(Deel 1/3) Hallo, Nicole, zit jij hier nog altijd? Jij moest toch al lang naar huis zijn, is het niet? Ze was zo druk bezig met het opmaken van de briefing voor de ochtendploeg, dat ze de knappe dokter niet had horen binnenkomen in het kleine kantoortje. Haar hart klopte in haar keel en dat was heus niet alleen omdat hij haar had doen schrikken. Toch kon ze hem onmogelijk zeggen dat ze stiekem het werkschema van de artsen had ingekeken. Daardoor wist Nicole dat dokter Brijs nachtdienst had en bewust was ze wat langer gebleven, in de hoop hem tegen te komen. Ach dokter, je weet hoe dat gaat. Als hoofdverpleegster heb je eigenlijk nooit gedaan. Bovendien zijn de kinderen toch bij hun oma en dus is er niemand die thuis op me wacht. Ja, ik begrijp het, Nicole. Soms heb ik echt met je te doen. Het zal heus niet eenvoudig zijn om twee kinderen op te voeden als vrouw alleen, zeker niet als je daar bovenop een fulltime job hebt zoals jij. Ik red me wel, dokter. Dankjewel. Meteen had ze spijt van haar botte antwoord. Het was immers niet de schuld van dokter Brijs dat haar huwelijk een mislukking was geworden. Haar ex had niet genoeg gehad aan wat zij hem kon bieden. Hoe goed en hoe vaak ze ook haar best had gedaan om haar echtgenoot terwille te zijn in de echtelijke sponde, Harry was seksverslaafd en voor hem was het nooit genoeg. De eerste keer dat ze ontdekte dat hij naar de hoeren ging, had ze het hem nog vergeven. Ze was gezwicht voor zijn tranen van spijt en zijn eed op het hoofd van hun kinderen dat het de laatste keer was geweest. Helaas, al gauw bleek dat hij niet in staat was om zich daaraan te houden. Toen had ze begrepen dat hij nooit zou veranderen. Een leven lang samenleven met een hoerenloper zag Nicole absoluut niet zitten en scheiden was de enige oplossing. Vijf jaar was dat intussen geleden en niets gaf haar het recht om haar gram te halen bij deze charmante dokter. Ze kende hem goed genoeg om te weten dat hij elk woord dat hij zojuist had gezegd, ook oprecht meende. Hij verdiende het niet om zo afgekapt te worden. Nicole, klonk het berispend en even was ze bang dat hij een opmerking in die zin zou maken. Hij zei echter iets heel anders. Hoe vaak moet ik je nog zeggen dat jij me gewoon Herman moet noemen? Zeker als er niemand in de buurt is zou ik graag hebben dat jij die dokter’ eindelijk eens achterwege laat. Beloof me dat je daar voortaan aan zult denken.’ Euh ja, Herman. Ik zal er aan denken. God, wat was ze weer nerveus. Dat gebeurde wel vaker als ze ergens alleen in een kamer was met Herman. Nicole vond het slap van zichzelf, al wist ze wel waaraan dat lag. Ze was bang om teveel van haar intiemste gevoelens aan hem te tonen. Ze vond hem een knappe en bijzonder sympathieke man, dat zeker. Toch had ze schrik om toe te geven aan haar verliefdheid, in de eerste plaats omdat ze absoluut niet kon inschatten hoe hij over haar dacht. Ze wist niet of hij ook op die manier iets voor haar voelde. Hij was altijd wel heel vriendelijk tegenover haar, maar was hij dat niet tegen alle vrouwen? Aan de andere kant had ze schrik om in een uitzichtloze dokter / verpleegster relatie verzeild te geraken. Hoe vaak hoorde je niet dat een dergelijke relatie uitdraaide op een heus drama? Trouwens, wat moest zo’n knappe vrijgezel met iemand als zij. Die zat vast niet op een moedertje met twee kinderen te wachten, die kon wel wat anders krijgen. Dokter Brijs had aan vrouwelijke belangstelling geen gebrek. Er was heus nogal wat concurrentie, zelfs vanuit de eigen afdeling. Uitgerekend vandaag had Sandra, het andere diensthoofd waarmee Nicole dagelijks van dienst wisselde, haar pochend verteld dat zij door dokter Brijs was uitgenodigd op het feest dat hij gaf ter gelegenheid van zijn veertigste verjaardag. Zelf was Nicole niet uitgenodigd. Was dat dan niet duidelijk