Lolita in gevaarlijk water (1)

JONGENSMEISJE

We zijn eindelijk op weg naar de Ardennen!
We reizen met het barrelautootje van Bart, ’n goeie vriend van mijn broer Vincent, en ik heb me op de achterbank tussen alle spullen gepropt. Gelukkig heb ik niet zo veel ruimte nodig want ik ben nogal dunnetjes uitgevallen. De jongens kletsen voorin over van alles en nog wat en ik heb m’n oortjes ingedaan, luister wat naar muziek. Best wel gezellig en cosy zo, met zijn drietjes en stiekem zit ik de jongens wat te vergelijken.

Jongensdingen

Er zijn meisjesmeisjes én er zijn jongensmeisjes. Ik ben denk ik wel een jongensmeisje want het liefst doe ik jóngensdingen. En serieus, mama heeft het echt wel geprobeerd hoor, dat meisjesmeisje-gedoe. Ik kreeg kleurboeken van ‘My little pony’, Barbiepoppen, prinsesjes-verkleedkleren, m’n eerste make-up op m’n dertiende en wat al niet meer, maar één dag was alles leuk en dan vertrok ik snel weer naar m’n jongensvriendjes. En mijn grote voorbeeld is dus mijn broer Vincent. Vincent zat op voetballen en dus ging ik op voetballen. Vincent zat op kanovaren, en dus wilde ik ook kano varen. Vincent deed aan hardlopen, en dus ging ik hardlopen… ‘Of ik dan niet ook net als Denise op softbal wilde?’ vroeg mama eens. Pff, suf meisjesgedoe…

Dat is dus inderdaad meer iets voor mijn oudere zus, Denise. Denise is eigenlijk een soort van ‘overtreffende trap meisjesmeisje’, een ‘meisjesmeisjesmeisje’ zeg maar, want alles wat ik niet aan meisjesgedrag heb gekregen heeft zij geloof ik bij háár genen erbij geplakt. Denise en Vincent zijn achttien en samen in mama opgegroeid, ze zijn dus als tweeling tegelijk geboren maar een groter verschil kan je niet hebben. Denise doet de hele dag haar meisjesdingetjes, terwijl Vincent een über-coole jongen is, hij doet niks liever dat heftige sporten. Ik heb wel eens gedacht dat het lijkt of die twee een hekel aan elkaar hebben, maar ze zijn de laatste tijd behoorlijk wat minder aan het bekvechten dan vroeger. Ze vinden elkaar geloof ik zelfs wel een beetje lief tegenwoordig…

Inmiddels ben ik zestien en voel ik me nog steeds een jongensmeisje. En wat hier echt hélemaal níet mee spoort is mijn naam, Lolita. Nou ja, eigenlijk is het dus Lola maar op de een of andere manier noemt iedereen mij dus ‘Lolita’. Papa is er ooit mee begonnen om mij zo te noemen. Eerst was het ‘kleine Lola’ omdat ik de jongste ben en als kind ook nog eens behoorlijk klein en dun was uitgevallen. Maar toen ik een beetje uit begon te groeien, wat langer werd en m’n tieten eraan kwamen te zitten werd het dus Lolita. ‘Mijn Nabokow-meisje’ zei papa wel eens. Hij vertelde me dat die maffe schrijver ooit een weird seksboek over een jongensachtig meisje schreef, zoals ik volgens hem ook ben. Lolita dus.

Ik snap niet goed hoe het werkt maar ik merk dat jongens best wel op me vallen. Altijd hangen er wel een paar om me heen, die dan rare dingen zeggen, dat mijn ogen zo mooi zijn, of zo. Nou vind ik dat eerlijk gezegd zelf dus eigenlijk ook wel, ze zijn onwijs groot en bijna zwart van kleur, m’n gezicht valt daardoor wel erg op. Mijn haren zijn donkerbruin en kort, ze krullen een beetje en meestal knallen ze alle kanten op.

Ik ben aardig wat langer geworden, heb een sportief lijf en lang had ik amper tieten, maar de laatste tijd zijn die wel wat gaan groeien. Eerst had ik er een hekel aan, zo ineens een paar van die vooruitstekende dingen aan je lijf. Maar alles went dus en gelukkig zijn ze uiteindelijk niet zo heel groot geworden. Ze zijn rond, stevig, recht vooruit stekend, met kleine donkere tepels, meestal kan ik zonder beha lopen. Lekker gevoel als m’n truitje of bloes er tegenaan schuurt…

Ehm, maar waar was ik, oh ja, ik hoop dus dat ze niet groter worden, voor mij is het goed zo, ik vind ze tegenwoordig wel mooi en als ik hardloop blijven ze met een sportbehaatje nu ten minste aardig strak tegen mijn lijf zitten. Stel je voor dat ik net als Denise van die wiebelbollen krijg, die zij ook nog eens extra omhoog pusht, echt, die maffe griet loopt er alleen maar de hele dag mee te pronken, getsie.

