Verslaafd

Mijn meesteres – ik zou eigenlijk moeten schrijven ‘Meesteres’ – ontvangt me bij zich thuis. Eerst word ik in een soort antichambre binnengelaten door de kleine Aziatische dienstmeid. Daar kleed ik mij volledig uit onder de spottende blikken van de dienstmeid. Vervolgens trek ik zwarte nylonkousen aan, een porte-jarretelles, een klein vrouwenslipje met een schelp in waardoor mijn geslachtsorganen tot het uiterste worden samengeperst, een borststukje met rijgveters die de kleine Chinese me helpt dichtrijgen door zo hard mogelijk aan de touwtjes te trekken, wat even pijnlijk is als de schelp tussen mijn dijen. Vervolgens zijn de zwarte schoenen met naaldhakken aan de beurt, een heel simpele zwarte jurk waarover ik een witte schort aantrek en tenslotte een muts. De dienstmeid schminkt mijn mond en ogen. Ze brengt me vervolgens naar de Meesters toe. Die ispecteert mij heel zorgvuldig. Ze heeft steeds een zweep in de hand en tikt daar tevreden mee op mijn lichaam. Steeds eindigt ze bij mijn geslachtsorganen waarop ze enkele droge slagen geeft. Ik weet dat ik mij op dat moment op handen en knieen moet zetten en haar roodleren laarzen moet likken. Ze gaat zitten en de Chinese serveert haar thee. Die drinkt ze traag op en al die tijd zit ik aan haar voeten. Ze zet haar laarzen op mij, verplettert daarbij mijn rug of dijen. Daarna doet ze mij oprichten en tilt mijn jurk op om de vooruitstekende schelp te betasten. Ze laat er een vinger tussen glijden en rukt de schelp weg, samen met mijn broekje. Ze speelt met mijn pik totdat ik een erektie krijg. Ze masturbeert mij nog een beetje, laat dan mijn pik los en beveelt me mijn jurk op te heffen. Mijn pik is stijf en Meesteres maakt zich boos. Ze zegt dat ze het hiet kan hebben dat ik een stijve heb en geeft me enkele zweepslagen op mijn geslachtsorgaan. Wat mij een nog stevigere stijve bezorgt. Ze verplicht me dan mijn jurk uit te trekken en geeft me mijn straf. Ze slaat me op mijn hele lichaam, maar keert steeds terug naar mijn pik die ze harder en harder tuchtigt. Totaal opgewonden gek van genot, slaag ik er niet in mij nog langer in te houden en ik kom klaar, haar om vergiffenis smekend. Op droge toon zendt ze me weg, met het bevel niet terug te komen tenzij ik vastbesloten ben niet meer voor haar neus een stijve te krijgen. De kleine dienstmeid brengt me terug naar de antichambre waar ik me weer aankleed. Ik kan vertrekken. Het is steeds hetzelfde ritueel, maar ik kan niet meer zonder.”