Mijn herinnering… aan de ontmoeting met Eva J.
Die nacht die kwam vol spanning en verwachting, die nacht vol energie… ging uit als een kaars.
De Millenium-nacht.
De overgang van 31 december 1999 naar 1 januari 2000 was waardeloos.
Ik had als IT-er dienst op die ochtend, en klokslag 07.30 uur was ik een van de eerste werknemers aanwezig. We waren klaar om elk probleem met computers oplossen, afwachtend voor de millenium bug. Overigens komt die iets later, want met een truukje hadden ze berucht 00 met 20 opgehoogd, dus dat probleem komt pas in 2020 voor. De hele ochtend zaten we met honderd man klaar om de crisis het hoofd te bieden.
Welgeteld twee telefoontjes kwamen er binnen bij mij. Grote klanten die informeerden of we standby waren, maar verder was alles in orde.
En ook de komende weken, en maanden daarna was alles in gewoon orde. Later kregen we te horen dat de chipfabrikanten een stiekeme backdoor in hun chips hadden ingebouwd, die bij datums de 000 van 2000 ombogen naar 020. Dus zoudende milleniumbugs pas twintig jaar later komen, en tegen die tijd verwachtte men alle oude PC’s en software al ruim vervangen te hebben.
Anyways, ik was dolblij dat ik op vakantie kon in juni naar mijn ’tweede’thuis, op Kreta.
Dankzij wat geluk kon ik beschikken over een klein appartementje in de zomermaanden om bij te komen. Hier in de heuvels van Koutoulafari is het goed toeven.
Er zijn gezellige restaurantjes waar je heerlijk kunt eten. Op Kreta leven ze nog van de visserij, dus de vis is altijd vers. Wat frappant is dat bepaalde groenten zoals paprika’s, tomaten en uien geïmporteerd moeten worden.
Je zou verwachten dat op zo een zonnig eiland er minstens een aantal boeren waren die zich daar op toelegden, maar nee, de olijfboom industrie stond geen grond af voor dat soort zaken.
Redenering erachter was dat die groenten en planten van het vasteland gevoelig zouden zijn voor bepaalde schimmels die daardoor de olijfcultuur zou kunnen aantasten. Dus nee we er werd niets aparts gekweekt.
Ik was al twee weken lekker aan het bakken, en had een mooi tintje gekweekt, en genoot van het stappen ‘s-avonds onder aan de berg in de stad Cherso. Er waren bij de haven een aantal discotheken waar de Ierse en Scandinavische jongeren zich lekker konden laten gaan. Als 35-jarige feestneus deed ik me vol op overgeven aan de nachtelijke uitspattingen die het aanbood. In latere jaren zou dit stadje veranderen door Europese subsidies in een soort feeststad.
Maar in 2000 was het een gezellig en rustiek feestdorp waar het heen en weer lopen over de boulevard voor het oog allerlei schoon aanbood.
En een van die avonden van toen is me bijgebleven, niet alleen vanwege de jongedame die ik tegenkwam, maar ook wat er later die nacht gebeurde. Ik was net weer gaan zitten bij mijn favoriete Ierse bar, en werd geholpen door Niamh, een jonge studente, net 20 jaar die klaar was op de Universiteit en deze zomer wat wilde bijverdienen als serveerster bij een van de bars. Ik had middels gesprekken geleerd dat veel van de goed uitziende meiden op de boulevard, geronseld werden voor dit soort klusjes om klanten de café’s in te krijgen.
Achter me zaten twee jonge meiden, en ik hoorde dat ze Nederlands spraken met elkaar. De rollende r was een indicatie dat het Randstad volk was. Terwijl ik vrolijk Iers-Engels sprak met de serveerster en wat flirtte, kwam ook de eigenaar, Yorgos even bij me zitten. De afgelopen week, kreeg ik telkens een baco’te van hem, nadat ik de eerste nacht een weddenschap had gewonnen. Ik had al aardig wat weggetikt aan drank, en rond drie uur ’s nachts waren hij en zijn vrienden telkens aan het inschatten wie de zatte meiden waren die voorbij kwamen lopen.
Nu ging ik overdag graag op de scooter naar één van de stranden en aanschouwde daar het tentoongestelde aanbod ter inspiratie van talloze gedichten. Er de meest fameuze lichamen deden mijn ogen goed ijken voordat ik weer naar sober Nederland zou terug keren. Je kunt veel zeggen over de intelligentie, wilskracht en daadkracht van Nederlandse vrouwen, maar een goed figuur is zeldzaam, en goed gekleed gaan bijna een wonder. De Hollandse nuchterheid dicteert een soort grijze massa van broeken voor vrouwen, platte flipflops of verwaterde legerkistjes. Zo seksloos dat er van passie bijna geen sprake meer was.
De buitenlandse meiden, waren een groot buffet aan verleidelijke jurkjes, naaldhakken, duidelijke decolotés, en wandelden ook nog met de heupen waardoor elke stap wel een flirt leek. Dit bespraken we dan ook luid en duidelijk met elkaar, Yorgos en ik. Mijn grieks was er de afgelopen jaren al met kleine stapjes vooruit gegaan, en door het zonnebaden kon ik voor een halve griek doorgaan. Ik hoorde de twee meiden achter me gapen van afgunst toen drie Italiaanse schoonheden voorbij kwamen lopen. Het waren geen mannequins, sterker nog eentje was best wel rond in vorm. Maar ze droegen alle drie stilleto hakken en mini-ballonjurkjes, wat er nogal ludiek eruit zag. Ik grapte tegen Yorgos, dat als ze roze waren gekleurd, het net lollies waren. Hij verschoot helemaal en verslikte zich in zijn drankje.
Hij herhaalde de opmerking voor zijn Griekse vrienden, die het ook uitschaterden. Het commentaar achter me van de Nederlandse meiden was me ook niet ontgaan.
