Direct toen ik hem zag voelde ik dat hij door me heen keek. Dat hij wist wat ik wilde en dat hij ook wist dat hij me dat kon geven. Bovendien vond ik hem knap. Hij zag er mannelijk uit, onbereikbaar, maar ook lief. Een man op wie ik verliefd kon worden en dat eigenlijk ook direct werd. Ik had hem direct gezien toen ik binnen kwam. En hij mij ook. Die avond cirkelden we om elkaar heen… bijna letterlijk zelfs. We flirtten, hadden veelvuldig oogcontact maar hij sprak mij niet aan en ik hem niet. Zelfs Esther, de vriendin waarmee ik die avond uit was, zag het en moedigde me telkens aan hem aan te spreken, of dan toch ‘in ieder geval IETS te doen, want hier word ik gek van’. Esther spreekt graag haar gedachten uit voor ze erover nadenkt. De beste bestevriendin die je kunt hebben. Bij het toilet, toen de avond al bijna gedwongen tot een einde kwam doordat het cafe zou sluiten, liepen we elkaar letterlijk tegen het lijf. Hij stond met zijn rug naar me toe, ik had niet door dat hij het was, en draaide zich net om toen ik eraan kwam. We keken elkaar in de ogen en hij glimlachte. Ik zag de glimlach al in zijn ogen voordat ik naar zijn mond keek. Ik moet er geshocked hebben uitgezien; want dat was ik. ‘Hoi’, zei hij. ‘Ik ben Alex.’ ‘Anne’, zei ik. Ik herstelde maar slecht van mijn eerste schrik en bleef hem verbouwereerd aankijken. ‘Moet je niet… eh..’ vroeg hij, wijzend richting het toilet. ‘Ehh.. ja. Ja.. Ja ik moet ehh.. ja…’ Ik stamelde en maakte drie stappen om vervolgens geen stap vooruit te komen maar dan toch uiteindelijk richting toilet te gaan. Hij bleef glimlachen. Toen ik even later weer terugkwam stond hij er nog steeds. ‘Zo Anne’, zei hij, alsof we elkaar al jaren kenden. ‘Daar had je nogal de tijd voor nodig.’ Ik keek hem hem niet begrijpend aan, omdat ik de hele situatie waarin we beland waren totaal niet kon begrijpen. En al helemaal niet hoe een man zulke mooie, dwingende ogen kon hebben. Hij gaf me een papiertje. ‘Dat is mijn e-mailadres en daaronder mijn telefoonnummer. Ik dacht eerst, ik geef je alleen mijn nummer, maar toen ik je net zo zag stamelen bedacht ik dat je vast niet zo’n prater bent, dus dan is mailen makkelijker. Mail me morgen, Anne. Ik zal er op wachten.’ Hij gaf me een kus op mijn wang en heel even voelde ik zijn hand om mijn rechter pols. Sterke hand. Wezenloos liet hij me achter, met het papiertje in mijn hand en keek hem na. Ik bekeek het papiertje en daar stond inderdaad zijn e-mail adres en zijn mobiele nummer. Ik begreep nog steeds niet wat er nu was gebeurd… had hij gewoon… het lef om te denken dat ik zijn nummer wilde? Dat ik iets met hem wilde? Dat lef had hij gewoon?! Terug bij Esther vertelde ik haar wat er net was gebeurd en ze kwam bijna niet meer bij van het lachen. ‘Je zou je gezicht moeten zien An, echt… jouw gezicht zou in het woordenboek moeten staan naast het woord “verbijsterd “!’ ‘Nou echt niet dat ik hem ga mailen he!’ zei ik vol vuur. ‘Wat denkt hij wel! Oke, hij ziet er geweldig uit, en ik vond hem ook echt leuk om mee te flirten vanavond, maar komop… zo arrogant is niemand!’ ‘Arrogant? Of interessant?’ zei Esther, nadat ze even stil was. Die laatste vraag spookte door mijn hoofd terwijl ik naar huis fietste. Ik slingerde wat… een paar roseetjes teveel waarschijnlijk. Ik merkte dat mijn initiele verontwaardiging over zijn actie wat gematigder werd en mijn interesse toenam. Het liet me in ieder geval niet los en van slapen kwam die nacht weinig. De volgende dag werd ik pas laat wakker… ik was gelukkig vrij en kon het me permitteren. Toen ik slaperig de keuken in liep zag ik het briefje op tafel liggen. Ik negeerde het en zette koffie, extra sterk, om wakker te worden. Geen kater gelukkig, maar de verwarring die ik nu voel is ook niet alles, dacht ik bij mezelf. Hoe hij het gedaan had wist ik