Down met Jeroen – 11

Ik klap net mijn laptop dicht als wordt aangebeld. Nog voordat ik bij de voordeur ben wordt hard op de deur geknopt. “Maak open.. Politie!” Meer verbaasd dan geschrokken trek ik de deur open. Het is maanden geleden maar het voelt precies hetzelfde. Voordat ik kan reageren wordt ik vastgepakt, naar de grond gewerkt en klikken handboeien strak om mijn polsen. Nog terwijl ik op mijn benen wordt getrokken klinkt het vaste arrestatie riedeltje met een stem die mij nog vaag bekend voorkomt.
Ik zit al in de auto als een zichtbare ontdane Simon gevolgd door de huilende Ans in badjas in de deuropening verschijnen. Ik kan op dat moment maar aan één ding denken. ‘Ik hoop dat Anja niet wakker is geworden.’
In het naar buiten vallende licht herken ik een van de agenten die mij maanden geleden in de cel heeft gestopt. Zijn door Commissaris Frederix, bij mijn vrijlating, min of meer afgedwongen excuses kwamen toen al niet oprecht op mij over. Ik neem mij voor om deze keer niets te zeggen voordat niet een advocaat aan mijn zijde en of Frederix tegenover mij zit.

Op het bureau wordt moet ik me meteen uitkleden, worden van alle kanten foto’s van m’n naakte lijf gemaakt en krijg daarna een oranje veel te ruime overal toegeworpen. Even later zit ik geboeid aan een beugel op de tafel in de mij bekende verhoorkamer.
“Zo zo, meneertje Jeurissen, zo zien we elkaar weer terug.” Ik kijk op het naamplaatje op de mans borst. ‘Oh ja zo heette hij: Janssen. Toen had hij nog twee streepjes, nu drie.’
Hij drukt op het mij bekende knopje op de tafel. Nog voordat hij zijn mond kan openen doe ik dat. “Ik ga niks zeggen meneer Janssen. Niet voordat je baas Roel Frederix en of mijn advocaat aan deze tafel zitten.” Een geïrriteerd arrogant lacht krult om zijn mond en hij kijkt voor een moment om naar de spiegelruit achter hem. “Agent Janssen en U voor jou, viezerik.” Ik doe niets anders dan hem strak aankijken. “En als ik je zou vertellen dat mijn baas, de commissaris, aan de andere kant van die ruit meekijkt?” Ik voel dat hij liegt, laat me niet uit de tent lokken en blijf hem aanstaren. Het is duidelijk dat hij dit niet fijn vind. “Hij slaat met zijn vlakke hand op tafel. “Deze keer ga jij je er niet uit lullen vriendje. De vorige keer had ik jou ook al in de smiezen.” … Weer een klap op tafel. Ik knipper even met mijn ogen maar blijf hem aankijken. “Als je niet zo’n smeerpijp was, zou je het lachertje van het jaar worden…” Er wordt van de andere kant een paar keer kort achterelkaar tegen de ruit geklopt. Jansen wuift dit echter geïrriteerd weg.. “.. Het bewijs zelf naar de politie brengen en daar ook nog eens voor tekenen…” Hij lacht zonder te lachen. “Ik verheug mij er nu al op om morgenvroeg het gezicht van mijn baas te zien, nadat hij het bewijs onder ogen heeft gekregen.

Op dat moment vliegt de deur open. “Je hoeft echt niet tot morgen te wachten.” klinkt de zware stem van Roel Frederix. Ik voel opluchting maar besef tegelijkertijd dat dit nog niet voorbij is. ‘Wat als ook de commissaris denkt dat ik die gemaskerde figuur in dat filmpje was. En wat stond er nog meer op die schijf?’ Hoe meer ik erover nadenk hoe gespannener ik word.
“Commissaris.. Hiervoor had U uw welverdiende weekendrust toch niet hoeven onderbreken. Ik heb meer dan voldoende bewijs om de weekend inzet van het AT den de arrestatie van dit sujet te onderbouwen.” De commissaris trekt een stoel bij en gaat naast zijn collega tegenover mij zitten. “Is dat zo Janssen? Dat wil ik dan graag horen, en zo mogelijk ook zien. Ik denk dat dhr. Jeurissen ook erg geïnteresseerd zal zijn.” Hij kijkt mij aan. “Ik ga niks zeggen commissaris.” “Dat lijkt me op dit moment erg verstandig meneer Jeurissen.” Uit het gezicht van Janssen kan ik opmaken dat hij ervan uitgaat dat zijn eerste overwinning binnen is. Hij drukt op een knopje. “Derksen.. Een laptop. De bewijsdisk en de getekende aangifte. Graag vandaag nog!” Fredrix draait zich naar zijn collega om. “Zo Jansen je houd de wind er bij je collega’s goed onder.” “Zacht heelmeesters maken stinkende wonden commissaris.” “Gosh man. Volgens mij kan ik nog wat van je leren.” Als ik de agent figuurlijk zie groeien moet ik inwendig lachen. Het is evident dat hij niet door heeft dat zijn baas hem voor de gek houd.

