Isabelle leert een lesje

Isabelle, ben je nog bij ons? De drie mannen aan de ovalen tafel kijken Isabelle vragend aan. Verdorie, dit was al de derde keer deze week dat ze zat te dagdromen. De ontmoeting met Ian was nu twee weken geleden. Ze hadden nagepraat op de chat en Ian had een nieuwe ontmoeting voorgesteld. Isabelle was terughoudend geweest. Ze had langer nodig om deze, voor haar, schokkende ervaring een plek te geven en om te bedenken hoe ze verder wilde. Ian had begrip getoond en niet langer aangedrongen. Wel chatten ze elke avond even. Soms niet eens seksueel getint. Na twee weken merkt ze dat ze snel afgeleid begint te raken. Haar gedachten gaan steeds terug naar die avond waarop ze volledig gedomineerd werd door Ian. Ondanks een gevoel van gene dat haar overvalt als ze aan de avond denkt, merkt ze dat verlangt naar meer. Wat zou hij nog meer allemaal met haar kunnen doen? Op dat moment besluit ze dat ze teruggaat. Nog 1 keer. Jazeker heren, we waren aanbeland bij de rondvraag? Terwijl ze haar auto parkeert denkt Isabelle dat deze keer anders voelt dan de vorige keer. Het onbekende is er af. Ze heeft dan wel geen idee waaraan ze zich vanavond over gaat leveren, maar ze weet in ieder geval waar ze naar binnen gaat. Althans, dat denkt ze. Ian heeft haar opgedragen om vanavond in een paar rode zijden kousen te komen. Met rode naaldhakken en een rood lint in haar haar. Voor de rest draagt ze alleen de kleine buttplug die hij haar meegegeven had, de vorige keer, en de trenchcoat. De landweg naar de club toe was daardoor een oncomfortabele, doch opwindende rit geworden. Bij de deur wacht haar hetzelfde ritueel als de eerste keer en, tot haar verrassing, staat daar ook Ian. Als de kimono haar jas weer weggebracht heeft naar de mysterieuze ruimte, staat ze tegenover hem in de hal. Isabelle, fijn dat je er bent . Het gemak en de poise die hij uitstraalt zijn in schril contrast met de binnenwereld van Isabelle op dat moment. Ze voelt haar wangen kleuren en slaat haar ogen neer. Ze voelt zich naakt en bekeken. Dat doet hij ook. Rustig laat hij zijn blik gaan over haar nek, dan naar haar borsten, buik en haar kutje. Isabelle hoeft niet naar beneden te kijken om te weten dat haar tepels verraden dat ze opgewonden wordt. In zijn linkerhand heeft hij de halsband vast en met zijn rechterhand haalt hij haar haar opzij. Een bijna teder gebaar. nu ben je weer van mij Zegt hij terwijl hij het gespje dicht maakt. Isabelle kan een zucht niet onderdrukken. De mix van weerstand om zich zo over te geven aan een ander en de geilheid die ze ervaart is heftig. Maar de teerling is geworpen. Het spel is begonnen en ze kan nu niet meer terug. Dat wil ze ook niet. Volg mij . Dom Ian draait zich om en loopt weg zonder om te kijken. Isabelle haast zich achter hem aan. Zelfs op haar naaldhakken is ze kleiner dan hij. Zijn imposante verschijning dendert voor haar uit. De deur van de vorige keer laten ze links liggen. Ze gaan een andere kamer binnen. Isabelle hapt naar lucht als ze ziet wat zich in de kamer bevindt. De kamer is ruim, het is meer een zaal. De grote ramen zijn aan het zicht onttrokken door donkere velours gordijnen. De ruimte wordt verlicht door lampen aan de muren. Er staan bijna geen meubels in de ruimte. tegen de drie raamloze muren staan enkele chaise longues, allemaal gericht op het meest opvallende stuk in de kamer. Een verhoging in het midden. Het is niet de verhoging die Isabelle naar lucht doet happen; De ruimte is vol mensen. Zeker 30 mensen bewegen zich door de kamer of zitten op de banken Sommigen naakt, anderen, zoals zij, schaars gekleed en weer anderen volledig gekleed. Isabelle ziet lichamen gehuld in leer en latex en kanten lingerie. Sommigen praten met elkaar, terwijl een sub geduldig wacht op zijn of haar Dom. Soms geknield, soms, zoals zij, schuin achter de Dom. Dom Ian draait zich om. Blijf bij mij Isabelle. Je neemt van niemand anders een bevel aan dan van mij. Je doet ook niets zonder dat ik het zeg . ja meester mompelt ze wat binnensmonds. Ze blijft dit een lastig iets vinden. Het aanspreken van een medemens met meester . Even ziet ze iets in de ogen van Dom Ian flikkeren. Hij heeft haar hapering opgemerkt, maar hij reageert niet. Samen lopen ze door de ruimte. Dom Ian wordt door verschillende mensen