Aan het meertje – 1

(c) 2022, 2024, door P.D. Vile
Dit verhaal heb ik geschreven op speciaal verzoek van Wouter. Welke onderdelen precies door hem bedacht zijn en welke delen uit mijn fantasie komen? Dat weten alleen Wouter en ik!

Wat heb ik gedaan?

Ik voelde het schaamrood op mijn kaken. Wat had ik gedaan? Wat was er gebeurd? Hoe had ik me zo kunnen laten gaan?
Maar toen keek ik naar het meisje tegenover me. Ik zag niet de afschuw die ik verwacht had in haar gezicht. Niet de enorme woede die er zou moeten zijn. Wat ik zag was een combinatie van verbazing, fascinatie, en … ja, verdomd, ik kan het niet anders, vooral trots! Ze wist dat het door háár kwam. En ze was trots op het effect dat ze duidelijk op me had.

“Nou, Wouter,” zei ze met een olijke glimlach, “dan denk ik dat ik hem nu toch wel uit moet doen.”
“Even nog, Lotte. Mag ik nog even kijken?”
Ze knikte, al keek ze verbaasd.
“Even dan, Maar niet te lang. Ik wil dit snel uitspoelen, ik wil niet dat het blijvende vlekken worden. Zou wel een leuk aandenken zijn. Maar ik kan dat echt niet aan mama uitleggen!”

Ik bekeek dit prachtige meisje nog één keer helemaal, van top tot teen. Mooie benen. Goed gespierd, maar ook mooi gebruind. Haar bovenlijf was gespierder dan je zou verwachten voor een meisje van zestien: nét iets bredere schouders, nét iets sterkere armen. Ik wist intussen dat ze dol was op turnen dus dat was geen verrassing. Zou ze weten hoe enorm ik daar op val?
Ze zou het zeker kunnen vermoeden. Want op het strakke, hoog uitgesneden sportieve badpak dat ze droeg zaten op dit moment een paar grote klodders sperma. Mijn sperma, dat ik zonet over haar jonge lijf en over haar zo enorm sexy badpak had gespoten.

Die grote klodders wit zaad op haar felrode glimmende badpak maakten haar zelfs nog sexyer dan ze eerder al was. De glanzende stof sloot zo heerlijk nauw om de perfecte vorm van haar lijf. Ik kon zien hoe heerlijk plat haar buikje was. Ik zag een soort dalletje waar haar navel moest zijn.
Maar ik zag ook de contour van de twee heuvels op haar borstkas, die rustig meebewogen met haar ademhaling. Ik wist dat het nu niet lang meer zou duren voor ik de exacte vorm van haar borsten zou zien, maar nog heel even kon ik genieten van de magie van de illusie. Van alleen de vorm zien, onder dat strakke natte badpak, en te mogen raden.

Ik keek omhoog. Naar dat prachtige gezicht. Haar halflange blonde haren, die nu wat donkerder leken omdat ze nog nat waren. Haar ronde gezicht, met die sprankelende blauwe ogen, dat schattige wipneusje, en haar mond, met die mooie volle rode lippen. Ze lachte nog, maar er kwam nu toch ook een wat onzekere blik in haar ogen.
“Alles goed, Wouter? Je kijkt zo …”
“Ja, alles goed. Je bent zo mooi, Lotte. Weet je dat wel?”

Haar mond trok in een verlegen glimlach, maar haar ogen glansden opnieuw van trots.
Ik wierp nog een laatste blik op de langzaam naar beneden druipende witte klodders op haar badpak, vastbesloten dat beeld, deze herinnering, voor altijd in mijn hoofd te prenten.
“Maar goed, ga nu inderdaad maar je badpak uitspoelen.”

