Gerry – Deel 23 : Gerry/Helena – Epiloog

Het levensverhaal van Gerry
Dit ietwat merkwaardige verhaal past in de categorie extreem. Het verhaal is evenwel grotendeels in het echt gebeurd. In sommige delen komt weinig seks voor, maar in andere dan weer veel. De namen en locaties zijn gewijzigd omwille van privacy.

Na het ontbijt, gingen Gerry en Helena langs bij Carla en Magda. Daar gaf Gerry verslag van de houtverwerkingsactiviteiten die hij in Rusland opgestart had. Beide oude knarren luisterden met verbazing. Dan reden Gerry en Helena met de oude Landrover naar Terhagen. Onderweg stopten ze in Wijnegem shopping om nog wat extra kleding voor Helena te kopen want het meeste van wat Gerry voordien voor haar gekocht had, was in Rusland gebleven. Geen jeans, dit keer, maar jurkjes kocht hij. Bij zichzelf dacht hij : “geen jeans want te moeilijk als ik zin heb om te neuken’. Hij kocht ook een Assimil cursus op CD om Nederlands te leren en gaf dat een Helena. “Zo kan je binnenkort met tante Magda en Carla babbelen” zie hij.

In Terhagen aangekomen deed hij eerst een babbeltje met Arnold en Gust en met Filip die alle Russische spullen nog op de website aan het zetten was. Dan belde hij naar mij. Hij vroeg of ik langs wou komen. Een uur later stond ik in Terhagen. Daar maakte ik kennis met Helena. Die keek me nieuwsgierig aan en Gerry zei in het Engels : “Rick, this is Helena, my wife and partner”.

Ik moet Helena met open mond aangestaard hebben. Ze keek me recht in de ogen terug, dan kwam ik terug tot mijn zinnen, gaf haar een hand en zei : “nice to meet you”. Heel even dacht ik een vrouwelijke versie van Gerry gezien te hebben. Ze had me recht in de ogen gekeken en ik had dezelfde vastberadenheid en energie als die van Gerry gezien.

Dan keek Helena Gerry aan en zei : “is hij diegene die je gezegd had, om mij op te sluiten in die vriescel tot ik van de drugs af zou zijn ?” Gerry had inderdaad nog voor ze de eerste keer naar Rusland reizen, gezegd dat hij mij raad gevraagd had. Gerry knikte ter bevestiging en ik zei : “he asked me what to do with you and I said, that he had two options, one was to lock you up for a year or so, until you would be free of drugs, or option two was, to set you free, but to block all acces to any kind of drugs”. “Option two was more difficult, so Gerry chose option one“. Gerry en ik stonden daar als twee kleuters die berispt werden en we keken beteuterd. Dus zei ik maar dat ik “to blame” was en niet Gerry. Helena begon plots te lachen en zei : “once I would have killed you for that, now, I don’t know how to express my gratitude”. Ze gaf me een kus op de kaak.

Met Gerry en Helena bespraken we de prijzen voor de Russische meubelen, De transportkosten, gezien ze met twee gehuurde vrachtwagens en ééntje van Gerry zelf, bijna drieduizend kilometer heen en terug gereden hadden. Dat was nogal duur. Ik rekende hem voor dat hij zijn containers best op een treinwagon in Toropets zou laden, ze dan via Minsk, Warschau in Polen, tot in Antwerpen kon laten rijden. Alles wat hij dan te doen had, is voorzien dat in Rusland de containers op een trein geraakten en dat die in Antwerpen konden afgeladen worden en van daar naar Terhagen gevoerd worden. Voor Igor zou dus in Rusland een oplegger dienen gekocht te worden voor zijn Kamaz, waar hij normaal bomen mee vervoerde, maar dit keer ééntje waar je containers kon opzetten. Telkens er een container vol zat met meubeltjes, kon Igor die naar Toropets station voeren. Eens er daar een stuk of vijf staan, volgestouwd met meubeltjes, dan kon er een transport georganiseerd worden naar Antwerpen. Hier in België diende hij ook over zo’n oplegger voor containers te beschikken.

Ik rekende voor dat de hele transporttoestand via het spoor dan merkelijk goedkoper was dan per vrachtwagen. Ik zei hem, dat hij een tiental containers diende aan te schaffen en naar Toropets moest sturen en als er een stuk of vijf vol waren, die naar Antwerpen laten versturen. Eens die leeg in Terhagen konden die terug naar Rusland en ondertussen konden Igor en Pjotr de andere vullen en naar Antwerpen sturen.

