We zouden die avond uit eten. Het was de avond van onze trouwdag en we hadden normaal gewerkt. Voor beiden was het een drukke, verhitte dag geweest vol vergaderingen en na de hectiek van de overdracht thuis van de kinderen aan de oppas -die met ze pannenkoeken zou eten- liepen we tollend naar de auto. In de auto schopte ze haar schoenen uit. Ze had haar werkkleren nog aan. Een grijs mantelpakje, bestaand uit een kokerrokje dat haar billen naadloos omsloot en een getailleerd jasje met een speldenknoop. Een wit bloesje waarvan het bovenste knoopje open was, gunde een blik op het lijntje tussen haar borsten en vanaf opzij zag ik het witkanten stukje van haar verder grijze bh. Het was haar favoriete setje. Zeiden ze op het werk nog wat van je outfit? , vroeg ik. Ze schudde haar hoofd. Nee , zei ze, terwijl ze met opgeheven armen haar opgestoken haar herschikte. Door die beweging bolden haar borsten in haar bloesje en jasje. Gek, want ik vind je er geweldig uitzien. Vrouwelijk. Erotisch, en toch gedistingeerd , zei ik naar waarheid. Ze glimlachte. Jij ook altijd . Ze beet op haar lippen en keek me wat meewarig-vrolijk aan. Ze zei: Waar had je gereserveerd? . Ik keek haar stomverbaasd aan: ikke?! Jij zou toch reserveren bij die tent in Kudelstaart? . Nu was het haar beurt om mij verschrikt aan te kijken. Nee toch, we hadden juist afgesproken dat jij dat zou doen. He, wat suf, wat nu? . Ik haalde mijn schouders op en tikte op de routeplanner het stadscentrum van Kudelstaart in. Ik weet niet eens een adres, maar we gaan het gewoon op de bonnefooi wel proberen. Zo groot is Kudelstaart nou ook weer niet . Ze glimlachte. Ze kon het altijd wel waarderen als ik eens niet uit het veld geslagen werd. En ze vond het vaak helemaal goed dat ik ook nog eens het initiatief nam. Zo mag ik het horen . Ze streek met haar hand even over mijn knie. Ik keek naar haar hand. Ze trok hem een beetje schielijk weer terug. Ik dacht dat zij dacht dat ik dacht dat het meer bedoeling had dan alleen een liefdevol gebaar. Maar ik dacht niets. Ik dacht aan lekker eten en vond de gedachte dat we moesten improviseren, spontaan, op een of andere manier aantrekkelijk. We hadden het gezellig in de auto. Het was die dag behoorlijk koud en het waaide. Maar in de auto was het behaaglijk warm. Ze had voorzover haar kleren dat toelieten haar voeten opgetrokken onder haar billen en zat schrijlings naar me toe terwijl ik reed. Ik keek even opzij en dacht terug aan onze trouwdag, nu 20 jaar geleden. Dat was een prachtige nazomerdag. Fris maar niet koud en met veel zon. De gasten hadden nog buiten hun borrel gedronken. Ik had haar steeds bewonderend aangekeken. We waren zo gelukkig. Als in een roes. Ze had die hele dag gestraald. Ze leek weggelopen uit een kostuumfilm. Het was Sissie uit het sprookje. Maar vooral haar gezicht was een en al gelukzaligheid. Zoals ze lachte met haar ogen. En steeds haar tanden liet zien, die zo wit afstaken tegen haar volle rode lippen. Het beeld was in mijn geheugen gegrift. Eigenlijk ben je niets veranderd , verbrak ik mijn eigen dierbare mijmering. Ze keek me met toegeknepen ogen aan. Nou dan kijk je toch niet goed. Ik word toch echt oud met al die rimpels , zei ze zelfspottend. Ik schudde mijn hoofd. Maar je ogen en je lach die zijn nog steeds als toen en die domineren alles wat jij mogelijk aan rimpels ziet. Ze lachte. Precies zo ja , zei ik. Ik voelde een golf warmte in mijn binnenste, die zij op dat moment ook moest voelen, want ze vleide haar hoofd tegen mijn schouder. Ik houd van je , zeiden we bijna gelijktijdig. We begonnen spontaan te lachen. Ik zeg maar niet dat ik op een moment als deze zin in je heb , zei ik spottend. Goh , zei ze met een overdreven toon. Ze gaf me al rijdend een zoen en zei: ik brand al de