De marteling van Demoniah – deel II

En dan nu het vervolg Bij deze ronde gebruikten Krissie en Vera instrumenten die alles nog ondraaglijker maakten voor Demoniah. Verschillende soorten veren en borstels stonden nu tot hun beschikking. En die gebruikten ze verstandig, terwijl Vera met een aantal zachte pluimpjes over Demoniahs voetzolen en tussen haar tenen gleed, gebruikte Krissie twee borsteltjes om haar oksel te bestrijken. Na een half uurtje was Demoniah doodop van al dat lachen en van die wanhopige pogingen om aan haar ketens te ontsnappen. Maar haar beulen wisten van geen ophouden en het enige respijt dat ze kreeg was als Krissie en Vera van positie wisselden of als weer een nieuw plekje aan het uitproberen waren dat misschien nog gevoeliger was voor hun gruweldaad. Tussen het lachen door probeerde Demoniah wanhopig een uitweg te vinden uit haar uiterst wanhopige positie, maar ze vond er geen. De gedachte alleen al dat ze haar meester zou verraden… Nadat er weer een ,voor Demoniah, eindeloos uur verstreken was, kwam William terug, maar veel meer dan een gegrom kon Demoniah nu niet meer uitbrengen. William vatte dit op als een weigering mee te werken en hij beval beide meesteressen van de zachte aanraking nu “om tot het uiterste te gaan “?. Beide juffrouwen keken elkaar aan en knikten. Dit was de ultieme fase en dat vereiste dat ze zelf ook uit de kleren zouden gaan. Demoniah was te uitgeput om verrast te zijn toen beide juffrouwen even later volledig naakt de kamer terug betraden. Vera, die enkele jaartjes ouder was dan Krissie en dus meer ervaren, nam het voortouw. Terwijl Krissie zich tegen Demoniah aan legde en haar borsten streelde, kietelde Vera Demoniah`s dijen met twee veren. Langzaam, maar zeker kwam ze steeds dichter in de buurt bij Demoniah`s private delen en even later belandden die dan ook onder de zachte aanrakingen van de veren. Demoniah wist duidelijk niet meer waar ze het had en kromde haar rug onder een dierlijk gegrom. Terwijl Krissie nu een van Demoniah`s harde tepels in haar mond nam en ondertussen haar vingertoppen in Demoniah`s oksels liet dansen, was Vera haar op een vakkundige wijze beginnen te likken. Even later kwam Demoniah klaar, maar ze kreeg geen rust, Vera bleef haar clitoris bewerken met haar tong en vingers en Krissie bleef haar kietelen en strelen. Een hele tijd later kwam William terug binnen en nadat hij vluchtig een kruisteken geslagen had, gebaarde hij de meesteressen van de zachte aanpak om hun werkzaamheden verder te zetten. Hij zag dat Demoniah, die blonk van het zweet, nu klaar was om te breken en om dus haar meester te verraden. William hield zijn hand op Demoniah`s voorhoofd en nadat hij beide meesteressen even liet ophouden zei hij streng: “Demoniah, verzaak je je meester Bahaal, Prins der Duisternis, en al zijn werken??!’ “NOOIT!!’ schreeuwde ze uit, maar nadat William Vera en Krissie nog twee minuten liet doorgaan luidde het antwoord: “JA, IK VERZAAK BAHAAL, ik vervloek hem, ik doe alles wat je wil maar laat ze ophouden, alsjeblief…’ Een moment was het volkomen stil in de kamer, maar bijna meteen leek er een felle wind op te steken en begon Demoniah wild te schokken. Uit haar borst leken de geesten van alle gedaantes en alle speciale gaven die haar meester haar gegeven had, op te stijgen en te verdwijnen onder een geweldig gekrijs. Even later was alles voorbij en Demoniah lag na te hijgen. Het brandmerk van haar meester op haar borst was verdwenen. Vera