Robin – deel 6

In een vreselijke stormbui neem ik een liftster mee. Een van huis weggelopen tiener. We moeten noodgedwongen een bed delen. En daar vraagt ze mij om haar te ontmaagden.
6. Afscheid

De volgende ochtend werd ik wakker met meer energie dan in lange tijd, ondanks dat we helemaal niet lang geslapen hadden. Robin sliep nog, maar kort na mij werd zij ook wakker.
“Alles goed, lieverd?” vroeg ik, toch weer bezorgd, “je hebt toch geen spijt?”
“Spijt? Nee hoor! Helemaal niet! Het was heerlijk. Het voelde lekker. Maar vooral voelde het zó fijn toen u in mij spoot. Om te weten dat ik zo bijzonder ben, voor u, dat ik u heb laten spuiten. Om te weten dat in elk geval ú mij mooi en sexy vindt.”
“Oh lieverd, jij bént gewoon mooi en sexy! Jij bent voor mij de mooiste, de liefste, en de meest sexy persoon ter wereld.”
“Ik zou altijd bij u willen blijven meneer!”

Ik wilde dat ook wel. Niets liever. Niet alleen als neukdiertje, maar ook omdat ik écht van dit zó bijzondere meisje was gaan houden. En juist daarom gaf ik, met pijn in mijn hart, het enige juiste antwoord.
“Ik zou dat ook wel willen, maar het kan niet. Jij hebt iemand nodig die je ouder kan zijn, niet een volwassen minnaar. En je gaat anderen tegenkomen, van je eigen leeftijd, die óók zullen zien hoe bijzonder jij bent. Die óók van je zullen houden. Jij moet een leven opbouwen, en dat gaat niet als je bij mij blijft. We zouden het goed hebben. We zouden het fijn hebben. Maar het zou niet goed zijn voor jou. En ook niet voor mij.”
Robin knikte, nadenkend, begrijpend, accepterend. Haar veel te harde jeugd had haar nu al wijzer gemaakt dan menig volwassene ooit zou worden.

En dus gingen we uit bed, onder de douche, De badkamer was klein, maar de douchecabine zelf was groot. We pasten er samen in. Nét. Mijn pik werd snel weer hard van de vele keren dat Robins zachte lijfje er tegenaan stootte. En toen ze dat merkte keek ze me aan met een stoute glimlach, terwijl ze nog een paar keer extra stootte.
Ze pakte de zeep.
“Zal ik u wassen, meneer?”
Ik wist precies wat ze wilde, en dus knikte ik instemmend.
“Graag, Robin!”

Ze begon inderdaad bij mijn borst, mijn schouders, en mijn armen. Maar toen ze bij mijn buik kwam en mijn schokkende pik zachtjes tegen haar hand stootte hield ze zich niet langer in. Ze omsloot met twee handen mijn harde staaf, trok de voorhuid helemaal terug. En daarna weer naar voren, en weer terug. Al snel was dit lieve pubertje me fanatiek aan het aftrekken. En hoewel ze duidelijk niet ervaren was, was de combinatie van haar onschuldige gezicht, haar enthousiasme, en de absolute schoonheid van haar jonge lichaam meer dan genoeg om mij al snel te laten hijgen en steunen van genot.

Na een tijdje hield ze opeens op.
“Nog niet spuiten, meneer. Ik wil nog iets anders proberen. Als het mag,”
Ik keek haar vragend aan, maar ze leek niet te willen zeggen wat ze wilden proberen. Dus ik knikte.
“Ik weet niet wat je wilt proberen, maar ga je gang.”

Robin trok opnieuw mijn voorhuid naar achteren en keek naar mijn paarse, lichtjes kloppende eikel, alsof het de eerste keer was dat ze hem zag. Zachtjes veegde ze met haar vingers over het gevoelige randje tussen mijn voorhuid en mijn eikel. Toen zakte ze op haar knieën voor me. Ze inspecteerde mijn eikel nog een laatste keer van alle kanten, alsof ze zeker wilde weten dat hij goed schoon was.
En toen stak ze voorzichtig haar tong uit en raakte daarmee de opening van mijn plasbuis aan. Ik zag haar voorzichtig proeven, ik nam aan dat ze nu de smaak van mijn voorvocht in haar mond had.
Even zag ik twijfel, maar toen leek ze zichzelf te vermannen, opende haar mond, en nam mijn harde pik in haar mond. Ik voelde een rilling door mijn lijf lopen van genot. Haar mond was warm, zacht, en nat. Te zien hoe haar lippen strak gespannen om mijn staaf stonden, hoe zeker de helft van mijn pik in het mondje van dit jonge wondertje verdween was zó geil, zó taboe, dat ik me moest inhouden om niet direct haar mond te vullen met mijn zaad.