genoeg? Ja toch? Ze mocht haar opdringerige collega zo al niet, maar dat Herman die Sandra Tilborgs boven haar verkoos, dat deed Nicole meer pijn dan ze wilde toegeven. Ondertussen had de dokter doorheen een aantal medische dossiers zitten bladeren. Blijkbaar was hij daarmee klaar, want hij kwam naar haar toe en leunde tegen de zijkant van haar bureau. Toen hij een hand op haar arm legde, keek ze op en zag ze zijn vriendelijke gezicht. Nicole, zei hij, het komt goed uit dat ik je vanavond tref. Ik heb namelijk nog iets voor je. Uit de zak van zijn witte doktersjas haalde hij een gekleurde briefomslag tevoorschijn en duwde die in haar hand. Nicole’s hart sloeg een slag over. Zou het zijn wat ze dacht dat het zou zijn? Met trillende vingers maakte ze de enveloppe open en vliegensvlug gleed haar blik over de letters. Het verheugt dokter Herman Brijs om u uit te nodigen ‘ Verder kwam ze niet. Dus toch! Het jubelde in haar hart en met moeite kon ze een opkomend traantje terugdringen. Een traan van blijdschap, welteverstaan. Kom je, Nicole? Kan ik op je rekenen? Euh Herman, ik ik weet het nog niet. Ergens wou ze toch niet al te gretig overkomen. Het overvalt me een beetje Waarom ik? Waarom jij? Maar Nicole toch. Dacht jij nu echt dat ik de mooiste en liefste vrouw die ik ken er niet heel graag bij wil hebben? Zonder jou is dat feest gewoon niet compleet. Wat wordt het, Nicole? Kom je? Goed dan, ik zal er zijn. Zijn lieve woorden hadden haar over de streep gehaald. Mooi zo. Daar ben ik blij om en dus kan ik met een gerust hart weer aan de slag gaan. De plicht roept. Fijne avond nog en tot morgen. Nicole keek hem na, als in een roes. Eenmaal Herman het kantoortje verlaten had, begon Nicole de kaart opnieuw te lezen. Het feest was binnen drie weken. Het zou plaatsvinden in de foyer van hotel Belvederes te Brussel. Voor zover Nicole wist, was dat een van de mooiste en duurste hotels van de hoofdstad. Dokter Brijs keek dus zeker niet op een euro meer of minder. Het was zelfs mogelijk om te blijven overnachten en dat allemaal op zijn kosten. Dat laatste moest wel op voorhand gemeld worden in verband met de reservatie. Ze besloot dat ze van die gelegenheid om te blijven slapen gebruik zou maken, want een nachtelijke treinreis als vrouw alleen, dat zag ze niet zitten. Ze nam zich voor om het Herman morgen alvast te zeggen. Die nacht sliep Nicole om half twee nog altijd niet. Haar jubelstemming was nog steeds niet over. In gedachten had ze Hermans woorden nog minstens tien keer herhaald. De mooiste en liefste vrouw die ik ken,’ had hij gezegd. Ach, Herman,’ mijmerde ze in zichzelf, je moest eens weten hoe gelukkig je mij daarmee maakt.’ Ja, hij voelde meer voor haar dan louter vriendschap. Nou, zij ook voor hem. Wie weet zou ze weldra haar liefde voor de knappe dokter niet langer moeten verbergen. Nicole liet haar fantasie de vrije loop. Zou het niet fantastisch zijn als hij uitgerekend op zijn verjaardag haar zijn liefde zou verklaren, en dat in het bijzijn van zoveel mensen? Ja, dat zou mooi zijn. In gedachten zag ze het al gebeuren hoe ze zich daarna in de uitnodigende armen van Herman zou storten. Sandra Tilborgs zou groen zien van jaloezie, dat wist ze wel zeker. Nicole sloot haar ogen en liet toe dat haar intiemste gedachten haar handelen gingen bepalen. Het gebeurde de laatste tijd wel vaker dat ze, liggend in haar bed, toegaf aan de tedere gevoelens die ze koesterde voor haar’ charmante dokter. Niet zelden gebeurde het dat ze dan haar nachtjaponnetje opstroopte en ze haar vingers zacht strelend over haar huid liet gaan. Ook nu, alleen vannacht waren haar liefdevolle gedachten veel intenser en concreter dan anders. Ze zag het al gebeuren hoe dokter Brijs haar na zijn liefdesverklaring naar de dansvloer leidde en hoe ze, dicht tegen hem aan, vlotjes meeging op de tonen