ANNA & LAURA 1, zakcentje deel 1

Anna en Laura 1, Zakcentje…..1

Allereerst vooraf:
Het verhaal van Anna en Laura begon ik zo’n 5 jaar geleden te schrijven in een geile bui. Sex zoals ik het in mijn eigen fantasieen voorstelde. En in d’r loop der jaren schreef ik er telkens een nieuwe hoofdstuk bij wanneer ik weer eens goed geil was.
Het werd een lange sexsoap verhaal wat nog steeds doorgaat in mijn fantasieen. Na dik 5 jaar, en inmiddels een vaste lezer te zijn van Sexverhalen.nu, heb ik maar de stap genomen om mijn verhaal hierin te zetten. In delen uiteraard. Bevalt het jullie, dan hoor ik het graag via mijn mailadres, feverno1@hotmail.com of via de cijfers die jullie me zullen toekennen. Zijn ze positief dan zullen de rest van de delen automatisch volgen. En geloof me, dat zijn er zeer veel en worden steeds wilder en ingewikkelder als een echte soap serie naarmate ze vorderen. Alvast mijn excuses mocht er teveel spellingsfouten in zitten. Want nogmaals, ze zijn gescrhreven in een geile bui!! Alvast veel plezier…

Anna en Laura liepen in de winkelcentrum van Rotterdam. Het was eindelijk
weekend voor hun. Het kwam niet vaak voor dat ze vrij hadden op een
zaterdag. En zeker niet samen. Ze werkten allebei in de bioscoop en waren
collega’s van elkaar en daardoor waren ze ook beste vriendinnen geworden. Ze
kenden elkaar nog net geen jaar. Anna was 2 jaar ouder dan Laura die 18 was.
Anna was een mooie meid om naar te kijken. Met haar vriend was al een paar
maanden uit, dus ze trok nu nog meer op met Laura. Ze was ook iets langer
dan haar, had lang, stijl, blond haar, terwijl Laura een nog spontanere meid
was dan Ann en ze had halflang, sluik bruin haar. Eveneens was ze ook
onbezet. Ze had een jaar geleden haar eerste vriend gehad, die al binnen een
maand uit was. En geen van beiden hadden er spijt van. Het was een mooie
zomerse dag en allebei genoten van hun zeldzame, gezamenlijke, vrije dag.
Ze liepen langs alle winkels die er waren in het centrum. Hoofdzakelijk
langs kledingwinkels. Ze waren gek op kleren zoals alle dames. Maar zoals de
meeste gevallen bleef het bij alleen kijken. Ze verdienden niet zoveel als
service-medewerkers bij een bioscoop. Ze hadden nooit veel geld uit te
geven. En uitgaan kwam ook heel af en toe voor. Maar het betekende niet dat
ze het niet naar hun zin hadden. Integendeel. Ze hadden lol om van de ene
winkel naar de andere te stappen. Om de haverklap werden ze aangesproken
door mannen op straat of ze geen interesse hadden in allerlei abonnees,
bijbaantjes, donaties. En of dat geen irritatie genoeg was, werden ze op elke
hoek nagefloten door jongens die complimentjes over hun beiden maakten. Ze
werden er gevleid door, maar alles had zijn grenzen.
De middag was al bijna om en ze gingen naar de tramhalte toe om naar huis te
gaan. Laura zou met Anna meegaan naar haar huis die bij haar ouders woonden.
En thuis bij haar zouden ze verder beslissen of ze ’s avonds nog uit wilden
gaan. Bij de tramhalte aangekomen zagen ze dat ze tram net gemist hadden. De
haltes waren ook altijd stervensdruk in het centrum rond deze tijd. Dus
Laura stelde voor om lopend naar huis te gaan, want het was toch mooi weer.
En ze waren niet vies van een half uurtje wandelingetje.
Ze waren nog geen kwartier onderweg, de centrum en de grote drukte lag al
achter hun. of Laura had het idee dat er iemand hun volgde.
“Anna,” zei Laura. “Ja.” -“Je moet niet gelijk omdraaien,” zei ze terwijl ze
allebei nog zij aan zij liepen. “maar ik heb het idee dat iemand ons volgt.”
Anna keek verbaast op maar liep rustig door. Ze keek Laura aan. “Je hebt
zeker teveel films gekeken. Het is klaarlichte dag, hoe verzin je het.”