Zonder zelfs maar een seconde te aarzelen haakte ze haar vingers onder de schouderbandjes van haar badpak en begon het strakke kledingstuk van haar lijfje te stropen. De fijne stof gleed naar beneden en ik keek ademloos toe toen ze haar borsten voor het eerst aan me toonde.
Nu de stof ze niet meer tegen haar lichaam drukte zag ik dat haar borstjes klein waren, zeker niet meer dan cup B, maar erg stevig. Parmantig stonden daar twee tietjes naar voren te wijzen, met mooie en zo te zien harde tepeltjes. Ik stelde me voor hoe het zou voelen mijn handen daar te leggen. Hoe het zou zijn om met mijn tong over die welvingen te glijden, om haar tepel in mijn mond te zuigen en haar lieve stemmetje te horen kreunen van genot …

Lotte was even gestopt met afrollen van haar badpak, alsof ze me de tijd wilde geven om naar haar borstjes te kijken. Maar ze zei niets. Ze draaide zich om en terwijl ze richting het meertje liep stroopte ze terloops haar badpak verder af, schopte het uit, en ving het op in haar linkerhand.
Verdorie! Ik was zo benieuwd of ze zich schoor, en nu kon ik dat niet zien.
Aan de andere kant, haar vrolijk heen en weer deinende stevige billen maakten veel goed.

Ik zuchtte.
Zou ze haar badpak uitspoelen en weer aandoen voordat ze hier terugkwam? Of zou ze straks in haar blootje teruglopen, zodat ik ook dat laatste stukje van haar nog zou kunnen zien?

Ik stapte uit mijn speedo die nog steeds om mijn enkels lag, en ging toen op mijn handdoek in de zon liggen. Ik sloot mijn ogen en dacht terug aan hoe dit allemaal was begonnen.

Warme dag

Het was geen dag om op kantoor te zitten. Totaal niet.
Het was bloedheet, en de airco was nog steeds kapot. Dus ik kon kiezen tussen óf de hitte van een kleine ruimte onder een plat dak met alle ramen dicht, óf de verstikkende stank van de stad en misschien heel af en toe een verkoelend briesje met de ramen open.

Het enige dat me hielp mijn focus te houden in deze afschuwelijke hitte waren de woorden van mijn baas, vanochtend, voordat hij het kantoor verliet. Voor “klantbezoek” zogenaamd – alsof ik dat ook maar één seconde zou geloven, die lag gewoon op zijn luie reet in zijn achtertuin.
“Wouter,” had hij gezegd, “deze archiefstukken moeten vandaag echt allemaal worden uitgezocht en op de juiste plek opgeruimd. Maar je mag de facturen vandaag laten liggen. Als je klaar bent met archiveren mag je naar huis en weg uit deze sauna.”
En daarbij wees hij op een enorme stapel documenten, die me zeker de hele dag zou kosten. De hufter!

Maar toen hij de deur achter zich sloot besloot ik dat ik mijn lot in eigen hand zou nemen. Ondanks de hitte zou ik werken, werken zo hard ik kon!
En dat deed ik. Ik kreeg het warm, steeds warmer, maar ik ging door. Het zweet gutste over mijn rug, maar ik ging door. Het was lunchpauze, maar ik ging door.
En om kwart over twee zag ik dat ik het onmogelijke had geklaard. Ik had het allemaal af! Ik mocht naar huis.

Thuisgekomen kon ik niet wachten mijn kletsnatte bezwete kleren in een hoek te gooien en een douche te nemen. Eerst even warm om goed het zweet af te spoelen, toen wat kouder om nog even goed af te koelen. En daarna …
Ik wist al precies wat ik de rest van de dag zou gaan doen. Een paar weken geleden had ik tijdens een fietstocht in de omgeving, midden in het bos een verlaten meertje ontdekt. Toen had ik me al voorgenomen daar terug te komen mét zwemspullen zodra er een kans was. En die kans was nu. Warm weer, vrije middag. Heerlijk zonnen en zwemmen, rustig in het bos. Niet in het veel te drukke zwembad, of aan het strand waar je nu ongetwijfeld over de badgasten heen moest lopen naar je eigen veel te krappe plekje.