van een swingende foxtrot. Hoe hij haar tijdens de daaropvolgende slow nog strakker omarmde en haar ongegeneerd kuste en dat voor de ogen van al zijn gasten. Doordat ze haar handen op haar borsten drukte, voelde ze als het ware de druk van Hermans stoere borstkas op haar tieten. In combinatie met haar fantasie kon ze zich de fysieke aanwezigheid van de man van haar dromen probleemloos inbeelden. Anders dan gewoonlijk, voelde ze haar lichaam daarop reageren en voor het eerst sinds lange tijd voelde Nicole iets wat op lust en verlangen geleek. Toch wilde ze daar niet aan toegeven. Liever concentreerde ze zich op het vervolgen van haar fantasie. Ja, het zou toch mooi zijn als het zo zou lopen. Ze zag zichzelf al aan Hermans arm hangen, terwijl hij ?®?®n na ?®?®n afscheid nam van zijn gasten, tot alleen zij twee nog overbleven. Ze zag hoe hij haar naar de lift leidde en hoe ze, eenmaal boven, als vanzelfsprekend op haar kamer en in haar bed belandden. Dat beeld deed haar aarzelen. Zou ze het nog wel kunnen, vroeg ze zich af. Zou ze nog wel in staat zijn om zich aan een man te geven en daar zelf tegelijkertijd nog van te genieten ook? Na Harry had ze tot op heden geen man in haar leven meer toegelaten. Ze had daar ook nooit echt de behoefte toe gevoeld, tot op de dag dat dokter Brijs bij hen in het ziekenhuis op de afdeling was gekomen. Hij had haar sluimerende hormonenhuishouding helemaal overhoop gehaald. Een siddering ging door haar heen toen ze zich inbeeldde hoe Herman over haar heen boog en zelfzeker bezit nam van haar schoot. Onwillekeurig schuurde ze haar dijen tegen elkaar op en de onmiskenbare stuwing in haar borsten deden haar zachtjes aan haar tepels plukken. Daardoor nam de warme tinteling in haar onderbuik nog toe. In een poging om haar schoot toch wat verkoeling te geven begon ze met haar bekken te wiebelen. Het hielp niet en al helemaal niet toen ze zich ook nog eens ging afvragen wat voor een minnaar Herman zou zijn. Ze vermoedde dat hij er eerder eentje van de tedere soort was en vast geen geweldenaar. Als je zag hoe vaardig hij met zijn handen was aan de operatietafel, dan kon het haast niet anders dan dat diezelfde handen ook wel bekwaam zouden zijn om een vrouw op passende wijze te verwennen. Wellicht zou hij ook wel wat ervaring hebben, dacht Nicole. Dokter Brijs was altijd vrijgezel gebleven, maar het kon haast niet anders dan dat hij wel wat avontuurtjes zou hebben gehad. Een mooie knappe dokter als hij had nu eenmaal de vrouwtjes voor het uitkiezen. Nee, ze mocht er niet van uitgaan dat hij zijn hele leven op haar had gewacht, daar was ze wel zeker van. Hmm, steunde ze, terwijl ze fantaseerde hoe het niet haar, maar de handen van Herman waren die haar borsten stevig kneedden. De combinatie van fantasie en fysiek handelen maakte dat Nicole zich ontzettend opgewonden voelde. De jeuk in haar poesje was nog nauwelijks te harden en dat deed haar overgaan tot iets wat ze niet meer gedaan had sinds haar puberteit. Iets wat ze lang geleden had afgezworen, omdat ze het niet vond kunnen als volwassen vrouw. Maar als het brand, dan moet er geblust worden en dus liet ze ?®?®n hand langs haar blote buik naar omlaag glijden. Al gauw streelden haar vingers doorheen de dunne stof van haar slipje over haar pubis. Ter hoogte van haar schaamlippen was een warme vochtige plek voelbaar en een siddering ging door haar heen toen ze met een vinger over het natte katoen wrijvend, de duidelijke scheidingslijn tussen haar lipjes volgde. Wat ze in jaren niet meer had gedaan, dat deed ze nu wel. Haar hand gleed onder het elastiekje en met twee vingers streelde ze over haar klit. Meteen besefte ze wat ze zich zolang had ontzegd en waar ze nu plots hevig naar verlangde. Ze kon nog maar aan ?®?