De volgende morgen worden ze om half negen wakker.
Ze kijken elkaar aan en geven kleine kusjes over en weer.
“Lekker geslapen?” vraagt Dave.
“Heerlijk, ik ben wel twee keer kort wakker geweest maar viel snel weer in slaap.”
“Kom we gaan eruit, het gewone leven weer oppakken.”
“Ja, eerst maar weer aankleden jammer genoeg.”
Ze gaan douchen, trekken iets makkelijks aan en lopen naar beneden. Ze lopen het terras op en de honden komen aangelopen. Ze begroeten ze en dan gaan de honden achter hun liggen. Het is al weer lekker weer en een paar minuten later komt Elisa met een blad met hun ontbijt.
“De honden hebben hun rondje al gemaakt” zegt Elisa.
“Dank je wel Elisa.”
Ze eten hun ontbijt en halverwege komt Elisa naar buiten met de handset. “Meneer Edwards van Campbell voor jou Dave.”
“Met Dave” en hij luistert. “Ja John, heel erg lekker …… Molokai, een van de eilanden van Hawaï …… ja fantastisch.”
Dan is Dave een poosje stil. Alleen een aantal keren “Hm mm” en dan “Ja, ik begrijp het …… nee, op dit moment niet …… ja, bespreken kunnen we het zeker …… wanneer …… nu donderdag …… ja dat is goed …… om 12 uur, maak je er dan een lunchbespreking van, dan combineren we dat …… oké tot donderdag.”
“Waar ging dat over?”
“Die directeur van Campbell, Adam Bluefield, is de laan uitgestuurd. Hij was niet te handhaven vond de raad van bestuur. Ze hebben nu een aantal problemen en het directiesecretariaat ligt op zijn gat. Hij vroeg of ik iets om handen had. Ze willen mij in ieder geval spreken over een mogelijke terugkeer. Gewoon weer op mijn oude stoel.”
“En, doe je dat?”
“Dat weet ik nog niet, ik geniet van mijn vrijheid en ik hoef eigenlijk niet te werken, maar je weet het schat, bloed kruipt waar het niet gaan kan dus het kriebelt wel.”
MaryJane glimlacht “je bent ook nog maar 39, dan doe je het toch nog een paar jaar, dan kun je altijd weer stoppen.”
“Maar schat, John gaf ook aan dat het directiesecretariaat op zijn gat ligt. Een puinhoop, niets is terug te vinden. Voel jij er wat voor om daar je schouders onder te zetten?”
“Dus wij gaan samen je oude bedrijf weer op de rails zetten?”
“Ja, als het aan mij ligt wel. We zijn weliswaar nu getrouwd maar ik heb jou liever als secretaresse dan wie ook. Jou kan ik blindelings vertrouwen. Ik moet dat natuurlijk nog wel bespreken maar als ik nou weet dat je het wil dan praat dat makkelijker.”
“Doe maar, ik vind het nog steeds jammer dat ik daar ontslagen ben en ik wil jou wel helpen met puinruimen.”
Woensdagavond krijgt MaryJane Patricia aan de lijn. De wederzijdse begroeting is hartelijk. Ze wisselen wat ervaringen over de reis uit. Na een lang telefoongesprek hangen ze weer op. MaryJane loopt naar buiten waar Dave zit.
“Patricia en Tom komen dit weekend.”
“Oh, leuk.”
“Zaterdagmorgen komen ze en zondagavond weer weg.”
“Dat is goed, we hebben logeerkamers.”
Donderdagmorgen vroeg rijdt Dave weg, richting Chicago. Het gewijzigde adres van het bedrijf staat in zijn navigatie en vier uur later komt hij aan.
De telefoniste herkent hem. “Dag meneer Campbell, wat voert u hierheen?”
“Dag Linda, ik heb een afspraak met John Edwards.”
“Ik zal hem inlichten.”
Een paar minuten later zit hij samen met John Edwards in een vergaderzaal met een kop koffie.
Er wordt op de deur geklopt en een andere oude bekende komt binnen, Simon Burker, hoofd productie en twee minuten later komen Casey McCullom, hoofd logistiek en Jack Malcolm, voorzitter van de raad van bestuur binnen.
“We zijn compleet” zegt John.
Jack Malcolm neemt het woord en vertelt over de ontwikkelingen van de afgelopen jaren. In het bijzonder de laatste zes maanden waarin de samenwerking met de directeur escaleerde. Een escalatie die uiteindelijk tot zijn ontslag heeft geleid. Hij geeft een paar voorbeelden van gedragingen van die man.
Het enige wat hij in de afgelopen drie jaar goed heeft gedaan was het kantoor weer samenvoegen met de productie. De kantoren in Sears Tower zijn afgestoten. Op de productiehal is een kantooretage gebouwd en daar is iedereen nu werkzaam.