Een half uur later zette ik mijn fiets tegen een boom en beklom het kleine heuveltje waarachter ik het meertje wist. Even was ik teleurgesteld toen ik iets verderop een andere fiets zag staan. Ik had gehoopt dat ik alleen zou zijn. Maar in Nederland is geen enkele plek zo verlaten dat je daar echt op kan rekenen. En één fiets kon nooit een probleem zijn. Het hadden er ook veel meer kunnen zijn.
Ik was wel blij dat ik mijn speedo thuis al had aangedaan. Zat niet echt lekker tijdens het fietsen, maar in elk geval hoefde ik nu niet ingewikkeld te frunniken onder een omgeslagen handdoek.

Ik pakte mijn tas en beklom het heuveltje, blij te weten dat ik met een paar minuten in het lekker koele water zou liggen. Maar eerst was ik toch ook wel benieuwd met wat voor iemand ik straks het strandje zou delen.
Waarschijnlijk iemand die net als ik gewoon alleen wil zijn. We zouden het er vast snel over eens worden elkaar gewoon lekker met rust te laten zodat we geen last van de ander zouden hebben.

En toen kwam het meertje in beeld en even was ik sprakeloos.
Op het strand lag een meisje. Een jong meisje. Ze droeg een sportief rood badpak. Hij leek te glimmen in de zon, maar van deze afstand kon ik niet zien of dat was door de stof om omdat het badpak nat was.

Opeens kwam ze overeind en keek mijn kant op. Ik denk dat ze iets gehoord had.
“Hallo?”
Haar stem klonk leuk. Wat hoger dan de meeste vrouwen, echt nog een meisjesstem, maar niet zo’n hoog kinderlijk piepstemmetje.
“Hallo,” antwoordde ik.

Lotte

Terwijl ik naar het strandje toe liep, vroeg ik me af waarom ze hier was. Waarom niet bij haar leeftijdsgenoten aan het strand? Ik hoopte maar dat ze niet al te druk zou zijn.
“Wie bent u? En waarom bent u hier?”
“Ik ben Wouter. En ik ben hier om rustig te zwemmen, zonder drukte om me heen. Oh en zou je geen u willen zeggen, dan voel ik me zo oud.”
Ze lachte.
“Maar u … sorry, jij. Jij bent toch ook oud? Ik denk wel zo oud als mijn vader en moeder. En ik kom hier ook omdat het lekker rustig is.”
“Dus er bestaan wél kinderen die van rust houden en niet zo hard mogelijk tegen elkaar willen brullen als ze zwemmen?”
Even keek ze beledigd. Maar toen glimlachte ze weer.
“Hé ik ben geen kind meer, hoor. Ik ben al 16. Maar ik snap u … je wel hoor. Soms denk ik dat al die anderen echt nog kleuters zijn. Daarom kom ik graag hier om te zwemmen.”
“Geen kind, dus? Hoe moet ik je dan noemen?”
“Noem me maar Lotte. Zo heet ik.”
“Oké. Lotte dus. Ik hoop dat je het niet erg vindt als ik hier ook ga zwemmen?”
“O nee hoor. Behalve als je gaat gillen en brullen. Maar gewoon zwemmen mag best.”
“Wil je liever dat ik wat verder weg ga zitten, zodat je geen last van me hebt?”
“Nee hoor, kom maar hier. Dit is het enige stukje met gras, de rest is allemaal zand of stenen, dus hier lig je het fijnst.”

Ik had eerst zelf verder weg willen gaan liggen. Maar ik had inderdaad toen ik om me heen keek al gezien dat er geen andere echt geschikte plekjes waren. Dus ik besloot de uitnodiging aan te nemen. Ik spreidde mijn handdoek op het gras, legde mijn tas neer en begon me uit te kleden.
Ik moest wel even wennen aan hoe Lotte onbeschaamd naar me keek op het moment dat ik mijn shirt uit deed. Zo bijzonder zag ik er toch niet uit? Maar ze zei niets en ik besloot ook maar niets te zeggen en gewoon te doen alsof ik het niet in de gaten had. Knoopje los. Gulp open. En hup, in één beweging stroopte ik mijn broek naar beneden.