®n ding denken, ze moest en zou klaarkomen. Haar hand gleed wat dieper in het broekje, waarna ze twee vingers kromde en die naar binnen duwde. Haaa..! zuchtte ze genietend. Haar vochtige schede, vijf jaar lang in elk opzicht onontgonnen gebied, verwelkomde haar vingers met sprekend gemak. Al gauw lag Nicole met opgetrokken benen zichzelf heerlijk te soppen. Het maakte haar diep gelukkig, dat ze zo intens genoot. Dat had ze een heel goede reden voor. Nee, ze had beslist niet een of andere vorm van mentaal gestuurde frigiditeit overgehouden aan de periode met Harry. Dat was iets waar ze wel eens bang voor was geweest, omdat ze de voorbije jaren zo goed als nooit nog seksuele opwinding had gekend. Maar nu wel, en hoe! Het stelde Nicole gerust. Ze zou klaar zijn voor Herman op de dag dat hij haar wilde. Nu wist ze tenminste met zekerheid dat ze in staat zou zijn om haar lichaam aan hem te schenken. Oh, Herman, kreunde ze, en vanaf dan was het alsof het niet langer haar eigen vingers waren, die haar kutje teisterden.’ In haar fantasie waren het Hermans goed verzorgde vingers die met chirurgische precisie de juiste plekjes in haar schede wisten te beroeren. Al snel verloor ze haar laatste restje zelfbeheersing en wulps duwde ze haar kontje van de matras omhoog. Ooh kreunde ze opnieuw. Ditmaal omdat ze de eerste hete scheuten ergens in de buurt van haar nagelbuik voelde opborrelen. Oooooh..! kreunde ze nog wat luider, toen ze in een opwelling haar andere hand onder haar billen door in haar slipje schoof en met de wijsvinger hard tegen haar aarsje drukte. Ook van daaruit vertrokken er direct hete genotgolven. Toen alles tegelijk in haar brandende poes leek samen te komen, was Nicole ten prooi aan een explosie van genot, zoals ze zich in de verste verte niet kon herinneren. Spetterend kwam ze klaar en terwijl ze zich loom en voldaan op het bed uitstrekte, voelde ze hoe haar sappen rijkelijk vloeiden.
De volgende ochtend aan het ontbijt zat Nicole met een dubbel gevoel. Een verkwikkende douche had ervoor gezorgd dat ze alles weer wat beter in de juiste verhouding kon zien. In haar nachtelijke fantasie was ze toch wel wat voortvarend geweest. Want ook al was ze dan ontzettend lekker klaargekomen, de aanleiding daarvoor was en bleef fantasie. Ergens schaamde ze zich, omdat ze zich zo had laten gaan en dat ze haar wensen voor werkelijkheid had genomen. Natuurlijk, zijzelf was tot over haar oren verliefd op Herman Brijs, maar nergens had hij gezegd dat hij hetzelfde voor haar voelde. De mooiste en de liefste Dat had Herman gezegd en dat was toch nog net iets anders dan Ik hou van jou.’ Nee, ze was er nog lang niet. Als ze de knappe dokter voor haar wilde winnen, dan kon ze er maar beter voor zorgen dat hij op dat feest niet naast haar kon kijken. Eenmaal tot dat besluit gekomen, raakte Nicole op dreef. Ze plande de aankoop van een nieuwe en bij de gelegenheid passende jurk. In de reclamebladen ging ze alvast op zoek naar de betere modezaken in de buurt. Ze moest pas ’s middags beginnen werken en daardoor had ze ook de tijd om op het internet de laatste nieuwtjes op het gebied van make-up op te zoeken. Zelf gebruikte ze al jaren dezelfde klassieke spulletjes, dus een ander type lipstick, een andere eyeliner, enzovoorts, dat moest toch kunnen. Dat was met zekerheid een goede investering en tegen de middag had ze een online bestelling geplaatst. Twee dagen later was Maison Martinique’ al het derde modehuis dat Nicole bezocht. Alweer slaagde ze er niet in om die ?