niet, maar Alex zat in mijn hoofd… direct. En ik kreeg hem er niet meer uit. Die middag vond ik mezelf achter mijn laptop en voor ik het wist opende ik mijn mailprogramma en tikte zijn e-mail adres in. — Hoi Alex, Gefeliciteerd. Je zit in mijn hoofd en ik krijg je er niet uit. Ik vond je gisteravond leuk, ik flirtte met je.. dat had je vast wel door want volgens mij deed jij het ook. Maar sinds je me dat briefje gaf volg ik je niet meer. Het is dat mijn vriendin gisteravond de vraag stelde of je arrogant of interessant was en ik op die vraag geen antwoord had, dat ik je nu een mailtje stuur denk ik… Dus wat is het? Arrogant of interessant? Shit… ik geloof dat ik het al weet… Anne — Ik bleef zeker een half uur zitten, mijn mail checken en ondertussen wat surfen…maar vooral mijn mail checken. En teleurgesteld zijn dat ik geen reactie kreeg. Hij zou er toch op wachten? Ik belde met Esther, die direct zei dat ze al lang wist dat ik zou mailen, ook al deed ik gisteravond nog alsof ik hem heel stom vond. ‘Ik ken je toch’, zei ze. ‘En volgens mij kent hij je ook…want dit is echt HET recept voor een leuke man om jouw interesse te krijgen’. Ze had gelijk. Ik had iets met ‘aparte’ mannen… niet conventioneel, uitdagend, provocerend, een beetje ‘verkeerde man’ misschien wel. Al had ik juist ook veel relaties gehad met het tegenovergestelde type. Esther had daarom ook altijd voorspeld dat mijn relaties snel weer voorbij zouden zijn en dat waren ze ook eigenlijk altijd. 1 keer woonde ik met een man samen. 3 maanden… met Arjen. Het was leuk… tot na een week of zo. Toen verveelde hij me al, zonder dat ik wist wat het precies was dat me zo verveelde aan hem. Hij hield van me, ik ook wel van hem… we hadden het leuk, praatten veel, deelden interesses, mijn vrienden vonden hem leuk, de sex was oke. De sex was matig eigenlijk, maar wel oke… beter dan ik tot dan toe had gehad. Ik was nooit echt tevreden met mijn sexleven.. behalve als ik single was, want ik wist het zelf toch echt het beste… maar het een man leren wat ik wilde kon ik nooit echt. Omdat ik het zelf eigenlijk ook niet wist. Na een verkwikkende douche kleedde ik me aan en hoorde ik mijn computer piepen dat ik een email had ontvangen. Mezelf verbazend over mijn plotselinge obsessie met een man die ik niet kende en waarvan ik amper wist of ik hem nu wel of niet leuk vond, liep ik snel naar de tafel en zag dat er een reactie was van Alex. Dat was ook het enige dat er stond qua naam; ‘Alex’. — Beste Anne, Dank je voor je mailtje. Ik heb er, zoals ik al zei, op gewacht, maar eigenlijk geen seconde getwijfeld dat je het zou sturen. Jij blijkbaar wel. Je denkt zelfs dat je me hebt gemaild omdat je vriendin een interessante vraag opwierp. Ik denk dat je me gemaild hebt omdat ik zei dat je dat moest doen. Dat is geen arrogantie, dat is mensenkennis. En zelfkennis. Ik heb je door Anne. Je weet het zelf nog niet, maar ik heb je door. En dat is mooi. Voor ons allebei. We flirtten inderdaad. Was een goede flirt ook. Zelden zo goed geflirt. Je bent een goede flirtster. Ik vind je een aantrekkelijke vrouw. Zeer aantrekkelijk zelfs. Daarom wil ik dat je vanavond om 20.00 uur achter je computer zit en metoevoegt op MSN. Dan heb ik wel een half uurtje om even met je te praten. Tot vanavond Anne. Alex — ‘Zo!’ zei ik hardop en zwaar verontwaardigd. ‘Wat denkt ie wel! Arrogant of interessant? Arrogant!!’ Ik bleef maar hardop praten en was opgestaan van mijn stoel van boosheid. Wat een lef! Ik pakte mijn telefoon en las zijn mail woord voor woord voor aan Esther die haar lachen weer niet in kon houden. ‘Ik blijf kiezen voor “interessant ” hoor, Anne! Dit is precies wat je nodig hebt, een man die eens het heft in handen neemt, in plaats van je constant maar te volgen in alles wat jij wilt!’ Esther had een punt. Maar toch… Nee! Nee, niet zoals hij nu doet! ‘Hoe kan hij OOIT denken dat hij zo een vrouw versiert?’ riep ik uit. Esther besloot kort en krachtig. In mijn boosheid hoorde ik Anne op de achtergrond nog zeggen…; ‘Volgens mij heeft hij dat al lang gedaan…’ ‘Tjonge..’ dacht ik toen ik op de bank zat en had opgehangen… ‘sinds wanneer besluit Esther onze gesprekken met van die opmerkingen waar ik over blijf nadenken?’ Wat kent ze me toch goed… Om 20.00 uur voegde ik hem toe op MSN. ___ Alex zegt: Mooi op tijd. Alex zegt: Had je je vriendin weer nodig om je te overtuigen dat je dit moest doen? Anne zegt: Ook hallo… Anne zegt: Ja..wel een beetje. Ik doe het in ieder geval niet omdat jij zegt dat het moet. Alex zegt: Oke… als jij dat denkt. Volgens mij weten we allebei wel beter. Alex zegt: Vertel eens over jezelf, Anne. Wie ben je, wat doe je? Anne zegt: Dat wil ik van jou ook wel eens weten. Begin jij maar! Alex zegt: Alles op z’n tijd Anne. Beantwoord mijn vraag. Tot mijn verbazing legde ik me direct neer bij wat hij wilde. Zo meegaand was ik anders nooit. Hij ging telkens over mijn grenzen heen en ik liet het hem toe… sterker nog… ik wilde dat hij het deed. Anne zegt: Oke. Ik ben Anne… 33 jaar. Woon in Amsterdam, heb psychologie gestudeerd, niet afgemaakt, filosofie gestudeerd, niet afgemaakt, communicatie gestudeerd, wel afgemaakt. Ik werk als communicatie adviseur bij een middelgroot bedrijf in het centrum. Nu jij! Alex zegt: Alex, 38, de Pijp, financieel directeur bij een groot internationaal bedrijf, rechten en economie gestudeerd, allebei netjes afgemaakt zoals het hoort als je aan iets begint. Anne zegt: Toe maar, 2 studies… je lijkt Balkenende wel. Alex zegt: Kijk..daar komt het adremme naar voren waarvan ik al dacht dat je het in je had. Goed zo. Anne zegt: Zeg.. becommentarieer me niet zo… ik heb psychologie gestudeerd, jij niet! Alex zegt: Ik heb een minor psychologie. Ik noemde alleen mijn masters op. Anne zegt: Goh. Anne zegt: Arrogant of interessant? Anne zegt: Arrogant! Alex zegt: Haha, daar blijf je op terugkomen, he. En je verandert ook telkens van mening. Je zou weleens een vrouw kunnen zijn. Anne zegt: Arrogant en niet emancipatoir! Bah, waarom zit ik hier eigenlijk met je te praten?! Alex zegt: Omdat ik het je zei. Anne zegt: Waarom weet je dat zo zeker? Alex zegt: Omdat ik je door heb, Anne. Anne zegt: Oh ja, joh…dat blijf je maar zeggen he? Wie ben ik dan? Alex zegt: Jij wilt een man die zegt wat hij wil dat jij doet. Alex zegt: Je bent een mooie vrouw Anne. Je hebt vast veel vriendjes gehad. Allemaal ventjes die alles deden wat je wilde. Alex zegt: Waar of niet? Anne zegt: Ja. Alex zegt: Dat ben je zat. Alex zegt: Je wilt een man die zegt wat hij wil. Je wilt hem gehoorzamen. Dat geeft je een goed gevoel. Dat windt je zelfs op. Je weet dat jij een man gek maakt met je lichaam, met je vrouwelijkheid, met je sensualiteit. Alleen je wilt dat een man je opdraagt dat te doen. Alex zegt: En ik weet dat jij dat wilt. En… ik weet dat ik je kan geven wat je nodig hebt. Anne zegt: Ik… ik ga stoppen… Anne zegt: Je bent gek! Alex zegt: Ik mail je nog. ___ Ik sloeg de laptop dicht met een klap en was woest! Hoe durfde hij te zeggen dat hij wist wat ik wilde… hoe ik in elkaar zat! Wat een lef! Ik wist niet meer waar ik het zoeken moest en was razend! Hij leek zo leuk in het begin… die uitdagende, prachtige ogen, krachtig lijf, mooie kaaklijn… maar grr wat een eikel! Ik kleedde me om en trok een joggingbroek en sweatshirt aan en ging hardlopen om de woede van me af te rennen. Hoe kon ik hem ooit leuk gevonden hebben?! Toen ik terugkwam dook ik onder de douche en merkte dat ik weer wat bij zinnen was gekomen. Het hardlopen werkte verhelderend maar terwijl ik me afdroogde realiseerde ik me dat hij nog altijd in mijn hoofd zat. Sterker nog… hij was