In een tweepersoonsbed

Deze aankomende week gaat Vincent met z’n vriend Bart een clinic doen in de Belgische Ardennen, kajakken in wild water. Van de winter is er veel sneeuw gevallen in de Ardennen en het smeltwater en daar overheen veel regen in april heeft ervoor gezorgd dat de Ourthe nu heel hoog staat. Volgens de mensen van onze kanoclub is de Ourthe nog niet vaak zó wild geweest, er zijn nu onwijs gave stroomversnellingen en watervallen. Inmiddels is het lekker weer geworden, het is lente, warm en al bijna zwoel zelfs en veel mensen gaan er nu op uit om in de buurt van Laroche te kajakken. Van onze kanoclub gaan Vincent en zijn beste vriend Bart dus ook. Eerst mocht ik niet mee maar ik heb zowel Vincent als mijn ouders de kop gek gezeurd. Ik ben vorige maand zestien geworden, vroeg dit steeds maar weer als énige cadeau en nu heb ik het dus voor elkaar!

We zijn dus net op weg gegaan, in Bart zijn barrelautootje. Wel een beetje krap, hier op de achterbank, maar wat kan het mij schelen, ik ben ten minste aan boord, ik ga mee! Ik vind het nu al genieten en stiekem zit ik de jongens wat te vergelijken. M’n broer Vincent lijkt idioot veel op mij, ook van die donkere ogen en donker krullend haar, alleen zeg maar meer een bredere en stoerdere variant. Bart is ietsje langer, niet zo breed maar heeft wel heel leuk donkerrood lang sluik haar, meestal op een knotje. Zijn heftig groene ogen maken het plaatje compleet, leuke jongen!

We arriveren om een uur of elf in het bungalowparkje, vlakbij Nisramont, waar de kajakken worden verhuurd en bijna alle tochten starten. Er worden uit Nederland zo’n twintig mensen verwacht en op het terrein zijn voor ons vijf huisjes gereserveerd. Wij krijgen met ons drietjes pal tegen de rivier aan een soort van blokhut toegewezen. Er is een zeg maar woonkeuken en verder zijn er twee slaapkamers, eentje met twee losse bedden en een met een tweepersoonsbed. De jongens liggen liever in aparte bedden, daarom krijg ik heel kek het tweepersoonsbed, hmm, super, dit wordt een luxe weekje! We pakken onze spullen uit en gaan daarna wat chillen in de zithoek, tot het één uur is, de instructiemiddag begint dan. We hebben vanmiddag eerst een introductie en daarna gaan we in een klein meertje oefenen op scherp bijsturen, afremmen, zijwaarts peddelen en omhoog komen als je met je kano bent omgekukeld.

Vooral tegen dat omkukelen zie ik wel tegenop en de jongens zitten me ermee te jennen, Vincent voorop natuurlijk: ‘hey Lolita, ga je dat vanmiddag wel redden met dat smalle lijfje van je? Doe maar blub-blub als het moeilijk wordt, hé?’ Bart gniffelt een beetje mee, maar hij hoeft niet zo stoer te doen want ik heb allang in de gaten dat hij een beetje op me valt, ik zag hem onderweg wel kijken in zijn spiegeltje. ‘We zullen wel zien, broertje, jíj komt me vast niet redden want jij moet al die kilo’s omhoog zien te hijsen, dus al mijn hoop is gevestigd op Bart.’

Vincent is best wel een stevige gast en ik plaag hem wel met zijn kilo’s maar volgens mij zijn het allemaal spieren en heeft broertje verder geen grammetje vet op zijn lijf. Bart kijkt het maar een beetje aan, hij is niet zo’n prater en volgens mij heeft hij het sowieso drukker om mij te bekijken dan om na te denken wat hij eens zal zeggen. Ondertussen geiten Vincent en ik maar door. Ik heb altijd al het gevoel gehad dat wij elkaar goed aanvoelen en dat is nu weer net zo, een half woord is soms genoeg om te gieren van het lachen.

Om- en terugrollen

Dan is het tijd om naar de eerste sessie te gaan, we eten onze boterhammen op en vertrekken dan naar dat kleine meertje, hier vlakbij. Na de introductie met allerlei theorie start dus de training met al die speciale peddelbewegingen. Waar ik even niet op had gerekend is dat we een zeg maar wetsuit aankrijgen met daaraan vast een soort van zeiltje om je middel, waar je de zitopening mee af kunt sluiten. Ik heb zoals gewoonlijk weer geen beha aan, totaal niet aan gedacht om een bikini aan te doen en als ik me uitkleed probeer ik me een beetje sneaky ongezien in dat pak te wurmen maar dat lukt me natuurlijk voor geen meter.