“De lijntjes tussen kantoor en productie zijn sterk verbeterend sindsdien” zegt Casey “er is weer structureel overleg en het functioneert allemaal wat soepeler.”
“De normale werkzaamheden draaien redelijk goed Dave” begint nu John “alleen het directie secretariaat is leeg, hij heeft niet alleen zijn secretaresse meegenomen maar een week of twee later gingen ook de twee assistentes weg. We hebben dus geen idee of er lopende zaken zijn, zijn er prospects of lopen er nog offertes, helemaal niets. Bovendien zit er een hele vreemde logica in het opbergen van stukken en daar is bijna niet doorheen te komen.”
“In de productie is er nog wel een knelpunt” komt Simon “we hebben vijf lijnen, dat weet je nog wel van vroeger Dave, en van die vijf hebben er twee geen lijnchef en dat draait niet zo lekker. Hij vond drie lijnchefs voor vijf lijnen voldoende. De andere drie proberen nu vijf lijnen aan te sturen maar dat is heel druk, eigenlijk een te grote belasting voor die mannen.”
Er wordt op de deur geklopt en de lunch wordt binnengebracht.
Ze nemen allemaal een broodje en ondertussen vergaderen ze verder.
“Die staking bijna twee jaar geleden, waar ging dat om?” vraagt Dave.
“Heeft iemand dat tegen jou verteld?” zegt John.
“Nee, ik heb het uit de krant opgepikt.”
“Het ging om het niet laten doorgaan van de personeelsuitstap. Hij heeft daar een streep doorheen getrokken” antwoordt John “het voltallige personeel heeft drie dagen gestaakt en toen heeft hij beloofd ernaar te zullen gaan kijken. Maar daar is nooit meer een uitstap uitgekomen, dus er wordt nog steeds gemord.”
Er passeren nog een aantal andere details de revue en na een half uur heeft Dave een redelijk inzicht in de problemen.
“Het verhaal is me duidelijk. Wat mij betreft pak ik het op, vanaf komende maandag kom ik weer hier werken, alleen wel een paar dingen. Augusta en Chicago liggen ver uit elkaar. Te ver om iedere dag te rijden. Ik wil dus hier in de buurt een hotelkamer hebben. Een appartement is ook goed, als ik maar kan slapen.”
“Hier een stukje verderop staat een appartementen toren en daar staan er nog wel een aantal leeg. We gaan wel kijken” zegt John.
“Verder in de productie is het belangrijk dat die lijnchefs worden aangevuld. Kun je die ontslagen of vertrokken mannen niet terughalen of kunnen we iemand opleiden?”
“We hebben één man die dat waarschijnlijk wel zou kunnen maar we hebben er twee nodig. En die vertrokken mannen terughalen kan niet want die zijn gepensioneerd. Hij wilde ze gewoon niet vervangen.”
“Begin dan alvast maar met die ene, kijk maar of dat lukt en de ander kijken we volgende week wel naar.”
“Dan het directie secretariaat. Als ik hier kom puinruimen dan wil ik een goede secretaresse, eentje die ik blindelings kan vertrouwen.”
“Heb je iemand op het oog …… MaryJane soms?” zegt John.
“Ja, MaryJane is iemand die aan alle eisen voldoet. En ja, ze is nu ook mijn vrouw maar dat maakt het in dit geval alleen maar makkelijker. We hebben er thuis al over gesproken en ze zegt in principe ja.”
“Ik heb er geen probleem mee en ik denk de andere leden van de raad van bestuur ook niet” zegt Jack “ik ken haar ook en ze was altijd een goede kracht.”
De anderen knikken ook instemmend.
“En John, die personeelsuitstap wordt weer ingevoerd, dat is iets waar vooral de mensen op de werkvloer naar uitkeken, dus ga dat maar organiseren.”
“Dan hebben we nog de financiën. Ik wil dat graag alleen met Jack en John bespreken.”
“Dat snap ik” zegt Simon en hij staat op. Ook Casey staat op. Ze geven Dave een hand en verlaten de vergaderzaal.
Met zijn drieën discussiëren ze korte tijd over de hoogte van vergoedingen en de constructie waaronder Dave komt werken.
Uiteindelijk worden ze het erover eens dat Dave en MaryJane samen een bedrijfje oprichten en zichzelf dan verhuren op uurbasis aan Campbell. Voorlopig werken ze de oneven weken drie dagen en de even weken vier dagen. Het contract duurt een jaar. Daarna bekijken ze het opnieuw.
Ze praten nog wat verder. Dave vertelt wat over hun beleving van de huwelijksdag en de reis naar Molokai. Ook de fietstocht naar Los Angeles komt ter sprake. Om twee uur nemen ze afscheid en een paar minuten later rijdt Dave terug naar Augusta. Hij heeft een goed gevoel over dit hele gebeuren. Thuis gekomen omhelzen ze elkaar.
