Masterclass

Het pakket dat de postbode je aanreikt is best zwaar en je hebt geen idee van wie het afkomstig is. Met licht trillende handen maak je als eerste de brief open die eraan gehecht is. In een krachtig handschrift lees je dat je wordt uitgenodigd voor een ‘auditie’. De toon van de brief maakt al meteen duidelijk dat afwijzen geen optie is. Verder lees je een heldere instructie bij de inhoud van het pakket, hoe je te gedragen en waar je je moet melden. Een adres in een grachtenpand in Amsterdam en je bent verplicht met ov te reizen. Je voelt je hart bonzen als je het pakket openrukt. Het bevat een complete vrouwelijke outfit bestaande uit een licht mantelpakje, jarretels, kousen en schoenen, maar geen lingerie. Het kleine handtasje daarentegen bevat minder gebruikelijke attributen en blozend laat je ze door je handen glijden. Met het geopende pakket in je hand, haast je naar boven om te passen. De kousen voelen zijdeachtig aan en het is maar goed dat je vanmorgen nog onthaard hebt. De jarretels zit al snel op hun plaats en houden de kousen waar ze horen. Het rokje blijkt aan de korte en het jasje aan de strakke kant. De snit accentueert je vrouwelijke vormen maak kan ze ook nauwelijks verhullen. De hoge hakken zitten als gegoten al loop je wat wiebelig naar de spiegel om jezelf te bekijken. Wat je ziet heeft een vreemde mix van classy en hoerig en je voelt dat je bloost maar ook opgewonden raakt. Met dit uiterlijk in de volle forensentrein naar Amsterdam.

Even sta je jezelf te bekijken in de spiegel en je stemt je een volle trein en een drukke tram voor. Dat wordt een uitdaging en je huivert bij het idee. Je hebt nog geen idee van wie het pakket komt en wat je in Amsterdam moet. De maten van de outfit verraden dat zich er een bekende mee bemoeid heeft. Je trekt het setje uit en hangt het keurig klaar voor de betreffende dag. Een vreemde opwinding maakt zich al van je meester. De handgeschreven brief, de stijl en het taalgebruik maken je al op voorhand duidelijk dat er geen andere keus dan gehoorzamen is. Nu je naakt voor de spiegel staat zoekt de opwinding een escape. Met vaardige vingers help je jezelf aan een hoogtepunt alvorens je weer aan te kleden om aan het eten te beginnen.

De dagen tot aan het reisje Amsterdam lijken eeuwen te duren en ook de spanning loopt op. Op de dag zelf is het prachtig zonnig weer en je bent al vroeg uit de veren. Lekker onder de douche echt alles glad en even in de bodylotion. De outfit hangt al klaar en terwijl je vanuit bed wordt bekeken, trek je de set aan en bewonder je jezelf. Classy, maar toch spat de sex ervanaf. Even naar de badkamer voor een lichte make up. Terug in de slaapkamer oogst je bewondering en terwijl je als een ware mannequin wat rondstapt, trekt manlief zich af bij de aanblik. Ook jouw spanning stijgt. Je krijgt daardoor geen hap ontbijt naar binnen en laat het bij een bord yoghurt met fruit. Al snel valt de deur achter je dicht en loop je naar de dichtstbijzijnde bushalte. Manlief wilde je naar het station brengen, maar dat heb je afgewezen. De opdracht was immers alleen OV. Bij de bushalte is het al druk met forensen en meteen voel je ogen op je gericht; ogen die je uitkleden want je voelt je naakt. Een aparte opwinding maakt zich van je meester. Tepels prikken tegen de voering van het jasje en je voelt je clitje kloppen. In de bus kun je nog een zitje vinden in de rijrichting en met niemand tegenover je. Maar goed ook want zittend heb je het idee dat iedereen alles kan zien.