De deur word opengehouden en de agent van de aangifte komt met de gevraagde spullen binnen. “Sluit de boel maar aan Derksen. Daarna kun je verder met je wachtdienst. De commissaris en ik zullen dit varkentje wel even wassen. De commissaris kijkt naar Derksen. “Jasper is het toch? Jawel commissaris. “Jasper wie staat er nog achter het scherm. “Sorry commissaris. Mag ik u erop wijzen dat dat de hier aanwezige verdacht niet aangaat.” “Dat mag jij Janssen. Maar dan wil jou erop wijzen dat dat sowieso in het onderhavige proces verbaal dient te worden vermeld en zoals je ongetwijfeld weet wordt dit op enig moment ook met de verdediging gedeeld.” Hij is duidelijk niet blij met deze terechtwijzing. Ik waag het dan ook te betwijfelen of het proces verbaal bijna afwezigheid van de commissaris achteraf wel alle verplichte data zou bevatten. “Wie,l commissaris.. Wiel Kuipers.” “Dank je Derksen. Je kunt gaan.”
“Wat heeft Roda gemaakt meneer Derksen?” Als door een wesp gestoken draait de agent om. “Hoe bedoel je?” Ik kijk Roel aan. “Die meneer was drukker met de wedstrijd, dan met mijn aangifte. Hij was uitermate ongeïnteresseerd en arrogant. “Dat is jou interpretatie smeerpijp.” Genoeg Derksen. Je hier aanwezige meerdere en en stagebegeleider Janssen, heeft je ongetwijfeld geïnformeerd over het feit dat de balie voor onze eigen veiligheid 24/7 gefilmd word. Dat is dit geval fijn. Dan kunnen we gelijk zien of het inderdaad de verdachte was die dit ding heeft ingeleverd.” De man trekt wit weg. “Èh zeker.. Commissaris.. Ik ga dan weer aan het werk.”

“Ik heb die beelden al gecontroleerd. Het is 100% zeker de verdachte die deze harddisk heeft afgeleverd.” “Dank je Janssen. Zo komen we ergens. Wil je de spreekknop even voor me vasthouden… Dank je. “Wiel.. Stuur alsjeblieft een kopie van het actuele Piketbestand naar het account van Janssen.” “Dat kan ik toch doen commissaris. Ouwe Wiel is niet zo handig met de techniek. Als u me zegt welk bestand U nodig heeft dan doe ik dat wel even.” “Laat maar Janssen.. Ouwe Wiel zoals jij hem zo respectvol noemt, is al door mij geïnstrueerd… Waar waren we? Oh ja.. Laat maar eens zien Janssen. Wilt U meekijken meneer Jeurissen. Ik schudt mijn hoofd. Ik heb vanmiddag een paar minuten gezien. Dat was meer dan genoeg voor mij.” “En jij Jansen?” Nadat ik zo’n 10 bestanden had bekeken was het voor mij zonneklaar en ben ik onverwijld in actie gekomen.” “Zou jij me in een paar minuten en klein doorkijkje kunnen geven?” “Zeker Commissaris.” De man tikt op het toetsenbord en draait het scherm in de richting van zijn meerdere. “Dit zijn foto’s uit de Pictures map.” Na geschat één minuut draait Roel zijn gezicht walgend weg. “Stop dit maar.” “Dit is een van de filmpjes uit Action map. “Bij het bekijken van dit bestand haalt hij de minuut bij lange na niet. “Dank je wel Janssen, ik heb genoeg gezien.”