Dave schenkt een wijntje en een biertje in en dan komt Elisa binnen. Ze vraagt hoe laat ze willen eten.
“Een uur of half 8, kan dat?”
“Ja dat is goed.”
Dave vertelt aan MaryJane de belangrijkste zaken van vanmiddag.
“Dus ze gingen zonder meer akkoord?”
“Ja, geen enkel probleem, ook financieel niet en een adres voor overnachten wordt ook geregeld.”
“Dan ga ik mijn secretaresse kleding maar voor de dag halen.”
“Ga je weer in die degelijke kleding lopen?”
“Ja Dave, jouw hoertje is overdag een degelijke secretaresse” en ze geeft hem een kusje, “ik zal het morgen allemaal wel nakijken en misschien dat ik wat nieuwe dingen koop en dan zie ik wel of ik het iets meer open doe.”
Na het eten vertelt Dave aan Elisa van de gewijzigde situatie.
“Dat betekent iedere maandag vroeg op en woensdagavond laat thuis en de week erop donderdag” zegt Elisa.
“Ja, dus met koken en inkopen kun je daar voorlopig rekening mee houden.”
Ze drinken hun koffie en Dave en MaryJane lopen daarna nog een flink stuk met de honden. Ze zijn alle twee aangelijnd. In het bos aan de noordzijde van het dorp laten ze de honden los. Ze lopen dan weer vóór hun en dan weer achter hun.
“Ik ga straks mijn hoertje weer eens bellen. Ik heb wel zin in een lekkere natte scheur.”
MaryJane glimlacht, “heb je haar wel verteld dat we niet meer op Molokai zijn?”
“Natuurlijk, ze is in hetzelfde vliegtuig mee teruggereisd, ik heb nota bene haar ticket betaald.”
Ze lachen.
Ze wandelen verder en lopen het bos weer uit. Ze roepen de honden en lijnen ze aan.
Een kwartiertje later zijn ze terug bij huis. Ze geven de honden allebei een bak water en laten ze verder alleen bij hun hokken.
Ze drinken nog een glaasje rode wijn en dan gaat MaryJane naar boven, ze wil even douchen en zich scheren.
Een kwartiertje later doet Dave de lichten uit en loopt ook naar boven. Hij kleedt zich uit en loopt de badkamer in. MaryJane staat zich af te spoelen en hij stapt de douche in. Ze omhelzen elkaar en geven een tongzoentje. Dan gaat MaryJane onder de douche vandaan en droogt zich af. Dave wast zich en scheert zijn ballen en schaamstreek ook glad.
Hij loopt de slaapkamer in. MaryJane zit op de rand van het bed met haar benen wijd.
“U had mij gebeld meneer?”
“Ja, waar ben je geweest? Ik heb je hier vier weken niet gezien. Sta eens op.”
Dave gaat nu zitten en MaryJane komt voor hem te staan.
“Draai eens in de rondte.”
Ze doet wat hij vraagt.
“Hoe kom jij zo streeploos bruin?”
“Ik heb ruim drie weken in de zon gelegen meneer.”
“In je blote kont?”
“Ja meneer.”
Pets een tik op haar bil en weer pets op haar andere bil.
“Wie heeft jou toestemming gegeven om je blote kont aan anderen te laten zien?”
“Dat heb ik niet gevraagd meneer.”
Weer twee petsen op haar billen.
“Dit is de laatste waarschuwing, volgende keer vraag je dat!”
“Ja meneer.”
MaryJane voelt dat ze hiervan geniet. Dave die dominant is, heerlijk vindt ze dat. En door zijn tikken voelt ze zich alweer geil worden.
“Je tieten zijn wel mooi als ze bruin zijn” en Dave knijpt erin. Hij trekt haar naar zich toe en geeft een paar beetjes in haar tepels.
“En dit” terwijl haar bij de schaamlippen pakt “heeft die kale geile gleuf ook in de zon gelegen?”
“Ja meneer.”
Hij duwt zijn hand tussen haar benen door en met die hand op haar kont trekt hij haar naar zich toe, hij zet zijn mond over haar schaamlippen en likt ertussendoor.
“Benen wijd.”
Ze zet haar benen een stuk uit elkaar. Dave gaat verder met beffen. Dan stopt hij.
“Ga maar op bed liggen!”
MaryJane gaat midden op bed liggen met haar benen heel wijd.
Dave kruipt er tussen en begint haar weer te beffen.
“Meneer, mag ik klaar komen.”
“Voor deze keer wel.”
Dave beft door en hij voelt hoe ze al harder met haar heupen tegen zijn gezicht oprijdt. Ze wordt geil, de eerste druppeltjes kruipen naar buiten. Hij schuift zijn vingers in haar en toucheert haar g-spot. Hij verwent haar daar en een paar tellen komt ze klaar, heftig, ze rijdt met haar kutje tegen zijn gezicht op en ejaculeert haar vocht.
