(deel 3) Toen Nicole de imposante trap afdaalde, leek ze in niets nog op de vrouw die ruim anderhalf uur vroeger, tot tranen toe bewogen, het feestgedruis was ontvlucht. Zowel mentaal als naar uiterlijk toe had ze ware metamorfose ondergaan en dat had alles te maken met de man aan wiens arm ze naar beneden liep. Jan Delanghe had zolang op haar ingepraat, tot ze haar voornemen om naar huis te vertrekken, had laten varen. Liggend in elkanders armen hadden ze een goed en open gesprek gehad en Nicole wist wel zeker dat ze aan Jan een vriend voor het leven overhield. Meer konden ze voor elkaar niet zijn, daar waren ze het over eens. Hoe fantastisch ze ook hadden gevreeën en hoezeer ze van elkaar hadden genoten, een relatie zat er niet in. Nicole had eerlijk opgebiecht dat haar hart aan een andere man toebehoorde, iets wat de veel oudere Jan perfect had begrepen. Hij had geantwoord dat het lot hen bij elkaar had gebracht, op het moment dat ze allebei nood hadden aan tederheid, affectie en passie. Hoewel hij zijn verdere leven de herinnering aan hun heerlijke samenzijn zou koesteren, en hij haar ontzettend dankbaar was om wat ze hem had geschonken, kon hij onmogelijk van haar verwachten dat ze iets wilde beginnen met een man die met gemak haar vader kon zijn. Jans woorden hadden Nicole diep ontroerd en toen hij vroeg of hij mocht weten op welke man ze verliefd was, had ze hem in vertrouwen genomen. Het hele verhaal had ze hem verteld, dus ook dat Herman haar al de hele avond leek te negeren en dat ze daarom maar beter kon vertrekken. Jan had haast furieus gereageerd. Dat mocht ze zeker niet doen, want dat zou ze zich misschien haar leven lang beklagen. Hij had zo lang op Nicole ingepraat, tot ze inzag dat hij gelijk had. Als ze Herman Brijs voor zich wilde winnen, dan moest dat nu gebeuren. Ze moest zich aan hem vertonen, maar ook weer niet al te opvallend. Met dat laatste was Jan het niet eens. Hij vond dat ze zich juist heel erg sexy moest kleden. Nog meer uitdagend dan ze er in haar lange zwarte jurk al had uitgezien. Ze moest ervoor zorgen dat hij niet naast haar kon kijken. Toen Nicole reageerde dat ze niets had meegebracht in haar koffer wat daarvoor geschikt was, lachte Jan geheimzinnig. Wacht maar af, meisje, ik heb een idee. Terwijl zij snel een douche nam, was Jan zich op zijn kamer gaan opfrissen. Terug op Nicole’s kamer had hij een jurk van zijn vrouw bij zich. Nicole wilde protesteren, maar daar had hij geen oren naar. Hij zei dat Agnes dat kleedje overal mee naartoe zeulde, maar dat ze het eigenlijk nog maar één keer gedragen had. Op haar leeftijd hingen’ Agnes borsten zodanig door, dat het gewoon nergens op leek als ze het droeg. Toch moest hij nog behoorlijk aandringen voor Nicole het kleedje wilde passen. Toen ze het eenmaal aanhad, moest ze Jan wel gelijk geven. Ze zag er echt heel erg sexy uit. Nicole had, terwijl ze zichzelf in de spiegel bekeek, aan Jan gevraagd of het niet al té uitdagend was, maar hij vond van niet. Ook op haar vraag wat Agnes zou zeggen, als ze ongetwijfeld haar eigen jurkje zou herkennen, had hij direct een antwoord klaar. Zijn echtgenote zou toch al lang bezig zijn om die jongeman de grondbeginselen van het seksen bij te brengen. Nee, van Agnes zou ze geen last hebben, verzekerde hij haar. Als onze charmante dokter nu niet voor je valt, dan is er echt iets mis met hem, zei hij nog, Nicole, dit jurkje doet jouw lichaam alle eer aan die het verdient! Dat laatste was waar, dat zag ze zelf ook wel in. Het uit een zachte stretchstof