‘Vreemd hij zegt niets over die Snuffmappen.’ Roel kijkt mij aan. “Meneer Jeurissen wilt U mij vertellen hoe deze troep in uw bezit is gekomen. “Mijn schoonmoeder heeft dit gevonden.” Dit had ik allemaal aan de dienstdoende agent willen vertellen. Maar Ja.. Roda speelde vanavond. Daar had ik geen rekening mee gehouden.” Jansen schiet minachtend in de lach. “Ogenblik collega, jij bent zo aan de beurt.” “Waar heeft zij dit gevonden meneer Jeurissen.” Bij het herinrichten van de werkkamer van haar ex man, de voormalige wethouder, kwam dit onder de voet van zijn bureau tevoorschijn.” “Juist Ja.. Ik neem aan dat Ans, èh, uw schoonmoeder dit desgevraagd zal bevestigen.” Ik knik alleen maar.
Ik kan aan het gezicht van de jongere agent zien dat zijn zekerheid brokkelt. “Spreekknop Janssen… Dank je.” “Wiel Kerel. Wil jij mevrouw Senden even opbellen om het verhaal van meneer Jeurissen te verifiëren?” ‘Mevrouw Senden zit hevig geëmotioneerd in de wachtruimte Roel.’ “Wil jij haar even hier naar binnen leiden Wiel. Vooropgesteld dat zij zelf wil meewerken natuurlijk.” ‘Ik doe mijn best Roel. Ik meld me.’ “Prima man.”
Janssen kijkt zijn baas boos aan. “Voor de goede orde wil ik melden dat ik het niet prettig vind dat U dit onderzoek overneemt. Het is toch logisch dat zijn schoonmoeder de verdachte probeert vrij te pleiten. Hoe komt zo’n dochter als de hare anders aan een man?” “Sorry Agent Janssen u heeft wellicht gelijk. Ik heb maar een paar minuten van die trash gezien. U veel meer naar ik begrijp. Uiteraard heeft U de hier aanwezige verdachte herkend in een of meer van die filmpjes.” “Nee dat kon ook niet de dader of daders.. Het lijkt twee verschillende personen te betreffen dragen steeds een gezicht bedekkend masker en in sommige gevallen zelfs een integraal helm.” “Juist ja.”

Op dat moment wordt op de deur geklopt en steekt een oudere diender zijn hoofd om de hoek. “Mevrouw Senden, Roel.” “Dank je kerel. Laat haar maar even binnen. Hij kijkt mij aan. “Meneer Jeurissen ik wil dat U nu stil bent.” “Mevrouw Senden, Ans.. Het spijt me dat ik in deze omstandigheden terugzie. “Ik zou van U graag horen hoe dit zwarte apparaatje in het bezit van dhr. Jeurissen is gekomen.” “Onder tranen verteld Ans hoe onze middag is verlopen en bevestig zo mijn alibi.” “Dan U mevrouw Senden. Ik neem aan dat U wil blijven wachten.” “Ans knikt alleen maar.” “Begeleid jij mevrouw naar de wachtkamer Wiel. Bied haar alsjeblieft iets te drinken aan.”

“Janssen kijkt zijn oudere collega geringschattend na. “Niet voor het een of ander Roel..” “Commissaris voor jou Janssen. Maar wat wilde je zeggen.” “Èh ik wilde zeggen dat het mij niet verwonderd dat Kuipers op zijn leeftijd nog steeds agent is.” “Dat verwondert jou niet dus.. Wiel is de menselijke spil van dit bureau. Hij was het zelf die keer op keer zijn promotie tot brigadier heeft geweigerd. Hij wil niet leiding geven. Hij wilde altijd alleen het werk doen waar hij goed in is.” “Sorry commissaris. Waar bemoei ik me ook mee? Mijns inziens kan die verklaring van mevrouw Senden meteen de prullenbak in.” “Is dat zo? In dat geval zal een beetje advocaat de vloer met ons aanvegen.” “Het wordt tijd dat dat slappe linkse gedoe eens is afgelopen. Die advocaten lullen altijd alles krom wat recht is.” Roel slaat zijn jonge collega gemaakt kameraadschappelijk op zijn schouder. “Dan is het nu aan jou om recht te spreken man. Hoe gaan we verder?”