hele dag. In mijn hart maar zeker ook daar beneden. Dus als je nou goed je best doet vanavond . . Ik glimlachte: ik zal het onzekere avontuur weer aangaan hoor . We kwamen aan in Kudelstaart en we reden er ook alweer uit. Dit was niet helemaal de bedoeling. Waar was die eettent nou?! Net op het moment dat ik wilde keren, zagen we een bordje met Maison Chasse d’Hiver. Het is niet ons adres, maar zullen we daar even kijken? vroeg ik en onderwijl stuurde ik al een oprijlaan op. het lijkt me een sjieke tent, zo aan het bord te zien , zei ze, maar misschien is het wel heel leuk. We kwamen op een knerpende parkeerplaats aan, vol kiezelstenen. Er stonden overwegend luxe auto’s geparkeerd. Als het maar niet zo’n ballentent is. Enfin, misschien is het ook wel vol , zei ik licht-twijfelend. Kom op, nou zetten we door. We kunnen op zijn minst even informeren. Ik moet trouwens heel nodig plassen. Desnoods drinken we er wat . Ik liet me overhalen en enigszins wankelend op haar hoge hakken begeleidde ik mijn jarige’ echtgenote naar de voordeur. Toen we binnenkwamen viel ons direct op dat dit een bijzonder etablissement was. Het was sjiek ingericht, maar opvallend was dat ieder zitje omgeven was door zitbanken met een hoge rugleuning. Alsof het cabines waren in een treincoupé. Op de banken lagen weelderige kussens. Sommige gasten leunden in de kussens. De Romeinen lagen ook altijd aan, het doet me denken aan zo’n antiek tafereel , zei ik fluisterend. Maar zij stond al te praten met een erg knappe gastheer die bevestigde dat er nog plaats was voor die avond. Hij vroeg nadrukkelijk of we al een keer eerder waren geweest. Toen we ontkennend antwoorden, vroeg hij of we bekend waren met de kaart en met de extra’s. Op dat laatste woord legde hij enige nadruk. Om een of andere reden knikten we allebei verlegen ja. Dat was het teken voor de gerant om ons naar zo’n treincoupe’ te brengen. Op onze weg daar naar toe staken we een soort binnenpleintje over waaromheen de cabine-tafels waren gerangschikt. Overal zagen we ogen op ons gericht. Lotte liep iets voor me uit en ik zag hoe de mannen haar van top tot teen opnamen. Ik keek éen man, een knappe veertiger, recht in het gezicht en hij knikte wat spottend, alsof hij me feliciteerde met zo’n bekoorlijke vrouw. Ik knikte wat minzaam terug. Hij was in een gezelschap van twee mannen en twee vrouwen. Ze zagen er allemaal knap en goed verzorgd uit. Het leken me mensen uit de advocatuur of de bancaire wereld. Ze hadden iets gedistingeerds. We gingen giechelend zitten en voelden ons wat beschermd door de hoge lambrizering achter onze ruggen. Wat ?¡s dit voor een tent , fluisterde ze licht-opgewonden. Die eigenaar zat me de kleren van mijn lijf te kijken. Ik kreeg het er warm van. Hij is wel knap maar ik vind het toch een beetje een engerd . Ik knikte terwijl ik naar de gerant in de verte keek. Hij kwam juist op ons toe met de kaart en een dienblad. Sstt, daar komt ie , zei ik. Benieuwd of daar ook iets over die extra’s’ in staat, want dat intrigeert me , zei ik nog snel. De gerant overhandigde de kaarten en zei: Ik heb hier een welkomstdrankje. Namens het huis. Ik zeg er maar even bij: het is vrij sterk, maar het verteert licht . We bedankten vriendelijk en hij liet ons over aan de kaart. We konden daar niets bijzonders op ontdekken en nippend aan het glaasje maakten we onze keuze. Lotte was de eerste die iets voelde. Ik zag dat ze het warm kreeg: ze kreeg een paar rode vlekken in haar nek die ik altijd zo lief vind. Wat is dit sterk spul zeg. Het proeft als limonade maar ik sta direct op mijn kop . Ik knikte. Het goedje had op mij ook een roes als uitwerking. Het lijkt wel drugs , zei ik. Terwijl ik die woorden sprak vroeg ik me af of ik nou met dubbele tong sprak. Oe, nou vergeet ik