begroet. Isabelle blijft achter hem staan. De blik neergeslagen. Ian stelt haar niet voor, hij lijkt zich niet meer bewust van haar aanwezigheid. Het geeft Isabelle even de tijd om vanonder haar wimpers de mensen in de ruimte te bestuderen Ze staat net gebiologeerd te kijken naar een meisje in een ingewikkeld tuigje als ze een klap tegen haar achterste voelt. Isabelle! Ze had niet gemerkt dat Dom Ian weg gelopen is. Hij staat nu achter haar. Niet goed. Isabelle heeft een lesje in focus nodig Hoort ze iemand grinniken achter haar. Ze voelt de hand van Dom Ian haar kontje kneden op de plek waar hij haar net geslagen heeft. Bedachtzaam hoort ze hem vervolgens zeggen, te weinig focus en teveel trots, maar daar weet ik wel raad mee . Ze hoort geen emotie in zijn stem. Ze durft zich uit haarzelf niet om te draaien. niets doen zonder dat hij het zegt . Da ziet ze niets meer. Hij heeft haar geblinddoekt! Hier! In een kamer vol mensen! De blinddoek wordt strak vastgegespt achter haar hoofd. Isabelle voelt zich kwetsbaar. Op haar naaldhakken, zonder zicht. Ze wankelt even. Dom Ian komt voor haar staan en plaatst zijn handen om haar middel. Isabelle, snap je dat je heel stout geweest bent? Hij praat tegen haar alsof ze een klein meisje is. Ja meester mompelt ze. Ze zou willen dat hij wat zachter praatte. Al die mensen erbij maakt het nog genanter. Ze voelt dat ze kleurt. wat zeg je!? Ze kan zich vergist hebben, maar ze meent een lachje in zijn stem te horen. Ja meester! Ze roept het harder nu, in de hoop dat daarmee de kous af is. Tot haar horror hoort ze dat het geroezemoes minder wordt. Men luistert naar hen. Goed hervat Dom Ian, Omdat jij blijkbaar de aandacht mist om mijn toch simpele aanwijzingen op te volgen, zal ik je helpen. Vandaag wordt een les in concentratie en focus. Isabelle merkt dat ze door haar mond is gaan ademen. Toch komt het niet in haar op om weg te willen uit de ruimte. Ergens is ze nieuwsgierig wat er zal gaan gebeuren. Ze voelt zich ook schuldig. Dom Ian zal het niet leuk vinden dat ze zijn oorspronkelijke plannen voor de avond misschien verpest heeft. Isabelle houdt niet van openlijke vernedering. Daar hebben ze over gesproken. Dit begint daar behoorlijk op te lijken. Dom Ian draait haar om en leidt haar naar waar zij het midden van de kamer vermoedt. Behoedzaam begeleidt hij haar een trapje op en posteert haar waar ze het midden van het podium vermoedt. Hij loopt om haar heen, ze voelt de wind op haar lijf. Dan staat hij achter haar en knijpt tegelijkertijd in haar beide tepels. Hard. Uit reflex laat ze haar hoofd naar achter vallen en slaakt een gilletje. Het is nu stil in de ruimte. Niemand zegt een woord. Isabelle voelt dat Dom Ian de leren manchetten aanbrengt rond haar polsen. Vervolgens hoort ze gerinkel van kettingen. Van boven? Hingen er kettingen? Ze vervloekt zichzelf dat ze niet beter opgelet heeft toen ze nog kon zien. Dom Ian bevestigt de manchetten aan elkaar voor haar lichaam en dan met een ruk, worden haar armen omhoog getrokken. Isabelle kan, op haar hakken, nog net de grond raken. Hij schuift haar benen iets uit elkaar.Ze staat compleet strak. Het lijkt alsof haar gehoor verscherpt is nu ze niet meer kan zien. Ze hoort iemand zuchten, geritsel van kleding Iemand verschuift op een van de banken. Dom Ian kneedt haar rechterborst. Nu Isabelle, gaan we er voor zorgen dat jij je volledig kan concentreren . De pijn die ze voelt als hij de strakke tepelklem op haar rechtertepel plaatst is scherp en intens. Ze ademt scherp in. Hij herhaalt het ritueel bij de linkerborst. Ze houdt haar adem in als hij de klem op haar tepel zet en opnieuw wankelt ze van de plotselinge sensatie. Dan voelt ze dat hij trekt aan de klemmetjes..tegelijk .De klemmetjes zitten met een kettinkje vast aan elkaar. Hij trekt haar tepels vooruit. Ze probeert mee te bewegen om zo de intense pijn te verzachten, maar ze staat strak rechtop en heeft niet meer marge dan het vooruitbrengen van haar borstkas. Ze kreunt. ZIjn we al meer gefocust Isabelle? Vraagt hij zachtjes bij haar oor. Ja meester Hijgt ze terug. Hij laat het kettinkje vieren. Opluchting. Isabelle is zich enorm bewust van haar lichaam. Haar tepels branden. Waar ze eerst nog fanalen hoorde lijkt haar wereld zich nu steeds meer naar binnen te verplaatsen. Dit is iets tussen