Gedurende de hele busreis voelde je ogen prikken. Afkeurende blikken maar ook knipoogjes van zowel mannen als vrouwen. Aangekomen bij het station haasten een maar mannen zich je te helpen met uitstappen om zo even dicht bij je te zijn en wat meer glimp op te vangen. In een stroom forensen laat je je meevoeren naar het juiste perron en je bent al snel te tel kwijt hoe vaak je bent aangeraakt; per ongeluk natuurlijk. Ook valt je op dat er mannen zijn die bewust bij je in de buurt blijven. In de hoop met jou in dezelfde coupe te belanden en misschien wel tegenover je. De stoptrein die je eerst even moet hebben is echter bomvol en dat betekent opeengepakt staan. Vrijwel direct voel je iets met een zekere regelmaat tegen je strakke billen in het rokje aantikken en tegelijkertijd botst er voor je ook iemand vaker tegen je aan dat de bewegingen van de trein noodzaken. Eenmaal bij het volgende perron voel je bij het uitstappen brutale handen op je kont die speels ook een stukje bovenbeen meepakken. Verbeeld je het je of is er plots ook warme adem in je nek en hals. Je tepels reageren onmiddellijk en priemen haast door de stof heen. Om je heen kijkt iedereen onnozel om zich heen en ook nu zijn er mannen die je wat stuntelig helpen uitstappen.

Voor de intercity naar Amsterdam hoef je het station maar over en met wat geluk heb je al snel een zitplaats in een viertje te pakken. Dat betekent echter wel dat je tegenover mensen zit met vlak naast je iemand. Je moet daardoor je uiterste best doen zo te gaan zitten dat je letterlijk niet te veel blootgeeft. De beenruimte is beperkt en het helpt niet bepaald dat de jongeman tegenover je erg lange benen heeft. In de volle trein is netjes zitten dus lastig, zeker omdat plots een knie van de jongen tussen jouw knieën beland en hij daardoor een zeker uitzicht heeft. Aan de blos die ineens over zijn gezicht trekt, merk je dat hij je min of meer penibele positie in de gaten heeft en niet echt weet wat hij er mee aan moet. Het meisje naast hem heeft een koptelefoon op en de man naast je zit wat te dutten. De spanning in je lichaam stijgt en stilzitten kun je niet. Je kijkt de arme jongen strak aan en stop een roodgelakte nagel tussen je lippen. Suggestief zuig je er even op en strijk je er langzaam mee naar beneden. Tegelijkertijd open je je benen iets meer zodat zijn blikveld verbetert. Uit je ooghoeken zie je dat je ook aandacht hebt van een paar mannen in het gangpad die je acties nauwlettend volgen. Je laat nu je blik over het lichaam van de jongen glijden en eindigt bij zijn kruis. Hoezeer de knaap probeert het te verhullen; wat zich daar nu opricht staat waarschijnlijk in een mooie verhouding tot zijn lange benen. Door het spel vliegt de tijd en rijdt de trein Amsterdam Centraal binnen.

Van het perron naar de uitgang van het station komen zonder mannenaandacht werd een stevige uitdaging en als je je buiten oriënteert op de juiste tram, staat er plots een vriendelijke man naast je. Op en top een heer met een aparte mix van streng maar ook soepel. Even staat de man naast je naar de dienstregeling te kijken. Dan spreekt hij je aan. ‘Weet u mevrouw, lopen telt ook als openbaar vervoer’, wijzend op overvolle trams vervolgt hij: ‘of u moet dat aanlokkelijk vinden’. Zelf heeft hij zijn besluit genomen en met ferme pas loopt hij het centrum in. Even denk je na, puzzel je uit hoever het lopen is, maar dan neem je hetzelfde besluit en loop je als het ware achter hem aan. Ver is het niet en om de een of andere reden had de man een vreemde maar opwindende invloed op je. Alleen al door je aan te spreken gieren de hormonen door je lijf, strekken zich je tepels en heb je het gevoel van natte sporen over de binnenkant van je dijen.

Ook tijdens de wandeling door centrum Amsterdam heb je voldoende bekijks, maar van een iets volksere aard. Je wordt om 10.00 stipt verwacht dus je kunt rustig aan doen. Ondanks de oplopende spanning geniet je van de aandacht. Exact op de tiende slag van de Westertoren, bedien je de grote klopper op de dubbele deuren van het statige grachtenpand. Vrijwel meteen hoor je binnen voetstappen naderen met een echo van een harde vloer. De deur zwaait open en in de opening verschijnt een vrouw van ongeveer jouw leeftijd. Ze heeft haar donkere haar in een knot en is gekleed in een witte blouse en een zwarte leren kokerrok met een enorme split. Zonder een woord te zeggen bekijkt ze je van top tot teen en eveneens zonder woorden nodigt ze je naar binnen. Vervolgens kijkt ze nog even langs de gracht alvorens de deur weer te sluiten. Ze loopt je voorbij en is al halverwege de lange marmeren gang als ze omkijkt met een blik van waar blijf je. Je haast je achter haar aan, maar nog steeds is er geen woord gesproken. Ze opent aan het einde van de gang een deur naar een grote serre en gebaart je plaats te nemen. Zonder te vragen zet ze een dampende kop koffie voor je neer en vertrekt weer.