helemaal dat ik nodig moest plassen , zei ze. Ze stond onvast op en herschikte haar kokerrokje, die iets was opgekropen. Ze keek me een beetje verdwaasd aan en voelde aan haar voorhoofd. Loop je even met me mee, ik voel me wat draaierig . Ik knikte en terwijl we naar de wc liepen, gearmd, zei ik: we moeten maar heel gauw wat bestellen want deze drank op onze nuchtere maag . . Ik leverde haar af bij de damestoilet. Zelf liep ik het herentoilet in. Ik kreeg bijna een rolberoerte, want terwijl ik naar binnen stapte zag ik een vrouw met een lange jurk, met éen been op de toiletbril, die haar kousen aan haar jarretel klikte. Ze keek me vriendelijk-vorsend aan. Hallo , zei ze onverstoorbaar. U bent op de goede afdeling hoor. Ik ben hier verkeerd. Maar niet per abuis . Terwijl ze dat zei, knikte ze achter zich. Nu pas zag ik uit een schemerige hoek een man in een onberispelijk pak komen, die net aan zijn rits trok. Het schoot door mijn hoofd dat ze op dit toilet misschien hadden gevree?½n, maar tegelijkertijd kwam me dit als onwaarschijnlijk voor. Het was waarschijnlijk de drank was die me zo’n hitsig beeld van de werkelijkheid gaf. Ik opende een toiletdeur en ging snel naar binnen. Ik hoorde het stel vertrouwd zacht tegen elkaar praten. Wel leek het alsof ze het over ons hadden. Ik ving een flard op van een: zeker nieuw hier. Mooi stel , maar wist niet zeker of dat nou over ons ging. Ik waste mijn handen en wachtte even bij het damestoilet, maar geen Lotte. Ik liep daarom maar vast weer naar ons tafeltje en wenkte de gerant. Die kwam glimlachend naar me toe en zei: Wilt U alvast bestellen? Hij zette ons nog twee glaasjes voor en een mandje met brood en kruidenboter. Ik schat zo in dat jullie dit wel kunnen gebruiken. Ik knikte. Ik ben mijn vrouw kennelijk verloren op het toilet. Hij lachte. O dat gebeurt hier geregeld. Maar ze komen altijd weer terug . Het leek een veelbetekende blik waarmee hij me aankeek. Ik begon me net zorgen te maken, toen ik haar zag aan komen lopen. Ze zag er een beetje verfomfaaid uit. Haar vlekken waren toegenomen, en haar bloesje stak niet helemaal netjes in haar rok, maar op haar gezicht stond een geluk dat ik de laatste tijd niet vaak bij haar had gezien. Dag schat , zei ze, terwijl ze zich met een zucht naast me neer liet ploffen. Ze zuchtte nog een keer en keek me toen semi-dronken aan. Ik geloof dat ik een beetje tips ben . Tegelijkertijd pakte ze haar glaasje en zette die aan haar lippen. Na een nip, zei ze: je gelooft niet wat ik heb meegemaakt . Ik keek haar verbaasd aan. Waar bleef je nou zo lang , zei ik. Ik heb gezoend met een meneer daar . Wat?! Wat zeg je? , reageerde ik geschokt. Ze wreef over mijn arm en zei: Het ging zo snel. Ik was duizelig. Hij ving me op en duwde zacht zijn mond op mijn mond. Ik voelde warme lippen en hij rook heerlijk. Ik heb uit instinct mijn mond geopend, deels ook van verbazing en we hebben toen even getongd . Ik keek haar verbaasd aan, ook met open mond. Ze glimlachte en kroop tegen me aan. O schat, ik wist niet dat ik me daarvoor ooit zou openstellen . Nou, ik begin te denken dat het dit goedje is , zei ik terwijl ik mijn glaasje in de lucht hief en aan een inspectie onderwierp. Niets aan te zien, maar het is sterk spul, he, die Fishermans Friend . Ik bedoelde het half als grap, maar ik nam een snelle slok om mijn schok van zoeven weg te spoelen. Ik moet bekennen dat de gedachte dat ze met een wildvreemde die haar galant had opgevangen, in haar val had lopen zoenen, me niet onberoerd liet. Ik voelde dat ik halve erectie stijve had.