De blonde tengere meid, met een soort neusringetje zei tegen haar vriendin dat ze zo nooit dood zou willen worden gevonden.
Haar mollige lichtbruin behaarde vriendin zei dat dit vast wel hoertjes moesten zijn als ze er zo bijliepen.
Ik bestelde een nieuwe Baco bij mijn Ierse serveerster Niamh, en flirtte uitgebreid met haar.
De blonde meid achter me maakte de opmerking dat elke man het hoofd op hol werd gebracht door zo’n prachtige voorgevel als die van haar.
Nu was mijn Ierse schoonheid door God goed toebedeeld, laat dat voorop staan. Het topje wat dat droeg, geholpen met een zwarte kanten bh, accentueerde dat ook voortreffelik.
Maar ze had een smalle taille, en haar heupen waren niet zo breed, dus ze had een adembenemend silhoutte als van een viool. Bijzondere lijnen, die precies in de juiste verhouding stonden.
Ik vroeg me af of ze wel eens in een jurkje zou ronlopen. De afgelopen week, droeg ze elke avond wel een andere soort topje of shirt, waar haar boezem goed zichtbaar was, en soms ook haar gespierd buikje.
En toch droeg ze daaronder gewoon simpele jeansachtige hot-pants. En natuurlijk gymschoenen omdat ze veel heel en weer liep.
Toen ze mijn drankje bracht liet ik het niet na om haar een ruime fooi te geven. Niamh besloot om dat te belonen met een kusje op mijn wang.
“Kijk nou ! Ze zoent hem gewoon! En dat voor tien euro fooi!” hoorde ik in onvervalst Amsterdams achter me. Toen Niamh even later de dames hun drankje bracht, wenkte ik haar, en rekende voor de dames af. Die waren verrast, maar ik hoorde ook al mompelen dat die vent misschien wel meer wilde. In mijn beste Iers-Engels groette ik hen allebei, en vroeg of ze het naar hun zin hadden op Kreta. Ze stelden zich voor als Eva en Simone, from Amsterdam. Ze waren de vorige nacht gearriveerd en wilden alles ontdekken. Ik schatte in, dat ze net achttien waren en vermoedelijk voor het eerst allen op reis.
In mijn beste impressie van een aangeschoten Ierse man, vertelde ik dat ik een schrijver was. De meiden vertelden dat ze bijna klaar waren met hun middelbare school en nog niet wisten wat ze moesten gaan studeren. Vooral Eva intigreerde me, ze keek met haar grote ogen naar me. Alsof ze wist dat ik geen Ier was. Haar Engels was perfect, tikkeltje Amerikaans. Navraag leverde dat ze in Tucson was geboren. Gelijk vroeg ik wat haar vader deed in het leger. Ze keek me verbaasd aan.
Ze vertelde dat haar vader gewoon ondernemer was. Ik hield vol dat alleen militairen naar Tucson gingen om daar te werken.
Plots zei ze verrast dat ik helemaal geen Ier was maar Nederlander ! Haar vriendin keek met grote ogen naar me. Ondertussen wenkte ik voor nog een bestelling. Niamh flirtte nu veel sterker, nu ze zag dat ik geanimeerd met de twee meiden zat te praten. De drankjes waren dan ook vlot besteld en gebracht. Terwijl ik mijn farce nog even voorzette, zag ik dat ze mij nu scherper in de gaten hield. Het geflirt de afgelopen had ik tot nog toe met innuendos beantwoord, maar meer ook niet.
Eva keek me schuin aan en vroeg of ik Zuid Afrikaan was. Ik lachtte ontspannen, ze had me bijna door.
Ik beantwoorde de vraag van Simone over leuke plekken om te gaan bezoeken op Kreta. Ik vertelde ze over de mooie stranden bij Kokini Hani, en bij Stalis, iets verderop.
Zo’n 20 minuten met de scooter. Beiden keken elkaar even aan en vroegen waar je een scooter kon huren. Ik verwees naar een bekende verhuurder, die betrouwdbaar is, en vertelde hen ook waarom hij betrouwbaar was. Veel anderen probeerden je op te lichten door achteraf de borg niet terug te geven, wegens ‘schade’ etc.
De dames hadden nu al drie cocktails achter elkaar, en hoewel ik me erg aangetrokken voelde tot Eva, vond ik haar nog wat jong en een beetje naief. Ik wist dat ze verder de boulevard over zouden lopen, en wist zeker dat ik ze weer zou zien, of een van de volgende dagen. Beiden dames stonden op, en waggelden verder, door mij en enkele nagekeken. Nu ik haar kontje zag van Eva wist ik zeker dat ze echt de moeite waard zou zijn. Maar ja, net achttien hé… die moest nog alles ontdekken !
Ik bleef nog een tijdje zitten, kreeg honger en stond op om te gaan eten bij Miranda. Ze runde de Friet van Piet snackbar, waar ik na het stappen altijd een frietje met en frikandel haalde. Ik wist dat de bars pas over een uur dicht gingen, dus deed geen moeite om me te haasten. Het was er rustig, in het hoogseizoen liepen hier honderden feestgangers en was het een stuk moeilijker om rustig te blijven.
In die keren dat ik er was deed ik dan vooral ontspannen dagtochtjes naar Santorini of de Samaria-Kloof. Dat was een heerlijke wandeling.
De avond vordere gestaag en ik dacht er verder niet meer aan, de beide meiden waren prachtig, vrolijk en gezellig gezelschap. En ja, twee uur later kwam ik ze weer tegen bij de Scandinavische bars aan het einde van de boulevard.
Ik ging naast ze zitten op de rieten stoelen en bood ze een drankje aan. Lachend accepteerden ze het en vroegen of ik iets bijzonders had gezien vanavond. Ik schudde mijn hoofd zwijgend.