“Wauw!”
“Huh? Wat bedoel je?”
“Je zwembroek”
“Gewoon een speedo. Dat is toch niet zo bijzonder?”
“Niet? Alle jongens in het zwembad dragen altijd van die wijde dingen. Boxers.”
“Oh, ja. Dat kan natuurlijk ook. Maakt toch niet uit?”
“Vind ik wel. Boxers zijn oneerlijk.”
“Oneerlijk? Hoe kan een kledingstuk nu ooit oneerlijk of eerlijk zijn?”

Eerlijke kleding?

Lotte keek me even verbaasd aan. Toen barstte ze in lachen uit.
“Nee, niet het kledingstuk zelf natuurlijk,” legde ze uit toen ze was uitgelachen, “maar dat …”
Even leek ze na te denken.
“Oké, wacht, ik moet dit anders uitleggen,” zei ze toen.

“Kijk,” zei ze, terwijl ze rechtop ging zitten en haar borstkas wat naar voren leek te duwen, als om haar woorden te illustreren, “alle badpakken zijn strak, dus iedereen kan de vorm van mijn tietjes zien. En in een bikini zelfs nog beter. Dat vind ik niet erg. Ik schaam me niet voor mijn tieten, ook al zijn ze klein. Ik ben er trots op.”
Door haar woorden was het onvermijdelijk dat ik nu inderdaad keek. Ik zag de contour van twee kleine heuveltjes, die ik op een A of maximaal B cup schatte; een mooie, sensuele, ronde welving op haar borstkas.
“Maar dat is het oneerlijke. Alle jongens met hun wijde boxers … bij hun zie ik dus helemaal niks. En bij jou wel. Jouw zwembroek is strak, zodat ik de vorm van je piemel kan zien. En omdat jij ook naar de vorm van mijn tietjes kijkt, vind ik dat eerlijker dan bij die jongens. Want die kijken ook!”

Terwijl mijn hersenen probeerden de logica van dit meisje te volgen gebeurde er in mijn onderbewustzijn iets anders. Iets wat ik pas te laat in de gaten kreeg.
Ik keek nog steeds naar de welvingen van haar strakke badpak. En ik was me ervan bewust dat Lottes blik strak op mijn kruis gericht was, waar inderdaad mijn strakke speedo niets deed om de contour van mijn best wel fors geschapen geslacht te verhullen.
De speedo was een bewuste keuze. Het idee dat vrouwen ernaar konden kijken, en dan misschien wel iets zouden willen … een idiote droom, maar toch één die ik nooit had opgegeven. Ik weet heus wel dat niet alle vrouwen op een grote lul vallen. Maar misschien een paar wel?

Maar wat er nu gebeurde, daar was ik niet op voorbereid. Lotte was een meisje, nog maar zestien. Maar ze keek naar mijn speedo op de manier zoals ik altijd had gefantaseerd dat vrouwen naar me zouden kijken. En dat nadat ze me zelf had geattendeerd op hoe zichtbaar haar prille borstjes onder haar strakke badpak waren.
Terwijl mijn bewuste brein was afgeleid door haar bizarre logica reageerde mijn onbewuste brein op de enige manier waarop een onbewust brein in zo’n geval kan reageren.

Ik hoorde een onderdrukt gegiechel. Ik zag Lottes ogen groot worden. En toen pas voelde ik de reden.
Extra bloed stroomde naar mijn lul, en de poging van mijn lijf om het overeind te laten komen werd tegengehouden door de strakke stof van mijn speedo. Hij kwam niet omhoog, maar de bobbel in mijn zwembroek werd wel groter. En Lotte had dat dus duidelijk gemerkt.
“Dat dus,” zei Lotte nog steeds een beetje lacherig, “dat ik nu ook kan zien dat jij niet zomaar naar mijn tietjes kijkt, maar dat je ze ook leuk vindt.”
“Sorry,” mompelde ik beschaamd.
“Sorry? Waarom sorry? Ik ben trots op mijn tietjes. Het is leuk te weten dat jij ze zo mooi vindt dat je een stijve krijgt. Hij wordt best groot, hoor! Komt dat allemaal door mijn tietjes? Hoe voelt dat eigenlijk?”