Weet je wat ik denk , zei Lotte terwijl ze nog steeds half tegen me aanhing en wat friemelde aan haar ketting. Ik denk dat dit een soort parenclub is . Ik keek schichtig om me heen. Ineens viel me op dat ik, hoewel slecht waarneembaar in mijn ooghoeken, langs een hoog schot, een paartje hevig met elkaar zag zoenen. Het was de man op het toilet, maar dan met een andere vrouw als die per abuis’ op de herenafdeling had staan praten. O jee, foute boel. Wil je dat we gaan? , zei ik. Ze keek me aan en zoende me met halfopen mond. Ik proefde haar tong . Vertrouwd als vanouds. Maar uit de druk die ze uitoefende verried ik dat ze vol passie zat. Nee, laten we eens blijven en kijken wat er gebeurt , zei ze. —————————————————— We genoten van de avond en de maaltijd. Het was lekker om eindelijk iets op de maag te hebben. Onze dronkenschap was al gauw naar de achtergrond, hoewel het welkomstdrankje nog steeds zoemend in ons hoofd zat en nu werd aangevuld met de roes van rode wijn. Lotte benoemde het als eerst: ik voel me anders dan net. Nog wel steeds lichter in het hoofd, een beetje zwevend. Haast roekeloos. Gek is dat. Zou dat de reden zijn dat ik ineens stond te zoenen? Ik glimlachte. Het zou kunnen. Ik vind zoenen zelf zo intiem, meer dan.. je weet wel . Ik voelde me ook duizelig. Ik vind de hele sfeer hier spannend. Het windt me op maar ik ben er wel beducht voor dat het hier niet ordinair wordt. Jij bent in ieder geval uitstekend gezelschap. Ik streek met mijn been even langs de binnenkant van haar been. Ze reageerde met een glimlach en een kreun. Ik zou je ter plekke wel willen opvreten. Ik haalde glimlachend mijn schouders op. Als er ergens een keer een plek is waar dat kan, dan hier . Ze keek me verlekkerd aan. Ok, maar laten we nog maar even afwachten wat er gebeurt. Zou jij me trouwens durven opvreten’ terwijl die overige gasten ons zien? . Ze keek om zich heen en dacht even na. Ik zou het uiteindelijk niet erg vinden. We zitten hier relatief beschut en we kennen hier niemand. Ik concentreer me gewoon op jou en dan vergeet ik de rest. Als jij dan op een gegeven moment tussen mij in gaat staan en ik zie hoe je langzaam naar mij komt en ik voel dat hij met een beetje druk in me glijdt , ze zuchtte. en ik voel je heupen tegen mijn billen stoten man, dan weet ik op zo’n moment echt niet waar ik ben . Ik knikte en zei: Bij mij gaat het erom of ik in de juiste stemming ben. Ik zou het niet zomaar kunnen. Het gaat er ook om of ik aangeschoten ben of niet. Zoals straks met dat welkomstdrankje, toen wel. Maar nu zou ik alweer te verlegen zijn . Ze knipoogde me. We kunnen wel een fles van dat goedje bestellen . Ik lachte: zal wel duur zijn. Weet je nog dat we geweldig konden vrijen vroeger na een avondje flink stappen? Ze knikte. Maar het gaat nog altijd niet zozeer om drank alswel om de rust in mijn hoofd. Ik zag dat ze vanavond ontspannen was, vrolijk. Weer zag ik die lach van haar: niets veranderd ten opzichte van twintig jaar geleden. We hadden al zoveel samen meegemaakt. Natuurlijk, al die gebeurtenissen, verdrietig en ontroerend en vrolijk, hadden haar getekend. Ze was afgevallen, taniger geworden. Gespierder ook, leek het. Maar ze kon me nog als vanouds aantrekken met haar gezicht en haar figuur. Ze was in de loop der jaren zich steeds mooier gaan kleden. Kleren die haar mooie silhouet accentueerden. Strakke broeken die haar lange benen en ronde billen speciaal deden uitkomen. Een truitje dat haar platte buik en ribben liet zien. Haar smalle boezem die ze met de huidige generatie bh’s mooi uit liet komen. Bij het toetje kwam de gerant weer aan het tafeltje. Mogen we u als dessert nog iets van het huis aanbieden? . We keken elkaar aan en knikten tegelijk. Ja dat is prima . Toen hij wegliep fluisterde Lotte: willen ze ons nou alwéér drogeren? Het moet toch niet te gortig worden, hoor. Maar het is ook wel spannend. Weet je, ik ben al de hele avond vochtig, daar , zei ze, terwijl ze knikte naar haar schoot. Ik beaamde