vervaardigde mini-jurkje spande als een tweede huid om haar lichaam. Het tweekleurige kleedje, zwart en wit, kwam maar tot net onder haar billen, waardoor haar zonnebankbruine benen prachtig tot hun recht kwamen. Rechts kwam de zwarte stof in een schuine lijn vanaf haar schouder naar omlaag, om precies ter hoogte van de scheidingslijn tussen haar borsten in wit over te gaan. De witte linkerkant liep in dezelfde schuine lijn verder omlaag, waardoor niet alleen haar linkerschouder bloot was, maar aan de zijkant een flink stuk van haar ronde borst zichtbaar bleef. Haar tepels tekenden zich duidelijk af in de zachte stof en aan de witte kant was de aflijning van haar donkere tepelhof vaag zichtbaar. Zwart en wit waren niet door een rechte lijn gescheiden. De kleuren liepen, zowel voor als achteraan, in elkaar over via willekeurige driehoekige punten, wat een afslankend effect had op haar taille. Ja het kleedje zat haar als gegoten en Jan had gelijk. Als Dokter Brijs haar nu nog niet zag staan, dan nooit.
Terwijl ze de trap verder afdaalden, voelde Nicole heel wat nieuwsgierige blikken op haar gericht en even had ze het gevoel dat iedereen tegen haar slipje aan kon kijken. Ook Herman keek haar richting uit, maar Nicole deed alsof ze hem niet zag. In plaats daarvan wierp ze een pseudo-verliefde blik op haar cavalier. Goed zo, meisje, zei Jan, maak het hem vooral niet te gemakkelijk. Laat hem maar wat moeite doen. Hij heeft je in ieder geval opgemerkt, dat is alvast een goed begin. Ze knikte hem glimlachend toe. Haar onzekerheid smolt als een ijsblokje op de stoof. Alleen al het feit dat ze Hermans blik op haar gericht wist, volstond voor een licht gevoel in haar hoofd. Voor Nicole leek het alsof ze op een bepaalde manier loskwam van alles en iedereen om haar heen, net alsof haar geest uit haar lichaam was getreden en op eigen houtje de trap afdaalde. Eenmaal beneden was ze zich echter al gauw weer bewust van haar lichaam, zeker toen ze in Jans armen over de dansvloer gleed. Hij bleek een begenadigd danser en ze liet zich probleemloos door hem leiden. Terwijl ze als het ware over de dansvloer zweefde op de maat van de muziek, had ze geen oog meer voor de andere gasten, enkel nog voor de gastheer. Zullen we nog een keertje? vroeg Jan, toen ze van een drankje hadden genoten. Graag. De dansvloer was immers de plaats bij uitstek, vanwaar je een overzicht had over de hele zaal. Tijdens het dansen, kon ze Herman ongemerkt gadeslaan en zo zag Nicole hoe Sandra Tilborgs op Herman toe liep. Haar rivale wilde duidelijk iets van hem, maar wat het ook mocht zijn, dokter Brijs had daar ditmaal zo te zien geen zin in. Ze zag duidelijk Hermans afwerend gebaar. Op de terugweg keek Sandra gedurende enkele ogenblikken in haar richting en Nicole hoefde er niet aan te twijfelen wat die blik inhield. Sandra was woedend, maar daar kon Nicole niet me zitten, integendeel. Het gaf haar een goed gevoel dat Herman haar zo duidelijk had afgewezen. Toen de muziek stopte waren haar gedachten nog altijd bij haar collega en daardoor schrok ze geen klein beetje toen Herman plots naast Jan opdook. Mag ik deze dame van u overnemen? vroeg hij beleefd. Jan keek haar aan en antwoordde pas toen ze bevestigend had geknikt. Ja hoor, klonk het luchtig, een oude man als ik moet stilaan naar bed. Mag ik nog even afscheid nemen, dokter? Ja, natuurlijk. Beeldde Nicole het zich in, of klonk er iets van opluchting in zijn stem? Ze zag hoe zijn blik bewonderend over haar figuur gleed. Lang kon ze daar echter niet