Annie en George op kostschool Hoofdstuk 27

Het (voorlopig?) laatste deel van deze serie. Mislukt! Timmy krabbelde nu ook overeind en sprong van het grote bed. Met een verrukt glimlachje richtte Amberly zich op en Judith zette de videocamera uit. “Oh, dat was heerlijk!’, lachte het jonge meisje, met verrukte, schitterende ogen naar de beide honden kijkend. “Dank jullie wel, Benno en Timmy! Dat was net wat ik nodig had!’ “Ik denk dat Timmy en Benno net zozeer genoten hebben!’, giechelde George, haar hond liefdevol over zijn kop aaiend. “Oh, die twee kunnen er maar niet genoeg van krijgen!’ “Gelukkig maar!’, glimlachte Judith. “Want ik kan er ook geen genoeg van krijgen! Jeetje, dit heeft mij weer bloedgeil gemaakt! Maar laten we eerst naar jouw film kijken, Amberly! Ik ben echt benieuwd!’ Het groepje verplaatste zich van de slaapkamer naar de huiskamer en juffrouw Judith zette haar televisie en videorecorder aan. Gezamelijk bekeken ze de film van het begin tot het einde en daarna nog eens de stukjes die hen het meest hadden opgewonden, namelijk de sc “nes met Herman de stier. Hoewel alles vanaf een afstandje en een vast punt was gefilmd, was het toch de meest opwindende film die ze ooit hadden gezien, vooral doordat ze er zelf de hoofdrol in speelden. En ook doordat ze nu konden zien hoe Nick met de camera in de weer was, alles nauwgezet filmend. Judith dacht even dat ze spontaan klaar zou komen toen ze zichzelf de grote stier zag pijpen en het enorme beest schokkend met zijn machtige onderlichaam zijn zaad in haar mond loosde, waarbij Nick haar van dichtbij filmde. En de sc “nes daarna met Herman en de meisjes waren zo mogelijk nog opwindender. Het was al laat op de avond toen ze eindelijk de videorecorder stopte en de band terugspoelde. “Ik zal er straks nog een paar kopieen van maken’, zei ze tegen de meisjes die met rode koontjes op de bank en stoelen zaten. “Maar voor jullie is het nu toch echt de hoogste tijd om naar bed te gaan! Het is morgen weer gewoon school en ik wil niet dat jullie tijdens de lessen in slaap vallen! Jullie huiswerk schiet er de laatste tijd toch al bij in. Oh, eigenlijk ben ik toch een hele slechte lerares!’ “Oh nee, jij bent de beste en leukste lerares die we ons maar kunnen wensen, juffrouw Judith!’, haastte Annie zich haar te verzekeren en de andere meisjes beaamden dat meteen, waardoor Judith even in de lach schoot. “Eigenlijk vind ik het best wel jammer.’, mijmerde George. Ze zag de vragende gezichten van de anderen. “Ik bedoel van de film. Ik vond het heerlijk om er aan mee te doen. Ik weet het niet, maar het lijkt me toch ook heel opwindend als andere mensen hem zouden zien. Nou ja… ik bedoel… ach, ik weet het ook niet.’ Juffrouw Judith begreep haar meteen, want ze voelde precies hetzelfde. De gedachte dat zij en haar leerlingetjes met een echte pornofilm mee hadden gedaan, nog wel een pornofilm met dieren, wond haar ook op. “Ik weet wat je bedoelt. Maar wat als jullie ouders hier vanaf wisten? Of de schoolleiding? En als we nu niets doen dan blijven Nick en de anderen ons hiermee chanteren.’ Dat wist George ook wel, maar het zwartharige meisje bleef het jammer vinden. “Maar wat als het hun helemaal niets kan schelen dat wij hen gefilmd hebben?’, vroeg Annie zich af. “Dan weet ik het ook niet meer.’, moest Judith bekennen. “Maar het moet wel werken. Jullie zijn alle drie minderjarig en het is verboden om minderjarige meisjes tot sex te dwingen. Zeker voor zo’n pornofilm! Ze kunnen hiervoor de gevangenis in gaan. Oh, ik weet het ook allemaal niet! We kunnen alleen maar morgen afwachten. Ik zal meteen naar Bruce gaan om hem van onze film te vertellen. Gaan jullie nu maar naar bed.’ Toen de meisjes weg waren sloot Judith de videocamera aan op haar videorecorder en deed de film er in die Amberly gemaakt had. In de videorecorder deed ze een nieuwe, lege band. Ze drukte op de opnameknop van de videorecorder en toen op de afspeelknop van de camera. Terwijl de film gekopieerd werd ging ze op de bank zitten en keek naar de opwindende beelden die op haar televisie werden afgespeeld. Al gauw zat ze zich te vingeren. De volgende ochtend werd Judith langzaam wakker, met beelden in haar hoofd van alles wat er in de afgelopen weekend was gebeurd. Het leek wel een droom. Maar ze wist dat het allemaal echt was geweest. Ze kon het ook voelen, want ze leek wel overal spierpijn te hebben. Het verbaasde haar nauwelijks, want het was allemaal heel inspannend geweest. Maar ook heerlijk! Moeizaam gleed ze uit haar bed, helemaal naakt. Na een douche voelde ze zich weer helemaal opgefrist en wakker, terwijl ook haar spieren minder pijnlijk aanvoelden. Ze kleedde zich aan en liep naar haar huiskamer. Ze had voor ze naar bed ging nog een tweede lege band in haar videorecorder gestopt, zodat ze nu twee kopieen van Amberly’s film hadden. Ze haalde het origineel uit de videocamera en borg deze samen met een kopie op in haar boekenkast, bij de andere videoband die ze daar al verstopt had. De andere kopie deed ze in haar handtas. Even later verliet ze haar vertrekken en ging het schoolgebouw binnen. Ze liep meteen door naar het kantoortje van de concierge. Hoewel de lessen nog niet begonnen waren, was Bruce al aanwezig. Judith kwam meteen ter zake. Ze nam de videoband uit haar tas en gooide hem op Bruce’s bureau. “Hier, bekijk deze film maar een keer. Je mag hem houden, want we hebben kopieen. We hebben hem gisteren gemaakt. Er staat precies op hoe jullie ons gefilmd hebben en wat jullie ons hebben laten doen. Ik denk dat de politie hem wel interessant zal vinden. Want het is nog steeds verboden om sex met minderjarige meisjes te hebben, zeker voor het maken van zo’n pornofilm. Ik vraag me af hoe lang jullie hiervoor achter de tralies kunnen belanden. Maar zover hoeft het natuurlijk niet te komen.’ Het duurde even voor het tot Bruce doordrong. Hij keek naar de videoband op zijn bureau en keek toen de jonge vrouw vuil aan. “Dus jullie willen ons nu een koekje van eigen deeg geven? Ha, volgens mij bluffen jullie! Want als jullie deze film aan de politie geven zal het echt niet lang duren voor de schoolleiding er achter komt. Of de ouders van die kinderen! Ongeacht wat er met ons gebeurt. Heb je daar al aan gedacht? Maar ik zal Nick straks bellen en vragen wat hij er van vindt.’ Judith kreeg een koud en onbehaaglijk gevoel door zijn woorden. Ze was al bang geweest dat de man zich niet door haar zou laten overbluffen. Inderdaad had ze al bedacht wat er zou gebeuren wanneer ze hun film naar de politie zouden brengen. Ze hield haar gezicht echter in de plooi en keek de man voor haar strak aan. “Ik hoor het wel.’ Ze kon alleen nog maar hopen dat Nick het risico niet wou lopen. Maar ze had een slecht gevoel toen ze Bruce’s kantoortje verliet. De dag verliep traag en juffrouw Judith had moeite om haar aandacht bij haar eigen lessen te houden. Na elk lesuur verwachtte ze Bruce in de deuropening van haar klaslokaal te zien staan, maar elke keer werd ze teleurgesteld. Het was alsof de man haar expres in spanning wou laten en als dat zo was dan slaagde hij er goed in. Judith werd steeds ongeruster. Na haar laatste les liep ze terug naar haar vertrekken en werd daar al opgewacht door Annie, George, Wendy en Amberly. “En?’, vroeg Annie hoopvol. Judith schudde haar hoofd en zei: “Ik weet het niet. Ik heb Bruce de video gegeven en hij zou Nick bellen. Maar ik heb verder niets meer van hem gehoord.’ Haar ongerustheid sloeg meteen over op de meisjes en enigszins teneergeslagen zaten ze in Judiths huiskamer. Ze schrokken op toen de voordeur openging en Bruce binnenkwam. Hij keek de huiskamer rond, hen een voor een aankijkend, en zijn ogen werden klein toen hij Amberly ontwaarde. “Dus jij hebt die film gemaakt!’, stelde hij vast en Amberly kromp ongewild even ineen bij die woorden. Ze had de man nooit gemogen of vertrouwd, maar nu was ze ronduit bang voor hem. “Nou ja, dat maakt toch niet meer uit. Maar jullie hebben pech! Ik heb Nick gesproken en hij gaat de film evengoed op de markt brengen. Jammer voor jullie.’ “Dat meen je niet!’, bracht juffrouw Judith uit, de man met grote, geschrokken ogen aankijkend. Weg was haar bravoure. “Dan… dan brengen wij onze film naar de politie!’ Bruce lachte en zei: “Nee, dat doen jullie toch niet! Denk toch eens na! Er is nu niemand die hier iets van af weet, de schoolleiding niet en jullie ouders ook niet. En hoe groot is de kans dat een bekende van jullie deze film te zien krijgt? En zelfs als dat toch zou gebeuren dan zal die persoon dat heus wel voor zich houden! Want het bezit alleen al zou strafbaar zijn. Nee, jullie geven die band echt niet aan de politie! Niet voor dit allemaal uitkomt, tenminste. En dat risico is zo klein dat wij dat wel willen lopen.’ Judith dacht snel over zijn woorden na en besefte dat hij gelijk had. Zelfs met de film die Amberly gemaakt had zaten ze nog steeds in de val en hadden de drie mannen hen volkomen in hun macht. Pas als ze door de film in de problemen zouden komen, zouden ze Amberly’s film aan de politie kunnen geven en dan zou het weinig nut meer hebben. Ze zouden de mannen alleen mee kunnen nemen in hun val. “Maak je nou maar geen zorgen.’, probeerde Bruce hen in een zwakke poging gerust te stellen. “Nick zorgt er wel voor dat de film niet in verkeerde handen valt. Dat kun je aan hem wel overlaten. Tenslotte zit hij al jaren in het vak en is hij nog nooit gepakt. Maar hij is ook de beroerdste niet. Hij is bereid om jullie tegemoet te komen en jullie te laten delen in de winst. Dat is een kwart van de opbrengst die jullie onder elkaar kunnen verdelen. Geloof me, jullie gaan hier een heel aardig zakcentje aan overhouden! Zeker als we later nog meer films gaan maken!’ Hij keek grijnzend naar Amberly en vervolgde gemeen lachend: “En ik zie dat we er dan een nieuwe hoofdrolspeelster bij hebben!’ Het veertienjarige meisje keek de man met grote ogen aan. Ze begreep niet waarom er opeens een verrassend hevige golf van opwinding door haar heen ging. “Misschien dat ik je eerst maar eens moet testen!’ Bruce liep naar het blonde, veertienjarige meisje toe, zijn broek al losknopend. “Oh nee, mannetje!’, zei juffrouw Judith meteen. “Dat gaat niet door!’ De concierge keek de jonge onderwijzeres vuil aan en zei: “Als jullie niet meewerken, dan zal de schoolleiding…’ “Dan zal de schoolleiding wat?’, vroeg Judith, triomfantelijk lachend. “De film zien? Dan krijgt de politie meteen onze film te zien, want dan maakt het toch niet meer uit! Ha, dit is een patstelling! Jullie kunnen jullie film op de markt brengen, want daar kunnen we nu toch niets meer aan doen. Maar er komt geen volgende film! Want jullie kunnen ons niet meer chanteren zonder zelf ook in de problemen te komen! Dus stop die pik van je maar weer terug in je broek, Bruce! En laat ons verder met rust. Vertel Nick maar dat we zijn bod aannemen. Voor een kwart van de opbrengst veroorzaken wij verder geen problemen meer. Maar daarmee houdt het op, hoor je! Misschien komt er nog wel een tweede film, maar dan onder onze voorwaarden! Begrepen? Vertel dat maar aan dat lieve vriendje van je! En nu mijn kamer uit!’ Bruce had Judiths woordenstroom met wisselende uitdrukkingen op zijn gezicht aangehoord. Hij begreep dat ze gelijk had en teleurgesteld stopte hij zijn lul weer terug in zijn broek. Amberly had al die tijd naar de man op zitten kijken, helemaal in de war door de gevoelens die haar hadden overstroomd. Ze voelde zich bijna teleurgesteld dat haar juf de strijd had gewonnen en begreep zichzelf nauwelijks meer. Met een schouderophalen verliet de concierge Judiths vertrekken, de voordeur hard achter zich dicht gooiend. Juffrouw Judith zag de meisjes naar haar kijken en haalde eveneens in een hulpeloos gebaar haar schouders op. “Tsja, dat liep niet helemaal wat ik ervan verwacht had.’, zei ze, zenuwachtig lachend. “Oh god, we zitten echt in de problemen!’ “Misschien valt het wel mee.’, dacht Annie. “Het is toch niet zo dat die film in elke videotheek komt te liggen. Ik denk dat Bruce gelijk heeft. De kans dat een bekende van ons die film te zien krijgt is erg klein. En zelfs dan hoeft het geen probleem te zijn.’ “En we krijgen nu in ieder geval betaald!’, grijnsde haar nichtje. “Jeetje, we zijn nu echte pornosterretjes!’ Juffrouw Judith was opgelucht dat haar leerlingetjes het zo luchtig opnamen. Tenslotte was zij het geweest die alle problemen in eerste instantie had veroorzaakt. “We hebben in ieder geval onze best gedaan.’, vond Wendy. “En eigenlijk vind ik het best wel opwindend dat die film uitgebracht wordt!’ “Ik ook wel!’, bekende Annie, met blosjes op haar wangen. “Oh, alleen al de gedachte dat vreemde mensen straks zullen zien hoe ik door Benno geneukt wordt! En door Dancer! En ook door Herman! Jeetje, ik word helemaal nat bij die gedachte!’ Juffrouw Judith giechelde en zei: “Volgens mij wordt jij overal wel nat van, Annie!’ Amberly keek haar juf opgewonden aan en vroeg: “Meende je dat echt, juffrouw Judith? Over die tweede film, bedoel ik.’ “Misschien.’, bekende Judith. “Onder onze voorwaarden, dan. Ik vond het tenminste heerlijk om deze film te maken en jullie ook. Ik zou er helemaal geen problemen mee hebben om een volgende film te maken, zolang we daar bijvoorbeeld niet herkenbaar op staan.’ “Ja, misschien dat we dan maskers kunnen dragen of zo!’, riep George opgewonden uit. “Dat zou ik ook wel willen!’ “In ieder geval kunnen ze ons niet meer chanteren.’, vond Judith. “Niet echt, tenminste. Daar ging het mij om. Alles wat we nu doen doen we vrijwillig.’ “En we houden er nog geld aan over ook!’, giechelde Annie. “Hoeveel zou zo’n film opbrengen?’ “Veel!’, dacht haar juf. “Ik hoop tenminste dat Nick zich aan zijn afspraak houdt. Nou ja, we kunnen nu alleen maar afwachten.'”