“Eh ja.. We boeken Jeurissen in en nemen hem in voorlopig hechtenis.” “Precies ja.. Wat schrijven WE onder het kopje vooronderstelde bewijsstukken slash getuigenissen?” “Die harddisk natuurlijk. Met een beknopt beschrijving van de inhoud.” Morgenvroeg zal zich de advocaat van de verdachte melden. Het lijkt me evident dat jij de honeurs zult waarnemen. “Ik ben morgen vrij meneer.” “Vrij Janssen?! Dit is jou case.. De aftrap van jou verdere carrière.” “U heeft gelijk commissaris. Ik zal mijn verloofde morgenvroeg meteen bellen.” Ik vind het verwonderlijk hoe de jonge diender zich door zijn baas laat bespelen terwijl alles wat in deze kamer gebeurt gewoon wordt opgenomen.
“Juist ja.. Deze keer reikt Roel zelf voor de agent door en drukt de spreekknop. “Hallo Wiel.. heb je dat piket bestand inmiddels klaargezet.” “Èh Derksen hier chef. Ouwe Wiel houdt in de wachtruimte het handje van die huilboei vast. Ik heb het bestand naar de desktop van collega Janssen gekopieerd.” “Dank je Derksen. Als collega Kuipers klaar is a lever jij je politie-uitrusting bij hem in. Je bent geschorst. Ik zie je morgenmiddag om drie uur op mijn kamer.”Maar chef!?” “Tot morgen Derksen.”
Agent Janssen kijkt zijn baas letterlijk met open mond aan. “Heb ik van jou geleerd Janssen. Ik moet wat directer zijn in het handhaven van de normen en waarden op dit bureau..

Draai het scherm even zo dat de verdachte kan meekijken en Klik dan het piketbestand op je desktop even aan. Wil je?”
Een ogenblik lang flikkert het scherm maar dan verschijnt de kantoorruimte die ik kon inzien vanaf de balie in beeld. “Geschrokken slaat Janssen op de spatiebalk waardoor het beeld bevriest. “Dit is in strijd met onze privacy.” “Dat is nou precies jullie probleem Janssen. Je kent wel je rechten maar vergeet je plichten. Zo is het je plicht om alle jou toegestuurde verordeningen te lezen. In, als ik het goed heb: Beschikking 2022-11 is deze maatregel aangekondigd. Je bent zelfs drie maanden lang in de gelegenheid geweest om protest aan te tekenen. Overigens.. deze maategel kwam nog uit de koker van mijn, door jou op handen gedragen, voorganger. Mijn bezwaar tegen deze maatregel heeft hij destijds hoogstpersoonlijk van tafel geveegd.”
De aanval is de beste verdediging zal hij gedacht hebben. “Commissaris Galjaart had het goed voor elkaar. Het is een schande dat hij door een linkse rechter, op basis van van de verklaringen van een paar hoeren en flinterdun bewijs is veroordeeld. Hij en de wethouder hadden het goed met ons voor.” “Zo Janssen hoe kom jij aan die wetenschap? Heb je alle processtukken doorgelezen of baseer jij je vooral op de blauwe wandelgangen courant?” “Jij , ik bedoel U… Het is een publiek geheim bekend dat u heult met de linkse kerk.” Roel schiet in de lach. “Oké de collega’s kijken ook al mee in het stemhokje. Maar ga door jongen.” “Ik ben uw jongen niet.” Roel slaat met een vuist op tafel. Het beeld op de laptop komt spontaan weer in beweging. “Ga door COLLEGA JANSSEN!”

“Ik had hem de eerste keer al door. Welke echte kerel ruilt zo’n raspaardje als die Grace in voor een mongool. Dat kan toch alleen maar een perverse pedo zijn. Daar heb ik geen bewijs voor nodig. Is dat zo Janssen. Is jou verloofde pedoseksueel.” Het gezicht van de man is goud waard. “Hoezo? Wat bedoelt U?” “Volgens mij is zij voornemens de grootste mongool van het Nederlandse politiekorps te trouwen.” “Dat hoef ik niet te pikken. Zelfs niet van U.” “Wat jij hebt te pikken nog hoofdagent Janssen, dat bepaal hier en nu IK!. Je bent van harte uitgenodigd om na je dienst een klacht tegen mij in te dienen. Als ik je een advies mag geven. Bedenk van tevoren wel, welke onhoudbare stellingen en beschuldigingen je in deze kamer hebt geventileerd. Volgens mij heb jij de opname apparatuur zelf in werking gesteld. Waarvoor alsnog mijn dank.” De man staat kennelijk op breken. “Ik moet naar toilet Commissaris.” “Dat is je goed recht Janssen. Maak van tevoren even de boeien van meneer Jeurissen los. Ik heb mijn sleuteltje thuis laten liggen.”