Langzaam ebt haar orgasme weg. MaryJane rolt om en pakt zijn lul.
“Wat ga jij doen?”
“Ik wil u pijpen meneer.”
“Heb ik dat gevraagd?”
“Nee meneer.”
“Kom eerst maar eens hier, ik heb nog een grote appel met jou te schillen.”
Grote appel denkt ze, ik heb toch niks anders fout gedaan de laatste dagen, wat zou hij bedoelen.
“Wat is er meneer.”
“Wat er is, wat er is? Wat denk je?”
MaryJane kijkt hem aan, “ik weet het niet meneer.”
“Heb jij geen nieuwe afspraken gemaakt?”
“Nee, meneer”
“Dat heb je wel” en Dave geeft haar weer een pets op alle twee haar billen.
“Jij gaat weer werken in Chicago, zonder te vragen; je gaat straks gewoon drie dagen weg.”
<p align=”center”><a target=”_blank” title=”Op zoek naar een spannend speeltje ? Kijk eens in onze shop !” href=”http://sexwinkel.gertibaldi.com”><img src=”http://sexwinkel.gertibaldi.com/img/promobanners/gertibaldi_300x250_85.gif” alt=”Op zoek naar een spannend speeltje ? Kijk eens in onze shop !” border=”0″ /></a></p>
MaryJane kijkt hem aan. Dave ziet aan haar ogen dat ze nadenkt.
“Mag ik dat niet dan, meneer”.
“Je mag wel, daar gaat het niet om maar je vraagt tegenwoordig niets meer, hoertje. Dat gaat maar in haar blote kont in de zon liggen, gaat weer werken in Chicago. En alles zonder te vragen. Hiervoor ga je over de knie. Liggen!”
MaryJane werkt mee en gaat op zijn knieën liggen. Ze krijgt vier keer een pets op allebei haar billen.
Dan tilt Dave haar weer rechtop.
“Voortaan vragen we zulke dingen, begrepen?”
“Ja meneer. Mag ik nog wat zeggen?”
“Ja, zeg maar.”
“Ik kan in Chicago toch ook komen meneer, u mag mij altijd bellen, ik kom wel.”
“Dat is vriendelijk van je, dat verzacht het iets.”
Dave geeft haar een kusje en al snel tongzoenen ze.
Ze lossen.
“Ik hou van je MaryJane, nu domineer en sla ik niet meer, kom schat, ik wil lekker met je neuken.”
MaryJane glimlacht.
“De tweede keer had je me beet, ik wist echt niet wat je bedacht had” zegt ze glimlachend.
“Het kwam ook spontaan in me op. Dat zijn de leukste dingen.”
“Maar ik hoop wel dat we daar een appartement krijgen. Dan kunnen we daar ook lekker samen vrijen en slapen. Komt je hoertje gewoon weer langs.”
Dave gaat op zijn rug liggen.
“Kom” en hij duwt MaryJane op hem. Ze gaat schrijlings over hem heen zitten en laat zich penetreren.
“Wat ben je nat, heb ik je zo geil gemaakt met die tikken.”
MaryJane glimlacht “ik vind dat lekker, dat weet je toch.”
Ze begint te rijden over zijn harde lul en merkt dat ze weer geiler wordt.
“Ja, wat lekker Dave …… oh je was op Molokai lekker maar hier ook weer schat …… ik voel je goed …… ja neuk me …… oh wat lekker …… ik ga alweer komen …… ja Dave ik kom …… oh wat een heerlijk lul heb jij …… ik kom daarop klaar …… ja, ik kom” en Dave voelt dat ze klaarkomt. Ze ejaculeert vocht.
Dave houdt even in en dat duwt hij haar om en komt bovenop haar te liggen. Hij begint weer te neuken en ze legt haar benen op zijn billen, de voeten in elkaar. Dave zakt door zijn armen en ze tongzoenen. Hij gaat weer wat omhoog en voert het tempo op. Langzamerhand neuken ze elkaar naar een orgasme en na een paar minuten komen ze kort na elkaar weer klaar.
“Wat is neuken toch lekker” verzucht Dave “ik krijg maar geen genoeg van je schat.”
Dave zakt door zijn armen en ligt op haar. Ze geven kleine zoentjes en dan een tongzoen. MaryJane drukt haar heupen tegen hem aan en ze knijpt met haar spieren. Dave voelt zijn half harde penis weer zwellen.
“Ga je teefje lekker neuken?”
Dave gaat van haar af en MaryJane gaat op handen en knieën zitten.
Hij zet zijn inmiddels weer harde lul tussen haar schaamlippen en duwt hem in een keer door naar binnen. Ze maakt nu al soppende geluiden.