het. Ik zit ook de hele tijd met een halve erectie. Zouden ze ons soms Viagra hebben gegeven? . De gerant kwam aanzetten met koffie en cake. Ha lekker, spacecake , zei ik halfhard. Meneer zal tevreden zijn, dit is het beste wat dit huis te bieden heeft , zei de gerant met een grote grijns. We konden niet helemaal thuisbrengen of hij dat nu serieus bedoelde of niet. We dronken de koffie en lieten ons de cake smaken. Het moest gezegd, het was erg romig en zoet. Niets op aan te merken. Het leek even op het wee?»ge van een hotelcake maar dan met meer substantie, meer bite’. We zaten zo genoeglijk uit te buiken en van onze koffie te nippen, toen ik toch begon te voelen dat de cake iets met me deed. Ik krijg nu weer een heel licht gevoel in mijn hoofd. Als ik naar je kijk, zie ik een extra lijn om je gestalte, een soort aura. Heel flower power, zeg maar. Lotte giechelde. Ik zag dat ze een hand in haar hals legde: Mens ik heb het warm. Alsof we nu aan het vrijen zijn. Zo’n verhit gevoel. Mijn opwinding is nu gewoon niet normaal meer. Ik brand van onderen. Gelukkig heb ik een inlegkruisje ingedaan . Ze streek over haar boezem. En mijn borsten doen bijna zeer. Ik heb al de hele tijd harde tepels. Haar beschrijving liet mij op mijn beurt niet onberoerd. Ik voelde hoe mijn penis naar boven wilde schuiven in mijn pantalon. Ik ging wat verzitten, zodat hij tegen mijn onderbuik recht naar boven kwam te staan. Door die beweging schoof mijn voorhuid iets naar achter en kwam het topje ervan tegen het strakke elastiek van mijn onderbroek. Dat was normaal een lekker kietelend gevoel, niets bijzonders, maar nu zette het me haast meteen in vlam. Door vanuit het niets ten tonele gekomen personeel werden ondertussen allerlei voorbereidingen getroffen op het middenplein’. De gasten die we konden zien vanuit hun zitjes, zaten er geamuseerd naar te kijken, alsof ze wisten wat er ging gebeuren. Maar wij wisten natuurlijk van niets en keken nieuwsgierig en gespannen wat men deed. Er werd een lichtblauw elastisch doek gespannen. Het leek een soort velours, maar qua elastisch vermogen was het heel dun rubber. Als het materiaal van dunne badmutsen. Op drie plaatsen werden een soort aluminium buizen aangebracht die vanuit het centrum naar de buitenkant liepen en daar in de grond werden vastgezet. Het materiaal leek sterk op luxe chromen toegangspoortjes die je tegenwoordig bij het station ziet. Toen de activiteiten klaar waren was het ensemble een heel langzaam draaiend plateau waarop dat blauwe doek van plafond tot grond een soort cilindervormige muur vormde, waaruit op drie plaatsen de zilveren toegangspoortjes’ naar buiten staken. Snap jij nou wat de bedoeling hiervan is? zei Lotte aarzelend. Ik antwoordde door mijn schouders op te halen. Geen flauw benul. Hé, maar ze draaien nu klassieke muziek die ik herken , zei ik verrast. Stemmige muziek. Een omroepstem gaf aan dat de avond geopend’ was en dat er vanavond al twee mensen bereid waren gevonden plaats te nemen’, maar dat het zoeken nog naar een derde was. Misschien wilde de dame van het nieuwe stel zich wel aanbieden als vrijwilliger?’ We keken elkaar wat vertwijfeld aan. Waren wij soms dat nieuwe stel? Nee toch? Tegelijkertijd hoorden we van de andere gasten een geroezemoes en gelach dat leek op een soort vriendelijke aanmoediging jegens ons. Een paar mensen keken even in onze richting. Ineens kwam een aantrekkelijke man bij ons aan tafeltje en schoof bij Lottes kant naast haar. Hij fluisterde wat in haar oor terwijl hij een hand voor zijn mond hield. Lotte keek verrast en begon toen te glimlachen. Ze schudde aarzelend verlegen haar hoofd. Maar de man legde pardoes een vinger op haar sleutelbeen en streelde zacht het lijntje tussen haar boezem. Ze leek het toe te staan, alsof ze de