Al snel zie ik hoe Bart me met die gave groene ogen van ‘m staat te bekijken en als dan ook Vincent me begint aan te gapen heb ik het er wel weer mee gehad. ‘Nog nooit zoiets gezien, gasten?’ bitch ik, eigenlijk meer verlegen dan boos. ‘Kan iemand me effe helpen?’ Bart trekt een sprintje, helpt me mijn armen door de mouwen te wurmen en daarna is het snel poppetje gezien kastje dicht en verdwijnen mijn tieten achter de ritssluiting.

Het is een middag hard werken maar uiteindelijk valt het me eigenlijk best mee om weer omhoog te komen. Als je voelt aankomen dat je kopje ondergaat moet je als het nog lukt enkele keren diep ademhalen en daarna zorgen dat je onder water rustig blijft. Het werkt voor mij het beste als ik de beweging meteen door kan zetten, de andere kant op. Maar als dat niet lukt en je dan zo ondersteboven hangt heb ik geleerd me met snelheid zijdelings naar één kant te buigen, meteen met de peddel die beweging kracht bij te zetten en dan kom je toch meestal vlotjes weer omhoog.

Ik heb het dus eigenlijk in no time in de vingers en ik moet echt gniffelen als ik zie dat Vincent en Bart maar blijven klojo-en om het ook goed te kunnen. Toen Vincent na de zoveelste keer als een verzopen kat omhoog kwam vroeg ik dan ook fijntjes ‘blub-blub, broertje?’ En heel sportief gierde hij het uit van het lachen, superleuk om met hem op pad te zijn.

Broederlijke verrassing

Als we moe en nat terugkomen in de blokhut is er een tegenvaller, er is nog een jongen gearriveerd die bij ons erbij moet, Thomas. Er moet dus iemand naast mij slapen en het is logisch dat dat dan Vincent wordt, nou ja, ook wel gezellig dus. Ik wil voor het avondeten nog wat hardlopen en Vincent besluit mee te gaan. In onze kamer kleden we ons om en ik kan er niks aan doen, maar op een bepaald moment komt hij even, helemaal bloot, vol in beeld en meteen voel ik een hitte door me heen jagen. M’n broer heeft echt een mooi lijf en omdat ik nog niet vaak een levensechte half-stijve blote pik zag houdt dat ding me even helemaal in zijn greep. ‘Hmmm, jouw beurt dus om te gapen, zusje?’ grijnst Vincent. Met een kop als een boei draai ik me om.

In een rustig drafje rennen we om het meer van Nisramont, dat eigenlijk vooral een verbreding van de Ourthe is, het loopt lekker vlak daar. Hoewel ik kleiner ben dan Vincent hebben we een gelijke draf, dankzij mijn lange benen houd ik hem goed bij, Het voelt heerlijk als je zo na een minuut of tien in een soort cadans komt en je eigenlijk nergens anders meer aan denkt dan aan het vasthouden van het tempo en aan wat het ondertussen met je lijf doet. Het is alsof je extra leeft als je zo in beweging bent. Terug in de blokhut frissen we ons op en daarna kunnen we aanschuiven bij het avondeten, in het restaurant op het centrale deel van het parkje. Het is een gezellige bedoening en Bart en ik kletsen elkaar de oren van het hoofd, hij is ineens al zijn zwijgzaamheid kwijt. Vincent maakt ondertussen volop kennis met Thomas die dus ook in onze blokhut terecht is gekomen.

Na het eten ben ik behoorlijk moe, ik wil vroeg naar bed en Vincent duikt er ook in. Ik ben gewend om naakt te slapen en een beetje gedachteloos doe ik dat nu ook, dus wanneer Vincent als hij van het toilet komt een beetje fors het dek openslaat ziet hij me daar ineens in m’n blootje liggen. ‘Oeps, hey Vin, doe ‘ns rustig joh’ roep ik terwijl ik een kop als een biet krijg en het dek snel terug trek over me heen. ‘Nou nou Lolita, rustig aan, ik ben wel wat gewend hoor.’ Huh? ‘Hoe bedoel je dat?’ vraag ik. ‘Nou, met Denise toch? Je wil niet weten hoe vaak ik haar al in d’r blootje heb gezien.’ Het kan niet anders dan dat mijn mond ver is open gezakt want Vin schatert het uit. ‘Wist je dat niet? Wij doen het al sinds een jaar samen hoor.’ Whow. Hier vallen allerlei kwartjes tegelijk. Daarom zijn ze zo close geworden dus, vroeger knokten ze elkaar constant de tent uit en ineens was dat over.

Broederlijke genegenheid?