Laura zag dat Anna haar niet serieus nam. “Ik maak geen grapje, echt waar.
Er loopt al een vent achter ons sinds we van de tramhalte al lopen. Dezelfde
vent die ik bij het halte ook zag staan. Toen zag ik hem al naar ons gluren.
Ik dacht dat het er weer zo eentje was die je nafloot. Nu zie ik hem al een
kwartier ons volgen. Hij is het echt hetzelfde persoon. Dit is geen toeval
geloof me.” Anna stopte en keek om. Ze zag een man ongeveer 20 meter
verderop lopen achter hun. Ze wist niet of ze de gezicht herkende. Ze keek
Laura aan. “Bedoel je hem?” Laura knikte. “Dan vragen we het gewoon.” zei ze
heel vrolijk. “Ben je gek.” -“Hoezo, ik denk ten eerste dat je je vergist.
Ten tweede, wat gaat hij hier nou doen. Als ie wat flikt dan schreeuw ik het
uit, dan heeft ie een probleem.” vertelde Anna koeltjes. De man naderde hun.
Hoewel hij geen aanstalten maakte om bij hun te stoppen, maakte Anna een
gebaar naar hem om te stoppen toen hij hun net passeerden. “Sorry, meneer..
We wilden wat vragen aan u, kan dat?” Anna voelde zich nog steeds kalmpjes,
terwijl bij Laura een spanning ontstond. De man was gestopt en draaide zich
naar hun om. Hij was ergens in de eind 20 en zag er netjes uit. Hij keek ze
allebei in de ogen aan. Even leek het stil totdat hij zei; “Tuurlijk….”
Laura slikte even. Anna ging door. “We denken dat je ons in de gaten houdt
sinds we vanaf de tramhalte lopen. Je kan ons niet wijsmaken dat het toeval
is tot dusver.” zei Anna zelfverzekerd. En weer leek het even stil. Ze
stonden in een kleine kringetje elkaar aan te kijken. Net wilde Anna nog
zeggen of ze een antwoordt kreeg, maar de man trok als eerste zijn mond
open. “Ja, sorry, als ik jullie heb laten schrikken.” -Zie je nou wel.” zei
Laura aan Anna. Anna was ook even verbaast. Ze keek de man aan en hij leek
geen kwaads in hem te hebben. Hij klonk beleefd vond ze. “En waarom dan
wel?” vervolgde ze. “Ik zal het uitleggen.” Bij de man kwam een zucht uit
zijn mond en er leek net of er zware last van zijn schouders viel. Zelfs nu
voelde Laura zich al geruststellender, omdat ook zij vond dat de man niets
kwaads over zich had. “Ik werk voor een mannenblad namelijk. Er moeten nog
een paar bladzijden gevuld worden. En de taak daarop ligt bij mij. Ik kon
geen juiste modellen ervoor vinden en dwaalde wat rond. Toen zag ik jullie
in de stad winkelen. Ik hield jullie even in de gaten en wist het zeker dat
jullie die gezichten waren die ik zocht. Maar durfde het niet te vragen.
Daarom loop ik al een tijdje achter jullie aan om de moed te vinden of ik
het ging vragen of niet. Toen jullie net stopten, durfde ik al niet meer en
wilde door lopen, totdat je me aansprak.” Anna en Laura hadden aandachtig
geluisterd. “Is dat alles.” zeiden ze. “Ja zo ongeveer.” -“We dachten dat je
een of een ander gek was Laura. “Maar als je voor een mannenblad werkt
dan is dit toch je werk. Dan hoef je toch niet moeilijk mee te doen. Had je
toch kunnen vragen?” De man lachte naar ze en vervolgde. “Het is een
mannenblad voor volwassenen. We maken alleen erotische foto’s. En we
gebruiken alleen ingeschreven mensen bij de bureau, omdat we weten wat zij
verwachten van ons.” -“En wat voor mannenblad voor volwassenen is dat
dan?” -“En wat verwacht je van de modellen dan?” voegde Laura aan toe. De
man leek weer even terughoudend te zijn. “Nou, het is mannenblad met veel
bloot en sex erin. En onze geselecteerden weten dat en weten wat hun te
wachten staat.” Nu waren Anna en Laura even stil. Maar ze waren niet diep
geschokt, ze vonden het enigszins wel grappig. “Dan is dit waarschijnlijk
een compliment voor ons, toch Laura!” -“Het is hoe je het bekijkt, maar in
dit geval wel denk ik.” -“En wat is er dan mis met je eigen modellen?” -“Ze
zijn er te vaak in geweest vind ik. Dan zien op den duur de lezers ook. Hoe
vaak je ze ook in een ander jasje steekt. Dan komt het niet meer ten goede
van het blad. Dus ik dacht aan nieuwe mensen, maar er hadden geen
interessante mensen ingeschreven tot nog toe. En toen zag ik jullie… en de
rest weet je wel.” “Zeg eens, wat voor foto’s zijn het precies dan.” zei
Laura nieuwsgierig. “Naaktfoto’s. En dan alleen als jullie samen op komen.