bij stilstaan, want Jan trok haar mee, een paar passen bij Herman vandaan. Je hebt hem in jouw netje gevangen, fluisterde hij, maar denk aan wat ik je zei, Nicole. Maak het hem niet te gemakkelijk. Laat hem smeken, desnoods op zijn twee knieën. Ik duim in elk geval voor je, lieve schat. Ga ervoor, succes! Het volgende moment voelde ze Jans warme lippen een kus op haar wang drukken, waarna hij haar alleen liet. Zullen we? vroeg Herman, zijn handen naar haar uitstrekkend. Het orkest speelde een langzame wals en in elkanders armen gleden ze temidden van de andere gasten de dansvloer rond. Herman legde op een erg vertrouwelijke manier twee handen in haar zij en klemde haar lichaam strak tegen het zijne aan. Hij voelde hoe Nicole soepel en verleidelijk bewoog onder zijn aanraking en zag hoe ze zich met gesloten ogen door hem liet leiden op de tonen van de muziek. Het leek een droom. In zijn armen voelde Nicole haar gevoelens voor Herman Brijs in alle heftigheid toenemen. Aan de ene kant liep haar hart over van verliefdheid en anderzijds voelde ze haar lichaam een eigen taal spreken. Een taal van begeerte en tomeloos verlangen naar de man waar haar hart nu al zo lang voor open stond. In dat besef opende ze haar ogen en keek naar hem op. Herman leek al dansend in de verte te staren, waardoor ze ongemerkt de strakke, maar tegelijk erg warme lijnen van zijn gezicht kon observeren. Eigenlijk had ze best zin om met haar vinger over zijn bescheiden snorretje te strijken, maar de woorden van Jan indachtig, deed ze dat toch maar niet. Toch gleed ze ook tijdens de daaropvolgende dans, alsof het vanzelfsprekend was, nog steeds in Hermans armen over de dansvloer. Een paar minuten later, toen ze aan een drankje stonden te nippen, zag ze plots Sandra naar hen staan kijken. Haar blik voorspelde niet veel goeds. Herman volgde haar blik en maakte een vergoelijkend gebaar. Laat haar maar, zei hij, Sandra heeft haar avond niet. Weet jij dat ze stapelgek op je is? Een beetje spot in haar stem kon Nicole nauwelijks verbergen, maar Herman haalde zijn schouders op en keek haar strak aan. En jij? vroeg hij. Hoe zit dat met jou? Nicole had liefst van al willen uitschreeuwen hoe zielsveel ze van hem hield en het koste haar moeite om op de vlakte te blijven. Hij hoefde niet te weten hoezeer ze naar hem verlangde ÔǪ nog niet! Ach, Herman, zei ze koeltjes, ik heb vanavond gezien hoe simpel jij talloze vrouwen om jouw vinger weet te winden. Als ik ooit iets voor je voelde, dan is dat na vandaag aardig bekoeld. Nicole! Dat jij zo over me denkt zeg. Zijn stem klonk verongelijkt. Enkele seconden maar, toen herpakte hij zich. Nou ja, misschien ben ik je wel een verklaring schuldig. Kijk, Nicole, ik wildeÔǪ
Wat hij wilde kreeg Nicole niet te horen, want op dat ogenblik werd Herman weggeroepen. Er begonnen gasten te vertrekken en hij moest handjes schudden. Een half uur later was hij nog altijd bezig met afscheid nemen, maar toch kwam hij eventjes tot bij haar. Blijf je nog even, Nicole? Nee, mompelde ze, Het is al laat, ik denk dat ik maar eens naar mijn kamer ga. Laat je dan jouw deur los? Ik moet absoluut met je praten. En als ik daar nu eens geen zin in heb? Mij lijkt het beter dat ik de kamer maar afsluit. Ondanks dat het haar lukte om haar stem standvastig te laten klinken, viel ze haast om van de zenuwen. Stel je voor dat hij afknapte op haar weigerachtige houding, ze mocht er niet aan denken. Zij reactie viel echter reuze mee. In dat gevalÔǪ Herman nam haar hand in de zijne, boog naar haar