pakt hem tussen zijn lippen en samen met het omliggende vlees zuigt hij het knopje naar binnen. Linda kreunt en met haar benen schopt ze het dekbed verder van hun af. Ze spreidt haar benen nog verder en geeft haar lieve schat toegang tot haar intiemste plekje.
Jochem voelt dat haar vochtproductie weer toeneemt en dat signaal kent hij. Twintig, hooguit vijf en twintig seconden later komt Linda klaar, heftig en ze jaagt twee kleine straaltjes vocht naar buiten. Jochem voelt nu haar handen onder zijn oksels. Ze wil hem naar boven hebben en hij geeft daaraan toe. Hij komt bij haar gezicht en onderwijl penetreert hij haar natte kutje. Linda reageert automatisch door haar benen om hem heen te slaan en zijn harde paal zo diep mogelijk in haar te trekken. Een paar seconden blijven ze zo liggen. Dan duwt Linda hem om, ze wil bovenop hem.
Ze kijken elkaar aan terwijl Linda vanuit haar heupen rijdt over zijn harde paal. Stoot na stoot voelt ze zijn harde lul diep in haar lichaam komen. De dikke eikel voelt ze door haar hele vagina glijden. Jochem pakt haar schommelende borsten en kneedt ze. Hij laat de tepels door zijn vingers rollen en knijpt erin. Zeker drie misschien wel vier minuten blijft Linda op hem rijden. Dan zakt ze voorover en ze kussen elkaar.
“Kom schat, maak het af, neuk me hard.”
Jochem pakt haar heupen en begint haar met krachtige stoten van onderen af te neuken. Linda verschuift iets en nu voelt ze hem keer op keer langs haar g-spot glijden. Ze voelt dat Jochem iets begint te zweten. Hij begint ook harder te stoten en dan pakt hij haar heupen en houdt ze stil. In zijn bekende finale neukt hij hun allebei naar een spetterend hoogtepunt. Hun geil vloeit, zowel uit het kutje van Linda als de vier stralen sperma die Jochem in haar zuigende liefdestunneltje pompt. Dan zakken ze op elkaar en blijven even zo liggen.
Op dat moment hoort Linda de slaapkamerdeur open gaan, er klinkt een “oh sorry” en hij gaat weer dicht.
“Kom maar Yvette” roept Linda en de deur gaat weer open.
“Ja, maar jullie liggen lekker te vrijen dan wil ik niet storen.” Ze komt naast het bed staan.
Linda kijkt glimlachend naar haar.
“Storen mag jij ons altijd, ook midden in een vrijpartij, en toevallig waren we net klaar en lagen uit te hijgen.”
Terwijl ze dit zegt tilt Linda haar heupen op en perst de sappen op Jochem. Ze pakt een paar tissues en veegt alles af. Ze maakt ook Jochem droog.
Ze gaat nu zitten met haar gezicht naar Yvette die op de bedrand is gaat zitten.
“Wat voert jou hierheen?”
“Ik kan niet slapen, ik lig maar te woelen en te denken aan papa en mama.”
“Een beetje te emotioneel geweest vandaag.”
“Ja, dat denk ik.”
“Wil je bij ons liggen?”
“Ja, dat kwam ik eigenlijk vragen.”
“Kom maar dan, in het midden. Jochem, ga eens iets naar achteren.”
Ze maken ruimte en Yvette komt tussen hun in liggen. Er gaan wat kusjes over en weer en ondertussen trekt Jochem het dekbed over hun heen. Hij doet de bedlampjes uit en ze gaan slapen.
De weken verstrijken en de kerstdagen komen eraan. Linda heeft een lijst gemaakt met de boodschappen en samen met Jochem rijden ze naar de Intermarché. In de winkel is het wel druk maar uiteindelijk komen ze bij de kassa. Jochem heeft twee boodschappenkarren en Linda een. Ze rekenen af en dan begint het inladen. De X5 heeft een forse kofferbak en daar gaat alles, ingepakt in dozen en tassen, net aan in. Thuis zijn ze een uur bezig om te lossen en alles op te ruimen.
“Zo, laat nou de invasie maar komen” zegt Linda als ze aan de keukentafel aan een beker koffie zitten. Twee dagen vóór kerst, zondagmorgen, rijdt Jochem naar het station. De TGV uit Straatsburg komt netjes op tijd. Charlotte stapt uit en ze lopen naar elkaar toe.
