Atlas

Inleiding

Al vanaf haar vierde jaar had Lotte paardgereden. En nu, op haar achttiende verjaardag, had zij een prachtig gitzwart paard gekregen. Atlas. Vanaf het eerste moment dat ze hem had gezien was ze verliefd op hem. Eigenlijk was het intenser: ze had hem niet gezien, ze had hem ontmoet. Ze hadden elkaar die eerste keer in de ogen gekeken en allebei wisten ze: wij worden vrienden, wij zijn voor elkaar bestemd. ‘s Morgens vroeg, op haar verjaardag, kon ze niet wachten op het moment dat hij met de trailer werd gebracht en uitgeladen werd. Iedereen die op bezoek kwam moest een kijkje komen nemen bij Atlas. De dag kon haar niet snel genoeg voorbij gaan want ze wilde de volgende dag al vroeg uitgebreid met Atlas gaan rijden, zijn zachte vacht voelen, haar handen door zijn manen strelen, zijn wangen betasten, het zadel op zijn rug leggen en op hem zitten. Rijden.

De galop

De ochtend was nog koel, de zon nog laag waardoor een parelmoeren gloed zichtbaar was aan de horizon. Lotte was opgewonden uit bed gestapt, had haar strakke paardrijbroek, een luchtig T shirt en strakke laarzen aangetrokken. Haar paardrijbroek sloot nauw aan om haar lichaam, ze keek in de spiegel en was er trots op hoe mooi haar benen er in uit kwamen. Haar billen stonden strak. Ze streelde ze. Ze voelde met haar billen haar vingers, kreeg kippenvel, voelde sensaties. Haar broek sloot als een tweede vel om haar lichaam. Ze legde een briefje op tafel dat ze rijden was en zadelde Atlas. Ze voelde zich trots met haar prachtige nieuwe paard. Atlas was van haar.

Zodra ze in het zadel gleed voelde ze de spanning in zijn spieren. Atlas leek wel een gespannen veer die wachtte op haar teken, klaar om haar naar het bos te brengen. Met een zachte druk van haar kuiten ontvouwde die veer zich. Atlas schoot vooruit, eerst in draf, daarna in galop. Met zijn beweging bracht hij Lotte in cadans, alsof ze door hem in trance gebracht werd. Zijn ritme bracht haar liezen als vanzelf dicht bij de pommel van het zadel. Ze voelde onbekende sensaties ontstaan, die haar net als haar handen over haar billen opwonden en ze liet het vurig ritme dat Atlas ontwikkelde toe. Ze onderging het. De wereld werd een waas van groen en goud, de wind een lied in haar oren. Zijn adem vormde wolkjes in de lucht, en zijn zwarte vacht glansde als donkere zijde onder haar vingers. Ze had altijd geweten dat dit meer zou worden dan ‘zomaar’ een rit. Wat haar, wat hen te wachten stond zweefde als een belofte om hen heen.

Een belofte van vrijheid, van iets dat dieper klonk dan taal en woorden. Atlas’ rug was een levende vlam onder haar billen. Zijn spieren trokken samen, ontspanden zich, en trokken weer samen in een cadans die Lotte’s heupen liet meedeinen. Ze leunde naar voren, haar schaambeen werd strakker tegen het zadel geduwd, en ze wist dat Atlas met zijn galop een ritme opwekte dat dieper ging dan haar botten. Het was geen pijn, maar een zachte druk, een sensatie, alsof een vinger langzaam een snaar spande. En ze merkte maar al te goed waar het epicentrum van de zachte druk lag. Rond haar clitoris.

De wind speelde met haar shirt, en de koude lucht vermengde zich met het zweet op haar borstkas. Lotte’s ademhaling werd onregelmatig, niet door uitputting, maar door iets dat haar keel dichtkneep. Elke stoot van Atlas’ achterbenen liet het leer van het zadel zacht tegen de binnenkant van haar benen schuren en hypnotiseerde haar clitoris, een hypnose die zich langzaam maar zeker uitbreidde tot heel haar lichaam.