“Je bent echt drijfnat, teef, volgens mij ben je loops.”
“Ik ben een loopse teef, schat, dat weet je toch. Ik wil altijd geneukt worden, zeker als ik zo’n lekkere lul voel als de jouwe.”
Dave begint te neuken en MaryJane stoot tegen. Ze knijpt haar kutje dicht en voor Dave voelt het als een handschoen, een drijfnatte handschoen die hem aftrekt. Hij kneedt haar borsten en tepels. MaryJane begint al krachtiger tegen te stoten. Ze neuken elkaar al weer naar een volgende orgasme. Ze komen klaar, voor MaryJane is het heftig. Een poos liggen ze stil op elkaar. Dan rolt Dave van haar af. Ze kruipt bovenop hem en begint een tongzoen. Een tiental seconden vrijen hun tongen met elkaar. Dan lossen ze.
“Wij verleren het nooit meer” glimlacht MaryJane.
“Dat mag ook niet” antwoordt Dave “je hebt me twee weken geleden gezegd dat je over twintig jaar nog steeds je benen wijd doet voor mij, dus mag ik het niet verleren.”
“Ik wil wel gaan slapen” zegt Dave “het was een hele lange dag.”
“Dat begrijp ik schat, kom, dan spoelen we ons af en gaan slapen.”
Tien minuten later kruipen ze onder het dekbed en rollen tegen elkaar aan.
“Als komend weekend Patricia en Tom hier zijn, mag ik dan een keertje met Patricia vrijen op bed?”
“Natuurlijk mag jij dat. Ik moet zaterdagmiddag voor een herhaling naar de kynologenvereniging en daar heb ik wel twee uur werk buiten de wandeling er naar toe en weer terug. Ik vraag gewoon of Tom meegaat.”
“Dat is fijn, dank je wel” en ze geeft hem een zoentje.
Ze draaien zich in elkaar en na een welterusten gaat het licht uit. Een paar minuten later zijn ze onder zeil.
De volgende morgen zijn ze om acht uur weer wakker. Na een knuffel gaan ze douchen en ze kleden zich aan.
Beneden lopen ze het terras op en direct komen de honden naar hun toe en ze begroeten ze. De honden gaan weer achter hun liggen en Elisa komt met het ontbijt.
“Heb jij de honden hier binnen gelaten Elisa?”
“Ja Dave, ik was vroeg wakker dus heb ik al een rondje gemaakt en daarna de tuindeur los laten staan.
Na het ontbijt gaan ze ieder eigen dingen doet. Dave gaat naar Mike en Clarice om te praten over zijn tuin. MaryJane gaat haar kleding uitzoeken. Ze wil bekijken wat er bijgekocht moet worden. Elisa helpt haar daarbij.
De dag is snel voorbij en om zeven uur zitten ze aan het avondeten.
“Ben je wat wijzer geworden voor de tuin?”
“Ja, zeker, jouw vader heeft zelf een hovenier voor de tuin en daar zijn we naar toe gereden. Ik heb een tijd met hem zitten praten en we hebben afgesproken dat hij volgende week vrijdag komt kijken.”
“Ik heb vandaag mijn kleding uit mijn secretaresse tijd bekeken en ook een aantal dingen gepast. Het zit nog steeds goed. Dus voorlopig kan ik vooruit.”
“Dus je gaat gewoon op de degelijke tour?” zegt Dave.
“Voorlopig wel, het is zonde Dave, al die kleding is nog gewoon goed, ik had het ook in plastic overtrekken weggehangen.”
“Nou ik vind het prima schat.”
“Ik heb ook een aantal foto’s gemaild naar Nadja. Ik ben wel benieuwd hoe ze daarop reageert.”
“Leuk, we horen het wel.”
“En er was vandaag een kaart in de post. Carly, de dochter van de buren van mijn ouders, en haar verloofde Vincent gaan trouwen. We zijn uitgenodigd voor de feestavond.”
“Wanneer is die?”
“Over vier weken op vrijdag aan het einde van de middag, ik heb het op de kalender geschreven.”
“Dat is goed.”
Wat later die avond gaan ze naar bed. MaryJane ligt gedeeltelijk op haar zij en gedeeltelijk op haar buik tegen Dave aan.
“Wij moet ook weer tijd gaan inruimen om te trainen. Het zal wel lastiger worden met allebei een baan ernaast maar ik wil toch minimaal één en liefst twee keer per week op de fiets.”
“Hoe wou je dat doen?” vraagt MaryJane.
“Je zou kunnen denken aan de even weken op zaterdag en de oneven weken op vrijdag en zondag.”
“Zoiets moet toch kunnen. Een trainingsrondje is meestal een uur of vier en met aankleden, douchen na afloop en weer omkleden erbij hooguit vijf uur.”
“Dan moet jij geen trileitje indoen anders wordt het zeven uur.”