“Dag schat” begroet ze hem, “ik heb je gemist”. Ze zoenen elkaar en al snel is het een tongzoen, innig en vooral van Charlotte liefdevol. Ze blijft gek op hem. Ze kijken elkaar weer aan. Nog een kusje. Dan pakt Jochem haar sporttas en gooit hem over zijn schouder. Hand in hand lopen ze het station uit.
“Hoe gaat het bij jullie?”
“Ja, alles gaat goed, Yvette wordt nu langzaam dikker, Linda gaat goed en ik krijgt het steeds drukker met mijn eigen toko.”
“Leuk, fijn te horen, ook van jou. Er is dus wel een markt?”
“Zeker wel, hij is alleen lastig aan te boren maar een goede mond-tot-mondreclame doet soms wonderen.”
Ze zijn inmiddels bij de auto en rijden weg. Een half uurtje later draait Jochem het hek in.
Eenmaal binnen is de begroeting hartelijk. Charlotte omhelst haar zusje en ze zoenen elkaar. In een innige omhelzing trekken ze hun lichamen tegen elkaar aan en blijven een paar seconden zo staan. Dan laat Charlotte haar weer los.
“Gaat alles goed met jou en je kindjes?”
“Ja, heel goed, ik heb woensdag nog een echo laten maken en ze groeien goed. En met mij is het ook goed. Ik heb nog niet echt hinder van mijn zwangerschap.”
“Hoever ben je nu?”
“Iets meer als drie maanden, ik ben uitgerekend op de verjaardag van de dader” en ze lachen erom.
Linda krijgt drie kussen van Charlotte en dan gaat ze in haar tas graaien. Er komen twee pakjes voor Yvette uit. Ze pakt ze uit en er zitten twee leuke babypakjes in.
“Die zijn voor in het begin,” zegt Charlotte, “tot vijf maanden zei die vrouw in de winkel.”
“Klein zijn ze dan nog hè, vind je ook niet Linda?”
“Ze groeien hard zat schat, als ze eenmaal uit jouw buik zijn.”
Ze gaan in de zithoek zitten en Linda pakt koffie en thee.
“Wel, van papa en mama heb ik het ook gehoord. Wat denken jullie, lukt dat?”
“We weten het niet Charlotte” antwoordt Yvette.
“Maar hoe is hij hier terecht gekomen?” vraagt Charlotte “ik weet alleen dat mama hem hier heeft gesproken en dat ze een lijmpoging ondernemen.”
“Dan moet jij eerst vertellen Jochem” zegt Yvette.
Jochem vertelt van de klant in Givors en het gesprek met Patrick. Toen was het toeval dat Maria zaterdag kwam en met hem wilde slapen.
“Die zondagochtend heb ik met haar liggen praten en toen wilde ze hem spreken.”
“Maar Givors dat is toch hier dichtbij?”
“Ja, met de auto is het binnendoor iets meer als dertig kilometer. Het is een aardige stad ten zuiden van Lyon.”
“En daar werkt hij nu?”
“Ja, sinds een maand of vijf. Uit Brussel is hij weg.”
“Op die manier, nou snap ik het hele verhaal want ik wist niet beter of hij zat nog in België. Maar zie ik ze nog met de Kerst?”
“Eerste Kerstdag heb ik ze uitgenodigd” zegt Linda, “trouwens ook de vader van Jochem komt met zijn vriendin dus veel privacy heb je dan niet.”
“Nee, maar ik kan met papa altijd even de tuin inlopen of zo.”
“Ik vond het weerzien met papa wel emotioneel” zegt Yvette, “ik heb hem toch bijna vijf jaar niet meer gezien.”
“Ja, zo lang is dat alweer geleden, jij studeerde in Parijs en toen had je dat akkefietje met, hoe heet die ook alweer?”
“Gerard, die naam vergeet ik helaas niet meer.”
“Oh ja en die zomer daarna was ik hier op bezoek en toen heb jij Linda met mama gebeld en het gewoon gevraagd. En toen is ze hierheen gekomen.”
Ze zijn een paar tellen stil.
“Allemaal nog een keer koffie en thee?”