Het is stil en de tijd verstrijkt. De eerste koffie heb je allang op en je vraagt je af of je het kunt maken zelf een tweede te pakken. Wat je niet weet is dat je van een bovenverdieping en met een paar camera’s wordt geobserveerd. Uiteindelijk heb je ruim veertig minuten gewacht en in die tijd twee keer bij de koffieautomaat gestaan voor je tweede bakkie. Toch schrok je er beide keren voor terug. De tweede keer al met het kopje onder het apparaat. Plots gaat de deur weer open en staat de dame weer voor je. Gedecideerd gebaart ze met haar hoofd dat je haar moet volgen en ze gaat je voor een grote trap op. Dat geeft je de gelegenheid te constateren dat ook zij sliploos moet zijn onder de kokerrok. Op de eerste verdieping opent ze een deur naar een grote zo overgoten kamer met aan het andere einde een grote massief houten tafel. Achter de tafel een tweetal heren aan weerszijden en een grote nog lege stoel in het midden, bedoeld voor de man bij de schoorsteenmantel die zich omdraait. Je hart schiet in je keel als je de man bij de tramhalte herkent.
Wat wiebelig op je hoge hakken sta je midden in de kamer voor het grote bureau. Je hart bonst van spanning maar vooralsnog gebeurt er niets. De staande man gaat ook zitten en met z’n drieën observeren ze. Je hebt geen idee hoe lang je daar staat als je je keel schraapt om de stilte te doorbreken en te informeren naar de bedoeling. Ver kom je echter niet want de voor jou rechter man onderbreekt je abrupt.

‘Je hebt toch wel passende manieren hoop ik? Hier praat je alleen als je iets wordt gevraagd’. Met name de scherpe en strenge toon doet je huiveren. De middelste man bladert wat door papieren en kijkt je aan. ‘Als ik het goed begrijp ben jij Diny en hierheen gekomen voor een auditie?’ Als je op wat bedremmelde toon ‘ja’ zegt word je meteen weer onderbroken, nu door de rechter man. ‘Hier verwachten we dat je met twee woorden spreekt, heb je dat begrepen?’. Als je als antwoord ‘ja meneer’ zegt, antwoordt hij ‘zie je wel, je leert het al’. De middelste man herneemt het woord als de linker man overeind komt om je van dichterbij te bekijken. ‘Weet je waarom je hier bent uitgenodigd Diny?’ Het enkele ‘nee’ dat je uitbrengt heeft meteen repercussies want je hebt een flinke tik te pakken. ‘Hoe hoort het ook alweer?’ Geschrokken stamel je ‘ja meneer’ en meteen er achteraan ‘neemt u mij niet kwalijk’. Even is het stil maar dan vertelt de middelste man dat je bent aangeboden als trainingsmateriaal voor Meesters in opleiding en dat het aan hen is te beoordelen of je daar wel voldoende geschikt voor bent. De spanning giert nu door je keel. Aangeboden, maar door wie dan?

Er wordt een reeks vragen op je afgevuurd en je beantwoordt ze zo beleefd als je maar kunt. De antwoorden worden genoteerd en je ziet de mannen onderling goedkeurend knikken. Dan neemt de middelste man het woord. ‘De eerste fase ben je wat ons betreft door. Maar voor we doorgaan naar de volgende selectie ronde; we passen wel je naam aan naar Dynah, dat klinkt hier beter. De beide heren knikken instemmend. Niemand die jou vraagt wat je ervan vindt. Als antwoord op een klein belletje schuiven twee en suitedeuren open en de eerste vrouw begeleid je een andere ruimte in en sluit de deuren weer. De ruimte oogt als een onderzoeksruimte van een arts, en ook de attributen om je heen dragen die vergelijking. Lang de tijd om de ruimte te bekijken krijg je echter niet; zonder nadere aankondiging wordt er een leren kap over je hoofd getrokken. Je kunt vrijuit ademen maar je ziet niks en hoort amper. Je wordt uitgekleed op kousen en hakken na en krijgt een halsband om. Nog steeds (of weer) wordt er geen woord gezegd. Een zachte ruk aan de halsband maakt je duidelijk dat je moet volgen. Je voelt iets achter je en ervaart een duwtje waardoor je achterwaarts in een ligstoel belandt. Je ledematen worden een voor een gespreid en vastgeketend. Daar lig je dan, met van opwinding strakke tepels en een gezwollen poes tussen wijdopen benen. De hakken maken zich weer uit de voeten en je hoort haar de deur sluiten. Het is muisstil en je kunt je eigen hart horen bonken.