Beide wisselden snel een blik, voordat een ludiek carnavalsnummer dat keihard door de speakers schalde aan, dat er een groep Nederlanders zou aankomen.
Een gedeelte van de jeugd verdween direkt, voordat een groep van zo’n twintig tot dertig jongeren, wel of niet in het oranje arriveerden. Ik herkende direkt de lange benen van hostess die hen begeleide. Vanaf het Hof van Holland en de Japappa! bracht ze de groep voor de laatste stop hier. Ze heette Tamarinde en ik wist dat ze bij GoGo-tours werkte. Dat is een ander verhaal 🙂
Ze wenkte me toen ze me zag zitten en ik zwaaide even terug. Zowel Eva als Simone begonnen hierover gelijk een discussie. Ik luisterde niet echt, keek naar de slanke meid, die een kop groter als mij was, en die de jeugd rond kommandeerde door de drie bars.
Ze plofte naast me neer, en ik reikte haar een inmiddels door mij bestelde baco aan.
“Dank je Peter, daar was ik net aan toe!”.
Ze kuste me zachtjes op de wang en drong met twee stevige teugen bijna het halve glas leeg. Ja, ze kon echt zuigen door dat rietje…
Ik voelde een por in mij zij en keek in de prachtige blauwe ogen van Eva.
“Wie is ze?”
“Tamarinde, ze werkt voor Gogo” antwoorde ik prompt in het Nederlands.
Simone schoot in de lach en proestte het uit van haar drankje.
“Hé ?” Eva keek me verbaasd aan.
Nu besefte ik mijn fout. Dat ik braaf in het Nederlands had geantwoord. Ach ja, het was twee uur ’s nachts, ook ik was vermoeid en wat aangeschoten door de drank die ik had genuttigd.
“Zie je !” Eva schreeuwde het bijna uit en wees naar me.
Tamarinde keek amper op, maar draaide wel haar hoofd naar Eva toe. Die sprong overeind uit haar stoel en wees nog steeds naar me. Ze schreeuwde wat woorden die ik niet kon verstaan, voordat ze stilviel en in de lach schoot.
Ik stond op en omhelsde haar even. Ik weet tot op de dag van vandaag nog steeds niet waarom ik dat deed, het moest een soort instinct zijn.
Ook Simone was overeind gekomen. Beide dames fluisterden wat met elkaar, en Simone vroeg of ik nog terug ging naar de eerste bar. Ik knikte, en keek om. Tamarinde grijnsde en stond op. Ze sprak de beide dames aan en fluisterde intens iets in Eva haar oren en keek over haar schouder een paar keer naar me, ik zag dat zowel Simone als Eva me af en toe mij aankeken.
Tamarinde kwam naar me toe, gaf me een kus op de wang en zei “Zeg maar dankjewel Tamarinde” in het voorbij gaan.
Dat riep ik haar luidkeels toe achter haar verdwijnende gestalte die de menigte bij de bar indook. Direkt daarna werd mijn linkerarm beetgepakt en keek ik in het gezicht van Simone, en vervolgens mijn rechterarm door Eva.
“Peter, kun je ons terugbrengen naar ons appartement. Tamarinde zei dat jij de weg hier uitstekend weet”.
Nu is Chersonissos nou niet weer zo groot dat je er verdwalen kunt. Sinds 2004 is er heel veel bijgebouwd, dankzij allerlei gesjoemel met Europese subsidies, en toen jaren later de SBS verscheen met hun programma “Oh Oh Cherso” werd het echt een massa bestemming.
Ze noemden het complex waar ze zaten, en ik wist dat het een flink stuk lopen was. We liepen terug richting de hoofdstraat.
Echter, de beide meiden werden door diverse mannen voortdurend aangesproken of hun ‘vader’ ze ook nog liet dansen.
En aan het einde van de avond, toen we weer terugkeerden bij de bar waar we gestart waren, gaf ik ze beide een zoen op de wang en zei simpelweg houdou. Beiden keken me verbaasd en ietsje beneveld maar ook wat blozend aan. Ze hadden niet verwacht dat ik zo abrupt een einde zou maken.
“Peter ! Ga je weg?”
“Nee, jullie ‘vader’ vind het wel mooi zo, ik ga slapen. Morgen lekker zwemmen bij Star Beach!”
“Oh.. okay… nou tot morgen dan!”
Eva omhelsde me, en kustte me op de wang. Haar vriendin Simone deed hetzelfde, en met blozende wangetjes liep ik naar buiten. Vooral het slanke en soepele lichaam van Eva deed me bewust worden dat ik eigenlijk weer te braaf was, en misschien wat meer had moeten aandringen op een afspraak met meer. Ach ja…
– – –
De kater was niet noemenswaardig, ik genoot van een hartelijk ontbijt, scrambeld eggs, toast en een kleine salade. Een goede basis zorgt voor een ontspannen dag. Ik was rond negen uur in de ochtend al op, en direkt na het ontbijt begon ik aan mijn wandeling. Ik hou ervan om in de ochtend een uur of langer te wandelen door de omgeving. Het is vermoeiend omdat je voortdurend helling op of af loopt, en je loopt in de zon. Dus je zweet na tien minuten al, en het werkt diep door in je huid. Je moet er dus wel aan denken om je in te smeren.
Deze ochtend liep ik iets langer, want ik had me voorgenomen om de hele middag alleen maar te liggen. Nadat ik mijn ochtendritueel had afgewerkt, reed ik iets na het middaguur met mijn scootertje richting Star Beach. Overal kwam de jeugd zoals ik noem, zijn bed uitgerold en begaven zich naar dit strandpaviljoen. Jorgos zag me al aankomen, en zodra ik aan de bar zat en 7000 drachme toucheerde kreeg ik mijn mojito geserveerd. Hij grijnsde en in zijn beste engels zei hij dat het een mooi seizoen ging worden. Ik knikte en hoopte dat deze week het weer lekker zou zijn.