®ne jurk die beantwoordde aan haar wensen te vinden. De ene was te lang en de andere te kort. Bij een andere beviel de kleur niet en weer een andere spande teveel Zo ging het een hele tijd door. De winkelbediende begon haar geduld te verliezen en Nicole las op haar gezicht dat ze haar een superlastige klant vond. Na minstens twaalf of dertien afgekeurde’ jurken, verloor de verkoopster haar kalmte. Maar mevrouw! Zeg me alsjeblieft waarvoor die jurk moet dienen. Misschien kan ik u dan wel helpen, want op deze manier geraken we geen stap verder. Nou, vooruit dan maar. Het was dat Nicole na een hele middag passen alle hoop om een geschikte jurk te vinden al had opgegeven, anders zou ze niet zo snel bereid geweest zijn om aan de eerste de beste verkoopster te vertellen dat ze naar een feestje moest, een heel speciaal feestje ter gelegenheid van de veertigste verjaardag van een heel goede vriend. Is die vriend uw verloofde? vroeg de jonge vrouw belangstellend. Nog niet, en dus wil ik er echt goed uit zien. Nicole had direct spijt van dat openhartige nog niet,’ want de verkoopster informeerde discreet naar de details en uiteraard ook naar haar specifieke wensen. Ze kon niet meer terug en dus zat er niets anders op dan te antwoorden. Na enkele minuten wist de ervaren winkelbediende genoeg. Mevrouw, zei ze vriendelijk, wat u nodig heeft is een jurk die er opwindend maar tegelijk toch heel gekleed uitziet. U heeft een prachtig figuur en dat mag gezien worden. Sorry dat ik zo recht voor de raap ben, maar uw figuur is een troef die u beslist moet uitspelen. Mag ik u voorgaan, mevrouw. Ik denk wel dat ik iets voor u heb. Ik weet niet De verkoopster liep echter al vooruit en er bleef Nicole geen andere keuze dan haar te volgen. Helemaal achteraan in de winkel was een klein rek met echte galajurken, waar ze nog niet eerder bij gestopt waren. De jurk die de winkelbediende voor haar omhoog hield was gemaakt van een glanzende zwarte stof, afgewerkt met ontelbare glittertjes die, naargelang de lichtinval, telkens veranderden van kleur. Toch aarzelde Nicole. De jurk was beslist mooi, maar tegelijk ook heel uitdagend. Ze wist niet of ze daarin wel naar het feest van Herman zou durven. Toch liet ze zich beetje bij beetje overhalen om hem toch eens te passen. In het pashokje voelde Nicole direct hoe de zachte stof als een tweede huid om haar lijf spande. Deze jurk voelde alvast aangenaam om dragen. Toch moest haar bh uit, de lijnen daarvan waren veel te duidelijk te zien. Bovendien bleven de schouders helemaal bloot en de bh bandjes ontsierden het geheel nogal. Gelukkig dat ze een piepkleine stringslip had aangetrokken, want dat was bij dit soort jurk echt wel nodig. Oh, mevrouw! De verkoopster klapte geestdriftig in haar handen toen Nicole uit het pashokje kwam. U ziet er geweldig uit. Die jurk is voor u gemaakt. U lijkt wel een filmster! Het deed Nicole goed dat de jonge vrouw zo oprecht enthousiast reageerde. Het gaf haar de moed om tot bij de grote passpiegel te lopen. Wauw, dacht Nicole meteen. De winkelbediende had heus niet overdreven. De lange jurk zat haar als gegoten. Draaiend voor de spiegel, kon ze niet anders dan bewonderend naar haar eigen spiegelbeeld staren. Ze was sprakeloos. Haar brede schouders, haar slanke taille, haar ronde heupen, het kwam allemaal even goed tot zijn recht. Het borststuk was zodanig strak en rechtlijnig gemaakt dat het leek alsof ze daaronder een pushup bh droeg, zo werden haar ronde borsten geaccentueerd. En dan die split aan de linkerkant Die begon net onder de heup en liep naar onder toe steeds breder uit, zodat er in eender welke houding altijd wel een flink stuk dij en onderbeen te zien bleef. Uitgerekend die split deden haar benen eindeloos lang lijken. De zwarte stof contrasteerde dan weer schitterend met haar blonde haren en tegelijk deed het haar slanker lijken dan ze in werkelijkheid was. Zesendertig was ze, maar zoals ze er nu uitzag, zou niemand haar zo oud inschatten. Dat ze al twee kinderen had gebaard, dat was haar al helemaal niet aan te zien. Mooi was deze jurk zeker en haar aanvankelijke tegenzin was heel ver weg. Toch was er nog een belangrijk detail. Wat kost deze jurk? Ze had nooit gedacht dat ze hem zou willen kopen en dus had ze niet op het prijskaartje gelet. Ik zal even voor u kijken, mevrouw. Ach, dat valt wel mee, achthonderd negenenveertig euro. De verkoopster vertrok geen spier van haar gezicht, net alsof een dergelijk bedrag de normaalste zaak van de wereld was. Nicole kreeg echter bijna een hartstilstand bij het horen van dat gigantische bedrag. Dat kon ze onmogelijk betalen. Wat jammer!