Zo’n simpele vraag. Zo onschuldig gesteld. En in Lottes stem en ogen was alleen maar oprechte belangstelling, gemengd met een beetje trots op het effect dat ze op me had. Ze vroeg dat niet met een vooropgezet plan, niet om me er in te luizen. Ze was gewoon benieuwd.
Ik besloot eerlijk te antwoorden.
“Eerlijk gezegd, Lotte, het voelt best fijn, maar het doet ook een beetje pijn,”
“Pijn?”
“Een stijve heet niet voor niets een stijve. Als een piemel groot wordt, dan gaat hij recht vooruit staan of schuin omhoog. Dat wil de mijne ook. Maar mijn speedo is te strak dus dat kan niet. Het voelt een beetje zoals wanneer je kleren aandoet die niet meer passen.”
“Oh? Is dat altijd zo als een man een stijve krijgt?”
“Nee. In wijde kleding kan die gewoon overeind komen. In strakke kleding zet ik hem meestal even recht, zodat ‘ie de ruimte heeft om te groeien. Maar deze speedo is te kort. Dan zou je een heel stuk van mijn piemel zien, dus dat kan uiteraard niet.”
“Waarom kan dat niet?”
“Omdat … ja dat snap je toch wel? Je bent veel te jong. Je bent nog maar 16!”
“Ja, nou en? Ik heb heus wel vaker piemels gezien, hoor. Nou ja, op internet dan. Niet in het echt. Lijkt me eigenlijk best cool om eens in het echt te zien!”
“Maar …”

Even keek ze me nadenkend aan. Toen zei ze, bijna fluisterend:
“Als je niet wil, dan niet, Wouter. Ik zou het fijn vinden als ik hem mag zien, maar het hoeft niet. Ik wil ook beloven niet te kijken als je dat fijner vindt, dan kan je ook … Hoe zei je dat? Recht zetten? … en dan zie ik dus niks. Ik wil niet dat je pijn hebt. En je kan hem ook houden zoals nu, maar dan heb je dus pijn en dat lijkt me niet fijn voor je.”
Ik zuchtte. Met haar uitdagend gedrag, al was het dan onbedoeld, zou mijn lul voorlopig echt niet tot rust komen. Mijn harde lul zo opgesloten in die strakke speedo zat erg oncomfortabel. En juist daardoor bleef ik er aan denken, en leek het wel alsof er steeds meer en meer bloed naartoe werd gepompt.

Zou ik haar vragen inderdaad weg te kijken? Maar dat voelde niet oké. Zij was hier ook om te ontspannen en lekker te zwemmen en te zonnen. Net als ik. Niet om de hele tijd krampachtig opzij te blijven kijken.
Zou ik weg gaan? Terug naar huis? In de hitte, en met niets leuks te doen?
Of toch …

Ze had al piemels gezien. Zei ze zelf. Op internet. Ja, logisch. Zestien jaar, dan hebben kinderen dat echt al wel eens opgezocht. Dat deed ik ook in die tijd. Ik had geen internet, toen, maar ik heb wel af en toe stiekem in tijdschriftenwinkels geprobeerd de Playboy te bekijken.
Was het echt erg als ze er een keer eentje in het echt zou zien?