Het voelt als een enorme opluchting als ik mijn polsen weer vrij kan bewegen.” Doe die boeien nou naar zelf om Janssen. Wiel Kuipers begeleidt je zo wel even naar het toilet. Voor een moment kijkt de man zijn baas ontsteld aan. Als hij wegrent lapt Roel hem pootje. Voordat ik twee keer met mijn ogen kan knipperen zit de oude agent op zijn rug en slaat hem in de boeien. “Hij moest echt naar toilet Roel. Ik krijg natte knieën.” Kom ik help je. Dan zetten we dat stuk verdriet even terug in zijn stoel. Ik zag net wat op die beelden van de piketkamer. “Dat Derksen meer geïnteresseerd was in Roda dan in zijn werk dat had ik je ook kunnen vertellen Roel.” ”Dat bedoel ik niet kameraad.” “Moet ik helpen?’ “Roel kijkt me lachend aan. “Ben je gek Jeroen. Jij bent te gast in mijn linkse kerk.” “Meneer Janssen. Het zal u inmiddels duidelijk zijn dat u bent gearresteerd. “Je hebt niks tegen mij dat standhoudt” “Laten we het erop houden dat ik nu al meer heb dan jij tegen meneer Jeurissen had.” “Had je mij gebeld om Jeurissen te laten schaduwen naar aanleiding van dat ding daar. “Je had mijn toestemming gekregen. Immers de bescherming van kinderen heeft de hoogste prioriteit. Mocht hij inderdaad ermee van doen hebben dan hadden we via hem zelfs zicht gekregen op mogelijke mededaders.”

“Stel dat meneer Jeurissen schuldig is, waar ik overigens geen greintje geloof aan hecht. Door hem te arresteren heb je mogelijke mededaders gealarmeerd. Zij zullen bewijs vernietigen en zo mogelijk zelfs vluchten… Maar agent Janssen had haast.. Hij moest zo nodig de grote politiepet opzetten.” “Fouten maken is menselijk.” “Tjeemig Janssen. Dat uit jou mond. Nou klink je echt als een linkse geitenwollen softie.” “Sorry dat ik je onderbreek Roel. Je zag iets op die beelden zei je?” “Zeker.. Dank je Wiel.. “Wat is dat Janssen. Roel wijst op het inmiddels weer bevroren beeld naar iets wat op een GSM lijkt. “Ik zag je daar net op tikken. Even later kreeg je blijkbaar een bericht terug. Je las dat en kwam toen meteen in actie. “Dat is mijn mobieltje. Ik appte mijn verloofd.” “Wat is die Samsung dan rechts van je toetsenbord?” “Hij trekt zijn schouders op. Misschien van een collega die hem vergeten is.” “Wil jij even gaan kijken Wiel. Natuurlijk Roel. Leen me even je taser vriend. Ik heb niet zo’n zin in een robbertje vechten. Daar worden wij te oud voor.” “Spreek voor jezelf Roel.” lacht de agent terwijl hij de taser van zijn koppel haalt.”

Onderhand de oude agent weg is speelt Roe het filmpje iets verder terug en speelt het opnieuw af. Er is duidelijk te zien dat Janssen het toestel uit zijn middelste bureaula pakt en begint te typen.. Binnen een paar minuten volgt het antwoord.
“Sorry Roel het heeft iets langer geduurd. Dit crypto toestel kleefde magnetisch tegen de onderkant van de bovenste bureaulade. Zonder pincode kun je er niets mee. Alle data op die dingen zijn versleuteld. “Mag ik je pincode Janssen?” “De man staart stuurs voor zich uit.” Roel houdt het toestel omhoog en richt de camera op Janssens gezicht. “Dank je jongen… .. Zo wat hebben we hier?
‘Hallo vriend en schoonpa, U gelooft het niet. Zojuist is heeft onze welbekende Mongool-lover Jeurissen een harde schijf met Snuf en pedo bestanden naar bureau gebracht. Hebt U nog advies voor mij?’ Roel kijkt de verslagen man spottend aan. Ik moet me bij jou verontschuldigen collega. Blijkbaar ben je toch niet over een nacht ijs gegaan en heb je wel advies ingewonnen voordat je in actie kwam. Verloofd met de dochter van de commissaris. Goed gedaan jochie.” Minachting en spot druipen uit zijn stem. “En ja hoor. Moet je kijken Wiel. Het advies uit de bajes van Vught kwam enkele minuten later. Ik was toch echt in de vooronderstelling dat GSM’s op cel verboden zijn. Moet je horen.