er niet uit geweest sinds ik hem ontmoet had. Had hij me door? Toen hij schreef wat hij schreef ging er een rilling door mijn buik en nu ik erover nadacht weer… Had hij me door? Zonder erbij na te denken sloeg ik een handdoek om me heen en liep naar mijn laptop en opende mijn mail. Hij had gemaild. — Beste Anne, Begrijpelijk dat je boos bent weggegaan. Het is confronterend als iemandineens zegt wat jij al die tijd al voelt, maar je nooit hebt gerealiseerd. Laat ik het nog concreter maken, Anne. Ik wil dat je mijn slavin bent. Niet om voor me te werken, maar om mij te dienen, als je Meester. Ik weet dat je dat wilt. Ik heb eerder slavinnen gehad, ik weet wat ik doe. Nu is het aan jou, Anne. Als je echt niet weet wat ik bedoel zoek je maar in google naar BDSM. Maar dat heb je vast al eens gedaan… Morgenavond, 20.00 uur. Uur van de waarheid. Doe een mooi jurkje aan. Het is er warm genoeg voor en het staat je vast goed. Je hebt nu vast al een jurkje in gedachten. Trek die aan. Doe je haar eens in een staartje. Het staat je goed hoor, zo los, maar een staartje misstaat je vast ook niet. Maak je op, zoals gisteravond. Je bent goed met make up, niet teveel, niet te weinig, je weet wat je doet. Daar houd ik van. Schoenen mag je zelf kiezen, maar ik hou van hoge hakken. Dat je het weet. Je gaat naar de hal van Station Zuid/WTC. Ik werk daar vlakbij. Oh ja, voor ik het vergeet. Geen slipje. Is vast niet nieuw voor je om sliploos over straat te gaan. Durf je het aan? Alex — Ik las zijn mailtje ademloos en betrapte me erop dat ik weer dat gevoel in mijn buik kreeg en zelfs zat te knikken bij zijn voorlaatste alinea… ik was inderdaad wel zonder slipje over straat gegaan… en ik had inderdaad ooit in google op bdsm gezocht… Hij had me door. Hij had me door nog voordat ik mezelf door had. Ik sliep slecht die nacht. Onrustig. Ik had Esther willen bellen, maar ze nam niet op. Ik had het met haar ooit wel over SM gehad, maar toen gedaan of het mij niets leek. Ik schaamde me ofzo, maar wist ook niet of dat het nu was wat ik zocht. Esther vertelde dat ze weleens was vastgebonden, met een zweepje was geslagen. Het had haar opgewonden zei ze, maar het was ook wat onwennig geweest. ‘Het ene moment voel je die zweep en windt het je enorm op, het andere moment voel je een klap en wil je hem terugslaan!’ had ze op haar eigen, treffende wijze gezegd. Ik was nooit geslagen tijdens sex, zelfs niet een klap op mijn billen als ik bovenop zat of als iemand me op z’n hondjes nam. Ik had er vaak naar verlangd, zelfs hints gegeven door middel van pornofilms waarin de man de vrouw uitgebreid sloeg op haar billen terwijl hij haar neukte, maar mijn lovers waren blijkbaar slecht in het begrijpen van hints.
De volgende dag werd ik verward wakker en maakte me klaar om naar mijn werk te gaan. Het was gelukkig vrijdag, dus ik zou rond een uur of 16.00 naar huis kunnen, zonder dat ik scheve gezichten kreeg. Dan had ik in ieder geval tijd me om te kleden en hoefde ik niet naar mijn werk in door hem verzochte kleding. Het jurkje dat ik aan zou doen had ik inderdaad al direct in mijn hoofd toen ik zijn mail las. Hij was goed. Na mijn werk haastte ik me naar huis, at snel een opwarm maaltijd en douchte even snel, zonder mijn haren nat te maken. Mijn blonde haren komen tot aan mijn schouders, dus ik had ze misschien nog wel droog kunnen krijgen, maar wilde er op m’n best uitzien. Ik trok mijn zwarte jurkje aan, met spaghettibandjes en een behoorlijk decollet?