Open en bloot

Ik knikte en zuchtte nog één keer.
“Nee ik ga je niet vragen weg te kijken. Dat zou niet eerlijk zijn. Jij bent hier ook om gewoon lekker te ontspannen, niet om steeds je hoofd weg te draaien. Maar wil je wel beloven dat je nooit iemand hierover vertelt? Veel mensen zouden er totaal verkeerde dingen van denken.”
Ze lachte. Haar stem klonk zo vrolijk en lief als ze lachte, en haar hele gezicht straalde. Haar horen en zien lachten maakte mijn dag al.
“Natuurlijk vertel ik het niemand. Wat denk je dat papa en mama tegen me zouden zeggen als ik ze vertel dat ik een volwassen man heb gevraagd zijn piemel aan me te laten zien? Ik ben niet gek!”

Ik knikte weer. Haalde nog een keer diep adem. En besloot toen dat het toch niet makkelijker zou worden.
Dus terwijl Lotte aandachtig toekeek, terwijl ik keek hoe zij keek, wurmde ik mijn hand in mijn speedo en hielp mijn snoeiharde lul overeind. Zeker tien centimeter stak boven de rand uit toen ik mijn hand weer terug haalde.
Ik zag hoe Lottes ogen groter werden. Hoe haar mond openviel.
“Wauw!” hoorde ik toen.
Spontaan schokte mijn lul een beetje, waardoor Lottes ogen nog groter werden.

Een paar minuten zaten we zo, in een ongemakkelijke stilte. Uiteindelijk was Lotte de eerste die iets zei.
“Is het nu niet meer pijnlijk, Wouter?”
Ik haalde mijn schouders op.
“Minder. Nog wel een beetje. Die speedo is best strak. Het knelt echt wel.”
“Je kan ook …”
Nu was het Lotte die even aarzelde.
“Je kan hem ook helemaal uitdoen. Ik zie hem nu toch al, toch? En dan heb je ook geen last meer dat het knelt.”

Ik twijfelde. Ergens was het logisch wat ze zei. Maar aan de andere kant ook weer niet. Het kon toch niet, zomaar mijn blote lul laten zien aan een onschuldig jong meisje?
“Anders kan ik me ook uitkleden? Dan zijn we beide bloot!”
Terwijl ze het zei, haakte ze haar handen al onder de bandjes van haar badpak, alsof ze de daad direct bij het woord wilde voegen.
Wie was dit meisje? Maakte het haar echt zo weinig uit als ik haar bloot zou zien? Was ze soms als nudist opgevoed? Of zat ze juist uit te dagen?
In elk geval leek het me niet verstandig dit te laten gebeuren.

“Nee!” riep ik snel.
“Nee? Wil je niet dat ik me uitkleed? Wil je me niet bloot zien?”
De spottende toon en de twinkeling in haar ogen verrieden dat ze niet alleen maar onschuldig was, dat ze echt wel wist dat ze iets met me aan het doen was.
“Het gaat niet om willen. Het gaat om wat verstandig is.”
Maar terwijl ik dat zei, moest ik bekennen dat haar badpak haar zo enorm sexy stond dat ik niet eens wist of ze me aangekleed niet juist nog meer opwond dat ze bloot zou hebben gedaan.
“Oké. Ik hou hem aan als jij dat wil. Maar dan moet jij nu wel gewoon je broek uitdoen. Je zegt net zelf dat dit niet prettig voor je is. Ik wil dat jij je hier op je gemak voelt.”

Achteraf weet ik niet zeker waarom ik instemde. Was het inderdaad haar logica? Was het een praktische oplossing, die geen kwaad kon omdat ze het inderdaad al had gezien? Of was het meer?
Ik kan het niet ontkennen: die grote ogen van haar, haar bewonderende blik, de zachtjes uitgesproken “wauw”, dat had een effect op me gehad. Opeens voelde ik een trots op mijn lul die ik niet eerder gevoeld had. Ergens diep van binnen wilde ik me nu ook volledig tonen aan dit onschuldige meisje. Ik wilde zien hoe ze zelfs nog meer onder de indruk zou zijn als ze me helemaal bloot was.
Maar ik maakte mezelf wijs dat dit niet de reden was. Ik maakte mezelf wijs dat ze gelijk had, dat dit gewoon een praktische manier was om geen last meer te hebben van mijn knellende broek.