Want we maken geen foto’s van een enkele alleen. We plakken onder de foto’s
ook korte verhaaltjes bij en laten het geheel als een verhaal overkomen als een
sexavontuur.” De meiden lachten weer. “Luister eens,” zei Anna, “ten
eerste zijn wij niet in voor die zaakjes, ten tweede zijn we niet lesbisch,
ten derde maken onze ouders ons af als ze ooit achter komen doordat een
bekende ons in de blad herkent, ten vierde….” Anna stond alles op te
sommen wat ze maar kon bedenken. Ze had eerst aan playboy gedacht en daarom
voelde ze zich ook gevleid, maar meneer bedoelde een pornoblad….. Niet dat
ze in een playboy zou poseren, want ook daar was ze te preuts voor. Ze kwam
nota bene uit Hillegersberg. “Ho,ho, ” zei de man, “neem me niet kwalijk dat
ik zo grof klink. Maar het is nou eenmaal mijn werk en ik doe niemand kwaad
verder en dat is niet mijn bedoeling ook. We denken heus wel aan de
modellen, man of vrouw. De foto’s die hier worden gemaakt komen in onze blad
die in Amerika wordt verkocht en de Amerikaanse modellen komen in onze
Nederlandse versie uit. We denken heus wel aan de privacy. In de 4 jaar dat
ik voor ze werk is er nooit iemand geweest die er problemen door
kreeg,” -“Dat is dan erg fijn, maar er blijven nog teveel problemen over.
Onder andere we zijn niet lesb…” -“Dat hoeft ook niet, want foto’s kan je
manipuleren. En de rest doet de fantasie van de lezer wat ze willen.” -“Kan je
even niet volgen.” zei Anna. “Nou, jullie doen voor de camera van elkaar
de kleren uit terwijl ik de foto’s neem. Jullie liefkozen elkaar een beetje.
Gewoon alsof. Net of jullie elkaar kussen en zo dat de lippen elkaar niet
raken. Bij de mond, tepels, tussen de benen. Jullie gaan zover als dat
jullie zelf willen. Niks wordt tegen de zin gedaan. En dat beetje geflikflooi
met elkaar is even onschuldig als dat meisjes elkaar wel eens naakt onder de
douche zien.” Het duurt steeds langer voordat Anna een reactie terug kan
geven. Het leek wel of ze in een discussie zat en telkens verloor en weer
een nieuwe argument verzon. De man keek ze aan of hij op het punt stond zijn
zin te krijgen. Anna keek naar Laura. “Kom we gaan Laura.” zei ze draaiden
zich van de man weg om verder te lopen. “Had ik al gezegd over de
verdiensten?” zei hij gelijk. Laura draaide om. “Wat? Hoeveel?” Anna stopte
en draaide ook om en keek Laura aan. “Kom nou.” zei ze. “De verdiensten
hangt van jullie af.” zei hij vlot. Anna pakte Laura’s arm beet en trok haar
lichtjes mee. “Wacht even Anna. Hoezo hangt het vanons af?” -“Nou, hangt
ervan af hoe ver jullie gaan natuurlijk. Kijk je krijgt minimaal 200 per
persoon als jullie helemaal uit de kleren gaan en beetje zogenaamd spelen
met elkaar. En het wordt meer naarmate jullie het realistischer laten
overkomen.” -“Meer? Tot hoe meer?” Anna was een beetje nu op de achtergrond
gekomen en ze begon zich te irriteren nu. “tot zeker 350 euro de man.”
Laura’s ogen werden groter. Ze keek Anna aan. “Laten we het doen.” zei ze.