en Krissie leken fel geschokt: voor hun eigen bestwil had niemand hen gezegd met wie ze te maken hadden. Ze hadden gedacht dat ze met de zoveelste vrouw te maken hadden die iets ernstigs mispeuterd had en een lesje verdiende. Na wat geruststellende en waarderende woorden liet William hen gaan. William ging nu naar de gebroken en duidelijk vermoeide Demoniah toe en stak haar plots met een dunne naald in haar zij. Ze liet een verschrikte pijnkreet horen: dit was de eerste keer in haar leven dat ze pijn voelde en ze was verrast door dat onaangename gevoel. William boog zich naar haar toe en fluisterde in haar oor: “Je bent nu een gewone vrouw. Ik geloof dat Hertog Jan nog een appeltje met je te schillen heeft’. DE FOLTERKAMER, TWEEDE POGING “AAAAAAHH,’ schreeuwde Demoniah uit toen de beul haar met een hete pook op haar bovenbeen duwde. Nadat Demoniah haar duivelse meester verzaakt had, hadden haar beulen haar de rest van de nacht en het grootste deel van de volgende dag laten rusten. Het was al avond geweest toen Hertog Jan haar voor de tweede maal naar de folterkamer liet brengen. Hiernaar op weg had ze nog een dappere poging ondernomen om te ontsnappen, maar door haar meester haar speciale gaven ontnomen, was ze niet sterker dan een andere vrouw en had het Johan de Rode Ridder en een aantal wachten dan ook helemaal geen moeite gekost om haar onder controle te houden. Het ontbreken van haar speciale krachten maakte haar net zoals elk ander mens ook opnieuw gevoelig voor pijn en dat zou haar de volgende uren duur te staan komen! “Nu ben je niet meer zo taai he,’ zei Hertog Jan terwijl hij Demoniah’s rosse haar wild vastgreep en teken deed om haar nog wat verder uit te rekken. Net zoals gisteren waren de Hertog, de beul en Demoniah de enige aanwezigen in de folterkamer en ook de toestand was identiek: Demoniah lag stevig vastgeketend op een tafel in het midden van de kamer die ook als rek dienstdeed, het haardvuur was hoog opgestookt met enkele ijzeren poken erin, tegen een muur stonden de instrumenten van de beul en tegen een andere nog een rek. Het geluid van een draaiend rad en vervolgens een gedempte pijnkreet vulden de kamer. Demoniah jammerde en de Hertog liet een nieuwe roodgloeiende pook nu heel even tegen haar ander bovenbeen duwen. Opnieuw schreeuwde Demoniah fel en ze leek even een flauwte te gaan krijgen, maar met een klap in haar gezicht was dat gevaar geweken: zo makkelijk zou ze er niet vanaf komen. De beul nam nu “de peer “? van zijn tafel met werktuigen. “De peer “? was een foltertuig gemaakt om in de anus of in de vagina van het slachtoffer te worden aangebracht. Nadat het was aangebracht, kon men aan het uiteinde draaien zodat het deel in het lichaam zich opende. Toen de Hertog zag wat de beul wilde doen zei hij: “Sta mij toe’. Hij nam het foltertuig over en schoof het ruw in de vagina van Demoniah die dit vreemde voorwerp in haar lichaam moest toestaan. Terwijl de Hertog het ijzeren tuig dieper en dieper schoof (het was zo een 25 centimeter lang!) keek hij Demoniah aan. Die klemde haar tanden nog meer op elkaar, maar weigerde te schreeuwen of zelfs nog maar te kreunen. “Is dit groot genoeg?’ daagde de Hertog uit terwijl hij moeite had om de laatste vijf centimeter in haar te schuiven. Als reactie gromde Demoniah als een wild beest. De beul toonde Hertog Jan hoe hij de peer open moest draaien. Al snel nam hij de taak over en hij beval de beul Demoniah nog wat uit te rekken. Dit alles werd haar teveel en ze schreeuwde het uit. Met veel moeite kon Hertog Jan haar vagina nog wat verder open trekken. Nog meer gekreun en gegrom. Haar kut stond nu zo ver open als het ook maar mogelijk was. Ze leed nu erg veel pijn en de tranen stroomden over haar gezicht. “Genade heer, heb alstublieft genade…,’ sprak ze met een trillende stem. “Zoals jij ook genadig bent geweest voor acht van mijn soldeniers?’ vroeg Hertog Jan retorisch. Wetend dat hier geen antwoord op was kon ze alleen nog meer schreeuwen toen ze nog wat meer werd uitgerekt. Na een tiental minuten werd de peer verwijderd tot zichtbare opluchting van Demoniah. Maar de opluchting zou niet lang duren, want nadat Demoniah op haar buik was gelegd, werd de peer in haar anus gedwongen. Maar helemaal niet zo diep of niet zo ver opengesperd en ook de rek werd wat losser gezet, alsof haar beulen haar wat “rust “? gunden. De volgende vijf minuten waren zeker niet aangenaam voor Demoniah, maar behalve de hete pook die even tegen haar rechter bil werd gehouden, waren ze toch minder pijnlijk. Stilte voor de storm, zo zou blijken, want daarna werd ze losgemaakt en in staande positie aan het rek tegen de muur bevestigd. Met alleen haar armen boven haar hoofd bevestigd, had ze moeite om op haar benen te blijven staan. Ongetwijfeld vroeg ze zich af wat voor gruwelen haar nu weer te wachten stonden. De beul nam nu een verzameling naalden van verschillende dikten en begon die met hulp van Hertog Jan in Demoniah te prikken. Eerst waren haar borsten aan de beurt: in elke borst prikten haar beulen een twintigtal naalden. Demoniah slaagde erin de pijn te verbijten totdat de Hertog een drietal naalden door elke tepel boorde, toen schreeuwde ze het uit. Vervolgens werden er op enkele bijzonder gevoelige plaatsen in haar armen en benen een aantal dikkere naalden met soms gloeiende punten geplaatst. Nadat ze nog wat had geschreeuwd, begon ze aan een nieuwe smeekbede, maar zonder succes: de Hertog had er blijkbaar nog niet genoeg van. Nu werden er nog een twintigtal naalden door haar schaamlippen gestoken. Het hoogtepunt moest een gloeiende naald door haar clitoris worden. De beul zei haar wat hij ging doen en Demoniah smeekte: “Neen alstublieft, niet dat, dat is teveel. Ik,… ik kan niet meer’. Maar het mocht niet baten en na een geweldige pijnkreet toen de beul de naald door haar clitoris schoof, viel Demoniah flauw. Toen ze terug bij bewustzijn kwam, hing ze nog steeds aan het rek en haar schouders en borstspieren waren helemaal verkrampt en deden veel pijn. Haar beulen hadden blijkbaar nog niet door dat ze terug bij bewustzijn was, want ze stonden druk te overleggen. Behalve de beul en Hertog Jan waren nu ook de Rode Ridder en William van de partij. Na een tijdje merkten dat ze terug bij bewustzijn was en de beul kwam naar haar toe en onderzocht haar even. Hij besloot: “Ze kan nog wel wat hebben’. Demoniah liet haar hoofd zakken: ze had gehoopt dat haar folteringen tenminste voor vandaag afgelopen zouden zijn, maar dat was blijkbaar ijdele hoop. De naalden waren blijkbaar uit haar lichaam verdwenen en ze was nat van het zweet. Haar haren plakten dan ook tegen haar voorhoofd. Hertog Jan nam een roodgloeiende ijzeren pook uit het vuur en zei: “Ik heb zonet een gesprekje met William gehad. Hij gaat akkoord dat ik je niet aan de Kerk hoef uit te leveren. Ik mag je houden. Als seksslavin. En om die “overeenkomst “? vast te leggen, ga ik je nu brandmerken. Meteen