Het gedempte geluid dat je hoort zijn de schuifdeuren naar de voorste kamer. Een zuchtje wind strijkt over je lijf en je voelt de nabijheid van mensen; waarschijnlijk de mannen van eerder. Plots voel je koude handen over je naakte lijf glijden. Verkennend en onderzoekend. Ze volgen je welvingen en storen zich niet aan het kippenvel. Plots voel je aan beide kanten tegelijk een vinger gemeen tegen een strakke tepel aanschieten. Een pijnscheut trekt door je lijf en je reageert. Dat levert je echter meteen nog een keer dezelfde actie op. Nu reageer je zo min mogelijk en ondergaat het. Even gebeurt er niks, maar dan voel je ineens zuignippels op je tepels en worden ze vacuümgetrokken. Naarmate het vordert lijkt het alsof de tepels als een raket worden afgeschoten. Een zoete pijn is je deel.

Als de tepels tot het uiterste zijn gerekt, worden de nippels er bruut afgetrokken. Wat overblijft zijn harde kloppende pinnen. Een zucht kun je maar ternauwernood onderdrukken. Even gebeurt er niets. Maar dan voel je koud staal op beide pinnen. De klemmen die worden aangebracht op je toch al gevoelige tepels doen gemeen zeer en je kreunt. Dat levert je op dat er hard aan beide klemmen wordt getrokken. Een nieuwe pijnscheut trekt door je lijf. Wijselijk onderdruk je je reactie nu. Intussen worden de klemmen aangedraaid tot een schier onhoudbaar niveau en net als je je grens toch maar wil aangeven, zijn ineens de klemmen weg. De sensatie van een koud ijsblokje op beide tepels doet je sidderen. Even gebeurt er niks terwijl je voelt dat er mensen om je heen zijn. Plots zijn er opnieuw klemmen; nu venijnig op je gezwollen schaamlippen. Ook pijnscheuten en aandraaien en ook hier wordt de druk opgevoerd. Niet door het aandraaien van de klemmen maar door het verzwaren van gewichten die eraan worden gehangen.
Weer ben je bijna op een punt van protest, maar zover komt het toch niet. De gewichten worden losgemaakt en zelfs de klemmen verdwijnen. Een dof gevoel overheerst, maar niet lang. Er wordt iets kouds ingebracht, en redelijk diep. Meteen erna voelt het alsof je open wordt gesperd. Je kut wordt langzaamaan opgerekt tot er een pijnlijke spanning op je schaamlippen komt te staan en je het gevoel hebt uit te scheuren. Weer verbijt je de pijn.

Even plotseling als het kwam is het ‘uitzetijzer’ ook weer weg. Je houdt er het gevoel aan over dat je wijdopen staat en lekt als een druipkaars. Even gebeurt er helemaal niets, maar dan word je losgemaakt en uit de stoel getrokken. Trillend op je benen volg je waar de riem je heenbrengt. Je wordt op je knieën gedwongen en over een soort bokje gelegd. Je armen worden op je rug geboeid, je borsten geplet. Lang nadenken over je positie kun je niet. Een zweepje striemt je billen en precies op het moment dat je mond vertrekt van schrik en pijn, schuift een van de mannen zijn pik diep je mondje in.