Ik zag hoe de kuiltjes in haar wangen dieper werden terwijl ik tegelijk de zuiging op mijn eikel voelde. En toen trok ze haar hoofd een stukje naar achteren, en daarna weer naar voren. En ze bleef dit herhalen. Ze gebruikte geen tong. Ik nam aan dat ze kopieerde wat ze haar moeder had zien doen, dat ze geen idee had wat een tong kan doen. Maar ik zei niets. Het was zo al moeilijk genoeg om mijn orgasme uit te stellen. En ik wilde het uitstellen. Dit voelde zo goed, zo lekker, ik wilde hier zo lang mogelijk van genieten.

De slagen die Robin met haar hoofd maakte werden langer. Ik merkte dat ze steeds verder ging, me steeds dieper probeerde te nemen. Ik voelde de punt van mijn eikel haar huig raken, zag haar worstelen om niet te kokhalzen. Ik zag een vastberaden blik in haar ogen, maar ook frustratie.
“Lieverd, het hoeft niet diep. Het voelt zo al fantastisch. Ik ben veel groter dan jou en het is je eerste keer. Vraag niet teveel van jezelf.”
Even zag ik opluchting in haar ogen, en daarna nam ze een beetje gas terug, Maar haar hoofd bleef op en neer gaan, bleef mijn harde staaf neuken. Ik wist dat ik het niet lang meer kon uithouden.

Maar ik wist ook dat Robin dit niet alleen deed om mij te plezieren. Ze wilde proberen, wilde leren, wilde ontdekken wat ze al had gezien maar nog nooit had gedaan. Dus tikte ik op haar schouder.
“Wat veel jongens en mannen ook fijn vinden is als je je tong gebruikt,” suggereerde ik.
Ze keek me even vragend aan en toen voelde ik haar tong langs mijn eikel wrijven.
“Ooohhh, jaaa,” kreunde ik tevreden, “ja, zo. Ga door, lieve Robin. Je doet het goed.”
Dit was geen leugen. Ze had nog geen techniek, uiteraard. Maar als je wordt gepijpt door zo’n jonge meid, met heerlijke tietjes, een onschuldig engelgezicht, en de sekslust van een volwassen nymfomane, dan voelt alles goed!

Ik denk dat ik het nog maximaal een halve minuut heb kunnen uitstellen. Misschien minder.
“Ik kom zo, Robin. Haal hem er maar uit, anders heb je een mond vol!”
Maar Robin had andere plannen. Met een vastberaden gezicht sloot ze haar lippen nog strakker om mijn pik en zoog me diep naar binnen. Dat bracht me definitief over het randje. Mijn hele lijf verstrakte, mijn ballen trokken samen, en met kracht spoot een eerste straal sperma diep in Robins wachtende keeltje.

Ik zag hoe ze probeerde te slikken. Het was duidelijk dat ze ook dit al eens gezien had, maar nog nooit gedaan. Ze slikte wel, maar niet met de juiste timing. Daardoor liep er alsnog veel zaad uit haar mond, over haar kin. En zelfs een straaltje uit haar neus, omdat kennelijk haar mond zo vol zat dat het nergens anders meer heen kon.
Maar Robin gaf niet op. Ze bleef zuigen en slikken. Haar hand pompte het stukje van mijn pik dat niet in haar mond paste, haar tong streelde zachtjes mijn nog nasputterende eikel, en ze bleef zuigen totdat alles weer schoon was.

Ik stond nog natrillend tegen de muur geleund. Robin spoelde intussen het gelekte zaad van haar kin en borst.
“Rare smaak,” zei ze, een beetje onzeker. En toen, geschrokken, “Oh, dat bedoel ik niet vervelend hoor meneer!”
“Geeft niets,” zei ik, nog nahijgend, “het ís een rare smaak. Sommige vrouwen wennen er aan, Anderen gaan het zelfs lekker vinden. En weer anderen juist niet. Ik vind het al heel dapper dat je het geprobeerd hebt. En mijn god, wat heb je me lekker laten klaarkomen.”
“Dank u,” giechelde Robin.
Ze gaf me de zeep.
“Uw beurt om mij schoon te maken.”