®. Zijn kledingverzoek deed me realiseren dat hij wilde dat ik hem uitdaagde, misschien wel verraste. Hij was mij telkens een stap voor…wie weet kon ik hem nu een stap voor zijn. Ik besloot ook de bijpassende kouzen aan te trekken. Ik droeg ze vaak met jarretelles, maar ook zonder stond het prachtig en het compenseerde wat voor het niet dragen van een slipje… Mijn C cup kwam er mooi in uit en verder sloot het jurkje mooi om mijn lijf en deed mijn figuur goed uitkomen. Ik pakte bijpassende zwarte schoenen, met bandjes om mijn enkel en kuiten. Het geheel zag er goed uit, al vond ik het zelf, netjes, maar zeker ook een beetje sletterig. Zo begon ik me ook te voelen, helemaal door het weglaten van mijn slipje. Ik deed mijn haar in een staart en maakte me op zoals 2 avonden daarvoor. Lichte lippenstift en gloss, beetje oogschaduw en verder niets. Ik pakte mijn sigaretten, tasje en sleutels, en vertrok naar de tramhalte. Iets voor 20.00 uur kwam ik aan bij het station en posteerde me met mijn rug naar de muur schuin tegenover de opgang naar de treinperrons. Ik voelde me ietwat ‘overdressed’ voor deze omgeving…als een escort die wachtte op haar klant, de zakenman die werkte in de Amsterdamse Zuid-as. Dat had Alex misschien ook wel exact voor ogen gehad. Iets na 20.00 uur kwam hij aanlopen. Hij was gekleed in een prachtig, op maat gemaakt pak, dat hem zeer goed stond. Hij liep op me af zonder uiterlijk te verraden of hij verrast was dat ik er stond. Waarschijnlijk zou hij toch zeggen dat hij wist dat ik was gekomen, omdat hij had gezegd dat ik dat moest doen. Toen hij bij me kwam pakte hij mijn hand en kuste me vluchtig op mijn wang. ‘Kom’, zei hij, en ik voelde hem aan mijn arm trekken. Met enkele vlugge passen beende ik hem bij, wat nog niet meeviel op die hakken, en kwam naast hem lopen. Hij liep omhoog naar de perrons voor de metro, die net aankwam. We stapten in en gingen richting centrum. Het was druk in de metro en we moesten staan direct bij de deur. Hij liet me tegen het schot leunen en kwam direct voor me staan, met onze gezichten naar elkaar toe. Hij zweeg en dus ik ook. We stapten uit op het Rokin en hij nam me mee naar een klein caf?®. Hij nam plaats aan de bar en gebood mij naast hem te zitten. Al die tijd sprak hij geen woord, maar leek uiterst weloverwogen te werk te gaan en precies te weten wat hij deed. Hij bestelde 2 cognac waar hij aan nipte toen het hem werd voorgezet. ‘Verstandig dat je bent gekomen. Ik had niet anders verwacht. Dit is het begin van iets heel moois.’ Hij keek me niet aan terwijl hij het zei en nam nog een slokje toen hij was uitgesproken. Ik zweeg en keek hem aan van opzij. Zelfs als ik maar 1 van zijn 2 ogen zag betoverde hij me al… ook al keken ze me niet eens aan. ‘Mooi jurkje. Je begint je aan me over te geven…aan te voelen wat ik van je verwacht. Heel goed… uitstekend’. Geen blik mijn kant op. Gek genoeg voelde ik me warm worden na zijn woorden. Ik had het inderdaad goed aangevoeld en hij had me ervoor erkent. Alsof ik zijn erkenning nodig had, dacht ik in mezelf… Ik realiseerde me direct dat ik meer erkenning wilde…dat ik zijn complimenten wilde krijgen, hem wilde plezieren… Weer dat rare gevoel in mijn buik. Hij pakte met zijn rechterhand zijn glas weer vast en dronk wat. ‘Ga eens staan’, zei hij. Ik stond direct op. Zijn linkerhand betaste mijn been en gleed aan de binnenzijde omhoog, onder mijn jurkje. Enkele seconden later voelde ik zijn hand tegen mijn ontblote vagina en gleed hij met zijn 3 middelste vingers over mijn schaamlippen. Zijn middelvinger bewoog zich soepel tussen mijn lippen door en gleed even naar binnen. Ik wist niet waar ik het zoeken moest en allerlei gedachten schoten door mijn hoofd. Hij keek mijn kant niet eens op, maar had wel hier.. midden in een toch redelijk druk caf?®, zijn hand onder mijn jurkje en zat me te vingeren! Hij haalde zijn hand weer terug en zei me weer te gaan zitten. Hij bekeek zijn drie vingers, die glommen van het vocht. Mijn vocht! ‘Uitstekend, Anne. En al nat ook. De vochtige bevestiging van Anne de slavin.’ Het was bijna po?½zie zoals hij het zei.