Ik ben bang dat het ver boven mijn budget zit, zei ze met spijt in de stem. De koop kan helaas niet doorgaan. Maar hij staat u juist zo beeldig, mevrouw. Het zou zonde zijn als u hem niet neemt. Daar was Nicole het mee eens, maar toch kon het niet. Zoveel geld had ze er niet voor over. Nee, schudde ze beslist, Het kan echt niet. Ze wilde terug in de richting van de paskamer lopen, maar de verkoopster hield haar tegen. Wacht u hier even, mevrouw, ik zal de baas roepen. Hij is de eigenaar van de zaak en misschien weet hij wel een oplossing. Een paar minuten later kwam een keurig in het pak zittende heer op haar toegelopen. Nicole schatte hem een prille vijftiger, die ondanks dat zijn haren al wat grijze pijltjes vertoonden, er best nog goed uitzag. Hij maakte een lichte buiging als begroeting en nodigde haar uit om mee te komen naar zijn kantoor. Een tikkeltje nerveus volgde Nicole hem in de richting van de deur, achteraan in de zaak. U wilt deze jurk graag hebben, mevrouw? Euh, ja, meneer. Zeg maar Ludo, dat doet iedereen. Ik heb begrepen dat er een probleem is ? Nicole, ik ben Nicole Ja, er is een probleem, Ludo. Deze jurk gaat boven mijn budget. Je mag ook met Visa betalen, Nicole. Als jou dat beter uitkomt, dan mag je het bedrag zelfs spreiden over zes maanden. Nee. Dat zal helaas ook niet gaan. Twee jaar geleden was Harry met de noorderzon vertrokken. Tot dan toe had haar ex-man iedere maand netjes de alimentatie betaald, maar sindsdien had ze geen eurocent meer ontvangen. Ze had zich al tot de bevoegde instanties gericht en ze wist dat hij internationaal werd opgespoord. Tot nu toe had dat echter niets opgeleverd en dus moest ze zien rond de komen met wat ze zelf verdiende. Nicole dacht aan de huishuur, aan het schoolgeld voor Tim en Gino, aan de wekelijkse boodschappen Ach, er waren zoveel vaste kosten. Ik kan de jurk maar beter uit mijn hoofd zetten, zei ze met spijt in de stem. Tja Ludo keek haar nadenkend aan. Zullen we daar even gaan zitten? Hij wees naar de ruime bank achteraan tegen de muur en zodra Nicole neerzat, nam hij naast haar plaats. Ik zal u een voorstel doen, zei hij.. Een voorstel? Ik vrees dat ik u niet begrijp, Ludo. Nicole, zo na?»ef kun jij toch niet zijn, is het wel? Meisje, jij ziet er ongelooflijk appetijtelijk uit. De grote vlezige hand die hij op haar knie legde, maakte al iets duidelijk. Nicole voelde de warmte van zijn hand op haar huid afstralen. Ze begon te begrijpen wat hij bedoelde, maar het idee stootte haar af. Vooruit, Nicole, wees eens lief voor me, dan kunnen we wel iets aan de prijs doen. Bedenk maar eens hoe stapelgek jouw man op je zal zijn als hij jou hierin te zien krijgt. Mijn man, mijn man? Ik ben al jaren gescheiden. Haar antwoord kwam instinctief en zonder nadenken. Ze begreep direct dat ze dit beter voor zichzelf had gehouden, want het leek hem nog aan te moedigen. Des te beter, zei Ludo lachend, des te beter. Hij liet zijn hand een stukje omhoog glijden om te onderstrepen wat hij bedoelde. Eventjes weerde ze hem nog af, maar dan liet ze hem begaan. Wat deed het ertoe, Ze wilde de jurk zo graag hebben en deze man kon ervoor zorgen dat ze hem kreeg. Als daarvoor een offer moest worden gebracht, dan moest dat maar gebeuren. Dat de man voor wiens feest ze de jurk nodig had, haar hierom zou verachten, dat was meer dan waarschijnlijk. Maar ja, Herman hoefde dit niet te weten. Ze was niet met hem getrouwd, nog