Dat liet ik me geen twee keer zeggen. Wat een heerlijk excuus om nogmaals mijn handen over alle delen van haar prachtige lijfje te laten gaan. Al snel was er ook hier weer geen enkele sprake van echt schoonmaken.
Robin stond met haar rug tegen mij aan geleund. Haar armen om mijn nek, voor extra steun. Mijn lul rustte tegen de onderkant van haar rug, haar zachte billen tegen mijn dijen. Met mijn linkerhand streelde ik zachtjes haar kleine borstjes. Mijn rechterhand was intussen ongegeneerd haar jonge kutje aan het vingeren. Mijn middelvinger had ik in haar grotje gestoken, en tegelijk masseerde mijn duim haar clitoris. Ze kreunde en zuchtte, haar lijf kronkelde. Ik bleef strelen, bleef masseren. Ze keek op, en ik keek op haar neer. Ik zag haar stralende ogen. Mijn mond daalde neer op de hare en onze tongen worstelden, terwijl haar lijfje sidderde van een orgasme.

Ik ging nog even door, maar na drie orgasmes werd het Robin echt teveel. Ze drukte mijn hand weg, maar bleef wel tegen me aan geleund, tot ze weer genoeg kracht had in haar benen om zelf te kunnen staan.
Ze keek naar mijn pik, die nog steeds onbruikbaar en slap naar beneden hing.
“Jammer,” giechelde ze.
“Sorry,” glimlachte ik terug, “je weet wat ze zeggen, de geest is gewillig maar het vlees is zwak.”
“Het vlees is op dit moment vooral slap, meneer.”
“Tsja. Dan had je maar een jongen van je eigen leeftijd moeten nemen. Die houden dit veel langer vol.”
Opeens keek Robin weer bloedserieus.
“Nee meneer. Echt niet. Ik ben juist blij dat ik dit met u heb gedaan. Ik weet zeker dat geen enkele andere man, geen enkele jongen, mij zo bijzonder had laten voelen.”
Ik knikte. Ik weet niet of ze gelijk had. Ergens achter in mijn hoofd was nog altijd een klein stemmetje aan het roepen hoe fout het was. En met zó veel jongens in de wereld wist ik zeker dat ik echt niet de enige was die haar bijzonder zou vinden.
Maar ik snapte wat ze bedoelde, dus ik knikte en zei niks.

Het was al bijna middag toen we het hotel verlieten. Tijdens ons uitgebreide ontbijt had Robin vol enthousiasme verteld over haar leven. Niet de nare delen, maar de normale delen. Dingen die je verwacht te horen van een meisje van haar leeftijd.
Over huiswerk. Over vriendinnen. Over YouTubers die ze volgt, of juist haat. Over haar problemen op school, haar plannen voor later als ze groot is. Verliefdheden, jaloezie, en dan opeens weer over een tekenfilm die haar aan het lachen had gemaakt. Ik had geluisterd en genoten van haar levenslust, van haar jeugd, van haar stralende ogen en open lach.

Maar in de auto werd ze stil. Heel stil.
“Is er iets? Je bent zo stil.”
Ze haalde haar schouders op maar zei niks. Keek alleen maar voor zich uit. In zichzelf gekeerd.
Ik herinnerde me hoe onzeker ze was over haar toekomst bij tante Gerda en ik begreep dat ik nu niks kon zeggen om haar te helpen. Ik legde even mijn hand op haar schouder, als om te zeggen dat ik er was voor haar als ze me nodig had. Daarna concentreerde ik me op de weg.

Toen we nog maar een paar kilometer van Den Helder af waren, voelde ik opeens een zachte hand op mijn been. Ik keek opzij en zag dat Robin me aankeek.
“Kunnen we nog even van de weg af, meneer? Is hier ergens een plek waar u kan parkeren en waar we niet gezien kunnen worden?”
Ik keek haar vragend aan, maar ze zei niets. Haar hand bewoog naar mijn kruis, voelde de contour van mijn ontspannen piemel in mijn broek en wreef er stevig over. Haar ogen vertelden me wat ze wilde.

Zodra we stil stonden op een beschutte plek ritste Robin mijn gulp open en viste mijn pik naar buiten. Hij was nog niet hard, maar al wel aan het groeien. Terwijl ze met haar hand mijn voorhuid masseerde, maakte ze met haar andere hand haar broek los en trok broek en slip naar beneden, tot over haar knieën.
Zodra ik hard genoeg was knielde ze boven me en liet zich op me zakken.
“Ik wil u in me voelen, meneer. Nog één keer.”