toe en sprak op fluistertoon verder. In dat geval ga ik zolang op jouw kamerdeur staan bonken tot je opendoet. Waag het niet, of je komt er helemaal niet in! Zonder op antwoord af te wachten, trok ze haar hand terug. Ze draaide zich om en liep in de richting van de trap. Nicole!? Het klonk haast als een smeekbede, maar toch liep ze door. Onderweg naar boven begon ze echter te twijfelen. Was ze niet te ver gegaan met haar koppige houding? Natuurlijk zou ze haar deur niet afsluiten. Oh nee, Herman was welkom, méér dan welkom. Iets ondefinieerbaar zei haar dat hij vast een plausibele verklaring zou hebben voor het feit dat hij haar op zijn feest zolang genegeerd had en misschien kwam alles toch nog goed. Met haar koppigheid had ze Herman uitgedaagd. Nu was het aan hem om te tonen wat hij voor haar voelde. Op haar kamer aangekomen, controleerde ze voor alle zekerheid toch maar even of alle sporen van eerder mannelijk bezoek waren uitgewist. Tot haar opluchting was er niets dat nog aan Jans aanwezigheid deed denken. Gerustgesteld nam ze plaats op de ruime lederen bank bij het raam. Nerveus wachtte ze af of Herman zou komen. Het was daar, op die driezitsbank, dat Herman haar aantrof toen hij, na eerst zacht geklopt te hebben, Nicole’s kamer binnenkwam. Hij kreeg zowaar een krop in de keel toen hij haar zag zitten in de zachte gloed van een schemerlamp. Wat was ze adembenemend mooi in dat uitdagende zwart-witte jurkje. Ze zat met de benen gekruist. De mini-jurk was hoog naar boven opgeschoven, waardoor haar verrukkelijke dijen voor het grootste deel zichtbaar waren. Ik ben blij dat je me op jouw kamer toelaat, zei hij moeilijk slikkend, ik moet echt met je praten, Nicole. Ze haalde haar schouders op in een poging om alsnog onverschillig over te komen. Waarom heb je mij de mooiste kamer bezorgd, Herman? OmdatÔǪomdat jij het verdient. Omdat ik jou de mooiste en de liefste vrouw op aarde vind. Jaja, antwoordde Nicole spottend, dat heb jij vanavond vast wel tegen meer dames gezegd. Nee, echt niet. Herman zuchtte, ze maakte het hem niet gemakkelijk. Nicole, Ik wil eerlijk zijn met jou. Je weet dat ik altijd vrijgezel ben gebleven, maar dat wil niet zeggen dat ik celibatair geleefd heb. Als man heb ik natuurlijk mijn verlangens en behoeften gekend en meer dan eens heb ik daaraan ook toegegeven. Maar sinds ik jou ken niet meer. Ik wil alleen nog jou, Nicole, maar vooraleer ik naar je toekwam, wilde ik niet alleen met mezelf, maar ook met alle vrouwen uit mijn verleden in het reine komen. Ik hoop dat je dat begrijpt. Daar moest ze even over nadenken. Dat betekende immers ook ÔǪ Een vleugje jaloezie stak de kop op, dat kon ze niet negeren. Wil dat zeggen dat jij ook met Sandra Tilborgs naar bed bent geweest? Ja. Zij wil het zo niet zien, maar voor mij was dat niet meer dan een one night stand,’ net als met zoveel andere vrouwen voor haar. Ik zou nooit kunnen houden van een oppervlakkige vrouw als Sandra. Nee, wat ik al mijn hele leven in een vrouw zoek, dat vind ik alleen bij jou. Jij alleen bent voor mij de ware. Zijn woorden klonken Nicole als muziek in de oren en van het jaloerse gevoel was niets meer over, integendeel. De spontaniteit van zijn biecht’ ontroerde haar, waardoor ze hem als vanzelf met een bemoedigende glimlach aankeek. Toch voelde ze enige schroom toen hij voor haar neerknielde. Ze wist dat dit het moment van de waarheid zou worden, ze wist dat hij nu de ontdekkingstocht naar haar lichaam in zou zetten. De warmte van zijn hand op haar dij haalde die schroom