niet. Voorlopig was ze niet eens zijn vriendin, dus hoefde ze hem ook nog niet onvoorwaardelijk trouw te zijn. Zelf zou Herman vast ook wel zijn geheimpjes voor haar hebben, als ze ooit een koppel werden. Nee, dit hoefde ze hem niet te verantwoorden. Tegen de tijd dat Ludo zijn lippen op de hare drukte, had Nicole haar geweten zover gesust, dat ze zich niet langer verzette. Zijn hitsige tong drong gulzig haar mond in en grote, sterke vingers begroeven zich in het malse vlees van haar dijen. Ze hoorde hoe hij begon te hijgen, Ludo geraakte opgewonden van haar. Nu was het moment gekomen om zaken te doen, dacht Nicole, want dat was het, een zakelijke transactie. Niets meer en niets minder. Ludo, begon ze, als ik jou je zin geef, krijg ik de jurk dan gratis? Ze blies in zijn oor en sabbelde eventjes op zijn oorlel Gratis? Ben je gek? Voor zo’n bedrag ga ik niet neuken. Nee, ik zal er honderd euro van af doen. Nee, dan is het nog veel te veel. Laat maar, ik kan beter gaan. Nicole probeerde zijn handen weg te duwen en overeind te komen, maar hij was te sterk. Hij hield haar op de bank en drukte zijn lijf strak tegen het hare aan. Vooruit dan, fluisterde Ludo, Vierhonderd vijftig euro, maar geen cent minder. Goed, gaf Nicole zich gewonnen, maar dan ook geen cent meer. Misschien zou ze niet zo snel hebben toegegeven als ze het toenemende verlangen in haar lijf nog wat langer had kunnen negeren. Zijn lichaam dat strak tegen het hare aanleunde en zijn grijpgrage handen op haar dijen maakten dat echter onmogelijk. Nicole kon het zelf nauwelijks bevatten, maar met de minuut raakte ze hoe langer hoe meer opgewonden. Ludo bleek een sterke man te zijn en ze vermoedde dat zijn pik allicht navenant zou zijn. Toen Ludo de sluiting bovenaan losmaakte, schoof ze het borststukje van de jurk zelf naar omlaag, bang als ze was dat het dure kledingstuk anders stuk zou gaan. Ze wist dat voor Ludo nu de weg open lag naar haar hete borsten, die als het ware smeekten om gestreeld te worden. Ze kon haast niet wachten tot hij zou toetasten, maar toch sloot ze de ogen. Ze wilde zijn van wellust vertrokken gezicht niet langer zien, maar dat hij gretig toetastte, dat voelde ze natuurlijk wel. Toch dwaalden haar gedachten aanvankelijk nog af. Helemaal zonder zorgen voelde Nicole zich niet echt en dat in weerwil van de sussende gedachtegang van daarnet. Ze was niet meer of niet minder dan een hoer! Een vrouw die neukte, enkel voor het geld. Zelfs al deed zij het voor een galajurk, in feite maakte dat geen verschil. Op de keper beschouwd, was zij geen haar beter dan de vrouwen van lichte zeden, waar haar ex-man destijds, tegen betaling, zijn lusten op botvierde. Ze huiverde. Nicole was bang dat ze straks als dit allemaal voorbij was zichzelf hierom zou haten, maar als ze het niet deed, dan zou ze daar ook spijt van krijgen. Ze had die galajurk nu eenmaal broodnodig als ze Herman wilde strikken en alleen door dit hoerige gedrag kon ze deze jurk bekomen.
Ludo haalde haar uit haar droefgeestige gedachten, omdat hij over haar heen boog en probeerde om haar achterover op de bank te drukken. De jurk! gilde Nicole geschrokken. Denk aan de jurk, die moet eerst uit! Daar kon hij blijkbaar begrip voor opbrengen, want hij was zo vriendelijk om haar te helpen opstaan. Ze liet hem met gepaste zorg langs haar benen naar omlaag glijden. Nadat ze haar schoenen uitgeschopt had, stapte ze eruit en hing de jurk over een van de bureaustoelen. Toen ze zich terug naar Ludo omdraaide, hapte Nicole naar adem. Gewoon omdat ze besefte dat ze op een minuscuul wit driehoekje na, helemaal naakt voor een vreemde man stond. Een man die, terwijl hij bezig was met het uittrekken van zijn bovenkleding en zijn onderhemdje, duidelijk liet merken dat hij op haar geilde. Maar toch ging ook hij nog niet direct helemaal bloot. Allebei met hun slip nog aan, lieten ze zich terug op de bank zakken. Ludo kuste haar opnieuw en deze keer opende Nicole haar mond gewillig. Zijn hete strelende tong maakte haar gek en hartstochtelijk zoende ze hem terug. Zodra zijn rechter handpalm over haar borsten ging, voelde ze die zwellen en haar tepels werden vanzelf hard. Ze hield haar adem in en stond toe dat hij haar blote tieten kuste. Eventjes zorgden zijn lippen voor wat afkoeling, maar dan zogen zijn lippen zich vast. E?