Meteen zijn er ook handen op je hoofd die je beletten je hoofd terug te trekken. De pik zo diep in je keel doet je kokhalzen en tranen biggelen over je wangen. Weer gaat de zweep over je billen, nu wat venijniger, alsof iemand je grens opzoekt. Dan is ineens de zweep weg en word je alleen diep in je mondje geneukt. Even is er de neiging je vol op de man voor je te concentreren. Weinig kans; je voelt inmiddels iets stevig tegen je schaamlippen duwen. Gelukkig ben je drijfnat en glad van de sappen en met stevige druk in combinatie met een vlakke hand op je kont, schuift er enorme dildo stukje bij beetje je natte doos in. Je schaamlippen rekken maximaal op en je clit komt onder spanning te staan. Je voelt diep van binnen een enorm orgasme opkomen maar durft het niet te ondergaan zonder toestemming. Dus je onderdrukt met moeite.

Beide mannen hebben je nu in een spitroast en aan twee kanten word je ruig gepenetreerd. Een orgasme laat zich niet meer tegenhouden en raast als een orkaan door je lijf. Beide mannen antwoorden met lijfstraf. De grote dildo gaat nog steviger in en uit en de een na andere pets beland op je kont. De man voor je doet ook zijn best en grijpt onderlangs naar je borsten. Zonder al te veel succes overigens. Instinctief concentreer je je op de harde paal in je mondje en gaat meer zuigen zodat je iets meer controle krijgt. Daarmee verras je de man voor je die ineens beyond the point of no return komt en niet anders kan dan witte klodders zaad diep in je keel spuiten.

De dildo wordt bruut uit je getrokken en iemand trekt je omhoog. Het rukje aan je riem betekent dat je moet volgen, al heb je geen idee waarheen. Plots word je omgedraaid tegen een muur en worden je geboeide handen boven je ergens aan vastgemaakt. Ineens voel je touwen op je bovenlichaam. Niet zomaar touwen, maar ruwe schurende touwen. Als in een flow word je gebonden met nadruk op je borsten. De touwen zijn strak en ze binden ze borsten op. De sensatie is niet te beschrijven; een tinteling gaat over in pijn en naarmate de druk toeneemt, pulseert het bloed dat niet meer weg kan. Je lijkt op knappen te staan als ineens weer klemmen op je tepels worden gezet. Meteen worden ook je benen weer gespreid en voel je klemmen op je schaamlippen. Ook nu weer met gewicht eraan. Nog steeds zie je niets en hoor je amper waardoor je je maximaal op gevoel kunt richten. Plots voel je je weer alleen in de kamer en gebeurt er helemaal niets. Het besef van tijd ben je kwijt.

Je tieten lijken wel van je lijf te spatten en je hebt het gevoel dat de gewichten aan je schaamlippen bijna de grond raken. Intussen triggeren pijn, gebrek aan tijdsbesef en spanning je opwinding en zonder dat je het kunt stoppen raast er weer een orgasme door je pijnlijke lijf. Je krimpt ineen omdat je straf en dus meer pijn verwacht. Vreemd genoeg klinkt er applaus, worden de klemmen verwijderd en wordt de kap weer van je hoofd gehaald. Je moet even aan het licht wennen en terwijl de dame je boeien losmaakt, zie je om je heen geen drie maar zeker twaalf mensen. Kennelijk heb je een test doorstaan want je krijgt een badjas en aansluitend een glas bubbels aangereikt. Wat een ontknoping; letterlijk nu.

Je blijkt niet de enige die in badjas is. Een aantal van de aanwezigen is dito aangekleed. Enkele van hen lijken wat formeler in hun rol en komen op je over als een jury. De man die je eerder al ontmoette schraapt zijn keel en neemt het woord. Als eerste richt hij dat op jou en bedankt je voor het feit dat je ‘lijdend’ voorwerp was in en wat blijkt een examensessie te zijn voor beginnende meesters en meesteressen. Dan richt hij het woord een voor een tot hen en reikt ze een diploma uit.
Je bent wat zwakjes op je benen en de ‘gastvrouw’ ziet het. Ze gebaart je even te gaan zitten en al snel komen de diplomahouders je een voor een even bedanken voor je inzet. Je doet moeite te bedenken wie er wanneer met je bezig was maar al snel laat je dat voor wat het is. Te moe om je te concentreren. Niet veel later vertrekt de een na de ander en word je zelf begeleidt naar een badkamer waar ook je kleding hangt.
De warme stralen op je beproefde lijf voelen als een weldaad en langzaamaan kom je weer bij zinnen. Ondanks de warmte ril je van top tot teen; niet van kou maar van opwinding.
Alleen al de gedachte aan de thuisreis doet je tepels verstrakken en je huid tintelen.