Ik had Alice altijd een bijzondere vriendin gevonden. Oh nee, ik was echt niet intiem met haar geweest, want ik val toch eerder op mannen (hoewel ik wel eens gevreeën heb met een vrouw). Maar Alice had iets onvoorspelbaar leuks, was zo zelfstandig, ging altijd zo haar eigen gang, en kon zo onverwachts uit de hoek komen dat ik graag met haar optrok, en me ook aan haar spiegelde. Ze was vrijgevochten, had oog voor haar uiterlijk en was trots op haar lijf. Ze had donkerblond haar, was slank, had kleine maar mooie borsten; dat leidde ik af uit het feit dat je de vorm ervan altijd goed kon zien omdat ze nooit een beha droeg. Op liefdesgebied had ze een moeizame historie achter de rug. Vriend Tim had een jaar geleden de benen genomen, en ze was alleen achtergebleven, zij het met haar maatje Mick, een stevig uit de kluiten gewassen hond. Maar tot overmaat van ramp was Mick enkele maanden later op ongelukkige wijze aan zijn einde gekomen, overreden door een auto. Dat had haar zeer aangegrepen, ze was ontroostbaar en het bewees eens te meer dat ze werkelijk dol was op die hond. Maar hoe zeer ik ook aandrong, ze nam geen andere viervoeter, want ‘Mick is one of a kind, onvervangbaar’, zoals ze zei. Ik zou niet kunnen uitleggen wat voor ras hond Mick was geweest (ik had zelf nooit honden gehad), maar het was in ieder geval een kanjer zoals ik al schreef: groot en gezegend met een prachtige witte vacht. Alice zelf noemde hem wel eens plagerig ‘Mijn ijsbeertje’, en daarmee had ze wel een punt. Maar goed: Alice was net een beetje bekomen van dat ongeluk en besloot een weekendje naar Londen te gaan. Aan mij het verzoek om in die periode de planten bij haar een keertje water te geven. Zo ging ik op zaterdagavond naar haar flatje toe. Ik verzorgde de planten en ging daarna even zitten, nestelde me behaaglijk in de bank. Ze las de Volkskrant en die had ik niet, dus ik vlijde me neer met de weekendeditie op schot. Uit de koelkast had ik een biertje gehaald, dat had Alice me bezworen te doen. Maar ik was niet zo geinteresseerd in zware kost en zette de tv aan. Ook al niets leuks op te beleven, dus ik keek eens even tussen de dvd’s die Alice in het kastje onder de tv bewaarde. Zat niets bij, hooguit een vakantiefilmpjes of bioscoopfilms die ik al eens had gezien. Maar mijn aandacht werd getrokken door eentje die helemaal achterin lag, welhaast verscholen onder een fotoboek – het leek wel of ze die een beetje verstopt had. Er stond ‘Verjaardag 2011’ op. Verjaardag?, dacht ik nog – ik was toch op haar feestje geweest? Daarbij waren geen opnamen gemaakt. Nieuwsgierig schoof ik de dvd in het apparaat. Er stond slechts één item op, het venstertje liet een still van Mick zien, maar dat item duurde dan wel ruim een uur. Ik bewoog mijn vinger naar het knopje ‘Play’ en drukte erop. Inderdaad stond Mick erop, bleek toen de film begon te lopen. Ik zag hem in zijn mand liggen, terwijl Alice hem wat begon aan te halen. Ah, klaarblijkelijk was het ZIJN verjaardag, want Alice had allerlei slingers om zijn mand en drink- en etensbak gedrapeerd. De video liet zien hoe hij zich te goed deed aan wat snoepgoed dat zij hem toestopte, en hoe ze een beetje met hem stoeide. Mick had het duidelijk naar zijn zin: hij was uitgelaten en draaide rusteloos om Alice heen, ook toen ze naar de koelkast ging en er een potje jam uithaalde. Een volgende tafereel liet Alice zien in de badkamer: ik zag hoe ze zich opmaakte, haar lippen kleurde, wat oogschaduw opdeed. Ze deed haar spaghettitopje uit, liet haar rokje zakken voor de spiegel en de camera die ze op een statief had gezet. Ik had Alice nooit naakt gezien, maar moet zeggen dat haar blote lijf me opwond: trots stonden haar borstjes naar voren, en de felrode tepels priemden uitdagend naar de camera. Op het moment dat ze haar slipje liet zakken, kwam een geschoren poesje tevoorschijn, met roze lipjes die me ernaar deden verlangen ze te knuffelen. Wat was ze van plan? Van het badkamermeubel nam ze het potje jam en ze begon de inhoud uit te smeren over jaar tepels en over haar poes. Toen nam ze haar badjas en deed die losjes aan (van voren liet ze die loshangen). Ze