Ik was al een kleine vijftig bladzijdes in mijn boek verder, toen ik in mijn ooghoeken beweging waarnam op de twee stretchers links en rechts naast me. Met mijn zonnebril en hoedje op was ik niet echt herkenbaar. Het lichte gegiechel van de twee meiden duidde erop dat er iets meer aan de hand was. Ik legde een papiertje op de pagina, en legde het boek neer.
“Hey Peter… is het spannend?”
De brede glimlach op Eva’s gezicht was hartverwarmend.
“Mwaah… het begin is redelijk. Ik begon net in het actie gedeelte”
“Is het boek de moeite waard?” vroeg de vriendin aan mijn andere zijde.
Ik keek op welke bladzijde ik was gebleven, zevenenzestig, en gaf haar het boek. Ze nam het aan, zakte achterover en begon te lezen. Ik stond op en ververste bij Jorgos mijn drankje.
“Hé, hij had het drankje al klaar toen je arriveerde! “zei de observerende Eva, toen ik weer ging zitten.
“O ja. Jorgos is een van de beste cocktailmakers op Kreta” zei ik eenvoudig.
“Cocktail? Wat drink jij dan?”
Ik reikte mijn glas aan haar, en ze nam direkt het rietje in haar mond en zoog flink. Mmmm…
“Holy Crap…dat is een alcohol bom. Geen wonder dat je ’s avonds zo relaxed bent” zei ze iets later nadat ze uitgekucht was.
“Haha.. dat valt wel mee. Het is een suikeroplossing toch? Als je ook sport tussendoor verbrand je die energie” vulde ik aan.
Met een schuin oog keek ze naar me. Mijn regime van wandelen in de ochtend en het actief beoefenen van badminton zorgden voor een afgetraind lichaam. Ze sprak haar vriendin aan die verdiept was in het boek en die zei niets maar wuifde gewoon wat. Blijkbaar was het boek interessant genoeg voor haar.
Eva stond op, en huppelde haast richting de cocktailbar. Na een minuut wees ze naar mij, en zelfs van die afstand zag ik zijn glimlach. Ze gebaarde nog meer, en keerde terug met twee cocktails die er nogal stevig uitzagen.Ze reikte er een uit aan haar vriendin die ze twee keer moest aanspreken voordat ze opkeek en het glas aannam.
“Jeetje, wat is die zoet!” zei ze na een eerste voorzichtig sip.
Ze had natuurlijk gezien wat er gebeurde toen Eva uit mijn glas dronk.
“Maar zó lekker ! Jorgos zei dat dit speciaal voor ons was !” zei ze.
“Yep… ik herken het. Tijd voor mij om te gaan zwemmen” deelde ik mee.
Ik deed mijn shorts uit, zodat ik alleen mijn speedo nog aanhad, en liep naar de trap om naar beneden te gaan. Daar wandelde ik de verkoelende zee in, en begon in een rustige schoolslag wat te zwemmen. Toen ik een twintig minuten later terugkeerde, zat Eva op mijn ligbed en had haar strohoed over haar gezicht gehangen. Haar vriendin hing voorovergebogen te lezen. En ze had zo te zien niets ingesmeerd.
Ik pakte mijn tas, en greep mijn fles olie.
“Ohhh Peter!”slaakte ze verschrikt toen ik haar schouders in spoot.
“Ontspan je, je mag me later bedanken” antwoorde ik, en begon de olie in te smeren op haar schouders en nek.
Daar nam ik de tijd voor, niet alleen smeren, maar ook de olie inmasserend. Ze ging voorover liggen op haar handdoek, en murmelde wat. Na drie minuten, smeerde ik nog meer, en daalde af naar haar rug. Ik bedacht of ik vragen moest om verder te gaan, maar hield mijn mond. Zonder aarzeling trok ik de touwetjes van haar bikini los, en wreef over haar hele rug de olie uit, en voegde er nog toe bij de onderrug. Ze gromde weer wat, onverstaanbaars. Na vijf minuten, liet ik een hand los, greep de fles weer en spoot op haar beide bovenbenen en kuiten wat olie. Mijn vingers wandelden over haar bikini broekje, en ik begon aan de massage en insmeren van haar benen. Eindigend bij de voeten hoorde ik haar zachtjes kreunen.
Dát geluid wekte de doezelende Eva uit haar verpozing.
“Peter! Wat ben je aan het doen?”
“Niks. Ik smeer je vriendin in tegen de zonnebrand. Ik neem aan dat jullie beiden dat vergeten zijn?”
“O shit.. doe mij ook even” zei ze direkt.
Ik gaf een tik op de bil van Simone, die gelijk weer een kreuntje produceerde. Ze had zo een ontspannen en verlekkerde blik, dat er terstond zich een erectie begon te ontwikkelen in mijn zwembroek. Snel trok ik mijn boxershort aan, en plooide alles in een ontspannende houding.
Eva lag al voorover op haar buik, en wachtte af. Bij haar deed ik er ook ruim een kwartier over. Ook zij maakte kirrende geluidjes toen ik bijna klaar was.
Daarna ging ik liggen, smeerde mijn buik en borst in, en deed mijn hoedje en zonnebril weer op. Ik leegde mijn glas en sloot mijn ogen.
Een zachte hand ging over mijn benen, en alarmeerde gelijk dat ik mijn behoefte moest doen.
“Hoo” riep ik, en keek naar de ondeugend kijkende Eva.
“Ho wat ?’ vroeg ze onschuldig, maar ik voelde een natuurlijk drang die ik niet kon ontkennen.
“Sorry, toilet tijd” zei ik, en maakte dat ik zo snel mogelijk naar de toiletgroep beneden ging.