“Ja lekker” en Linda loopt naar de keuken. Vijf minuten later zitten ze weer aan de koffie.
“Maar jouw zaken gaan goed?”
“Ja, ik mag niet klagen. Ik heb uitgerekend dat als het in dit tempo doorgaat dat ik dan binnen een jaar meer als een volledige dagtaak heb en daar natuurlijk ook de verdiensten van heb.”
“Dat is niet gek als je dat lukt.”
De onderwerpen worden wat algemener en tegen een uur of twee wil Yvette even liggen, ze heeft niet zo lekker geslapen vannacht.
“Ik heb wel zin om een stuk hard te lopen” zegt Jochem “vanmorgen regende het dus kwam het er niet van.”
“Mag ik mee? Ik sport tegenwoordig en loop ook hard.”
“Hoeveel kilometer zit je nu?” vraagt Jochem.
“Tien kilometer doe ik redelijk probleemloos, verder ben ik nog niet geweest.”
“Heb je kleding bij je?”
“Nee, dat niet.”
“Wij zijn ongeveer even groot” zegt Linda “we kunnen wel even bij mijn sportkleding kijken.”
“Vind je dat goed Jochem dat ik mee ga?”
“Ja, doe maar, Yvette en ik hebben twee rondjes, een van twaalf en een van een en twintig kilometer, allebei door het bos.”
“Nou dan probeer ik die twaalf, die lange ronde redt ik nog niet.”
Een kleine twintig minuten later lopen Charlotte en Jochem samen het hek uit en langs de weg naar Lyon beginnen ze wat harder te lopen. Na een paar honderd meter steken ze over en lopen het bos in. Charlotte heeft kleding van Linda aan en ook haar sportschoenen kon ze aan.
“Dus je hebt mijn raad maar ter harte genomen.”
“Ja, ik sport nu drie maanden, best wel intensief en ik merk het al. Mijn lichaam begint overbodig vet te verliezen, ik loop weer trappen in plaats van de lift.”
“En je neukt weer lekkerder.”
Charlotte lacht, “dat weet ik niet want sinds jouw laatste bezoek heb ik niets meer gevoeld tussen mijn benen, alleen mijn ouwe trouwe vibo’s.”
Jochem glimlacht.
“Het is mooi hier” zegt Charlotte een paar minuten later. Jochem hoort dat ze niet hijgt. Haar tempo ligt iets lager als dat van Yvette maar hij past zich aan.
“In het voorjaar en begin zomer is het hier prachtig. Yvette en ik hebben hier ’s ochtends vroeg al meerdere malen heel stilletjes op de grond gezeten terwijl we naar een stel reeën keken die uit die bossen daar overstaken naar de bossen aan deze kant.”
“Dat zal best mooi zijn.”
“Ja, maar die beesten schrikken heel erg snel.”
“We moeten hier linksaf” zegt Jochem een paar kilometer verder. Ze lopen door en een kilometer verder “daar stoppen we even, rek en strek oefeningen doen en wat drinken.”
Bij de houten bank stoppen ze en doen hun oefeningen. Daarna gaat ze zitten en drinken wat water.
“Kom eens bij me” zegt Jochem en Charlotte staat op en draait zich om, ze gaat direct met haar gezicht naar hem toe zitten.
“Op deze bank heb ik Yvette al heel wat keren geneukt” zegt Jochem.
“En daarna weer verder lopen?”
“Ja, dat kun jij ook, als je die broek uitdoet.”
Charlotte glimlacht, “ik wil wel, ik ben al weer geil op je vanaf het moment dat ik je op het station in mijn armen had.”
“Nou waar wacht je op? Uit die kleren. Dan bef ik je een keer klaar en daarna heb ik nog wat lekkers voor je.”
“Komt hier niemand?”
“Nee schat, als dat nu zou gebeuren zou dat de eerste keer zijn in de vier jaar dat Yvette en ik hier neuken.”