echter meteen weer weg. Ja, ze was er helemaal klaar voor, klaar voor de liefde van haar leven. Herman aarzelde een seconde toen Nicole haar gekruiste dijen naast elkaar plaatste, maar haar hand op zijn arm stelde hem gerust. Ze zou hem niet afweren. Langzaam liet hij zijn handen langs haar armen naar omhoog glijden, tot in haar nek. Zij vingers woelden door haar blonde haren, tot hij aan de rechterkant haar oor vrij maakte. Toen hij voorover boog, voelde Nicole zijn warme adem in haar nek en een siddering ging door haar heen toen zijn lippen haar huid streelden. Zijn adem voelde zelfs heet aan toen zijn lippen haar oor beroerden. Teder kuste hij haar, waarna hij plagerig met het puntje van zijn tong de binnenkant van haar oorlelletje likte. Zijn warme vingers gleden ondertussen over haar blote linkerschouder en masseerden zachtjes haar nek, daarna haar wang en zo verder naar omlaag. Zijn andere hand begon aan Nicole’s rechterzijde aan een gelijksoortige afdaling, zij het dat daar zijn vingers gehinderd werden door de zwarte stof van het geleende jurkje. Nicole, ikÔǪ, Meer dan een tedere fluistering was het niet. Ik hou van jou. Hij nam haar bij de schouders en trok haar naar zich toe.
HermanÔǪ Haar stem klonk schor, maar hield tegelijk de bevestiging in die hij zocht. Nicole..! Nu was zijn stem in ingehouden kreetje van verrukking. Eindelijk, jij en ikÔǪ Hun volgende woorden werden gesmoord doordat ze hun lippen teder op elkaar drukten en spontaan spreidde Nicole haar dijen een beetje, waardoor Herman dichter naar haar kon opschuiven. Al gauw vonden hun tongen elkaar en zij klampte zich aan hem vast zodra hun ingetogen kus vanzelf overging in een opwindend hete tongzoen. Wat voelde Nicole zich heerlijk verliefd. De vlinders gierden door haar buik, als was ze een tienermeisje. Alhoewel ÔǪ haar lichaam reageerde wel heel volwassen! Toch was er nog iets dat haar ongeremd geluk in de weg stond. Iets dat hoognodig gezegd moest worden. Herman, fluisterde ze, terwijl ze door met twee handen op zijn borst te drukken, hun tongzoen onderbrak. Ik vrees dat ik niet helemaal vrij ben en dat ik dit niet kan doen. Ik ben getrouwd geweest, ik heb twee kinderen. Ik ben niet zomaar vrij in mijn doen en laten. Malle meid, zei hij zacht, denk jij echt dat ik geen rekening heb gehouden met jou oogappels? Ik beloof je dat ik mijn uiterste best zal doen om een goede vader te zijn voor jouw zoontjes. Als jij me daarbij helpt, dan moet dat lukken. Nicole kon het niet helpen dat een paar grote tranen langs haar wangen naar beneden rolden, tranen van intens geluk. Herman kuste ze teder weg en streelde haar wang. Hij gaf haar alle tijd die ze nodig had om haar emoties onder controle te krijgen. Op het ogenblik dat hij daarvoor de tijd rijp achtte, haakten zijn vingers op haar rechterschouder onder de zwarte stof en handig schoof hij dat stukje jurk zover omlaag, tot haar borsten nog maar net bedekt bleven. Nicole’s adem stokte even. Op een bepaalde vreemde manier voelde ze zich zwak. Ze besefte dat er geen weg terug meer was. Dat ze niet in staat zou zijn, mocht ze dat al willen, om te weerstaan aan zijn warme strelende vingers, zijn teder zoenende lippen, zijn typisch mannelijke parfum ÔǪ maar eigenlijk wilde ze dat ook helemaal niet. Liefst van al had ze zelf haar jurkje verder naar omlaag gerold en hem haar borsten aangeboden. Toch deed ze dat niet. Ze wilde niet hopeloos en al te toeschietelijk overkomen. Laat hem maar wat moeite doen,’ dacht ze, maar gemakkelijk was het niet om geduldig