De climax

Met elke beweging van zijn lijf tegen het hare voelde ze de warmte in heel haar lichaam en het vocht in haar kruis toenemen. Ze voelde een stroom die van haar ruggengraat naar haar onderbuik kroop. Atlas’ ritme was onverbiddelijk. Onomkeerbaar ook was alles wat zich in al haar poriën aankondigde. Het ritme van zijn hoeven op de grond liep synchroon met de hartslag in haar borstkas. Haar handen klemden zijn manen. Steeds intenser. Niet uit angst om te vallen, maar om zichzelf te verankeren in de storm van de sensatie die zich diep in haar binnenste ontwikkelde, die haar hele lijf in vuur en vlam zette en maakte dat ze zich schrap zette. En ze voelde dat haar lichaam zich gewillig overgaf aan het grotere waarvan ze voelde dat het over haar heen ging komen.

Plots voelde ze hoe het gebeurde. Een schok, als een vonk die van zijn huid naar de hare oversprong. Haar spieren verkrampten, ze bood geen weerstand maar accepteerde alles wat over haar kwam, alles wat haar overkwam. Een golf van warmte brak los, golf na golf, terwijl Atlas’ gang haar heupen bleef duwen in dat onverbiddelijke ritme. En haar clitoris strak tegen het zadel duwde.

Toen hij een heuvel oprende, steil en onverbiddelijk, bereikte de spanning een breekpunt. Haar vingers groeven zich nog dieper in zijn schouders, en in een flits van licht ontstond een explosie van warmte, niet heftig maar diep, als een rivier die na eeuwen eindelijk de zee bereikt. Haar lichaam boog mee met de galop, niet in schaamte maar in overgave. Er was geen ontkomen aan. Het was eigenlijk geen explosie, meer een uitvouwen. Alsof elk deel van haar, van haar tenen tot haar kruin, zich opende naar de gekleurde lucht. Alsof haar schaamlippen wijd open gingen voor het paard dat haar bevrediging schonk. Haar keel sperde zich open, bejubelde de sensatie door Atlas opgewekt.

Ontspanning

Toen hij langzaam tot stilstand kwam, trilde haar lichaam nog na. Atlas’ flanken zetten uit en krompen onder haar benen, zijn ademhaling werd een echo van de hare. Ze gleed uit het zadel en leunde tegen hem aan, haar voorhoofd tegen zijn natte hals. Het kruis in haar rijbroek was drijfnat. Haar en zijn hart bonsden en zij antwoordde met een hand op zijn schouder. Een stille, onuitgesproken, erkenning van wat er was gedeeld. Haar eigen adem stokte. Het was alsof Atlas niet langer een dier was, maar een verlengstuk van haar eigen lichaam, een medium tussen haar en de aarde. Ze kreunde in zijn oor ‘wat is het lekker rijden op jouw rug.’ Hij likte haar wang als of hij de betekenis van haar woorden kende.

Ze liepen het laatste stukje naast elkaar terug naar de stal. Atlas had zijn neus zacht tegen haar schouder gedrukt. Er was geen reden voor woorden, geen behoefte om iets te forceren. Hun taal was die van stilte, beweging en wederzijds respect—een verbintenis die dieper ging dan lichamelijkheid.

Ze waste hem teder af, emmer voor emmer; het water dat over zijn spieren stroomde was een ritueel van dankbaarheid. Elke aanraking was een geschenk: ‘Ik ben zo blij met je’. Toen ze klaar was, bleef ze bij hem staan, haar hand op zijn schouder, terwijl de zon hun samengesmolten schaduwen op de grond tekende.

In de stal kamde ze zijn vacht, elke beweging was een gebed. Haar vingers vonden de plek achter zijn oren waar hij van trilde, en hij antwoordde met een zacht, brommend geluid. “Jij ook,” fluisterde ze, terwijl haar duim over zijn neus gleed. Er was geen schaamte, alleen verwondering: hij had haar niet gebruikt, hij had haar gedragen. In haar slaapkamer zag ze dat haar slipje doorweekt van vocht was. Lotte legde het onder haar kussen als herinnering aan het intieme samenzijn met Atlas.