man al jaren kende. Weer bracht hij zijn mond naar haar oor en fluisterde iets. Lotte opende haar lippen en zei: Natuurlijk ben ik dat wel, maar Ze keek mij aan en zei: Dit is nou die man die mij zojuist op de gang gezoend heeft. Hij vraagt me of ik mee wil doen. Hij zegt dat ik niet teleurgesteld zal worden. Hij vroeg of ik er opgewonden genoeg voor was. Ik verwonderde me over de vertrouwdheid waarmee ze met de man sprak, maar het leek me dat dat door hun eerdere ontmoeting kwam en door de spacecake. Ik voelde me ook minder geremd dan anders. Lotte keek me aan en zei serieus: Hij zegt dat de stellage een soort knuffelmuur is, zoals je die in tropische zwembaden en sauna’s wel hebt. Maar dan een levende muur. Doen? Ik knikte. De man voegde meteen de daad bij het woord en gaf Lotte op een elegante manier de hand, waarmee hij haar liet opstaan. Bij het verlaten van het tafeltje leek het even of ze haar evenwicht verloor. Ze gleed met haar hoofd tegen zijn schouder en hij ving haar opnieuw op. Ik hoorde haar hem toefluisteren: Het lijkt wel of je me steeds expres laat struikelen. Maar dit keer deed ik het zelf. Ik lijk wel dronken . De man begeleidde haar naar een van de chromen buizen terwijl zij nog een keer naar me achterom keek. Het was een verliefde blik waarmee ze in mijn ogen keek, vol energie maar ook met een zekere spottende spanning. Ze was in het avontuur toch altijd kordater dan ik dat ben. Er klonk een bescheiden applausje. Er stonden nu drie dames op het middenterrein. De muziek werd iets hoger gezet. De twee andere vrouwen, slank, de één blond en de ander donkerblond, begonnen aan hun kleren te schikken. De blonde deed haar riem los en knoopte haar pantalon open. Ze stapte uit de pijpen, terwijl ze eerst haar hoge hakken uit deed en ze toen weer aan deed. Ze had lange, slanke gebruinde benen. Of dat haar natuurlijke huidstint was, dat was in de schemering niet goed te zien. Ze hief haar kin een beetje uitdagend op en zwaaide toen een been over de chromen buis. Ze bleef zo met nauwelijks gespreide benen staan, waarbij het witte kruis van haar slipje een paar centimeter boven de buis bleef hangen. Het zag er prachtig uit. De andere vrouw deed haar rok uit en herhaalde wat de eerste vrouw deed. Het plateau begon te draaien. Lotte had wat onwennig bij haar buis gestaan en afgekeken bij de eerste vrouw. De andere vrouw kon zij door de cilinderachtige muur’ van blauw niet goed onderscheiden. Ze keek mij wat hulpeloos aan toen het plateau op een heel kalm tempo voorbij ons tafeltje zoemde. Ik begreep haar blik en knikte bemoedigend. Toen zag ik dat ze haar jasje open knoopte en uitdeed. Haar beide handen zochten vervolgens aan haar rechter zij naar de rits van haar rokje. Ze zipte hem open en liet het rokje met een schudbeweging van haar billen langs haar benen op de grond glijden. Ze stapte er wat onvast uit. Vervolgens zwaaide ze haar rechter been ook over het chromen hek. Ze was wat minder lang dus rustte haar kruis vast op het chroom. Op dat moment kwam ze weer vlak bij me langs zweven. Wat dit moet worden? , zei haar grijns. Ik glimlachte haar weer bemoedigend toe. Je ziet er heerlijk uit met dat witte blousje boven je grijze slipje. Goed dat je dat passend heb uitgezocht voor vanavond! Ze keek naar beneden naar haar eigen slipje en toen weer naar mij. Ben blij dat ik mijn mooie setje aan heb. Je kunt toch niet zien dat ik opgewonden ben? . Ik schudde mijn hoofd. Geen natte plek te zien. Ze was onberispelijk zo. De muziek werd iets opgevoerd, zonder dat het storend werd. Een cello speelde een prachtige onrustige lijn. Ik herkende de passage. De restaurantgasten zaten nu allemaal op de binnenkant van hun zitjes, kijkend naar het schouwspel van de drie vrouwen voor het lichtblauwe hemeldoek. Ineens kwam er beweging in het blauwe cilinderdoek. Op de drie open’ plekken naast de dames waaronder Lotte, bewoog het doek en verschenen de silhoueten van mensen. Aan hun welvingen te zien, waren het vrouwen. Hun borsten, ribben, buik, heupen en knie?½n drukten bewegingloos door het doek. Het leken zo lichtblauwe Venusbeelden, onbeweeglijk gebeeldhouwd. Even leek de voorstelling een tableaux uit een middeleeuwse kerk, weliswaar vreemd blauw, maar met een zelfde schoonheid.