duwde hij het ijzer tegen haar rechter borst, waar het brandmerk van Bahaal had gestaan voor het verdwenen was. Opnieuw schreeuwde Demoniah en ze dreigde alweer flauw te vallen, maar toen de hertog het ijzer een drietal seconden later van haar borst haalde, wierp de Rode Ridder een emmer ijskoud water over haar. Ze huiverde en hapte naar adem. Meteen hierna werd ze losgemaakt en met haar polsen samengebonden aan een katrol voor het haardvuur bevestigd. Ze kon niet meer op haar benen blijven staan en het werd haar dan ook toegestaan om op haar knieen te gaan zitten. “De Rode Ridder hier is een expert in geselen, hij zal je dit even demonstreren. Oh, je hoeft niet ongerust te zijn hoor: een geselriem heeft eigenlijk maar weinig te maken een zweep. Anders dan deze laatste brengt het geen lelijke wonden aan, alleen wat rode striemen die morgen voor het grootste deel verdwenen zijn. Nu je mijn bezit bent moet ik zorgen dat je niet te veel beschadigd wordt,’ zei Hertog Jan. Kort daarna viel de gesel voor het eerst op haar rug, ze kreunde. De Rode Ridder gaf haar nu in hoog tempo slaag. Na een tijdje kon ze niet meer op haar knieen blijven zitten en viel ze zo ver voorover als haar boeien toestonden zodat haar borst en haar gezicht slechts een metertje van het schroeiende haardvuur verwijderd waren. “Genoeg, stamelde ze. Alsjeblief, genoeg’. Maar de Rode Ridder liet zijn gesel nog een tiental keer ongenadig op haar rug terecht komen, totdat de Hertog hem liet ophouden. Met haar klamme haar trok hij haar hoofd achteruit en kon nu aan haar gezicht zien dat ze totaal was uitgeput en nog maar net bij bewustzijn. “Nu mag je twee dagen uitrusten en dan zal ik je uittesten om te zien of ik je wel wil als seksslavin. En je kan maar beter hopen dat dit zo is, anders zal je nog vele malen getest worden in de folterkamer. Begrepen?’ Demoniah stamelde een bevestiging en Hertog Jan liet haar losmaken en wegslepen. POSTSCRIPT 3 dagen later. Hertog Jan kwam met een brede grijns uit zijn kamer: “ik denk dat ik ze maar ga houden, ze kan neuken als de beste’. “In dat geval zit mijn avontuur er hier weeral op,’ zei de Rode Ridder die voor de kamer van de Hertog had staan wachten, “ik wens je het beste Hertog en tot ziens’. “Ja, maar wacht eens, wil jij haar ook eens niet testen. Dat zou mijn dank zijn voor je bewezen diensten’. Zo een aanbod kon de Rode Ridder moeilijk weigeren en hij ging de kamer binnen. Demoniah zat op handen en voeten naakt op het bed en maakte wiegende bewegingen met haar heupen: zo te zien had ze zich al goed aangepast aan haar nieuwe rol als seksslavin van de Hertog. “Op jou was ik aan het wachten Johan, ik zal je iets laten beleven wat je nog nooit meegemaakt hebt,’ zei ze uitdagend. “Ik heb al heel wat meegemaakt,’ zei Johan terwijl hij zich snel uitkleedde. Demoniah liet er geen gras over groeien en begon zijn lul en ballen eerst te strelen, waarna ze hem begon te pijpen. Net voor hij zou klaargekomen zijn, liet hij haar ophouden en gingen ze op het bed liggen. Hij liet haar eerst vanboven en vervolgens draaiden ze. Enige tijd later kwam hij klaar. (zij was al drie maal klaargekomen of had tenminste gedaan alsof). De Rode Ridder moest haar inderdaad toegeven dat dit zijn beste neukpartij ooit geweest was, waarna ze afscheid namen. Nadat de Johan de Rode Ridder nog afscheid gaan nemen was van zijn andere vrienden op het kasteel, reed hij op zijn trouw paard een volgend avontuur tegemoet. EINDE “