‘Hallo Joris, Bedankt man. Dat ding is zeer waarschijnlijk van Hoogervorst. Hij is denkelijk niet in de gelegenheid geweest om dat ding tijdig te vernietigen. Verwijderd dat snuff gedoe van die schijf. Arresteer die flapdrol voor het in bezit hebben en het vervaardigen van kinderporno. Dat laatste zal waarschijnlijk niet standhouden. Maar dan zijn we een tijdje verder. Doe je best om hem na het voorarrest in Vught geplaatst te krijgen. Dat maakt het voor mij een stuk gemakkelijker om die zak een lesje te leren.”
“Lees ik dat goed Janssen. Heb je bewijs vernietigd?” “Wat niet is, is geen bewijs.” Je moet je vakliteratuur beter lezen man. Maar gelukkig heb jij daar binnenkort alle tijd voor. Onze eigenste computernerds toveren enkelvoudig gewiste bestanden binnen enkele minuten weer tevoorschijn… Maar wacht even ik zal je schoonvader even op de hoogte brengen van de laatste ontwikkelingen. daarna zal hij zeker beter slapen. Terwijl hij tikt leest hij voor.
“Hallo Galjaard..
Florisje zit inmiddels geboeid naast me. Ik vrees dat zijn huwelijk met jou oogappeltje dient te worden uitgesteld. Ik neem aan dat je dat niet erg vind. Ik ben er namelijk van overtuigd dat jij na vandaag zeker niet in aanmerking gaat komen voor verlof. Bereid je maar vast voor op een plaatsing in de EBI. Wellicht dat je daar iemand tegen komt , die nog een appeltje met jou heeft te schillen. Met ‘vriendelijke’ groet. Roel Fredrix, Commissaris Korps Limburg Zuid.

“Wiel, breng jij onze Floris naar zijn bedje in de kelder. En oh Ja, bel zijn meisie even dat haar adonis in beperking zit. Ik verontschuldig ons nog even bij mevrouw Senden en deze jonge man. Als jij daamra naar mijn kamer komt dan zetten wij de rest in gang. Wie is de officier van Piket? Weet jij dat toevallig.” “Karin. Éh, ik bedoel meester Wachtendonck.” “Dank je. Ik zal haar bellen en vragen of ze vannacht nog langs wil komen.” “Karin? Dat wil ze zeker!” Roel schiet in de lach. “Je bent wel erg intiem met onze officier van justitie.” “Ik niet. Mijn dochter wel. Ze wonen sinds twee maanden samen.”
Roel begeleidt me maar de kamer waar Ans in elkaar gedoken, naar de grond starend, zit te wachten. Hij schraapt zijn keel. “Mw. Senden. Door omstandigheden zitten wij vannacht wat krap in het personeel . Zou U deze jongeman misschien naar huis willen brengen.

Ans spring op, hangt gelijk om mijn hals en drukt me zowat fijn. “Mag hij echt gaan? Is hij vrij? Dank je Roel, dank je voor alles.” “In godsnaam Ans. Bedank me niet. Wat jullie in naam van de politie nu al de twee keer overkomt valt niet goed te praten. Als jullie het goed vinden maak ik de komende week een afspraak bij jou thuis om jullie bij te praten.” “Natuurlijk vinden wij dat goed, Jij bent altijd welkom.” “Dank jullie voor het vertrouwen en maak nu dat je wegkomt.”
Nadat we hebben bijgepraat en samen een fles wijn burgemeester hebben gemaakt, kruip ik achter mijn nog steeds slapende schoonheid. In tegenstelling tot anders wordt ze nu even wakker. Ze kijkt me angstig aan. “Ik heb heel griezelig gedroomd Jeroen.” Ik druk zoentje op haar beide ogen. “Ga maar weer slapen liefje, we praten morgen verder.” “Ik hou van jou Jeroen.” “Ik ook van jou Anja.”