De toiletgroep die onder de zwemgoot ligt, is normaliter altijd schoon. Niet dat er af en toe niets op te merken valt tegen het einde van de dag, maar het word goed bijgehouden. Ik deed mijn grote behoefte en ontspande me volkomen. Terwijl ik zat dacht ik na over wat Eva nu precies wilde. Ze was aan de ene kant nog zo onschuldig, aan de andere kant erg ondeugend. Een jonge meid die de wereld aan het ontdekken was, en ik vroeg me af of ik een gids in die wereld moest zijn of niet.
Nadat ik me had opgefrist en terug wandelde, stopte ik bij Jorgos voor een nieuwe Mojito. Bij mijn bed waren de twee meiden verdwenen.
Het boek lag netjes op mijn ligbed, en ik nam weer plaats. Ik had nauwelijks de pagina gelezen of een spray van koude druppeltjes vloog over mijn heen. Ik keek op en zag Eva haar haren uitschudden van het zeewater. Ze lachtte schalks naar me. Shit…
Mijn jongeheer reageerde meteen op de aanblik van deze prachtige meid, donker blonde haren, brede glimmlach en duivelse blauwe ogen.
Je bent ook maar een mens, dacht ik, en probeerde rap aan iets anders te denken, maar het beeld van haar in bikini voor me, haar hoofd schuddend blijft me mijn hele leven bij. Simone deed alles nog een dunnetjes over,en beide lachtten me toe.
“Ja, ja.. plaag je vader maar” bromde ik.
Beiden schoten in de lach.
“Ay Papi” zei Simone.
De meeste ligbedden waren nu gevuld rondom de zwemgoot, en er dobberden op rubberen banden voortdurend jongelui voorbij. Ik sloot mijn ogen, en deed weer een kort dutje.
“Peter… wil je even op de spullen letten?”klonk het.
Ik keek op, en zag dat beide dames zich opmaakten om de zee weer in te gaan.
“Tuurlijk. Eén tip, neem iemand mee die jullie daarna kan insmeren. Het is nu twee uur, en zon is best fel” voegde ik toe
Al ginnegappend verdwenen ze, mompelend dat die ouwe veels te bezorgd was over ze. Ik nam het boek weer terhand en las weer verder. Het was een waargebeurd verhaal in de Tweede Wereldoorlog, iets gedramatiseerd natuurlijk over de omstandigheden langs de Rivieren vlak na de Septemberdagen in 1944. Het ging over een familie ergens tussen de Waal en de Lek, die dagen na de mislukte poging om de Rijnbruggen te pakken, een paar dagen lang lijken uit de rivier visten. Een onderhoudend, maar heftig verhaal over tragedie en heldenmoed.
Ik haalde een nieuwe Mojito, en voelde nu de buzz goed komen. Dat was dus gelijk weer de laatste want anders kon ik de rest van de avond wel vergeten. Nadat mijn boek de aandacht weer opeiste voelde ik mijn maag knorren. Voorbereid als altijd diepte ik wat eten op uit mijn tas, en genoot voordat Eva het laatste stuk uit mijn handen trok en meteen opat.
“Hey !”stootte ik verbaasd uit.
“Lekker !”Zei ze.
“Dat was mijn lunch”
“Mmm… we halen wel wat nieuws” en verdwenen.
Ze kwamen terug met de vette hap die daar verkocht werd. Een hamburger werd me aangereikt. Ze merkte meteen dat het niet mijn favoriet was.
Niet erg voor een keertje, maar ik gaf de voorkeur aan vers en gezond. Zeker op vakantie lette ik op, wat ik had, om niet dagen op een toilet te zitten omdat ik iets had gegeten wat mijn maag niet kon verwerken. Zo eet ik dus bijna nooit van straatventers. De extra bacteriëen zorgen bijna altijd voor diarhee.
“Is het boek echt zo interessant?” vroeg ze.
“Ja. Ik lees graag over periodes die er toe deden”
“Hoe bedoel je dat?”
“Nou, ik hou van geschiedenis. Ooit droomde ik ervan om geschiedenisleraar te worden, maar dat was niet haalbaar voor me. Ik kreeg andere hobbies waardoor ik ander werk ging doen. Maar ik blijf lezen, hoe meer kennis, des te meer inzicht”
“Ik word journalist” zei ze en ze had een vastberaden blik in haar gezicht.
“En dan ? Elke dag een artikeltje schrijven?” zei ik.
“Nee, ik ben misschien zoals jou. Ik wil alles weten, uitzoeken en het dan doorvertellen”.
“Mwah.. dan ben je eerder een opiniemaker”
“Neeh… ik wil alle kanten van een verhaal toelichten”.
“Dat gaat niet. Er zijn teveel invalshoeken”
“Lul niet,er zijn er nooit teveel”
“Oké, dan neem ik de Tweede Wereldoorlog als voorbeeld. We weten hoe die is gelopen toch?”
“Ja..” zei Eva twijfelend.
“Hoeveel boeken, artikelen ken jij, die het standpunt laten zien van de 16-jarige soldaat die ineens Nederland moet binnenvallen?”
“Hé, wat bedoel je?” vroeg ook Simone nu.
“We hebben duizenden boeken over hoe wij Nederlanders het hebben ervaren. Ik ken geen enkel boek, vanuit het standpunt van een jonge Duitse soldaat die Nederland binnenvalt en zijn ervaringen vertelt. Hoe kan dat?”
“Maar waarom wil je dat weten dan?”
“Omdat hij misschien altijd op vakantie ging, en nu ineens dat land moet bezetten. Hoe zij je voelen? En hoe kijkt hij tegen de Nederlanders aan die hij altijd op vakantie tegenkomt?”
“Maar Peter…” begon Eva.
“Andersom ook natuurlijk. We hebben allemaal de heroïsche verhalen gelezen over D-Day gelezen, maar weet je dat toen de troepen rond twaalf uur eindelijk van het strand konden oprukken, dat het niets met heroïk te maken had, maar met het simpele feit dat de munitie op was bij de Duitsers. De duitsers hadden nauwelijks operationele verliezen door de goede bunkers die ze gebouwd hadden. Pas nadat ze niets meer hadden om mee te schieten ging het verkeerd voor ze”.