Nog geen twee minuten later zijn alle twee naakt en Charlotte zit weer op Jochem zijn schoot. Ze omhelzen elkaar en tongzoenen. Jochem trekt haar strak tegen zich aan. Haar lichaam verspreidt een aangename geur. Ze heeft ook gezweet en die lucht kent hij. Hij sabbelt en bijt op haar tepels en dan draait hij een kwartslag en laat haar plat achterover zakken met haar rug op de bank. Nog een kus en dan gaat hij over haar ietwat klamme lichaam naar omlaag. Tussen haar benen ruikt hij haar al. Haar kutje ruikt sterk, ook door het sporten. Tussen haar schaamlippen is ze nat en hij likt haar geil weg. Een paar minuten blijft hij haar neuktunneltje en klitje verwennen. Charlotte stond kennelijk geil want heel onverwacht komt haar orgasme. Ze jaagt haar vocht naar buiten terwijl ze zijn hoofd tussen haar warme dijen sluit. Een paar seconden houdt ze hem zo vast en dan lost ze weer. Jochem komt omhoog en ze tongzoenen. Zijn stijve penis weet de weg en hij penetreert haar. Charlotte kreunt.
“Oh schat, wat heb ik dat gemist, jouw heerlijke lul diep in mijn neukholletje, kom schat, neem me, laat me voelen dat ik voor even van jou ben.”
Jochem kust haar, Charlotte wil een tongzoen, kort dat wel en dan laat ze hem los. Jochem steunt nu op zijn armen en begint haar te neuken. Met zijn bekende diepe en krachtige stoten laat hij Charlotte genieten. Al snel ligt ze te kreunen, iedere penetratie weer voelt ze zijn dikke eikel door haar strakke tunneltje glijden. Jochem ziet dat ze haar ogen dicht heeft en heel hard in haar tepels knijpt. Haar borstvlees is er wit van. Dan verhoogt Jochem het tempo. Dit is de eerste keer vandaag en hij voelt dat hij sneller gaat komen dan hem lief is.
Toch is Charlotte hem voor en ze komt voor de tweede keer klaar. Haar orgasme is heftig en ze knijpt in zijn binnendringende penis. Dan komt Jochem ook klaar en hij jaagt zijn sperma in vijf vette stralen in haar neuktunneltje. Zijn bovenlichaam zakt op haar neer en Charlotte slaat haar armen om zijn klamme lichaam. Een tiental seconden blijft hij uithijgen. Dan gaat hij van haar af.
“Heb jij iets om af te vegen.”
“Nee, ga maar gewoon staan, benen wijd en persen. Dan valt alles er wel uit.”
Charlotte gaat een paar passen weg, ze zakt iets door haar knieën en Jochem ziet hoe ze zijn sperma en haar sappen uit haar kutje perst. Dan doet ze er een plasje achteraan. Ze trekken hun kleding weer aan. Ze drinken nog een paar slokken water en gaan weer lopen. Eerst nog rustig maar een minuut later hebben ze het tempo weer te pakken. Twintig minuten later doen ze op het voorterrein van de villa nog een paar oefeningen en lopen naar binnen.
Yvette is inmiddels weer beneden en kijkt de twee aan.
“Ik heb nooit geweten dat jij zo sportief bent.”
“Nee schat, de laatste keer dat Jochem bij mij was heeft hij dat aangeraden. Hij vond mij te snel moe. Dus ik ben gaan sporten in de sportschool bij mij in de buurt maar ook buiten gaan hardlopen en dat heb ik nu hier met hem gedaan, hoeveel kilometer?”
“Het korte rondje, twaalf kilometer.”
“En, lekker?”
“Ja, best wel, het bos is ook heel mooi hierachter.”
Jochem en Charlotte lopen de badkamer in, trekken hun kleren uit en stappen onder de grote douches. Onder het warme water omhelzen ze elkaar en Charlotte wil tongzoenen.
“Nou moet ik zeker de rest van de dagen hierop teren?”
“Wat mij betreft niet, we moeten maar even kijken. Yvette slaapt tegenwoordig wat meer met mij. Ik denk dat ze wel een keertje toestaat dat jij erbij komt en dan vrijen we gewoon nog een keertje. Kun je daarna met ons tweeën slapen, dat vind je toch ook lekker.”
“Ik vind alles lekker schat, als ik jou maar voel.”
“We zien wel even oké?”
De volgende dag rond een uur of half twee wordt er gebeld. Als Jochem kijkt ziet hij de auto van zijn vader staan. Het hek gaat open. Hij rijdt naar binnen en Jochem sluit het hek weer. Hij opent de voordeur en Niek en Patricia stappen uit. Ze pakken ieder een weekendtas en lopen naar de villa.