Vervolgens zagen de gasten dat de beelden bewogen. Er ontstonden armen van die beelden in het doek. De armen bewogen naar voren en toen bleek pas hoe elastisch het materiaal was: de armen rekten zich moeiteloos uit naar voren en het doek gaf mee alsof het een naadloos aansluitend badpak betrof. Ze bewogen omhoog en opzij op de maat van de muziek. Nu leek het schouwspel op een kleurige Indonesische gamalan-dans. Het was een heel bijzondere gewaarwording. Ik was mijn seksuele agitatie al een beetje vergeten. Op een of andere manier ontroerde het schouwspel me. Daar stond Lotte, mijn vrouw, op onze trouwdag, als stralend middelpunt in een uitbeelding die even artistiek als zinneprikkelend aandeed. Alsof ze als deelnemer in een ultra-moderne dansvoorstelling was verzeild geraakt. Op dat moment zag ik dat de drie hoofdrolspeelsters bijna gelijktijdig hun hoofd met een schokje naar achteren in hun nek wierpen. Alsof ze door een elektrische schok werden geladen. Een van hen, die op dat moment voor mij het dichtst bij was, hoorde ik heel zacht, haast onwillekeurig een kreun slaken. Ik wachtte ongeduldig tot Lotte weer vlak bij me voorbij kwam. Wat gebeurt er met jullie? . Maar ze had haar ogen gesloten en keek me wat een beetje verward aan. Ik weet niet die buis hij wordt warm en koud tegelijk en hij het lijkt wel of . En opnieuw zag ik haar haar ogen sluiten terwijl ze over haar hele lichaam leek te sidderen. Schat gaat het goed? , vroeg ik bezorgd. Er verscheen een brede glimlach op haar gezicht en ze zei: het is hhheerlijk! . Ik begreep er niets van. Maar de beelden volgden elkaar nu snel op. Ik zag hoe de andere vrouwen ook zachtjes wiegden op de buis waarop ze zaten. En dadelijk kwamen de blauwe armen van de Venusgestalten naar de dames toe en begonnen zacht hun wangen, hals en schouders en buik te strelen. Een van de dames leunde achterover en viel kennelijk in de armen van een van de grati?½n. Vervolgens zag ik haar z?? omsloten worden, dat ze half leek weg te vallen in het blauwe doek. Weer kwam Lotte voorbij. Wat voel je dan? . Ze wees met haar open ogen nu naar beneden naar de stang. Dat chroom joh, het is .ik weet niet. En die armen zijn zo zacht, zo lief. Het voelt alsof je door velours wordt gestreeld. Een volgende dame leek me ver heen. Ik zag haar lange roomblanke benen sidderen. Ze streelde haar eigen boezem, nadat ze haar bloes had opengeknoopt. Hoewel het niet erg licht was in de ruimte, zag ik dat haar slipje iets opzij was verschoven. Je kon haar schaamlippen op de buis zien drukken, grappig symmetrisch één aan elke kant. Er stonden pareltjes zweet op haar bovenlip. Bereikte die haar hoogtepunt? Toen ik Lotte weer voorbij zag komen, fluisterde ik: d’r lijkt er eentje al klaar te komen? Lotte leek in beslag genomen door blauwe armen die nu langs haar borsten en over haar buik gleden. Ze zei afwezig: wat zeg je? . Ik herhaalde wat ik zei. Ze zuchtte alleen: O Henk, maar het is ook zo het is zo . hhheerlijk . Ik was verrast: wat voel je dan? . Ze was door de draai alweer bijna uit mijn zicht verdwenen, maar ik hoorde haar fluisteren die buis . tien keer . En bij de volgende draai, toen ze vlak bij me was: beter dan mijn vibrator . Haar mededeling gaf mij een golf opwinding.. Onwillekeurig kneep ik mijn benen bij elkaar en