Een tijdje geleden kreeg mijn vrouw, nancy, problemen met haar darmen, een soort slijmvliesontsteking, gelukkig niet te ernstig. Wat wel een probleem was voor haar is dat de volledige rits aan onderzoeken en behandelingen anaal diende te gebeuren, zodat zij, die nooit anale seks wilde, nu gauw zou opgerekt worden. Zij werkt in een hospitaal op het OK, waar iedereen haar kent,en wegens een verzekeringssregeling op haar werk wordt zij daar gratis behandeld. Bij het eerste onderzoek was het meteen al raak, de dokter vroeg haar, na haar te hebben ondervraagd over de symptomen, om zich naar de onderzoekstafel achter het gordijn te begeven. Terwijl de dokter de gegevens besprak met zijn assistente, hoorde ik flarden van wat de verpleegster zei tegen mijn vrouw: “……je knieen……slip ook………glijmiddel…koud… “. Toen begaven de dokter en zijn assistente zich ook achter het gordijn, en hoorde ik mijn vrouw een pijnlijke zucht slaken. “Ontspan u, mevrouw, het is gauw over “, zei de dokter. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en ging gluren. Mijn vrouw, knap, slank, kleine borstjes en meestal een beetje uit de hoogte omdat ze weet welk effect ze op mannen heeft, zat op een hoge onderzoekstafel op knieen en ellebogen, met een vinger van de dokter in haar aars, onder de ogen, zelfs op ooghoogte van de assistente en de verpleegster. De dokter wroette een beetje rond, waarna de assistente zijn plaats overnam, terwijl de dokter van de verpleegster een soort metalen trechtertje aangereikt kreeg. Na de vinger van de assistente was het de beurt aan het trechtertje, maar de zucht van mijn vrouw was geen pijnlijke meer, ik kende deze toon! Terwijl de verpleegster begon op te ruimen en de dokter gespannen in mijn vrouw haar aars keek, had ook de assistente de toonsverandering gehoord in haar zuchten gehoord, en wat meer is, ze had gezien dat ik stond te gluren. Met een stoute blik naar mij toe hield ze mijn vrouw iets korter bij haar kont vast, twee vingers zachtjes op haar klitje bewegend onder de neus van de nietsvermoedende dokter, die gespannen in het trechtertje bleef kijken. Nancy kwam vrijwel meteen klaar, nog voor de dokter het onderzoek afrondde. Onderweg naar huis wilde ze er niets over kwijt, maar de dokter kon niet voldoende afleiden uit dit onderzoek, en na het nemen van een uitstrijkje vertelde hij ons dat een kameraonderzoek noodzakelijk was. Of ik jullie op de hoogte moet houden zie ik wel aan de score…. “
Reageren? Leuk! Houd het aub on topic en netjes, dankjewel!