‘Ben je ooit eerder gevingerd door een man dan dat hij je kuste?’ vraagt hij, zonder me aan te kijken. Ik schud nee, maar realiseer me dat hij dat niet ziet. ‘Nee’, zeg ik vervolgens hardop. ‘Wie weet wat ik nog meer met je doe voordat ik je kus. Als ik je al kus’. Hij zei het bijna alsof het een dreigement was…dat we jaren samen zouden kunnen zijn, zonder dat hij me ooit zou kussen. Ineens wilde ik niets liever dan door hem gekust worden. Hoezo dacht ik ineens aan jaren met hem samen zijn? Ik kende hem net 1 dag… Hij bestelde nog een cognac, 1 maar, want de mijne had ik nog lang niet op, en sloeg die in 1 keer achterover. Met een grimas op zijn gezicht slikte hij het door en keek me, voor mijn gevoel voor het eerst, recht aan door zich naar me toe te draaien. Ik stond nog altijd naast hem terwijl hij op zijn kruk zat… hij had me niet gezegd weer te gaan zitten en instinctief voelde ik aan dat ik dat dan ook niet zomaar mocht doen. ‘Je toont je ware aard vanavond, Anne. Vooral aan jezelf, vermoed ik,want ik zie eigenlijk niets wat ik niet van je had verwacht.’ Hij kijkt me recht in mijn ogen. Legt even een hand op mijn heup en trekt me wat dichter naar zich toe. Hij kust me zacht op mijn mond. Heerlijk. Hij laat het erbij. Alsof tongzoenen in een caf?® ordinair is, maar iemand vingeren gewoon moet kunnen. Eindelijk lijkt hij zijn masker even af te nemen. Gebiologeerd kijk ik naar hem, terwijl zijn ogen zich in de mijne boren. ‘Vanaf het moment dat ik je zag wist ik 2 dingen. Jij wordt mijn slavin en… jij wordt mijn vriendin. Dat eerste is al een feit, al vanaf het moment dat je me voor de eerste keer gehoorzaamde. Dat tweede niet.’ Zijn blik was vragend, maar ook bijna stellend. Ik reageerde aarzelend. ‘Ehm ik eh… eigenlijk is het voor mij andersom geloof ik. Of ik je slavin ben weet ik niet’, fluisterde ik, ‘maar je vriendin wil ik graag zijn.’ Ik durfde hem niet aan te kijken terwijl ik tegen hem sprak, maar toen ik zijn ogen weer vond nadat ik het had gezegd zag ik enkele centimeters lager een lieve glimlach. Alex stond op, sloeg een hand om mijn heupen en gebaarde de barman. Hij rekende af en hij leidde mij het caf?® uit. Buiten hield hij even stil voor de deur van het caf?® en trok me even tegen zich aan. Mijn hoofd leunde tegen zijn schouders, ik kwam met mijn neus net bij zijn mond. Hij sprak zacht, liefdevol. ‘Ik heb het gevoel dat dit “meant to be is “, zei hij terwijl hij me omhelsde. ‘Volgens mij begrijp je nog helemaal niets van mij, maar daar zal verandering in komen.’ Hij kuste me op mijn wang en pakte mijn hand. Ik voelde me de meest verwarde vrouw op aarde. En de meest gelukkige. Alex hield een taxi aan. Er stopte vrij snel een en hij opende de deur voor me. ‘Waar woon je?’ vroeg hij toen we beiden achterin waren gestapt. Ik gaf mijn adres, verbaasd dat hij bepaalde dat we naar mijn huis gingen. Of… zou hij me gewoon afzetten? In de taxi zweeg Alex in eerste instantie, op een kort, beleefdheidsgesprekje met de taxichauffeur na. Toen we echter ongeveer halverwege waren begon hij tegen mij te spreken. Het was ook echt ’tegen me spreken’, aangezien hij niet leek te wachten op een antwoord, of uberhaupt een dialoog wilde starten. ‘Heb je weleens een man naar je laten kijken terwijl je met jezelf speelt?’ Hij wachtte niet op het antwoord, maar leek wel zeker te willen zijn dat de taxi chauffeur ons hoorde. Nu…wij hadden zijn volle aandacht zag ik in de binnenspiegel. ‘Als we zo bij je thuis zijn wil ik dat je dat voor me doet. Vind ik altijd wel een goed begin, zien hoe een vrouw zichzelf bevredigd, daar steek je als man erg veel van op’. Ik kon alleen maar licht beschaamd om me heen kijken. De taxichauffeur bleef ons bekijken in zijn binnenspiegel en ik dacht zelfs een lichte grinnik te horen. Hij vond het blijkbaar erg interessant. Bij mijn huis aangekomen betaalde Alex de taxichauffeur, die op zijn beurt overduidelijk meer aandacht had voor mij en me met zijn ogen helemaal volgde van de auto naar mijn voordeur. Het idee te weten wat wij een paar minuten later zouden doen wond hem blijkbaar op, want zijn blik liet weinig te raden over. Ik ging Alex voor mijn huis binnen, nam zijn jas aan en leidde hem naar de woonkamer. Hij keek onderzoekend rond. ‘Nee, deze kamer is niet goed.’ Hij zei het, onderwijl afkeurend nee schuddend. ‘Nou bedankt..dat is 5 jaar al mijn ideeen in 1 inrichting stoppen in een keer afgekeurd’, zei ik met een sarcastische ondertoon. ‘Nee, nee, dat bedoel ik niet,’ zei hij terwijl hij verder leek te zoeken, ‘het is mooi ingericht, past goed bij je, maar voor nu is het niet goed. Laat me je slaapkamer eens zien?’ Hij liep direct een richting op waarvan hij blijkbaar vermoede dat het mijn slaapkamer zou zijn. Ik hield hem tegen en nam hem mee naar mijn slaapkamer. ‘Ja, dit is goed’, zei hij, terwijl hij ook hier die onderzoekende blik had. ‘De spiegel op de kast is perfect, mooi groot, dan zie je jezelf ook.’ Hij liep op me af. ‘Kleed je je even uit?’ zei hij. Het klonk als vraag, maar tegelijk ook niet. Hij hielp me. Met beide handen liet hij de bandjes van mijn jurkje van mijn schouders glijden en hij bood me zijn hand om me te ondersteunen terwijl ik eruit stapte. Hij bekeek me van top tot teen, deed zelfs een stap achteruit, alsof hij een schilderij stond te bewonderen in het Rijks… ‘Kun je het zien?’ vroeg ik uitdagend. ‘Uitstekend, uitstekend,’ zei hij zonder me ook maar een seconde aan te kijken. ‘Je bent mooi’, zei hij. ‘Je borsten zijn groter dan ze lijken.’ Terwijl hij het zei stapte hij weer naar me toe en reikte naar mijn rug om mijn beha te ontsluiten.
‘Erg mooi, mooier dan ik had durven dromen.’ Ik keek weg en bloosde. ‘Kleed jij je ook uit?’ vroeg ik aarzelend, op bijna kinderlijke toon. ‘Nee’, zei hij terwijl hij weer een zoekende blik door de kamer had. Hij was zo kalm en rustig…alsof hij dit elke dag deed. Ik wist niet wat me overkwam, telkens was hij me 6 stappen voor en had ik moeite hem zelfs nu nog bij te houden. Hij pakte een stoel en zette die schuin tegenover het bed. Hij kwam voor me staan, vlak voor me. Hij pakte mijn beide armen beet die langs mijn lichaam omlaag hingen. Ik had ze net nog voor mijn borsten gehouden, uit een vreemd soort schaamte dat eigenlijk ook weer niet paste. Want ik merkte dat ik me eigenlijk helemaal niet schaamde tegenover hem. Hij keek me weer direct aan in mijn ogen. Hij sprak zacht, zachter dan eerst. ‘Je bent een beeldschone vrouw, Anne. Het is een eer om zo naar je te kunnen kijken en om te mogen zien wat je me straks zult laten zien. Het zal ons beiden goed doen.’ Ik keek weg en glimlachte verlegen. Zijn linker hand ging naar mijn kin en met zijn duim en wijsvinger nam hij mijn wang en kin beet en liet me hem aankijken. Hij kuste me. Teder, zacht. Ik voelde zijn tong in mijn mond. Sterk en mannelijk, maar tegelijk lief en zacht. Het voelde even alsof ik zweefde. Hij bleef me zo vasthouden terwijl hij zijn mond van de mijne losmaakt. Traag deed ik mijn ogen open en keek weer recht in de zijne. ‘Wil je je voor mij bevredigen? Doe het gewoon zoals je het altijd doet met jezelf. Gebruik wat je nodig hebt, doe of ik er niet ben. Laat mij zien wat jij met jezelf doet…hoe je het met jezelf doet.’ Ik knikte. Voor jou doe ik alles, dacht ik. Terwijl hij plaats nam op de stoel ging ik op bed liggen, op mijn rug, met 2 kussens stevig onder mijn hoofd. Mijn gedachten gingen van ‘all over the place’ tot volkomen gedachtenloos… en weer terug. Ik zag hem iets voor over buigen, terwijl hij een sigaret pakte en die aanstak. Zijn ogen hield hij niet van me af. Ik spreidde mijn benen en boog mijn knieen een beetje, zoals ik altijd begon. Ik streelde mijn venusheuvel en sloot mijn ogen. Ik sloot altijd mijn ogen als ik met mezelf speelde, maar nu was het moeilijk. Ik wilde hem zien…maar tegelijk wilde ik me ook weer niet bewust van hem zijn. Mijn vingers gleden langzaam tussen mijn schaamlippen door, ik was nog altijd vochtig zoals in het caf?