nine million bycicles in beiing

Francis was weer bij kennis gekomen, na dat de gember uit haar kontje was gehaald, dacht ze even, waar ben ik aan begonnen. Rob had net even aan haar poesje gevoeld, haar sappen had ze van zijn vingers gelikt. Nu lag ze voor hem, haar billen wezen richting de hemel, ze voelde zijn handen onder haar oksels doorkomen, op zoek naar haar tepels. Eerder die dag had hij er al eens in geknepen. Ze had net gehoord dat hij iets uit zijn tas pakte, nu voelde ze ook wat dat was. Twee klemmen beten zich vast in haar tepels. Auw, het deed pijn, maar toch was dit ook wel weer vol te houden. Zie je wel, meisje, dat valt best wel mee. De klemmen waren voorzien van kleine schroefjes, die aangedraaid werden. Nu voelde ze het beter. Zo voor hem liggend boden haar billen en heerlijke aanblik, tijd om ze eens een beetje te kleuren, zo wit was maar niks. Uit zijn tas kwam een rijzweepje te voorschijn,in een rustig tempo begon Rob te slaan. Het viel mee, maar het tempo langzaam opvoerend, voelde ze dat haar billen warmer werden. Het leertje begon ook steeds meer pijn te doen. Zeker als hij missloeg, was het wel missen, ze had het idee, dat hij af en toe expres tussen haar benen sloeg. Af en toe kreunde ze, het begon nu wel pijnlijk te worden, maar het was goed te verdragen. Gelukkig, hij stopte met de rijzweep.Weer hoorde ze hem rommelen in zijn tas. Ineens voelde ze een felle striem over haar billen komen, auw, tsjezus, wat deed dat zeer, en nogmaals, bij de derde klap gilde ze het uit, en vroeg om genade. Met haar handen ging ze over haar billen, voelde 3 striemen. Door de pijn in op haar billen was ze vergeten dat ze ook nog wat op haar tepels had zitten, maar nu hij gestopt was, voelde ze deze in volle hevigheid. Gelukkig, hij haalde ze eraf. Deden haar tepels met klemmen zeer, toen het bloed weer begon te stromen ,werd het nog erger. Rob zijn vingers gingen er langzaam over heen, langzaam ebde de pijn weer weg, pff, even een rustpauze, ze mocht voor hem komen zitten. Van de tafel pakte hij de afstandsbediening, even rondzappen. Ook had hij zin in een sigaretje. Francis voelde dat hij iets op haar rug zette, een asbak, nee, nu werd ze gewoon als bijzettafeltje gebruikt. Ook een glas water kwam er bij te staan. Zelf had ze inmiddels ook best dorst gekregen, ze vroeg Rob, of ze ook wat te drinken mocht. Tuurlijk, wacht maar even. Hij stond op, liep naar de keuken, kwam met een bakje water terug, zette dit in de hoek neer, op haar knieen mocht ze er van drinken. Het smaakte, alleen de houding waarin ze het op moest drinken was minder, ze voelde zich zo nog minder dan een huisdier. Dit was natuurlijk wel waar ze om gevraagd had, vernedering en pijn, maar de werkelijkheid was toch wel zwaar. Het hele weekend lag nog voor ze, wat was hij nog meer van plan?”