“Zo, pappa Jochem, gefeliciteerd kerel.”
“Dank je wel pa.”
“Jochem, gefeliciteerd, een tweeling nog wel.”
“Ja, maar dat is de schuld van Yvette heb ik inmiddels geleerd.”
“Hoezo dan?” vraagt Patricia.
“Wel, even kort door de bocht, een man levert zijn sperma in bij een vrouw en die bepaalt wat het wordt, één baby of een meerling.”
“Goh joh, dat heb ik ook nooit geweten.”
“En Yvette heeft een tweeling in de familie, de broers van haar moeder.”
Binnen is de begroeting hartelijk. Yvette krijgt opnieuw babykleertjes. Linda heeft inmiddels koffie gepakt.
“Hoe is het hier verder?” wil Patricia weten.
“Goed” antwoordt Linda, “de zwangerschap van Yvette is natuurlijk belangrijk maar ook Jochem die bezig is zijn eigen bedrijfje op te bouwen gaat goed.”
“Ja, loopt dat?” wil Niek weten.
“Ja, ik krijg gemiddeld elke maand twee tot vier klanten erbij. Als dit een jaar zo doorgaat heb ik een dagtaak eraan en zijn ook de verdiensten ernaar.”
“Kennelijk is er dus een markt.”
“Ik zit hier in een gebied pa, waar zo’n tachtig bedrijven in een straal van ruim honderd kilometer zitten. Tachtig bedrijven die potentieel klant kunnen zijn.”
“Dat is veel.”
“Wat ik nu doe, mijn klanten één keer per maand bezoeken, meestal hooguit twee uurtjes, en dan een rapportje met adviezen, dat loopt. Bedrijven hebben toch wel behoefte aan assistentie in hun eigen markt. Zeker als het op export aankomt want voor velen is dat toch een grijs gebied, terwijl ze wel de expansiedrift hebben. Ze kunnen meer produceren dan ze in Frankrijk kwijt kunnen.”
“En dat is alleen grind en zand?”
“Ja en het aardige is, ik heb nu de eerste baksteenfabriek, dus ik ben bang Charlotte dat je weer gegevens moet opzoeken.”
“Als je ze zelf komt halen wil ik dat met alle plezier voor je doen.”
Linda kan net op tijd op haar tong bijten.
Een paar uur later gaan ze uit eten. Linda en Yvette rijden en de anderen schuiven erbij in de X3 en de X5. In het boerderij restaurant is het niet druk en ze krijgen een grote tafel. De avond is gezellig en het is al half elf als ze weer thuiskomen.
Eenmaal binnen gaat Niek en Patricia gelijk naar boven. Ze zijn al vanaf half vijf vanochtend op en Niek zijn luiken vallen dicht. Ze wensen iedereen welterusten en lopen naar boven.
Yvette heeft Jochem vast in een hoekje van de kamer, “jij wil zeker met mijn zus vrijen?”
“Als jij dat goed vindt wil ik dat wel.”
“Ik ga wel bij Linda slapen, vermaken jullie je maar.”
Een paar tellen later gaat Yvette Linda helpen met een paar drankjes te pakken.
“Ik kom bij jou liggen vannacht, laat die twee maar een nachtje samen, dan heeft Charlotte ook weer haar zin.”
Linda glimlacht, “is goed, maar vanmiddag toen ze zei van die gegevens dat hij ze dan zelf maar op moest halen toen wilde ik zeggen, wil je zeker ook weer neuken met hem. Ik kon gelukkig op tijd op mijn tong bijten.”
“Ach Linda, ik laat ze, Jochem komt toch wel terug en ik heb het gevoel dat hij af en toe zo’n uitspatting nodig heeft. Dan stem ik liever toe als dat ik het verbiedt, wie weet wat hij dan gaat doen.”
“Dat weet ik wel, maar af en toe heb ik er nog wat moeite mee. Ze kan hem gewoon niet loslaten. Maar lieve schat, wij gaan lekker samen naar bed straks. Misschien nog even knuffelen, lekker mijn zwangere bijna dochter voelen.”
Yvette glimlacht. Ze pakken de drankjes en lopen de kamer weer in.
Wordt vervolgd.