te zijn. Gelukkig leek Herman haar gedachten te doorgronden, want al gauw begon hij tergend langzaam haar tweeling te ontbloten. Verrukt staarde hij secondenlang naar Nicole’s stevige, ronde tieten. Ooh, jij bent ÔǪ jij bent een godin! De Venus van Milo’ valt vergeleken bij jou in het niets. Gekke jongen, lachte zij. De woorden kwamen spontaan over haar lippen. Alléé vooruit, waar wacht je nog op? Nicole! Deze keer klonk het echt als een jubelkreet en het volgende ogenblik gaf hij met zijn handen, zijn tong en zijn lippen Nicole’s borsten alle aandacht de ze maar kon wensen, net zoals ze zich dat in haar fantasie had voorgesteld. Ja, met chirurgische precisie. Wulps kromde ze haar bovenlichaam naar hem toe, zachtjes kreunend onder zoveel hete prikkels. Hermans tedere verwennerij miste zijn uitwerking niet. Nicole keek omlaag, naar zijn vaardige handen die overal tegelijk leken te zitten. Ze verbaasde zich over de gezwollen status van haar borsten. Tegelijkertijd waren haar tepels keihard en priemden fier vooruit. Ze kon zich met de beste wil van de wereld niet herinneren ooit zo opgewonden te zijn geweest. Dit was van een andere orde dan eerder op de avond met Jan of enkele weken geleden met de baas van die kledingzaak. Het moest dus toch waar zijn, dat liefde en verlangen hand in hand gingen, want nooit had ze zo naar een man verlangd als nu naar Herman Brijs. Haar eigen Herman, zo voelde het aan, nu al! Alles wat eerder op de avond gebeurd was en waar ze zich zo druk om had gemaakt, dat was nu al een verre herinnering. Van toen af ging alles veel sneller dan woorden kunnen beschrijven. De zelfbeheersing die Herman tot dan toe had getoond, liet hem nu volkomen in de steek. Nicole was de hare ook al lang kwijt en toen hij rechtop kwam en naast haar op de bank plaats nam, was dat voor haar het sein om actief te gaan deelnemen. Haar vingers vonden en openden de knoopjes van zijn overhemd en rolden daarna zijn onderhemdje naar boven. Treiterend liet ze haar vingers door zijn borsthaar kroelen om daarna af te dalen naar zijn buik. Herman rilde toen ze haar vinger in het holletje van zijn nagelbuik propte. Ze maakte zijn broeksriem los en opende de gulp. Zijn onderbroek stond strak gespannen en doorheen het dunne laagje katoen kon ze probleemloos de hardheid van zijn penis voelen. Herman hijgde hoorbaar toen Nicole met haar handpalm over zijn mannelijkheid wreef. Op het ogenblik dat ze haar hand in zijn slip schoof, voelde ze Herman verstijven. Zachtjes streelde ze langs zijn stijve schacht tot aan zijn ballen. Hermans reactie overtrof haar stoutste verwachting, want kreunend zakte hij onderuit, daarbij steun zoekend tegen de rugleuning. Toch tilde hij zijn billen op, toen Nicole aangaf dat ze zijn broeken uit wilde hebben. Op dat moment kreeg ze zijn erecte penis te zien en meteen was ze behoorlijk onder de indruk. Herman was niet alleen flink geschapen, er zat een buiging in zijn lans, die ze nog nooit eerder bij een man had gezien. Met enige zin voor overdrijving deed het haar denken aan een oosters kromzwaard.