“Ja, weet je nog” lacht MaryJane “maar dat vond jij toch niet vervelend?”
“Nee, je verbaasde mij ermee” antwoordt Dave met een glimlach.
“Maar” gaat Dave verder “aankomende week is een oneven week dus gaan we vrijdag en zondag trainen.”
“Laten we dat maar afspreken” is het antwoord “ik moet je bekennen dat ik er eigenlijk ook wel weer zin in heb. Even een paar uurtjes lekker zweten.”
De volgende morgen wordt MaryJane vroeg wakker.
Patricia komt vandaag, dat is het eerste waar ze aan denkt. Ze voelt dat ze opgewonden is. Ze heeft haar toch wel een beetje gemist.
Ze stapt uit bed en loopt de badkamer in. Ze doet haar ochtendplas en als ze weer naar buiten wil lopen komt Dave binnen.
“Goedemorgen lieve schat” en hij omhelst haar, trekt haar tegen zich aan. Ze draait haar hoofd plat tegen zijn borst en ze genieten kort van elkaar.
“Goedemorgen Dave” en ze geeft hem een kusje.
In de slaapkamer heeft Dave de gordijnen al opengetrokken. Het lijkt mooi weer te worden. Ze loopt terug de badkamer in en draait de douche open. Een paar tellen later stapt ze eronder. Dave komt van het toilet af en stapt erbij. Ze staan tegen elkaar aan onder de douche en genieten van elkaars blote lichaam. Dan wast ze Dave.
“Kom eruit jij, je bent klaar.”
“Mag ik jou niet wassen?”
“Nee, ik wil me op mijn gemak even scheren.”
Ze geven elkaar een kus en Dave gaat eruit. Een kwartiertje later is MaryJane ook klaar en ze droogt zich af. In de slaapkamer kijkt ze nog een keer in de grote spiegel.
Dan kleedt ze zich aan.
Beneden op het terras begroet ze de honden en ze gaan eten.
<p align=”center”><a title=”Liefhebber van sexcammen ? Dit is de nieuwste MUST SEE !” target=”_blank” href=”http://www.camgirlz.org”><img border=”0″ src=”http://gbimg.nl/banners/camgirlz.jpg” width=”400″ height=”250″></a></p>
“Hoe laat komen Patricia en Tom?”
“Die zouden tussen half tien en tien uur hier zijn.”
“Dan loop ik straks alleen een stukje met de honden want het is nu al negen uur geweest.”
“Ja, prima. Vanmiddag zijn ze toch ook weer de hele middag bezig dus hun energie kunnen ze wel kwijt.”
Ze eten af en daarna loopt Dave een stukje met de honden. Teruggekomen laat hij ze in de tuin.
“Ik heb ze maar mee naar achteren genomen. Als ze vóór liggen worden Patricia en Tom misschien bang als ze willen aanbellen. En Elisa is er niet vandaag dus die hoort ze niet.”
Dave pakt de ochtendkrant en MaryJane is wat aan het rommelen in de woonkamer. Ze horen de bel. De honden slaan aan maar na een kort “Blijf!” gaan ze zitten en zijn ze stil. MaryJane loopt naar voren en doet open.
“Dag schat” en ze omhelst Patricia.
“Dag MaryJane” en ze geeft haar een mooie bos bloemen.
Ze kussen elkaar.
“Dag Tom.”
“Dag MaryJane.”
“Jullie wonen hier wel heel mooi. Kan ik ons koffertje in de gang zetten?” zegt Tom.
“Ja, natuurlijk, zet hier maar neer.”
Ze lopen een paar meter de gang in en dan de woonkamer in.
Patricia slaat de handen voor haar mond en kijkt in het rond.
“Oh schat, wat mooi en zo ruim, prachtig”
“Kom we gaan naar buiten, daar zit Dave.” Ze lopen door naar buiten en komen op het terras. De honden willen naar hun toelopen maar opnieuw is een “Blijf!” van Dave voldoende.
“Dag Patricia” en hij omhelst haar en hij geeft haar een kus op de wang.
“Dag Dave” en hij krijgt een kusje terug.
“Hallo Tom.”
“Dag Dave.”
“Ik zal de honden even naar voren doen. Wilco, Angel, kom!”
De honden staan op, twijfel bij Wilco maar dan luistert hij toch naar zijn baas. Dave laat ze naar de voorkant lopen en hij sluit het tuinhek.
“Mooie honden Dave” zegt Tom.
“Ja, het zijn Mechelse herders. Van origine komen ze uit Europa en hier vind je ze niet zo veel, maar het zijn uitstekende waakhonden en toch heel goed als huisdier op te voeden. Ze mogen hier niet naar binnen. De tuin en de voortuin is hun domein. Ik had ze nu ook achter liggen want ik weet niet of jullie bang zijn voor honden en dan durf je misschien niet aan te bellen. En weet je, als jij naar de voordeur loopt zijn zij daar veel eerder.”