streek even over mijn kruis. Geen mens die het zag. Ik voelde dat ik haast direct op het punt van klaarkomen zat. Op een of andere manier kon ik altijd voelen hoe mijn zaad aanstalten maakte voor de borrelende weg naar boven. Dat was dan steeds een paar seconden voordat ik dat heerlijke warme gevoel in mijn lendenen kreeg dat zoals gebruikelijk mijn climax vormde. Ik had dus tijd om aan een ingewikkelde wiskundige formule te denken, ter voorkoming dat ik daadwerkelijk zou komen. Maar de aanblik van Lotte die nu op de stang stond te kronkelen terwijl die lichtblauwe armen haar als een veelarmig monster betastten en nadrukkelijker dan zo?½ven streelden en kneedden — het was een bijzonder gezicht. Haar witte bloes was nu van onder ook open geknoopt, kennelijk door een van de blauwe grati?½n, want ik zag hoe handen over haar witte strakke buik gleden. Ik verbeeldde me dat een hand bovenlangs in haar slipje was gegleden en daar zachtjes rondjes maakte. En toen gebeurde het. De vrouw waarvan ik al vermoedde dat ze even daarvoor op haar hoogtepunt zat, begon hevig te schokken met haar lichaam. Ze kreunde zacht met halfopen mond, terwijl een sliertje haar aan haar lippen kleefde. Langs de buis zag ik heldere druppels ontstaan, die tussen haar benen vandaan op de grond druppelden. Ze beleefde een intens orgasme. En toen zij uit zicht was, zag ik ineens Lotte. Ook zij kwam, precies voor mijn tafeltje, klaar. Er sprenkelde helder vocht uit haar vagina over de buis. Haar slipje, dat ze nog steeds half aan had, kleurde donkergrijs. Oooh Henk, wat gebeurt er toch met me.. , kreunde ze fluisterend. En daar kwam de derde dame. Er was een bescheiden applausje uit het publiek. Precies voor mijn tafeltje hield de cilinder op met draaien. Ik stond op en ving Lotte op, die uitgeput van de buis gleed, in mijn armen. O, wat was dit eenmalig heerlijk , zei ze. Ik voelde hoe haar hals en wangen en voorhoofd nat waren van het zweet. Ik pakte haar om haar middel, griste haar rokje mee en legde haar schrijlings op de bank van onze coupé. Ze keek me intens aan. Weet je wat ik nu zou willen . Ik keek haar vragend aan: ik zou nou willen dat je in me komt en me neemt . Ik voelde mijn pik branden, maar ik schudde mijn hoofd. Je moet even bijkomen, schat, lijkt me. Ik ben helemaal verbaasd . Ze keek me gelukzalig aan, met geloken ogen. Ik denk dat ik door die spacecake zo ben verleid. Wat was dit heerlijk! . De andere dames waren ook weer in de halve anonimiteit van hun coupés opgenomen. De muziek was gestopt. Er klonk andere muziek. Het personeel had de opstelling discreet en geruisloos weggehaald. ik geloof dat we maar eens moeten afrekenen , zei ik. Ik wil direct met je naar bed. Thuis . Ze had haar rokje weer aangedaan en haar bloes gefatsoeneerd. Ze knikte. De gerant kwam aanzetten met de rekening. Ik denk dat U als debutanten voor vanavond genoeg heeft, of schat ik dat verkeerd in? . We knikten beiden lachend. We bestudeerden de rekening en zagen dat er behalve een alleszins acceptabel bedrag voor het eten ook een regel aan optreden was gewijd. Maar erachter stond: debutant . Er was ons dus niets gerekend. Ik grinnikte: ze hadden je voor je optreden geld toé moeten geven . Terwijl we naar buiten liepen kneep ze in mijn arm. Hebben we dit echt beleefd, samen? . Ik knikte en gaf haar een zoen op haar wang. Als het niet werkelijk is gebeurd, dan hebben we het samen gedroomd , zei ik. Ze vleide zich onder het lopen tegen me aan: En heb ik dit ten overstaan van al die mensen mezelf laten overkomen? . Ze rilde. Ik stelde haar gerust: Je was betoverend mooi. Het leek of je alles en iedereen om je heen vergat . Ze knikte. Dat was ook zo. Behalve jou. Ik heb je steeds gezien, in je ogen gekeken . We reden hand in hand de nacht in, naar huis.”