“Maar… dat is toch anders?”
“Hollywood heeft met zijn films een hele andere draai aan de geschiedenis gegeven. Misschien dat dit in de toekomst veranderd. Vergeet niet dat alleen de winnaar het verhaal schrijft”.
“Hoe bedoel je dat?”
“Er is in de media zelden aandacht voor de verliezers. Soms is verliezen veel heroïscher dan winnen. Het ligt niet in de moderne Angelsaksiche cultuur die we hebben om dat verschil aan te duiden. Maar zoek vooral verdieping in je journalistieke carriëre”
“Waarom weet jij dit Peter?” vroeg Simone.
“Dank je Simone. Ik heb communicatie gestudeerd. Journalisten gaan alleen voor de soundbite, en meestal hebben ze maar één doel, en dat is dus winnen, en een onrecht aankaarten. Ik snap het” verzuchtte ik.
“Maar communiceren is zoveel meer. Je moet nadat het probleem is aangekaart ook komen met oplossingen die voor iedereen duidelijk zijn, en vooral te begrijpen zijn. Vooral dat laatste mis je bij de journalistiek. Die verdiepen zich niet. Ze leggen alleen een accent op een probleem, maar komen niet met oplossingen”
“Shit… we zijn hier op vakantie Peter ! Niet zo diepgaand discussiëren zeg” kwam vanuit het niets een nieuwe stem.
In vol ornaat verscheen de prachtige Tamarinde in beeld. Ze plofte neer op een leeg ligbed, en dropte haar tas met spullen.
“De nieuwe lichting is niets dan koppijn” zei ze, en pakte een flesje water uit haar tas.
Ze deed haar blouse uit, en blauwe rok en schopte haar sandalen neer. Languit plofte ze voorover, en ik stond op met mijn fles olie.
“Oh Peter… jij bent echt een Engel” gromde ze, nadat ze voelde hoe ik de olie begon uit te smeren over haar nek en schouders.
Gedurende de volgende tien minuten werd er niets meer gezegd. Iedereen dacht na, keek om zich heen, dronk zijn drankje. We waren met zijn allen gewoon aan het chillen. Ik masseerde nu de onderrug van Tamarinde en ook zij slaakte een zacht kreun, vooral toen ik mijn handen over haar billen liet gaan. Ze rilde even en ik stopte. Ze keek met een dankbare blik naar me, en ik kon me weer op mijn boek concentreren.
Ik was gegrepen door het verhaal en voelde ineens weer een natte hand op mijn been.
“Peter, ga je nog zwemmen?”
“Nee, misschien even wat dobberen dadelijk hier”.
“Oh… ja, lijkt me leuk” zei Eva, en nodigde zichzelf daarbij uit.
We grepen iets later een dubbele rubberen band, en met onze benen elkaar kruisend dobberden we vervolgens rond in de zwemgoot. Ze had een mening over wat ik zei, maar ik dacht er verder niet meer over na. Tamarinde had gelijk dat ik op vakantie was. Ik was hier om te genieten en moest dat ook met volle teugen doen. De zachte huid van Eva aanrakend af en toe gaf me genoeg redenen om me daar op te concentreren en nergens anders. Intiem zijn met iemand was al weer lang geleden, en op de een of andere manier was haar ondeugendheid een verfrissende verrassing in mijn saaie leven.
Met een plons sprong Simone in het water naast ons, een watervloed over ons heen stortend. Ik liet me meteen uit de band glijden en gaf de band aan haar over. Ze grijnsde en nam plaats.
“Peter,doe je niet verder mee?” een smekende Eva.
“Eh nee… ik eh…”‘ kon moeilijk vertellen dat mijn jongeheer ondertussen zo strak stond van het lichamelijke contact met haar, dat ik er spijkers mee kon slaan.
“Peter..” haar stem klonk ineens zo hees en verleidelijk, en de blik waarmee ze naar me keek. O jeetje.
Ik besefte dat ik niet de enige was die opgewonden was geraakt van de voortdurende lichamelijk contact.
“Ik ga nog even de zee in om af te spoelen” bedacht ik.
“Ik ga mee!”zei Eva.
“Lekker dan!”klonk een teleurgestelde Simone.
“Oh, ik vaar wel met je” zei een enthousiaste Tamarinde..
Beide dames wisselden een blik, iets wat ik niet mistte. Eva keek verrast en toen naar mij. Ik grijnsde en deed mijn shorts uit. Samen wandelden we de zee in, en na een meter of vijftig, toen ik tot mijn nek in het water zat, voelde ik haar tegen me aan zwemmen.Omdat iets kleiner was, moest ze zal zwemmen want ze had natuurlijk de zee bodem al verloren.
“Hey” zei ze.
Ze sloeg haar armen om mijn nek.
“Hey”zei ik terug.
Onze monden vonden elkaar zonder een tussenpauze, en we zoenden zachtjes.
“Mmm” murmelde ze.
Ik voelde hoe ze haar benen om mijn heupen sloeg.
Ik was blij dat er geen golfslag was, en het water redelijk vlak bleef. Ik stapte een paar meter terug, zodat ik iets door mijn knieën kon zakken en wat meer dreef. Eva klemde haar lichaam tegen me aan. Weer zoenden we, en ditmaal duurde het lang. Ik liet mijn handen afzakken langs haar zijdes, en voelde haar billen. Oh wat lekker was dit !
Zachtjes speelde ik met deze heerlijke vormen, terwijl ik voelde hoe ze zich ontspande.
“Dit is lekker” zei ze, nadat onze monden zich even losmaakten.
Ik zei niets, en probeerde elke seconde van het samenzijn in me op te slaan. Durfde ze verder te gaan?