Nu ben je van mij! Terwijl haar vingers zich om zijn lid sloten, schrok Nicole van haar eigen woorden. Had ze dit echt bewust gezegd, of was het enkel een verwoording van hetgeen er in haar gedachten omging? Ondertussen bracht ze haar andere hand naar achter en liet zijn zware ballen in haar handpalm rusten. Dan boog ze diep voorover en drukte haar lippen voorzichtig op de eikel. Zacht likte ze over de top heen, wat Herman een goedkeurend gegrom ontlokte dat je niet zo snel zou linken aan een gerespecteerde arts als dokter Brijs. Nou ja, dacht Nicole, waar zij mee bezig was, dat was ook niet bepaald een handeling die je een hoofdverpleegkundige zou toedichten. Niet dat het haar stoorde, hier op dit eigenste moment waren ze immers geen dokter en verpleegster. Wel een man en een vrouw die naar elkaar verlangden en die op het punt stonden om elkaar het lichamelijke bewijs te leveren van hun wederzijdse liefde. Herman kreunde zacht toen ze langzaam haar lippen rond zijn eikel stulpte. Het deed Nicole besluiten om zijn penis nog wat verder in haar mond te nemen. Niet zo heel diep, maar wel ver genoeg, zodat hij ongetwijfeld de kracht van haar lippen op zijn lid zou voelen. Oooh ÔǪ Nicole! Aan zijn reactie te merken, voelde hij wel degelijk hoe ze haar lippen op en neer over zijn schacht bewoog en dat bracht Nicole ertoe om met haar andere hand zachtjes zijn ballen te kneden. Oooh ÔǪ kreunde hij alweer. Kom hier jij! In een vloeiende beweging trok hij haar languit op de bank. Zijn handen gleden naar haar dijen en met een korte ruk schoof hij het kleedje over haar heupen naar boven. Nicole voelde meteen daarna zijn vingers door haar bilspleet glijden. Vanaf haar stuitje volgde hij het smalle lintje van haar string tot bij het nietige driehoekje vooraan. Het lapje stof bood Hermans geoefende vingers geen enkele weerstand en weldra gleden ze over haar al uiterst gevoelige schaamlippen. Aah .. Dit keer was het Nicole die uiting gaf aan haar toenemende opwinding, omdat hij haar lichaam meteen in lichterlaaie zette. Zijn vingers gingen iets dieper, zodat ook de binnenkant van haar lipjes gestimuleerd werd. Oh, HermanÔǪ kirde ze, wat doe je dat goed. Het leek hem aan te sporen, want het volgende moment hielp hij haar om haar stringslipje uit te trekken. Op het van Jans vrouw geleende kleedje na, dat helemaal verfomfaaid en opgerold om Nicole’s middel zat, waren ze nu allebei naakt, allebei verlangend naar zoveel meer. Hermans volgende actie verraadde de ervaren minnaar in hem, want handig en lenig wist hij zich zodanig te draaien, zodat hij, zonder dat Nicole zijn penis hoefde te lossen, hij toch languit over haar heen kwam te liggen. Direct voelde Nicole zijn warme adem op haar geslacht. Ooh ÔǪ! hijgde ze, toen zijn lippen zich op haar vulva drukten. Zijn tong volgde met een lange haal de lijn van haar ontsluiting, helemaal opklimmend tot bij haar gezwollen clitoris. De volgende minuten gingen op aan een rondje orale verwennerij, zoals ze geen van beiden ooit hadden meegemaakt. Vol overgave likten en zogen ze elkanders genitaliën. Elkaar steeds hitsiger makend, golfden ze hun verhitte lijven ongecontroleerd tegen elkaar op, tot Herman het niet meer hield. Hij voelde dat hij op het punt stond om al te gaan spuiten en in een poging om zijn zelfbeheersing niet te verliezen, dwong hij Nicole om zijn pik los te laten. Het volgende moment draaide hij zich rechtop en trok Nicole bovenop hem. Met zijn rug leunend tegen de bank zakte hij wat onderuit, terwijl zij links er rechts naast zijn dijen over hem heen knielde. In elkanders ogen lazen ze hunker en verlangen en toen Herman zijn handen onder haar billen schoof en met zijn vingers haar kutje verder opensperde, wist Nicole instinctief wat hij van haar verwachtte. Zelf wilde ze dat trouwens ook en dus liet ze zich zakken tot haar hunkerende schede zijn harde pik ontmoette. Oooh ÔǪ! kreunde Herman op het moment van samensmelten. AaaaahÔǪ! piepte Nicole, terwijl zijn kromme maar