De vijf op Kirrin-eiland – Hoofdstuk 3

De hengst “Laten we het eiland gaan verkennen.’, stelde Julian na het ontbijt voor. De kinderen waren natuurlijk al vaker op Kirrin-eiland geweest, maar het was elke keer weer alsof ze er voor het eerst kwamen. Vooral George was nieuwsgierig naar wat er het afgelopen jaar allemaal was veranderd, want het was per slot van rekening haar eiland. Even later volgden ze een vrij breed pad verder het eiland op. Het paadje was niet door mensen gevormd, maar door de dieren die op het eiland leefden. En dat waren niet alleen kleine dieren, wat al gauw bleek. “Kijk, hier heeft een van de paarden gelopen.’, zei Dick, wijzend op een duidelijk spoor van hoeven in het zachte zand. “En niet zo lang geleden ook.’ Dat was iets wat de kinderen altijd al had verbaasd. Er leefde een kleine kudde paarden op het kleine eiland die zich heel goed in stand wist te houden. Waarschijnlijk waren ze al heel vroeger door de kasteeleigenaar naar het eiland gebracht en had na het verval van het kasteel niemand de moeite genomen om de grote dieren terug naar het vasteland te brengen. “Laten we hem volgen.’, zei Annie. De meisjes hielden allebei veel van paarden en hoewel de dieren nu te wild waren om te kunnen berijden, konden ze er niet genoeg van krijgen om naar hen te kijken. “Oke.’, vond Julian en hij en zijn broer volgden de meisjes. Annie en George droegen beiden een kort zomerrokje en een even kort shirtje dat hun buik bloot liet. Julian merkte dat hij ongewoon vaak naar hun wiegende kontjes keek en verbaasde zich erover hoe de meisjes het afgelopen jaar gegroeid waren. Natuurlijk wist hij dat kleine meisjes groot werden. Annie was al veertien en zijn nichtje een jaar ouder. Ze hadden beiden slanke en gebruinde benen. Hij zag dat Annie een paar sandalen droeg, met leren riempjes die een paar maal rond de ronding van haar kuiten waren geslagen. Hij vroeg zich af waarom dat hem zo opwond. George droeg een paar slippers. “Daar is hij.’, zei George op dat moment. Ze waren een kleine open plek opgelopen en zagen een lichtbruin paard dat rustig stond te grazen. De meisjes gingen aan de rand van de open plek in het gras zitten, op veilige afstand zodat ze het dier niet zouden laten schrikken. Dick en Julian waren nog maar net naast hen gaan zitten toen een tweede paard aan de overkant de open plek op kwam. “Het zijn vriendjes.’, vermoedde Annie toen het tweede dier meteen naar het eerste liep en zijn hoofd opvallend liefdevol langs het lichaam van dat dier liet gaan. “Jeetje!’, bracht George op dat moment uit, terwijl haar gezichtje opvallend rood kleurde. De andere kinderen zagen het nu ook. Het tweede paard was duidelijk een mannetje want tussen zijn achterbenen was een indrukwekkende penis zichtbaar. Ze begrepen meteen dat het eerste paard geen “hij’ was maar een “zij’. Annie giechelde meisjesachtig toen de hengst zich op een bijna potsierlijke manier op zijn achterbenen verhief en van achteren op de merrie schoof. Ze voelde haar eigen gezichtje nu ook rood worden, maar merkte dat ze haar ogen niet van de penis van de hengst af kon houden. Als een groot, stomp wapen wees hij naar voren, naar de merrie. Die brieste luid, misschien protesterend omdat ze zo ruw tijdens het grazen gestoord werd. Dick en Julian wisten ondertussen niet waar ze moesten kijken. Ze waren een paar jaar ouder dan de meisjes, Dick was zeventien en Julian al achttien, en allebei hadden ze meteen beseft wat de bedoeling van de hengst was. “Misschien… misschien moeten jullie dit niet zien.’, probeerde Julian nog. “Oh!’, riep Annie uit toen de hengst zich naar voren bewoog en zijn pik van achteren in de merrie schoof. “Hij wil haar neuken!’, giechelde George met glinsterende ogen. “Goeie hemel, kijk hem tekeer gaan!’ Julian had George nooit eerder het woorden “neuken’ horen zeggen. Eigenlijk had hij nooit gedacht dat zijn nichtje al de betekenis van dat woord wist. Met verbazing zag hij hoe het meisje vol opwinding naar het indrukwekkende schouwspel op de open plek keek. En ook Annie keek vol belangstelling toe, haar hoofdje rood en haar donkerblauwe ogen groot. “Goh, wat is hij groot en dik!’, hoorde hij zijn jonge zusje nu tot zijn stomme verbazing zeggen. “Die zou ik nooit in mijn kutje kunnen krijgen!’ “Jij bent dan ook geen paard, gekkie!’, giechelde George. De beide paarden stonden met hun flank naar hen toe gericht en de kinderen konden dan ook duidelijk zien hoe de grote paardelul van de hengst zich in en uit de merrie bewoog terwijl hij moeizaam stotend op haar lag. Annie voelde een vreemd warm gevoel in haar onderbuik terwijl ze naar de ontzagwekkende paring van de twee grote dieren keek en enigszins verbaasd merkte ze dat ze vochtig werd. Ze hoopte maar dat de jongens dat niet zouden merken. Wat zouden ze dan wel niet van haar denken? Opeens verstrakte de grote hengst bovenop de merrie, terwijl hij luid begon te snuiven. Even bleef hij zo staan, zelfs van deze afstand zichtbaar sidderend. Toen bewoog hij zich naar achteren toe om zich van het vrouwelijke dier te laten glijden. Annie en George zagen zijn enorme penis uit het lichaam van de merrie glijden en hun mond viel open. “Wat is dat?’, vroeg Annie zich af, starend naar het dikke, melkwitte vocht dat met klodders tegelijk in het hoge gras spatte. “Dat is zaad. Sperma.’, legde Julian als vanzelf uit, toch wel blij dat de jonge meisjes toch niet alles wisten. “Hij heeft haar gedekt en misschien krijgt ze over een aantal maanden wel een veulen.’ “Ik hoop het.’, zei zijn blonde zusje, nog steeds met blosjes van opwinding op haar wangetjes. “Kijk, hij gaat meteen weg.’ Inderdaad schudde de hengst zich even wild en verdween toen weer aan de overkant van de open plek tussen de struiken, misschien wel op zoek naar een volgende merrie. Zijn penis was nog steeds halfstijf en droop van het zaad. “Dat was leuk!’, vond George, terwijl ze opstond. “Zoiets heb ik nog nooit gezien!’ Annie moest even giechelen en keek haar broers ondeugend aan. “Hebben jullie ook zulke grote pikken?’, vroeg ze nieuwsgierig, terwijl ze als vanzelf een blik op hun kruis wierp. “Vast niet.’, zei George meteen. “Dan zou hij nooit in hun broek passen!’ Dick en Julian lachten als boeren met kiespijn. Ze wisten wanneer ze door de meisjes geplaagd werden.”