Ik drukte haar onderlichaam harder tegen de mijne aan, en liet haar voelen wat ze me aandeed.
“Oh Peter…oh.. je bent helemaal hard” fluisterde ze, en ik zag de haast verbaasde uitdrukking.
Zo naïef kon ze toch niet zijn ?
“Eva… je maakt me gek zo. Ja natuurlijk ben ik hard. Heb je enig idee wat je me aandoet?”
Ze zei niets, kustte me weer, maar de sprankelende ogen hadden een zeer ondeugende blik. Ze begon met haar hakken te schuren en ik voelde hoe ze zich ritmisch tegen me aan wreef. Ik sloot mijn ogen en gaf me over aan de sensaties die door me heen gingen. Toen ik ineens vanuit mijn tenen een warm gevoel waarnam besefte ik ineens dat we aardig verder heen waren. Ik opende mijn ogen, en zag dat ze de hare ook had gesloten.
Ze hupte tegen me aan, schurend tegen mijn heupen, haar mond een beetje open, zachtjes kreunend.
Mijn linkerhand liet ik langzaam naar haar broekje gaan. Haar adem haperde even, en haar ogen schoten open.
Ik zoende haar, liet mijn hand waar die was. Ze bewoog haar heupen nu heen en weer, waardoor mijn lid nog harder werd gestimuleerd.
Zodra ik haar mond los liet op naar adem te hebben las ik de honger, de lust in haar ogen. Mijn duim vond zijn weg en zodra ik zachte haartjes voelde wist ik dat ik op de goede weg zat. Haar benen klemden zich nu nog harder tegen me aan. Ik masseerde met mijn handpalm nu de venusheuvel en haar ogen draaiden even, mijn vingers vond ik haar intiemere delen. En ze kreunde ineens hard. En ze beet hard daarna in mijn schouder.
Ik schrok, van de intensiteit en de pijn, en we schoten onder water, doordat ik instinctief mijn benen introk.
Nadat ik me herstelde en krachtig op de bodem afzetten, schoten we weer boven water.
Allebei sputterden we het zoute water uit.
“Ahhh..” stoote ze uit.
Omdat ik me afzette, gleed haar hele lichaam weer langs mijn jongeheer, en deze stimulatie was teveel. Mijn lid pulserende en braakte zijn lading uit in de zee, in mijn zwembroek. Het was een onbekende en aparte ontlading die ik niet eerder in mijn leven had meegemaakt. We omhelsden elkaar stevig terwijl we beiden onze orgasme uitreden. Allebei hapten we naar adem.
Ik keek haar aan in de ogen, en zag allerlei emoties voorbij komen. Het leek wel of haar ogen van kleur veranderden, en groenig werden, zoals de zee om ons heen. Haar benen nog steeds om mij heupen klemmend, bleef ik zo standvastig mogelijk staan. Ik kustte haar teder, en ze reageerde direkt. Ze sudderde nog twee keer, voordat we beiden elkaar alleen maar vasthielden en aankeken.
“Zo…” zei ze na een tijdje.
“Wow…” gaf ik toe.
Ik voelde hoe ze zich losmaakte van mij, en gaf haar de ruimte maar hield haar armen vast. Ik draaide onze gezichten richting de zon, en trok haar rug tegen mijn buik aan, we dobberden zo nog even voort, haar hoofd tegen mijn schouder. Ik voelde haar handen op de mijne rusten.
Terugkijkend later naar deze situatie, kan ik het alleen als intens beschrijven. We waren samen, en toch apart en toch verenigd. Onze idylle werd verstoord door een luide plets water.
“Zo dan, jullie twee. Zijn we vriendjes?” klonk het vrolijk.
Simone kwam voorbij gezwommen, gevolgd door Tamarinde. Beide keken ondeugend naar ons. Ik draaide mijn hoofd om Eva te zoenen, en ze beantwoorde mijn vraag na een lichte aarzeling.
“Alleen maar vriendjes” zei ze daarna.
We zwommen nog even, de spanningen uit ons lichaam werkend, voordat we terug gingen naar onze ligbedden. Na mijn zwembroek even uitgespoeld te hebben, trok ik meteen mijn boxershort weer aan. Ook Eva deed gelijk haar bermuda weer aan voordat ze ging zitten. Ze was zenuwachtig, wist zich even geen raad, met welke houding ze moest nemen. Ik zette mijn ligbed uiteinde een stuk overeind, en ging zitten. Mijn benen gespreid nodigde ik Eva uit. Ze nam na een aarzeling plaats, en ik trok haar heupen naar me toe, zodat ze haar rug weer tegen mijn buik kon leggen.
Zo keken we naar alle activiteiten om ons heen. Pas toen ik lichte snurk hoorde,begreep ik dat ze in slaap was gevallen. Een lachende Simone en Tamarinde kwamen aangelopen, en op mijn teken waren ze niet te uitbundig, veelbetekenden blikken gevend. Mijn grijns moet ongeveer zo breed als heel Kreta zijn geweest.
“Foei Petertje, jonge meisjes verleiden” schamperde Tamarinde.
“Wilde ze zelf” zei ik direkt.
“Relax Peter, we konden alles zien” zei Simone.
“Maak maar een foto” zei ik.
“Dat had je gedroomd!” zei Simone.
“Waar hebben jullie het over?”vroeg een ontwaakte Eva.
“Jullie liggen er zo schattig bij, Peter wilde een foto” zie Tamarinde.
“Vanavond op het terras”zei ze direkt.
Mijn gedachten sprongen gelijk, ze wilde dus ook de avond doorbrengen.
“Cool. Als jullie het niet erg vinden” zei ik, kijkend op mijn horloge.
“De zon gaat over een half uur onder denk ik, en ik rij op mijn scootertje terug om even mijn dutje te doen voordat ik ga eten”.