Ik zat stil. Klem tussen autodeur en versnellingspook kon ik niet veel doen. En dat was ook niet nodig. Deze keer had Robin de regie.
Ze leek meer noodzaak te voelen dan lust. Met stevige, vastberaden bewegingen pompte ze haar lijf op en neer. Omhoog tot mijn lul nog maar net in haar grotje zat, en dan met een harde beweging naar beneden, mij zo diep mogelijk in haar jonge lichaam nemend.
Hoewel ik niet veel kon doen om haar verder te stimuleren, leek ze toch genot te ervaren. Ik zag haar mond steeds verder open hangen, zag druppeltjes kwijl uit haar mondhoek druppelen. Ik hoorde haar ademhaling sneller en dieper worden. En al snel, sneller dan ik had verwacht, voelde ik haar lichaam verkrampen, en met een siddering kwam ze klaar.
De samentrekkingen in haar jonge vagina masseerden mijn harde staaf zo lekker dat ook ik begon te spuiten. Robin ging nog twee of drie keer op en neer tot ik ook de laatste druppeltjes uit mijn ballen had geperst. Toen klom ze van me af en fatsoeneerde haar kleding.

“Dank u wel meneer. Ik weet dat dit niet kan tippen aan vannacht. Maar dat hoeft ook niet. Ik wilde u gewoon nog één laatste keer in me voelen, voordat we afscheid moeten nemen. Ik wilde nog één keer voelen hoe het is als iemand me zo bijzonder vindt als u.”
“Ik weet zeker dat je nog heel veel anderen gaat tegenkomen die jou net zo bijzonder vinden, Robin. Of zelfs nog meer.”
“Misschien. Ik hoop het. Maar van u weet ik het zeker, en dat zal ik nooit vergeten.”

Een klein half uurtje later waren we bij tante Gerda. Zij bleek een gemoedelijk uitziende en vriendelijk ogende vrouw van rond de veertig. Robin was een beetje huiverig, maar in de paar minuten dat ik met Gerda praatte zag ik haar al weer ontspannen.
“Robin,” zei ik, hurkend om op haar hoogte te zijn, terwijl ik haar mijn kaartje gaf, “dit is mijn telefoonnummer. Ik denk niet dat je het nodig zal hebben. Maar als je ooit tóch weer in een nare situatie komt, loop dan niet weg zoals je gisteren deed. Bel mij. Oké?”
Ze nam het kaartje aan, omhelsde me, en kuste me op mijn wang.
“Bedankt voor uw hulp meneer. Bedankt. Voor álles wat u voor me gedaan heeft.”
Ze zei het met een vette knipoog. Toen draaide ze zich om, pakte Gerda’s hand, en verdween samen met haar tante in haar nieuwe huis.

Epiloog

Ik ben Robin nooit vergeten, Maar ik heb ook nooit meer iets van haar gehoord.
Een jaar later, toen ik toevallig in Den Helder was, ben ik nog eens bij het huis van tante Gerda langs gereden. Maar er woonde een jong gezin, en ze wisten niet waar de vorige bewoners naartoe waren gegaan.
Ik kon alleen maar hopen dat het goed met haar ging.

En toen, negen jaar later, was er opeens een bericht in mijn WhatsApp.
“Hallo meneer. Dit is Robin. Weet u nog? Het gaat goed met me. Ik trouw binnenkort. Ik zou het fijn vinden als u op mijn bruiloft komt.”

Ik wist dat dit een risico was. Als ze nu, op oudere leeftijd, mij alsnog wilde aanklagen voor misbruik, dan kon dit de truc zijn om mij te vinden.
Maar ik was té nieuwsgierig om te zien hoe het met haar ging. Ik antwoordde.
“Heel graag. Waar en wanneer?”

Ze zag er prachtig uit. Dezelfde schoonheid als negen haar geleden, maar nu volwassen. Haar borsten waren gegroeid tot een stevige C cup, en het decolleté in haar bruidsjurk was duidelijk ontworpen om ze zo goed mogelijk aan de wereld te tonen.
Ze herkende me direct toen ik binnenkwam.
“Wat fijn dat u er bent, meneer! Ik wil u graag aan iemand voorstellen. Dit is mijn moeder.”
Ze leidde me naar een vrouw die met de bruidegom stond te praten, een glas water in haar hand.
“U weet misschien nog dat ze een moeilijke periode heeft gehad? Wel, ze heeft op het moment dat het echt nodig was de hulp gekregen die ze nodig had, omdat iemand op het juiste moment de juiste hulp heeft ingeschakeld. En nu gaat het weer veel beter.”
Haar moeder keek op, bestudeerde mij.
“Ken ik deze man, Robin?”
“Nee, mam. Jij kent hem niet. Maar deze meneer was er, ooit, toen ik hem nodig had. En hij heeft me toen enorm geholpen. Zonder hem zou mijn leven er heel anders uit hebben gezien.”
De vrouw die Robins moeder was schudde mijn hand.
“Dan denk ik dat ik u moet bedankten, meneer.”
“Voor álles wat u voor me gedaan heeft,” voegde Robin toe. Met een vette knipoog.