Dom Ian en haar. Ze vergeet het publiek. Haar tepels branden nu op een zoete manier en IsabellesÔÇÖ binnenwereld richt zich op haar tepels die nu enorm aanwezig zijn en pijltjes schieten naar haar kutje. Ze registreert verder niets meer dan dat schrijnende geile gevoel wat haar schaamlippen doet kloppen van verlangen. Dan voelt ze opnieuw een heftige pijn in haar tepels. er hangt gewicht aan! Ze voelt een ketting haar buik raken. het gewicht slingert tussen haar benen door. Ze voelt de ketting haar schaamlippen raken. Oh god ..Haar hele wereld draait opeens om het stil krijgen van die slingerende ketting. Als ze doodstil blijft staan zal het slingeren vanzelf afnemen en daarmee de felle pijn die iedere slinger op het hoogtepunt met zich meebrengt. Ze bijt op haar onderlip. Ze moet zich bedwingen om Ian niet te smeken om de ketting stil te hangen. Ians handen glijden over haar middel, haar buik en haar bovenbenen. Hij speelt even met de bovenkant van haar kousen en hij wrijft even over de binnenkant van haar gespreide dijen. Terwijl hij dat doet raakt hij de ketting die opnieuw heftig begint te slingeren. Het contrast tussen de zachte strelingen en de pijn die het slingerende gewicht aan haar tepels veroorzaakt is intens. Isabelle hoort zichzelf hijgen van inspanning om zo stil mogelijk te blijven staan op de naaldhakken. De ketting mindert langzaam vaart, totdat ze het gewichtigen voor zich rond voelt draaien. Dit is aanvaardbaar. Lekker. Waar is Dom Ian? Nu ze weer boven komt drijven gaan haar zintuigen weer werken. Hoort ze hem? Voor haar? Achter haar? Dan voelt ze hem. Of liever gezegd, ze voelt de zweep tegen haar billen slaan. Het geluid van de pets vult de ruimte. Iemand kreunt. Concentreer je Isabelle! Ze begrijpt niet wat hij bedoelt, dan, in een nanoseconde, snapt ze het. Door de klap met de zweep heeft ze haar lichaam naar voren bewogen. De ketting begint te zwaaien. Omdat je je zo moet concentreren, vergeef ik je dat je me niet bedankt hebt DIT keer . In de eeuwigheid die daarop volgt bedankt Isabelle hem 20 keer. Een keer voor iedere slag van de zweep op haar kontje. Opeens voelt ze de plug weer die ze al de hele avond in heeft, maar bovenal moet ze zich intens focussen om stil te blijven staan. Om het gewicht stil te houden wat tussen haar benen hangt. De combinatie van de petsen tegen haar kont die nu gloeit en brandt, haar tepels die signalen naar haar kut sturen en eveneens in brand lijken te staan en het feit dat ze zelf moet controleren hoe erg het wordt, maken dat ze natter is dan ze ooit geweest is. Haar transpiratievocht wat via haar buik naar haar kut loopt vermengt zich met haar geil. na de twintig slagen wordt het stil. Isabelle kan niet meer denken. Haar hoofd is leeg en de enige focus die zij heeft is de focus op haar brandende lichaamsdelen en wat dat teweeg brengt in haar kut. Zo staat ze daar. Lekkend, brandend, kreunend en bloedgeil. Na wat nog eens een eeuwigheid lijkt, registreert ze Ians aanwezigheid voor zich. zijn hand op haar kut, 1 vinger op haar clit. Ze kan niet meer, ze moet NU komen. Het gewicht aan de ketting vergeet ze, niets doet er meer toe behalve zijn hand en zijn vaardige vingers. Hij vingert haar en zij ontploft. Daar. Op het podium. Het orgasme golft door haar heen. Ze verliest de kracht in haar benen en hangt aan haar armen. Ian verwijdert snel de klemmen van haar tepels. Even voelt ze de sting van bloed wat terugvloeit, maar verder registreert ze niks. Dan voelt ze Ian haar op haar benen zetten. Hij houdt haar vast met een arm om haar middel. Hij kust haar. Voor het eerst. Dan hoort Isabelle applaus. Met een ruk is ze terug in de werkelijkheid. Ze is zojuist klaargekomen voor een publiek van dertig man. Ian haalt ondertussen de manchetten van de ketting. Bijna teder helpt hij haar armen naar beneden en kneed hij haar bovenarmen, ze voelt nu pas hoe stijf ze zijn. Dan op het laatst, terwijl hij haar nog steeds met 1 arm ondersteunt, verwijdert hij de blinddoek. Het licht doet pijn aan haar ogen en ze focust onhandig. Ze kijkt recht in zijn gezicht dichtbij. Ze kijken elkaar aan. Isabelle registreert geroezemoes, maar alles ver weg. Je was fantastisch Isabelle bloost. Ze weet nu al dat deze les in concentratie en focus haar op haar werk de komende weken niet gaat helpen…”