Dromenland

‘s Nachts droomde Lotte van Atlas, ze zag zich sierlijk bewegen op zijn rug. Naakt, haar borsten staken fier vooruit, haar lange haren wapperden los achter haar. Andere ruiters omringden hen en zagen eveneens hoe Lotte op haar zadel, op de rug van Atlas, sierlijk en gracieus bewoog, hoe het paard haar subtiel naar een hoogtepunt begeleidde, hoe zij liefdevol een orgasme bereikte. Zij presenteerde zich na deze rit zonder gene, zonder schaamte aan haar hartsvriendin die haar billen streelde en vervolgens aan haar vriendje die haar een intense tongzoen gaf en haar borsten streelde. ‘s Morgens werd zij wakker, verlangend naar Atlas, haar vingers diep verborgen in haar lichaam en in haar andere hand haar slipje, beide nat van liefdesvocht.

Een nieuw hoogtepunt

Opnieuw besloot zij in alle vroegte met en op Atlas te rijden. Ze had geaarzeld toen ze met een schoon slipje in haar handen stond. Zou ze het aantrekken? Ze wilde Atlas voelen, echt en goed voelen en legde het slipje na enige aarzeling weer terug in de la. Ze trok haar strakke paardrijbroek over haar benen en haar blote billen, voelde met haar handen over haar billen, gleed door haar kruis naar haar buik. Zo zou zij op Atlas plaatsnemen. Ze trok een schoon T shirt over haar naakte borsten en eindigde met haar strakke laarzen. Ze was geil van haar dromen, voelde zich mooi en trots.

Atlas stond op haar te wachten, alsof ook hij had uitgekeken naar dit moment en naar Lotte. Hij keek haar intens aan en liet Lotte geduldig het zadel op zijn rug leggen. Toen zij zich in het zadel had gehesen, voelde ze in heel haar wezen dat ze van hem was. Hij leek het ritme te bepalen, op de grond, in het zadel, in haar kruis. Intenser nog dan gisteren voelde ze hoe zijn ritme haar tegen de voorzijde van het zadel duwde, haar schaamstreek stimuleerde en hij leek de galop te vergroten om haar dichter bij zich te voelen, om haar nog intensere sensaties te laten beleven dan die eerste maal. Onbeheerst en ongecontroleerd verbrak zij de stilte in het bos toen zij opnieuw een orgasme beleefde en maakte vogels aan het schrikken met haar stem.

Zij legde haar hoofd in zijn nek, stapte af en streelde zijn wangen. Opnieuw likte hij haar wang.

De naakte waarheid

Ook die nacht droomde zij dat zij naakt op zijn rug zat en door hem bevredigd werd. Na afloop van haar rit op Atlas streelde haar vriendin haar kutje -nat-, kuste haar buik, likte en proefde haar vocht. ‘Wat een beest is jouw paard, Lotte.’ Haar vriend keek toe hoe zij Lotte’s kruisvocht met haar tong proefde, hij leek dit keer niet dichter bij te kunnen komen en toen Lotte wakker werd besloot ze weer, vroeger nog dan de voorgaande twee dagen in het bos te rijden met Atlas. Ze pakte haar T shirt en haar rijbroek, trok haar laarzen aan en liep naar de stal. Naakt. Ze had alleen haar laarzen aan.

Ze werd innig begroet door Atlas, die zijn hoofd oprichtte en zijn natte neus tegen haar buik duwde. Haar rijbroek en T shirt legde ze op een hooibaal. Opgewonden, bijna overprikkeld van geluk, zadelde ze Atlas en nam plaats op zijn rug. Naakt. Het leer voelde heerlijk aan haar billen. De sensatie van het leer tegen haar lijf nam ze in zich op, het voelde alsof ze altijd zo, met haar naakte billen, Atlas wilde berijden. Nu had hij macht over alles wat zij in zich had en zij voelde nog intenser hoe het leer van het zadel haar clitoris streelde, hoe het ritme van Atlas maakte dat het leer haar naakte lichaam opwond, hoe haar schaamlippen zich ontvouwden rond de pommel en alles vochtig werd van de prikkels die Atlas uitzond.

Hij versnelde, zij voelde hoe alles in haar lichaam samenspande tot een orgasme, intenser en groter dan de beide vorige dagen. Haar billen gleden over het zadel, nat geworden van haar kutje. Haar borsten dansten en huppelden in de ochtendschemer. Met een hand klemde zij Atlas’ manen, met de andere streelde zij haar borsten en voelde, stimuleerde haar opgezette tepels. Opnieuw beklom Atlas een heuvel, juist op het moment dat alle sensaties in haar lichaam naar een hoogtepunt klommen en zij haar geluk, haar geilheid, haar genot uitkermde. Tot ver in de omtrek was te horen dat Atlas haar bevredigd had.