“Dat geloof ik graag. Ik ben niet echt bang van honden maar dit zijn wel stevige beesten, vooral die met die donkere kop”
“Ja, dat is Wilco, een reu, de ander is Angel, een teefje. Ze zijn broer en zus.”
“Niet bang voor kleine hondjes?”
“Nee, ze kunnen geen kleine hondjes maken, Wilco is gecastreerd en Angel gesteriliseerd, dus ook geen last van loopsheid.”
“Hoe is het jullie verder vergaan in Hawaï” wil Patricia weten.
“Ja, leuk, goed weer gehad. Twee dagen nadat jullie wegwaren hebben we een ander stelletje ontmoet, die zaten in bungalow 29 en daar hebben we wel het nodige met meegemaakt, maar dat hoor je nog wel. Nou en vorige week hebben we niemand meer ontmoet, gewoon een lekkere week met zijn tweeën en vanaf donderdag waren wij het enige stel in het hele park. De voorlaatste is halsoverkop vertrokken vanwege een sterfgeval.”
“We hebben ons laatste Chinese buffet gewoon bloot genoten in het restaurant” zegt Dave er achteraan.
“En sinds we terug zijn hebben we al een hele turbulente week achter de rug” zegt MaryJane “maar Dave vertel jij dat maar, dan ga ik koffie pakken.”
“Om met de deur in huis te vallen, MaryJane en ik gaan weer werken.”
“Dat is onverwacht” zegt Tom.
“Zeker en nog minder verwacht is dat het bij mijn oude bedrijf is. Het voert te ver om te vertellen wat er allemaal aan vooraf ging maar wij gaan komende maandag naar Chicago en daar beginnen, ik weer als directeur op mijn oude plek en MaryJane als mijn secretaresse.”
“Maar Chicago is toch best nog wel ver weg hier vandaan?” vraagt Patricia.
“Ja, 300 mijl. Daarom ook, we hebben afgesproken dat zij daar voor ons iets regelen, hetzij een hotel, hetzij een appartement en dan slapen we daar.”
“En dan 5 dagen per week?” vraagt Tom.
“Nee, komende week is een oneven week, dan werken we drie dagen en in de even week vier dagen.”
“Dat is inderdaad een hele ontwikkeling.”
MaryJane is ook weer op het terras en ze zet vier bekers koffie neer.
“Melk en suiker naar smaak.”
Ze zet er een schaal met verschillende koffiekoeken bij.
“Nou wij hebben ook zoiets meegemaakt maar dan in de omgekeerde richting” begint Patricia.
“Het gaat bij Sanford niet zo goed” vertelt Tom “ze zijn een paar grote vervolgorders misgelopen en nu hebben ze te veel personeel. Van de 100 man gaan er in eerste instantie 20 uit en daar zit Patricia ook bij.”
“Dat is vervelend” zegt MaryJane.
“Zeker, het rommelt en borrelt toch ook in de economie, er komen steeds meer werkzoekenden dus een nieuwe baan heb je niet zomaar” zegt Tom.
“Bovendien” vult Patricia aan “secretaresses en directiesecretaresses zijn er heel veel. Het is lange tijd een heel populaire studierichting geweest, dus als je solliciteert heb je minstens 100 concurrenten.”
“En ik ben bang dat ik bij de volgende groep zit want op mijn lijn zou een van die vervolgorders komen en dat gaat nou niet door.”
MaryJane loopt terug de keuken in. Een paar tellen later staat ze in de deuropening. “Dave kun jij even helpen?”
Dave staat op. MaryJane trekt hem mee naar de andere kant van de keuken.
“Kun je hun niet vragen voor bij ons” zegt ze met gedempte stem, “Tom is lijnchef, die mis je nog en Patricia kan mijn assistente worden.”
“Zou je dat willen?”
“Ja, ik vind het een aardige vrouw, dat hoef ik je niet uit te leggen, en ze lijkt me ook best wel slim zat.”
“Nou, zal ik het vragen.”
“Doe maar, je kan toch altijd een slag om de arm houden.”
Dave loopt weer naar buiten waar Tom en Patricia zitten te praten.
“Dave, tot waar loopt die tuin nou?” vraagt Tom.
“Dat bomengroepje middenin, daarachter loopt een sloot en dat is de perceelsgrens.”
“Zo, dat is een flinke lap” zegt Patricia “en die ga je dit najaar laten aanleggen.”
“Ja, dat is de bedoeling. Ik heb gisteren een gesprek gehad met een hovenier hier in de buurt en komende vrijdag gaan we concreet overleggen.”
“Maar Tom en Patricia” begint Dave “nog even over jullie werk. Zijn jullie bereid om te verhuizen voor een baan?”