Anna keek stomverbaasd. “Ben je mal, dat je je laat overpraten. We gaan geen
dingen doen met elkaar. En vertrouw je hem. Straks doet ie wel weet ik veel
met ons.” De man kwam gelijk in de rede. “Begrijp me alsjeblieft niet
verkeerd. Ik heb totaal geen enkele bedoelingen met jullie, ik neem alleen
foto’s en dat is ook echt alles. Ik bevind me alleen op het professionele
vlak. Jullie mogen zelfs jullie vrienden meenemen. Ze mogen erbij zijn, ze
mogen alles in de gaten houden dat ik niks verkeerds doe. Klant is koning bij
mij. ” -“Kijk Anna, dan kan het toch?” -“Maar Laura toch, ik ga niet met
jou…” -“We doen ook niks, maar alleen alsof… Ik heb je toch ook naakt
gezien in een zwembadhokje toen we samen aan het omkleden waren. Dit stelt
niks voor. Hij doet het professioneel, hem zien we dan niet eens staan. Denk
aan het geld. 200 tot 350 euro, daar moeten we bijna een week voor werken.
Ik wil ook wel eens iets leuks kopen zonder gelijk blut te zijn. Jij toch
ook.” Anna was stil, haar 2 jaar jongere vriendin probeerde haar over te
halen. Ze twijfelde, ze liepen geen risico’s als ze de man zo aanhoorde. En
ze had een leuke broek gezien in de stad. “We gaan alleen voor de 200
euro.” Laura knikte lachend. Anna keek naar de man. “En ik zou maar niks
flikken, want ik neem mijn vriend mee, die maakt je helemaal kapot als je
ook maar iets flikt.” zei ze hem ernstig aankijkend. “Geen probleem. Hier is
mijn kaartje. Mijn thuisnummer, mobiel, adres en zelfs de emailadres van de
bedrijf. Ik zit er ook op, dus je kan me nacontroleren.” Anna nam het
kaartje aan. “Zeker weten dat ik het nacheck.” -“Kunnen jullie vanavond om 8
uur?” -“Zo snel?”-“Ik heb een deadline.” Laura zei gelijk opgeteugd ja. “Je
mag je eigen kleding meenemen. Iets met een topje en een rokje graag, je kan
je bij mij omkleden zodat je niet ermee hoeft rond te lopen.” Laura knikte.
“Nou dan ga ik maar weer. Alvast bedank. Ik ga nu even de apparatuur klaar
zetten.” De man groette en vertrok.
Anna en Laura stonden alleen. “Ik hoop dat je beseft waar we nu in zijn
beland.” zei Anna. “Maak je niet druk. het komt goed, en lekker snel
verdient ook. Ik weet al wat ik ga kopen en jij vast ook.” Anna knikte. “En
trouwens, sinds wanneer heb jij een vriend?” -“Sinds 2 minuten geleden. Ik
wilde hem niet laten denken dat we alleen waren. Stel je voor dat ie toch
wat van plan is. Zo weet ie dat ie moet oppassen.” -“Slim hoor, maar wie is
je vriend dan?” -“Peter!” -“Peter!!?? De zus d’r vriend?” -“Ja.” -“En hoe
wou je hem meenemen dan. Met alle mogelijke gevolgen?” -“Je wilde het toch
zo graag. Nou en dit wil ik. Dit is mij idee. We bieden hem allebei 50
euro aan en …” -“Wat, 50 euro.. Echt niet. Geef jij maar.” -“Voor alleen
50 doet ie het niet dus we geven allebei wat. Er zit niks anders op.
Hij moet zogenaamd mijn vriend zijn en mag niks aan m’n ouders en zus
vertellen. Dus graag of niet. Ik ga niet alleen met jou ernaar toe.” Laura
knikte lichtjes met haar hoofd. Beter 150 dan niks dacht ze en ze dacht
gelijk wat ze ermee zou kopen. Het jasje kon ze al vergeten. “Denk je dat ie
zijn mond houd?” -“Voor 100 euro vast wel. M’n zus wordt volgende maand 22
en hij was nog geld aan het sparen om wat te kopen. Het komt voor hem
geroepen. Laten we nu maar naar huis gaan. Straks is mijn zus al thuis. Dan
wordt het moeilijk om Peter te bereiken met haar erbij.”