Een ritueel van Verbondenheid

In het ontkiemende licht bracht Lotte Atlas naar een beek waar hij water dronk. Terwijl hij zijn hoofd boog en het water rond zijn lippen kabbelde, knielde ze naast hem neer. Nog altijd naakt. En puur. Haar handen bewogen over zijn benen. Ze streelde ze. Ze aarzelde, durfde niet toe te geven aan de gedachte die haar niet los liet. Pas toen ze zag dat zijn geslacht groeide tijdens het strelen van zijn benen gaf ze toe. Ze raakte het aan, teder en zacht. Zag en voelde zijn reactie. Hij verstijfde. Ze versnelde haar streling. Fluisterde ‘nu mag jij…’ en controleerde afwisselend zijn hoeven op steentjes, masseerde zacht de spanning uit zijn spieren en uit zijn geslacht tot hij tenslotte zaad uit zijn geslacht spoot. Ze liet aansluitend aan zijn orgasme haar vingers rusten op de plek waar zijn hartslag te voelen was.

“Dank je, Atlas” fluisterde ze, terwijl haar vingers door zijn manen streken. Hij draaide zijn hoofd naar haar, ze voelde zijn adem warm op haar schouder—een gebaar dat geen woorden nodig had. Hij boog zijn hoofd naar haar buik, likte en streelde met zijn tong het vocht dat haar schaamstreek bevochtigde. Het voegde vocht toe aan het vele dat al uit haar was gestroomd en bracht nieuwe sensaties teweeg die zij over zich liet komen. Ze leunde met haar naakte rug en billen tegen een boom die vlak bij stond, sloot haar ogen en liet toe hoe Atlas haar in korte tijd met zijn tong naar een orgasme likte. Nadat zij was klaargekomen vulde het bos zich met een serene stilte en kon zij niets anders doen dan voor de ogen van Atlas het beekje inlopen en zich onderdompelen en op haar rug met haar fiere borsten boven zwom ze naar hem kijkend naar de overkant.

Daar stond ze op en zwom ze, nog altijd kijkend naar Atlas, met haar billen omhoog naar hem terug. Hij wachtte haar op, en alsof hij nog meer tederheid voor haar in petto had, liet hij haar op het zadel klimmen en galoppeerde teder terug haar huis, waardoor zij alle sensaties van liefde en lust die vroege morgen nog een keer tot zich kon nemen, voordat zij, vlak bij huis, van Atlas af steeg. Zij pakte een handdoek, haar rijbroek en haar T shirt, maar voordat zij de kans kreeg om zich met de handdoek af te drogen, likte hij haar nogmaals, naar een vierde orgasme. Ze zag zijn steigerend lid, en verlangde meer dan ooit naar verbondenheid met Atlas.

Ze waste hem af, nog altijd naakt, en voelde bij elke aanraking van zijn lichaam liefde en tederheid; ze waste zijn geslacht, zag en voelde de spanning, hoorde in zijn adem de reactie op haar strelende hand. Voorzichtig ging haar mond naar het topje van zijn geslacht en kuste het. Zacht. Lang. Ze likte subtiel met haar tong, prevelde zachte woorden alsof haar kussen en haar likken een intens gebed was. Een paar dagen geleden nog hadden deze handen de penis van haar vriend aangeraakt, er wild en ruw aan getrokken, tot hij onhandig op haar kussen spoot. Ooit had ze zijn lul gelikt, tussen ontdekken en tegenzin. Het strelen van het geslacht van Atlas was allerminst wild en ruw; het voelde intiem, als van een vriend, en zij streelde en zoog het, met liefde en met overgave tot zij een laatste kus gaf en druppels van zijn vocht opslurpte. Hij gromde en zij streelde zijn zij en fluisterde ‘Ik ben zo blij met je’. Naakt ging ze voor hem staan. ‘Ooit is er een nacht. Dan ben ik helemaal van jou.’ Ze trok haar laarzen uit, haar T shirt en haar rijbroek aan en weer haar laarzen aan. Zij streelde zijn neus, ‘ik heb mijn bruidskleren al voor je aangetrokken.’ Atlas was van haar. Zij was van Atlas.