®, nee vochtiger zelfs. Langzaam draaide ik rondjes met de muis van mijn hand over mijn clitoris. Heerlijk vond ik dat, mijn vingers in me voelen glijden terwijl de rest van mijn hand mijn clit masseert en langzaam voorbereid voor het betere werk. Steeds meer concentreerde ik me op mijn clitoris en bewoog nu mijn wijs- en middelvinger er stevig overheen, in een vast ritme, langzaam opbouwend. Mijn onderlichaam begon te draaien en keren en ik slaakte zachte kreunen. Terwijl ik doorging met mijn rechterhand zocht ik met mijn linker in mijn nachtkastje en haalde er mijn kleine witte vibrator uit. Ik was er dol op, mijn pocket rocket die ik ooit op aanraden van Esther had gekocht. Hij was fantastisch. Ik klikte het ding aan en liet het even tussen mijn vochtige lippen glijden. Vervolgens direct naar mijn clitje waar het het werk van mijn vingers vakkundig overnam. Het kreunen werd wellustig hijgen en steunen en ik verloor steeds meer controle over mijn onderlichaam. Onwillekeurig bewoog het heen en weer onder het zalig getril van mijn kleine vriend. Mijn hoogtepunt begon te naderen en ik duwde mijn hoofd diep in het kussen terwijl ik de rocket hard tegen mijn clitoris drukte. Met schokkende bewegingen kwam ik klaar, waarna ik met een handige handbeweging het getril deed afnemen door het knopje te verdraaien. Soepel bewoog mijn onderlichaam mee met het afnemen van de trilling en ik zuchte en hijgde van de inspanning. Terwij ik de laatste golven van mijn orgastisch genot voelde wegebben opende ik traag mijn ogen en keek met een waterige blik mijn mooie toeschouwer aan. Gebiologeerd keek hij naar me, meer naar mijn ogen dan naar mijn middel. De sigaret was blijkbaar al uit…wie weet hoe lang ik bezig was geweest… het was me goed gelukt me af te sluiten van alles en iedereen. Op de laagste stand liet ik het apparaat zijn heerlijke werk voortzetten terwijl ik mijn vingers weer bij me naar binnen duwde. ‘Nu lust ik ook wel een sigaret..’ zei ik met een schorre keel. Alex lachte, stak er een voor me op en gaf het me. Ik ging wat meer rechtop zitten en trok mijn rechterbeen op. Naakt zat ik op mijn bed te roken, nadat ik mezelf net had klaargemaakt ten overstaan van een volslagen onbekende.
‘Je kent jezelf goed..’ zei Alex, terwijl hij me strak in mijn ogen aankeek. ‘Je bent prachtig als je klaarkomt. Maar ik ben bang dat geen van je vriendjes dat ooit heeft gezien’. Hij had gelijk. Geen enkel vriendje had mij tot een orgasme kunnen brengen, zelfs niet als zij gebruik maakten van een vibrator. ‘Ik ben blij dat ik dat wel heb mogen zien’, zei hij, maar ik kon aan zijn stem horen dat dat niet alles was wat hij te zeggen had. ‘Maar helaas heb je blijkbaar wat moeite met luisteren’, vervolgde hij. ‘Je hoort blijkbaar niet zo goed wat er niet wordt gezegd… of denkt misschien dat alles wat onbenoemd blijft dan wel ge?»mpliceerd zal zijn.’ Ik keek hem niet begrijpend aan. ‘Je kwam klaar, Anne’, zei hij, bijna verwijtend. ‘Hoewel het prachtig was, en vast ook heerlijk voor jou, was dat niet de bedoeling’. Ik keek hem verschrokken aan. Was dat niet de bedoeling? Ik moest mezelf bevredigen?! Dat is toch klaarkomen…? Alex zag mijn geschrokken blik. ‘Je moest jezelf bevredigen… mij tonen hoe jij met jezelf speelt. Niet mij tonen hoe jij klaarkomt’. Het kwam langzaam aan bij mij binnen… dat had hij inderdaad niet gezegd. Ik werd er nerveus van..hoe alert moest ik zijn bij deze man? ‘Als jouw Meester bepaald ik of, wanneer en hoe vaak jij klaarkomt.’ sprak hij. ‘Als i