Bijna werktuiglijk ging mijn hand naar het touwtje dat mijn speedo dicht hield. Ik trok aan het losse eind en voelde de strik losgaan. Met beide handen pakte ik de zijkant van mijn speedo. En duwde hem naar beneden. Langzaam.
Ik voelde hoe mijn harde lul bevrijd werd uit zijn strakke verpakking. Ik voelde hoe hij door zijn eigen gewicht naar beneden viel, toen door de stijfheid weer omhoog sprong, als een soort pervers dansje, speciaal voor een publiek van één meisje. Een erg jong meisje.

Ik liet mijn speedo los en voelde hoe de stof naar beneden gleed en rond mijn enkels bleef liggen. Ik had daar nu geen aandacht voor. Ik was alleen maar bezig met hoe bizar deze situatie was: ik, rechtop staand, mijn harde lul die recht vooruit wijst. En tegenover me dat veel te jonge, maar ook veel te mooie meisje, op haar knieën. Haar hoofd was precies ter hoogte van mijn lul en kwam nu op maar een paar decimeter afstand omdat ze naar voren leunde om goed te kunnen kijken.

“Dus zo ziet dat er in het echt uit,” mompelde ze, en ik weet niet of ik het me verbeelde of niet maar in mijn oren klonk het alsof ze echt onder de indruk was. Opnieuw schokte mijn pik een beetje bij de gedachte dat ze zo geïnteresseerd was.
“Waarom doe je dat?”
“Dat gaat vanzelf. Door de opwinding. Het hoort niet, dat weet ik, maar dit windt me op. Je bent mooi. En je kijkt naar mij … naar mijn piemel. Je kijkt op een manier alsof …”
Bijna had ik gezegd wat ik dacht. Dat ze keek alsof ze wel meer wilde. Maar dat kon ik niet zeggen en mocht ik niet zeggen.

Even viel er, alweer, een ongemakkelijke stilte. En toen zei Lotte, bijna fluisterend:
“Alsof wat, Wouter? Alsof ik hem wil aanraken en voelen?”
Ik slikte, maar kon geen antwoord uitbrengen.
“Weet je, Wouter?”
Ze zuchtte en was weer even stil.
“Weet je? Dat wil ik eigenlijk ook. Ik ben echt benieuwd hoe dat …”

Terwijl ze dat zei, stak ze haar hand uit. Ik moest haar stoppen. Dat wist ik. Ik moest haar tegenhouden. We waren al te ver gegaan. Dit kon niet. Het mocht niet.
Maar ik deed niets. Ik kon niets doen. Of wilde ik niets doen?
Ik weet het niet.
Ik deed niets. Als in slow motion zag ik haar hand naar mijn lul gaan.

“… voelt.” maakte Lotte haar zin af.
En precies op dat woord sloten haar vingers zacht en warm om mijn harde schacht.
Het voelde hemels!

Een hand is een hand? Nee, echt niet. Haar hand was zoveel beter. Zacht. Teder. En vooral jong en taboe en fout en super opwindend.
Nog voordat ze haar mond volledig dicht had, voelde ik al hoe een onverwacht orgasme me overmeesterde.
“Ooooaaaahhhh,” was alles wat ik zei, terwijl straal na straal van mijn sperma uit mijn pik schoot, en op allerlei plekken op Lottes strakke badpak landde.

Nog een paar seconden stond ik daar, in stilte. Na te genieten van het gevoel. Lottes hand hield mijn nu leeggespoten lul nog steeds zachtjes omklemd. Haar blik ging van mijn luk naar de grote klodders sperma op haar badpak, en weer terug. En toen besefte ik wat ik gedaan had. Hoe fout dit was.

Ik voelde het schaamrood op mijn kaken. Wat had ik gedaan? Wat was er gebeurd? Hoe had ik me zo kunnen laten gaan?