“Ja, zeker wel” zegt Patricia, “ik hoef voor niemand in Minneapolis te blijven, ja voor Tom zijn werk. Maar verder niet.”
“Nou ik zal open kaart spelen. Mijn bedrijf heeft wat personele problemen, het directie secretariaat, waar normaal een directiesecretaresse het hoofd is en twee secretaresses haar assisteren, is onbezet. MaryJane moet daar ook beginnen met puinruimen want het schijnt een enorme bende te zijn. Verder hebben wij vijf productielijnen, daarop zitten drie lijnchefs. We hebben er dus twee nodig. Waar ik aan denk is dat jullie naar Chicago verhuizen en bij ons in dienst treden. Ik moet het nog even overleggen op de zaak dus het is onder voorbehoud, maar ik heb er wel vertrouwen in.”
Patricia en Tom kijken elkaar aan.
“Er wordt ons een kans geboden schat, ik denk dat we die met beide handen moeten aangrijpen.”
“Zo voel ik het ook Tom.”
“Laten we dat maar in gang zetten Dave” zegt Tom.
“Goed, kunnen jullie zorgen dat ik van jullie allebei een cv krijg en het liefst zondagavond nog.”
“Ja dat kan, sterker nog, je kunt ze met tien minuten hebben” zegt Tom “ik draai een eigen domein op een webserver, daarin heb ik een map documenten en daar kan ik ze uithalen als je me een computer geeft.”
“Dat zou mooi zijn” zegt Dave “dan zwengel ik het maandag of dinsdag aan en dan kom ik er wel op terug.”
“Dank je wel voor de moeite” zegt Tom.
“Je moet eigenlijk MaryJane bedanken, want die begon erover.”
“Dan jij ook bedankt schat, ik vind het lief dat je daaraan dacht” zegt Patricia.
Ze praten een poosje over andere dingen en dan lopen MaryJane en Patricia naar de keuken. Ze pakken twee zakken broodjes en beginnen die te beleggen.
“Ik vind het reuze tof van je dat je ons hebt gevraagd, mag ik dan met jou samenwerken?”
“Ja, je zit in de kamer naast mij en jij voert mijn opdrachten uit. Je krijgt nog wel een assistente want die zul je wel nodig hebben.”
“Ik hoop dat het doorgaat, het lost een groot probleem van ons op” en Patricia omhelst MaryJane en ze tongzoenen met elkaar.
“Ik vind het nog steeds lekker, tongzoenen met jou schat” zegt MaryJane.
“En ik vind het ook lekker.”
“Alleen mag je dat straks nooit doen op werk.”
“Nee, dat snap ik anders sta ik weer op straat” en ze glimlacht.
Ze gaan weer verder met de broodjes en een paar minuten later lopen ze naar buiten. Patricia heeft een kan met vruchtensap in haar hand en vier glazen. Ze zetten alles op tafel.
“Tom vindt het leuk schat om vanmiddag mee te gaan.”
“Dat is goed, Patricia en ik vermaken ons wel.”
“Dat denk ik ook” zegt Tom en hij geeft Patricia een knipoogje.
“Tom en Dave gaan vanmiddag met de honden naar een kynologenvereniging” vertelt MaryJane tegen Patricia. “Daar krijgen de honden een soort herhalingscursus van ongeveer twee uur.”
“En dat stond al heel lang op de agenda” vult Dave aan “dus vandaar dat ik er gewoon naar toe moet want anders is mijn beurt voorbij.”
Ze eten hun broodjes en om kwart over een staat Dave op. Hij loopt de keuken in en pakt twee riemen. Tom staat ook op en kust Patricia gedag. Dave geeft MaryJane een zoentje.
“Tot vanmiddag”
“Tot vanmiddag en veel plezier.”
Dave en Tom lopen naar het hek. “Als ik het hek open doe stuur ik ze in eerste instantie weg. Dan zullen ze wel terug komen maar voor jou is het simpel, niet naar ze kijken, niet praten en niet aanraken. Je bent net zo groot als ik dus dat zal geen probleem geven.”
Dave doet het hek open en de honden komen aangelopen.
“Terug en Blijf!.” De honden lopen terug en gaan zitten. Dave staat een paar meter er vanaf af.
“Wilco.” De reu loopt naar hem toe en laat zich de riem omgespen. “Zit!”
“Angel.” De teef komt aangelopen en ook zij laat zich de riem omdoen.
Dan pakt Dave de riemen in één hand en ze lopen weg.
“Ze luisteren wel goed” zegt Tom.
“Dat hebben ze geleerd op die kynologenclub. Daar gebruiken ze de methode van Cesar Milan, die is gebaseerd op rust en discipline.”
“Dat is die honden fluisteraar van de televisie?”
“Ja dat klopt.”
Ze wandelen verder.
Wordt vervolgd.