®n voor ?®?®n zoog hij haar zachte vlezige heuvels in zijn mond. Nicole voelde de zwelling in zijn slip tegen haar heup drukken. Wat haar betrof mocht hij stilaan haast beginnen maken, want haar kutje werd erg nat en doorweekte haar slipje. Ludo, zuchtte ze, zouden we niet beter gaan liggen? Nog niet, baby. Ik wil eerst nog even met jouw geweldig mooie borsten spelen. Ondertussen frommelde hij toch alvast aan haar slipje. Hij probeerde het uit te trekken, iets wat pas lukte toen Nicole haar billen omhoog wipte. Toen ze daarna haar benen optrok, kon hij het niemendalletje van haar voeten schuiven. Nu was het haar beurt. Haar hand gleed omlaag en alsof ze het dagelijks deed, gleed haar hand in zijn slip en kromden haar vingers om zijn stijve pik. Auw, gilde Ludo, toen ze blijkbaar iets te hard kneep. Sorry, mompelde ze, maar hij is ook zo groot. Dat compliment was voldoende om de boze blik weer van zijn gezicht te halen. Ze overdreef misschien een klein beetje, zo een machtig liefdeswapen had ze nu ook weer niet in de hand. Dat wapen groeide echter nog een beetje, toen ze die hand een paar keer op en neer bewoog. Wat was zijn penis hard, hard als steen. Nicole vergat haar oorspronkelijke bedoeling. Ze vergat dat ze naast deze man op de bank gekropen was om zich zo snel mogelijk te laten naaien en zo die jurk te verdienen. Die snelle wip hoefde nu plots niet meer zo snel. Nee, ze verlangde echt naar zijn lul. Ze verlangde ernaar om zijn harde pik in haar kut te voelen en dat hij haar zou neuken tot ze hem moest smeken om op te houden. Ze had zolang geen man meer gehad en nu ze er een bij de hand had, wilde ze daar gebruik van maken. De lokroep van de natuur was te sterk. Ja, Nicole wilde neuken en geneukt worden. Nu! Zullen we dit ook maar uittrekken? Nicole rukte aan de elastische boord van zijn slip, wat voor Ludo het sein was om zijn billen van de bank op te lichten. Seconden later lag ook zijn onderbroek op de vloer, maar toen Nicole alvast over hem heen wilde klauteren hield hij haar tegen. Wil je me eerst niet even pijpen, schatje? Heu? Zijn vraag overdonderde haar, daar had Nicole niet op gerekend. Pijpen! herhaalde hij, iets luider ditmaal. Je weet vast wel wat dat is. Ja, maar toch maar niet. Ik heb liever dat jij me onmiddellijk gaat neuken, zei ze, geheel naar waarheid. Nicole, klonk het haast smekend, jij hebt het mooiste pijpmondje dat ik ooit zag. Dat ga je me toch niet ontzeggen, lieve schat. Ze wilde opnieuw weigeren, maar plotseling kreeg ze een stout idee. Ze wist dat nogal wat mannen een fellatio’ het absolute summum van mannelijk genot vonden. Misschien zat er voor haar ook nog wel een voordeeltje in als ze het wel deed. Nog eens tweehonderd euro van de jurk af en ik doe het, zei ze. Je bent gek! Ik heb al zoveel van de prijs afgedaan dat ik nu al verlies maak. Nou, dan niet. Ze zag de teleurstelling op zijn gezicht maar tegelijk leek het haar alsof hij toch nog over haar voorstel nadacht. Dat bleek ook al snel. Schatje, wil je het doen voor honderd? Meer kan ik echt niet doen. Kan ik erop rekenen dat jij je straks niet zult bedenken, Ludo? Jazeker, erewoord. Vooruit dan maar, stemde ze in. Honderd euro was best flink wat geld voor wat er als tegenprestatie van haar werd verwacht. Dat kon er nog wel bij.
Het volgende moment ging Nicole tot actie over. Ze liet