Als Vincent naast me ligt, ook bloot dus, draai ik me naar hem toe en vraag hem hoe dat eigenlijk zit dan. ‘Nou, weet je zussie, Denise en ik zijn natuurlijk tweeling en op de een of andere manier zijn we heel close maar hebben we ook altijd trammelant. Op een keer waren mama en papa en jij een weekendje weg en toen liep er een ruzie totaal uit de hand. Denise ging helemaal over de rooie en om haar daarna te troosten trok ik haar tegen me aan. En voor we het wisten stonden we te zoenen en kwam er van ’t een ’t ander. Heeft ze je dat nooit verteld?’ ‘Die bitch? Denk jij dat ze mij zoiets vertelt? Ze vind me maar een maffe jongensmeid hoor, dat soort dingen bepraten wij niet.’

Ik moet dit echt even verwerken en lig stil naast Vin, terug op mijn rug, alles een beetje te overdenken. En ik kan er niks aan doen, het wind me op een of andere manier ook op. Ik ben de laatste tijd best vaak geil en op die manier heb ik nooit naar mijn broer gekeken maar ineens is hij nu een ‘mogelijkheid’. En volgens mij ervaart hij dat ook zo, want op een gegeven moment zoekt hij met zijn hand de mijne en liggen we zo een tijdje met onze handen in elkaar terwijl hij me met zijn middelvinger een beetje in m’n hand kriebelt.

Bijna zou ik er aan toe willen geven, ik denk de laatste tijd veel aan seks, maar op de een of andere manier kan ik dit niet. Alsof ik trofee nummer twee word voor broerlief. Ik kijk hem aan, zie de spanning in zijn ogen en zeg dan, zachtjes: ‘truste Vincent’. Ik doe het licht aan mijn kant uit en ga op mijn zij liggen, met mijn rug naar Vincent toe. Achter mij hoor ik een diepe zucht, dan ‘ook truste Looltje’, Vincents licht gaat eveneens uit en daar liggen we dan, met de ruggen naar elkaar, in het donker.

Ik had verwacht niet te kunnen slapen maar op de een of andere manier moet ik als een blok in slaap gevallen zijn. Midden in de nacht word ik wakker en ontdek ik dat ik tot mijn stomme verbazing helemaal tegen Vincent ben aangekropen. Ik lig als een lepeltje tegen zijn rug, waardoor ik hem eigenlijk overal wel tegen mijn lijf aan voel, mijn benen tegen de zijne gevouwen, zijn billen in mijn kruis gedrukt en mijn buik en tieten tegen zijn rug geplet. Ik weet niet wat me in mijn slaap is gebeurd, maar ik voel me heftig opgewonden, mijn tietjes staan ultra-strak en ik kan er niks aan doen, ik druk me nog wat steviger tegen Vincent’s rug aan en schuur zachtjes met mijn harde tepels over zijn vel.

Aan Vincent kan het niet liggen want die slaapt vast en stevig door, hij snurkt zachtjes en daardoor voelt het alsof ik iets van hem steel zoals ik nu tegen hem aan lig ….ehm, ja, te rijden eigenlijk. Want echt, ik ben botergeil, voel de nattigheid van mijn kutje terwijl ik intens geniet van dat grote brede jongens lijf waar ik voor het eerst in mijn leven tegenaan gekruld lig. Ik druk mijn neus in de aanzet van Vincent’s hoofdharen, snuffel die voor mij zo onbekende jongensgeur op, kruidig van zijn shampoo maar ook zwoel van het beetje zweet dat ik ruik. Genietend laat ik al die gewaarwordingen binnen komen, voel hoe mijn lichaam ontwaakt in de behoefte aan iets in me, het doet gewoon een soort van pijn tussen mijn benen. Nog één keer snuif ik genietend Vincent zijn geur in me op en ga dan op mijn rug liggen.

Ik heb mezelf al wel vaker gevingerd en dat is wat er nú moet gebeuren. Ik doe mijn benen uit elkaar, leg mijn hand vol op mijn kutje en steek mijn middelvinger tussen mijn lipjes door naar binnen. Wat ik al voelde dus, meteen daaronder ben ik al hartstikke glad en ik drijf mijn vinger meteen tot het einde naar binnen. Ik zoek met mijn vingertop dat fijne plekje aan de bovenzijde op en voor mijn gevoel kom ik eigenlijk meteen klaar. Het voelt alsof me aan alle kanten de vlammen uitslaan, alsof die meteen daarna door mijn kutje razen en via mijn hand naar buiten knallen. Ik kan het gewoon niet voorkomen, ik word helemaal gek en lig gewoon idioot tegen mijn eigen vinger op te rijden terwijl ik me voorstel dat het de lul van Vincent is. Trillend kom ik tot rust, een beetje zweterig ook. Ik draai me dan weer naar Vincent toe, kruip opnieuw close tegen hem aan en zo val ik al snel weer in slaap.

Hoe vind je deze nieuwe serie? Er zijn flink wat delen in aantocht!
X. Zara