inspecteerde zichzelf in de spiegel, doopte nogmaals haar vinger wellustig in de jampot. Ze keek recht in de camera, draaide zich toen om en schreef terwijl ze van tijd tot tijd via de spiegel recht in de camera keek: ‘Hoe Mick zijn derde verjaardag vierde’. Toen draaide ze zich om, glimlachte, gaf een knipoog en wenkte, alsof ze de camera meenam in een geheim… De daarop volgende shot bracht me weer in de kamer, dezelfde als waar ik nu zelf zat te kijken. Ze had Mick nu bij zich geroepen en hem geboden op zijn achterpoten te gaan zitten. Ze zette een stoel voor hem, op korte afstand, het zal niet meer dan een halve meter zijn geweest. Ze ging erop zitten, deed haar badjas open en liet die van haar schouders glijden, zette haar benen wijd uit elkaar. Mick begon heel opgewonden te doen, je zag het aan zijn ademhaling. Ze boog zich naar hem over en liet hem toe de jam van haar tepels te likken. Het tafereel wond me op, en ik merkte dat Alice ook gelukzalig erbij keek. Vervolgens stak ze even haar poesje naar voren, zodat Mick ook dat kon likken. Ik vroeg me af hoe het zou voelen, zo’n lange hondentong over je klitje. Mick kwispelde en bewoog nerveus, was duidelijk sensueel opgewonden. Maar Alice hield de teugels strak in handen, duwde het dier wat terug en zei onverbiddellijk, ‘Ga zitten, Mick, we doen het op jouw verjaardag heel langzaam’. He, dacht ik? W?ít doen we langzaam? En doen we iets anders dan anders, namelijk langzamer? Het beeld veranderde, Mick werd nu frontaal van voren gefilmd, Alice had dit duidelijk vanuit die stoel opgenomen. Hij was nu extreem opgewonden, kwijlde, piepte en jankte van tijd tot tijd, wilde duidelijk toenaderingspogingen ondernemen maar had ook geleerd gehoorzaam te zijn, zelfs op zijn verjaardag dacht ik nog. Gefascineerd keek ik naar de beelden, en ik moet zeggend dat ze me enorm opwonden. Ik probeerde me voor te stellen hoe Alice de opnames gemaakt had. Was het iemand anders geweest die ze erbij had toegelaten? Maar nee, het beeld was statisch, klaarblijkelijk nam ze alles op vanaf een statief. Nu ik de beelden van voren zag en erover nadacht, begreep ik het: ze had één camera op het statief gehad, en een andere (haar smartphone?) gebruikt om close ups te maken, en beide later als een echte regisseuse versneden. W?ít een portret, die Alice, dacht ik nog, terwijl het bloed naar mijn slapen joeg van opwinding. Want ik had voelde hoe ondeugend Alice op deze dvd uit de kast zou komen – ze had die voor eigen gebruik gemaakt, zich niet ervan bewust dat iemand die ooit zou bekijken, taxeerde ik zo. Nu had Alice een close up van haar zelf, en ze sprak het dier toe: ‘Lief beertje van me, zal het vrouwtje je eens lekker verwennen?’ Klaarblijkelijk kende of, beter gezegd, hérkende Mick die klanken, want hij begon nog meer te piepen en onrustig te worden. Nu ging de close up camera van de snuit van Mick naar beneden: ik volgde de tocht langs zijn witte vacht naar beneden, terwijl ik de bekende stem van Alice hoorde zeggen: ‘Wordt mijn beertje een beetje opgewonden?’ En inderdaad bleek haar opmerking terecht, oeps!: uit zijn witte schacht was inmiddels een trotse piemel naar voren geschoven. Ik zag, tegen de achtergrond van zijn prachtige witte vacht, een felrode knoepert van een hondelul die nog steeds groeide in omvang. Qua grootte deed hij niet onder voor die van een volwassen man. Hij had ongeveer dezelfde dikte ook, maar week af door het kleine even felrode tuitje dat het apparaat bekroonde. Ik merkte dat de beelden me ongelooooflijk opwonden en, toen ik Alices lijzige stem hoorde constateren ‘Is mijn beertje niet een beetje ondeugend?’ En: ‘Heb je een stijve pik gekregen van het vrouwtje? Foei, en dat nog wel op je verjaardag… Moet het vrouwtje daar eens iets aan doen?’, merkte ik dat mijn poesje ongenadig was begon te pulseren. Mijn god, ik zou niet weten of ik in haar positie de verleiding had weten te doorstaan… Maar Alice ging verder met uitdagen, zei temerig: ‘Ja? Wil je dat?’, en ze herhaalde die frase keer op keer. Maar ook hem direct uitnodigend: ‘Wil je dat vrouwtje je hondenlul streelt?’ Mick piepte nogmaals, heel zachtjes en heel hoog. En Alice, het duivelinnetje, weer: ‘Wil je dat ik mijn beertje als een berinnetje tracteer op je verjaardag?’ En hoewel het dier zich nauwelijks meer wist in te houden, gehoorzaamde het Alice nog steeds – ik voelde dat zij dit tergend opwindende ‘voorspel’ zo lang mogelijk probeerde te rekken. Weer hoorde ik haar stem: ‘Wil je dat berinnetje straks jouw neukstaf likt? Die helemaal zuigt?’ En wederom piepte Mick, terwijl zijn hele lijf sidderde van opwinding, van uitgesteld genot. En zo deed ik ook, want bijna automatisch, ongemerkt had ik mijn hand in mijn slipje gedaan en was ik begonnen mijn kletsnatte poesje te strelen – mijn god, wat wond me dit op! Zonder me te bedenken trok ik mijn topje, behaatje, slipje en rokje uit, ik kon dit niet anders aanzien dan in natuurlijke staat… Ik zag hoe Alice zich liet zakken en de keiharde hondepik met haar mond genaderd was tot op enkele centimeters. Mijn kutje pulseerde meedogenloos, en ik wist niets beters te doen dan mijn vingers erin te steken en mijn klitje in steeds snellere bewegingen het hof te maken – maar ik zou zweren dat als Mick er nog was geweest, in die kamer, dat ik dan… Alice inmiddels was het op de dvd helemaal met me eens: ze stak haar tong uit en nipte heel even aan het tuitje, trok zich vervolgens plagerig terug, hoewel ze haar mond uitdagend wijd opende. Mick reageerde onmiddellijk: er spoot een dun straaltje voorvocht uit, en ik zag dat er iets in Alices mond terecht kwam. Ze slikte even en hield hem voor: ‘Kun je het niet binnenhouden, beertje? Wil je je zaad kwijt? Wil je lekker in het bazinnetje spuiten?’ Inmiddels vertoonde Micks paal heftige stuiptrekkingen, en ik moet zeggen dat ik zelf ongelooflijk nat was, natter dan ooit, even nat als de glinsterende hondelul. Nu was het moment gekomen waarop ik gewacht had: Alice gleed nu helemaal uit de stoel. Zet trok een klein salontafeltje naar zich toe en ging nu op haar knieën zitten, iets voor de geile reu, en leunde over het tafeltje naar hem toe. Met een door opwinding verstikte stem lispelde, ja, hijgde ze hem toe: ‘Wil beertje zijn bazinnetje neuken? In haar mond?’ en op het moment dat ze zei: ‘Kom maar, ik zal je PIJPEN!’ kon het beest het niet meer houden. Klaarblijkelijk herkende hij het zo nadrukkelijk uitgesproken woord ‘pijpen’. Hij sprong op, kwam met zijn voorpoten op Alices rug terecht, duwde zijn pik naar haar gezicht toe. En zij? Ze ‘beet’ zich erin vast, ik zag hoe de felrode hondepik diep in haar mondje kwam en het beest haar daar ongenadig begon te neuken. Nu begreep ik de functie van het tafeltje, Alice had het nodig als steun want kon zo met haar ene hand Micks dig vertroetelen en voorkomen dat hij te diep in haar mondje beukte, en met haar andere haar klitje strelen. Het was een ontzettend opwindend gezicht, en ik begon enorm te schokken bij dat beeld – kwam al snel klaar, intenser dan ooit! Maar ook de hond deed dat, hij ging van haar af en Alice liet het resultaat van zijn zaadlozing zien, opende haar mond voor de camera, en… slikte het in. Ik vroeg me nog af hoe het zou smaken, maar kreeg weinig tijd om erover na te denken, want:
In de volgende shoot zag ik Mick nu op de grond liggen, terwijl Alice zich over hem boog en zei: ‘Kan mijn beertje niet meer?’ Wederom ging haar hand naar zijn schacht, en ze toverde zijn neukpaal er opnieuw uit. Ze begon die te strelen en er likjes op te geven, aan alle kanten en heel gulzig, alsom ‘hard’ te maken dat ‘beertje’ nog wel degelijk een tweede keer kon! En Alice merkte dat, begon enthousiaster te bewegen en te likken. Ze boog zich over het dier heen, zodat het onder haar lag. Haar poes duwde ze in zijn snoet en ik zag hoe hij haar begon te likken. Zijn lange tong ging diep in haar poesje en ik hoorde aan haar, en zag aan haar bewegingen, dat zij nu ook een orgasme kreeg – voor mij was dit het tweede, terwijl ik deze beelden bekeek! Ik begon me net af te vragen of Alice wel eens echt met Mick geneukt had, zich had laten penetreren door het dier, toen ze zich oprichtte en zich doggywise aanbood: ‘Come on, Mick, ik wil je dig, je vette hondepik!’ riep ze. Mick kwam direct overeind, opgewonden, snuffelde nog even aan haar poes, en opeens – hoppa!, sprong hij, maar nu achterlangs op haar. Weer die poten op haar rug en nu zag ik hoe Alice, gesteund door het tafeltje, met een vrije hand zijn pik naar haar grotje leidde. Ik zag hoe het felrode gevaarte, inmiddels weer in volle erectie, erin schoof en de reu als een mitrailleur begon te stoten. Het duurde in mijn herinnering eindeloos, en dat was het ook. Tijdens de neukpartij schreeuwde Alice het uit: ‘Pak me, Mick, neuk je geile teefje!’ en toen ze een geruime tijd bezig waren en de opwinding het dier naar het hoofd (of moet ik zeggen, de kloten?) begon te stijgen, gilde Alice: ‘Leeg je ballen, spuit diep in me!’ en: ‘Sproeien, beertje, sproeien, veel!’ Ook ik kwam weer een keer klaar, heftig en kletsnat. Uitgeteld keek ik naar het vervolg van de dvd, van hoe Alice nogmaals het dier tot een erectie wist te brengen en met beleid naar een ejaculatie hielp. Het was of er geen einde aan kwam… W?ít een opwindende beelden, w?ít een dierlijke kracht, w?ít een ervaring! Mijn bewondering voor Alice en haar ‘geheim’ groeide, en ik vroeg me af of ik ooit met haar zou durven bespreken wat ik gezien had. Hondenporno, ja, maar wat w?ís het een partij opwindend! Ik nam met moeite afscheid van de beelden, haalde de dvd uit de speler en legde die behoedzaam terug op de plaats waar ik hem had gevonden, vastbesloten nog eens te gaan kijken naar die schat. Ja, dacht ik, ik moest dit kleinood kopiëren. Of zou ik hem durven meenemen? Nee, dat dorst ik niet, om een of andere reden. Zou ik dan niet naar huis gaan en de volgende ochtend vroeg terugkeren met een lege dvd, om op Alices laptop een kopietje te branden voordat zij terugkeerde? Al die gedachten maalden door mijn hoofd, terwijl ik mezelf maar bleef strelen over mijn gevoelige delen die nog steeds in vuur en vlam stonden, klaarblijkelijk onbedaarlijk waren aangestoken door dit dierlijke virus. Mijn hemel, ik kon geen afscheid nemen van het beeld! Liet nogmaals de dvd in de speler glijden, en bekeek het geheel een tweede keer, met alle lichamelijke gevolgen… Uitgeput hing ik in de bank, blij met de verboden schat die ik had gevonden. W?ít een ervaring was ik rijker geworden!! En méér nog, ik merkte dat het beeld me zo opwond dat ik me begon af te vragen hoe ik zelf hierin zou staan? Het geheel had een onbekende snaar in me tot trilling gebracht, en ik realiseerde me dat ik zelf ontzettend graag eens zoiets zou willen meemaken, en, belangrijker nog, zou willen ondergaan. Mick was er niet meer, dus ik zou het nooit bij Alice kunnen voorstellen. En ze had ook duidelijk aangegeven (en misschien begreep ik nu wel waarom) dat ze geen ander ‘beertje’ zou aanschaffen, daarvoor was Mick te uniek geweest voor haar. Ja, ik begreep dat nu, na het heimelijk zien van deze beelden, maar al te goed. Maar zouden er niet andere honden zijn die…?…. Zou ik daarin stappen durven zetten?…. Zou het beschrijven van mijn intense ervaring zo’n eerste stap kunnen zijn?… Een uitnodiging?… Of beter nog, het publiceren op het web?… In ieder geval keerde ik die avond uitgeteld en verward thuis terug. Maar toch niet zo uitgeput dat ik niet reageerde toen mijn vriend Kees me begon aan te halen; we hadden fantastische seks. Maar dat was toch vooral dankzij de geile beelden die ik steeds zag: in gedachten vertroetelde ik niet Kees zijn lul maar die van Mick – slikte ik niet zijn zaad maar dat van de hond. En toen Kees me van achteren nam, voelde ik bij wijze van spreken een enorme hondenlul in me. Het was geweldig, het was uitputtend, het was een dierlijke vrijpartij, en niet voor niets zei Kees na afloop: ‘Wat was er met JOU aan de hand vanavond?’ En nu ik dit schrijf weet ik nog steeds niet of ik hem vertel wat ik meemaakte? Wat ik verlang? Eén ding is zeker: de beelden van de dvd zullen me mijn hele leven bijblijven – ook al kon ik ze niet meer kopiëren de volgende dag. Die beelden markeren een onvervuld verlangen…. Iets vreemds? Een onbekend pad? Onbetreden? Of… zou hetzelfde lot dat me de dvd liet vinden maken dat ik er iets mee moet doen? Iets mee g?í doen? Eefje”