“Zullen we om negen of tien uur afspreken voor het avondeten?” vroeg Tamarinde.
“Om twaalf uur moet ik weer op het vliegveld zijn, en ik ben de hele nacht nog bezig”
“Deal. Beneden bij de Irish bar, kunnen we even over de boulevard lopen om te kijken waar we eten”.
Ik keek naar de zich nu omgedraaide Eva. Ze was nu zichzelf aan navragen wat ze nu wilde.
Ik nam hopelijk haar twijfel weg, door haar een kusje op het voorhoofd te geven, en mijn handdoek te pakken. Ze stond op en begon ook haar spullen bij elkaar te pakken. We namen met nog een kusje op de wangen van alle drie de dames, afscheid en ik tufte even later op mijn scooter terug naar mijn appartementje.
Snel nam ik een douche, zette de wekker en sliep bijna meteen in.
Klokslag negen uur in de avond ging de wekken. Wederom nam ik een snelle douche, scheerde me waar het er toe deed, en deed wat eau de toilette op. Met een mooie witte blouse die mijn nu wat roze huid grotendeels afdekte, trok ik een jeans en wat sneakers aan. Ik ratelde even later de helling af, naar de Boulevard. Parkeerde scooter vlak naast de Veronica-bar, en wandelde richting de Ierse bar. Ik ging zitten en bestelde een flesje water, wat vragende ogen van Niamh opleverde. We flirten zoals ons ritueel was.
Tegen de tijd van mijn tweede bestelling zag ik Eva en Simone aankomen. In gezelschap van zeker vijf mannen die om hen heen drentelden. Ik attendeerde Niamh op de jongens en ze dartelde speels over naar de heren, die voor even afgeleid waren door de Ierse schoonheid, en haar collega die ook een kans zag om wat te verdienen.
Eva en Simone zagen me gelukkig, en stapten richting mij. De jongens volgden, denkend dat ze met de meiden konden gaan zitten.
“Dag Schat, leuke dag gehad?” vroeg ik gelijk aan Eva, en kustte meteen Simone op de wang.
Eva zette zich naast me neer, en keek over haar schouder naar de verbrouwereerde jongens.
Simone schaterde het uit, en nam tegenover ons plaats, en zei dat het een verrukkelijke dag was. Vooral dat woord liet ze duidelijk articulerend lopen.
De groep jongens namen drie tafels verder plaats, door een drukke Niamh en Shannon bezig gehouden.Een opgedofte Tamarinde verscheen nog later en sloot aan.
We gingen daarna eten in één van de vele restaurantjes, en hadden geanimeerde gesprekken. Tegen half twaalf verdween Tamarinde, en keek een smachtende Simone haar na.
Eva hing aan mijn arm de hele tijd, en we genoten van de kleine aanrakingen die we deden.
“Eva, Peter… jullie lijken wel een pasgetrouwd stelletje” merkte Simone dan na een tijdje dan ook op.
Ik was niet de enige die heftig bloosde.
“Ah… mijn hart bloeit op als nooit tevoren” antwoorde ik.
“Alleen je hart?” keek een ondeugende Eva me strak aan.
“De rest heeft nader onderzoek nodig” bevestigde ik.
“Ja ja… en mij maar laten wachten” verzuchtte Simone.
“Nou Simone, vertel me wat je wilt” reageerde ik.
“Wat ik wil?”
“Ja, de nacht is net begonnen, we zitten in een heerlijke badplaats. Ik ga dadelijk slapen, hopelijk niet alleen” kijkend naar Eva.
“Maar wat maakt jouw avond compleet? Wat wil jij doen?” vroeg ik door.
Ze keek me met haar hoofd schuin getild aan.
“Wat wil je Peter ? Wat bedoel je? Wou je…” ze viel even stil en keek rond,” een eh triotje?” ze fluisterde het laatste.
Zowel Eva als ik proestten het uit nadat ze dat laatste fluisterde.
“Jeetje Simone… dat had ik niet verwacht van jou! ” zei ik direkt.
“Simóóoonn” zei Eva en ze hupte iets omhoog.
“Sorry… sorry,.. ik dacht…” zei ze schielijk.
Ik schoot in de lach. En Eva viel in. Met zijn drieën hikten we even door, vragende blikken trekkend van Shannon en Niamh die langs kwamen of te vragen of alles goed was. Meteen wilde ik daar weer vlot op reageren met een opmerking, maar ik liet het achterwege. We rekenden af, en we gingen over de boulevard slenteren. We kwamen aan het einde bij de Zweedse enclave, en namen daar nog een drankje. Dat was ook een mooi fotomoment, ons drietjes.
De rest van de avond lachten we, dronken we, tot de clubs een voor een gingen sluiten. Met beide dames aan een hand liep ik terug naar mijn scooter. We spraken af elkaar de volgende dag weer te ontmoeten op Star Beach.
Halverwege de nacht bereikte mij een triest bericht. Een goede vriend was overleden, en nadat ik echt wakker was, moest ik even nadenken voordat ik besloot om direkt terug te vliegen naar Nederland. Ik belde Tamarinde op, die nog op het vliegveld was, en vroeg of ze nog kon zien of er nog plaats was voor een vlucht morgen. Ze belde om te vertelllen dat ik als ik snel was, ik de vlucht van half negen die ochtend kon pakken. Met een houten kop, en mijn spullen melde ik me op tijd bij de incheck balie. Tamarinde omhelsde me en zei dat het haar speet dat ze me niet anders kon helpen, nadat ik de reden van spoedvertrek gaf.
Vijf uur later wandelde ik op Eindhoven Airport het vliegveld uit, in de gereedstaande wagen van mijn broer. Thuis aangekomen overdacht ik wat ik nog wist van Simone en Eva, en schreef op wat ik wist. Gelukkig had ik nog de foto’s bedacht ik me.
– – –
Hersonissos, Kreta
Zomer van 2000.