oh zo harde lans diep in haar kutje gleed. De hete prikkels die zij ervoer, deden haar bijna dubbel plooien, zodat ze met haar handen steun zocht bovenop de leuning van de bank. Ze voelde hoe Herman haar bij haar billen optilde en haar daarna weer liet zakken. Zijn kromme pik riep binnenin haar hete tintelingen op, waar ze die nooit eerder had gekend en al gauw nam ze het van hem over. Als een volmaakte amazone wipte ze op en neer op zijn zalige kromzwaard en toen Herman op het idee kwam om haar steeds weer opwippende tieten zo veel en zo vaak mogelijk te likken, wist Nicole zich al gauw verloren. Haar minnaar merkte hetÔǪ Kom maar schatje, moedigde Herman haar aan. Ongenadig masseerde hij haar harde tepels en terwijl voelde ze zichzelf verkrampen. Nog één keer wipte ze hoog op, in een laatste krachtinspanning. Jammerend en schokkend zakte ze terug op Hermans pik, daarbij de vreemdste geluiden uitstotend. Samen met haar van geilheid vertrokken bekje, trok ook haar kut zich samen rond zijn penis, zodat elke hete kramp van haar zich probleemloos naar hem toe vertaalde. Herman had de grootste moeite, alweer!. Toch lukte het hem om zich te beheersen. Daar was hij niet rouwig om, de nacht was immers nog lang. Oh, Herman, zuchtte Nicole een minuutje later, dit was zo lekker! De brede lach op haar gelaat verraadde nog meer dan haar woorden, hoezeer ze had genoten. Nu was Herman helemaal blij dat hij zich niet had laten gaan. Tegelijk was hij vastbesloten om dit schatje deze nacht nog minstens een paar keer mee te voeren naar de hoogste toppen van het genot. Hou me stevig vast, liefje, zei hij teder, terwijl hij een verdwaalde haarlok uit haar aangezicht veegde. Zodra zij gehoorzaamde en haar armen stevig om zijn nek had gelegd, tilde hij haar op alsof ze een pluimpje was. Onderweg naar het grote bed woelde ze door zijn haren en streelde ze zijn sterke armen en zijn kloeke borst. Nergens was er een grammetje vet te bespeuren, waaruit ze concludeerde dat hij zijn conditie goed onderhield. Bij het bed aangekomen, legde hij haar voorzichtig neer. Hij kwam over haar heen en terwijl zij haar armen naar hem uitstrekte, begon hij haar te kussen. Van het topje van haar hoofd tot aan haar voeten liet hij geen plekje onberoerd en Nicole gaf zich helemaal over aan zijn tedere verwennerij. Met verwondering en bewondering onderging ze zijn liefkozingen. Het leek erop alsof haar lichaam steeds feller reageerde op iedere nieuwe aanraking van hem. Op het ogenblik dat hij in haar kwam, was Nicole reeds zodanig opgewonden, dat ze al tijdens de penetratie huiverend overging in een nieuwe diepe, gloedhete kramp. Herman ÔǪ! kermde ze, Herman ÔǪ ik laat jou nooit meer gaan! Dat moet ÔǪook ÔǪ niet, ÔǪ Nicole! Herman was alvast stevig op haar beginnen inbeuken en zijn woorden klonken hijgend en golvend op het ritme waarmee hij zijn neukstok haar schoot in en uit pompte. Jij ÔǪ moet ÔǪ bij ÔǪ me ÔǪ blijven! Hij voelde hoe hij zich ditmaal niet langer kon bedwingen. VoorÔǪ Terwijl hij diep in haar schoot een eerste salvo afvuurde klonk het haast als een smeekbede. Voor altijd moet jij bij me blijven! ÔǪOh ÔǪNi ÔǪcole!!! De nacht werd een lange verrukking. Eén lange liefdesdans, vol passie en overgave, van intieme tederheid afgewisseld door momenten van wulpse hitsigheid, van liefde geven en liefde nemenÔǪ Pas toen de eerste zonnestralen hun vage licht door de gordijnen priemden, vielen ze in slaap. Allebei uitgeput en uitgeteld, maar intens gelukkig na een nacht vol grenzeloze liefde. (einde)”