De conversatie gebeurde in het Engels omwille van Helena. Dus zei Gerry : “you take care of the Russian side, I take care of the European side”. Helena die het hele gesprek erg aandachtig gevolgd had, knikte. Gerry zei ook dat ze zich een auto in Rusland diende aan te schaffen en dat zij de baas van de Russische activiteiten was. Hierbij keek Helena wat verbaasd.

Een ander thema was dat al die spullen uit Rusland, samen met die uit Thailand, en die hij zelf ophaalde bij de boeren, verkocht diende te geraken. Gedeeltelijk was dat geautomatiseerd door Filip, waar Gerry kon niet overal tegelijk zijn, vertelde ik hen.

Gerry keek verbaasd, knikte dan, maar zei : “Arnold en Gust aanwerven was gemakkelijk, maar verkopers ?” “Dat is een ander paar mouwen”. Dus ze Gerry : “wil jij je daar mee bezighouden Rick ?” Ik knikte.

Filip had zowat alle Russische spullen in de website gestoken en samen met hem vertrok ik uit Terhagen.

Eens wij weg waren, zei Helena : “jij vertrouwt die twee echt hé ?” Gerry knikte en zei : “die twee hebben mij helpen opstarten met mijn zaak hier, die hebben het grootste deel van de verbouwingen aan de boerderij in de Kempen gedaan, vooraleer ik je daar opsloot en dat zijn zowat de enigste echte vrienden die ik heb”. “En ik dan, Gerry ?” “Wat ben ik voor jou, want als ik het goed begrepen heb, heb je tegen Rick gezegd, dat ik je vrouw ben en je partner”.

Gerry keek haar aan en zei : “schat, ik ben stom geweest, dat je mijn partner bent, lijkt me logisch, het is per slot van rekening jouw familie die onze, te verkopen spullen, in Rusland maakt”. “Dat van vrouw zijn, had ik nog niet mogen zeggen, ik had je jouw hand moeten vragen op een ander tijdstip”. “Nu heb ik me versproken”. Helena keek hem aan, ze had tranen in de ogen en Gerry stond ietwat beteuterd voor haar.

Dan vloog ze hem rond de hals en bedekte heel zijn gelaat met kussen. Dan zei ze : “lieverd, ik wil je nooit meer kwijt, dus wat jij me ook wilt vragen, het antwoord gaat altijd ja zijn, maar voor nu wil ik iets anders”. Gerry keek haar niet begrijpend aan. “Haal je piemel uit je broek en steek die nu in mijn kutje” zei Helena en tegelijk stroopte ze haar jeans en slip naar beneden. Geen twee seconden later zat de pik van Gerry diep in haar warme kutje en begon hij te rammen. Direct een hevig tempo zette hij in. Helena had zich gewoon omgedraaid, iets voorover gezet en leunde met haar armen op het bureaumeubel.

Dat gebeurde in het kantoortje op het gelijkvloers van het gebouw in Terhagen. Eerder toevallig, kwam Arnold voorbij het venster van dat kantoortje dat uitgaf in het grote magazijn. Hij wenkte Gust, zijn broer en stilzwijgend keken beiden een paar minuten naar het seksuele geram van Gerry. Dan maakten ze zich uit de voeten. Gerry spoot zich kort daarna helemaal leeg in Helena. Ze draaide zich om, naar Gerry, gaf die een kus op zijn kaak, trok haar jeans half op en schuifelde naar het toilet om de overvloed aan sperma wat weg te deppen. Gerry greep ook een paar tissues en veegde zijn pik proper.

Eens Helena terug was, zei die : “dit wil ik alle dagen, minstens één keer Gerry, beschouw het maar als een voorproefje van deze avond”. Ze lachte. “Ha” zei Gerry, “dat is nu precies de reden waarom ik in het shopping centrum, geen jeans, maar allemaal jurkjes voor jou kocht en als je nu vergeet een slip aan te doen, dan kunnen we aan jouw wensen voldoen”. Hij lachte. Een paar seconden later stonden ze innig te tongen. Van die dag af, droeg Helena enkel nog jurkjes en ze ‘vergat’ telkens weer, een slipje aan te doen.

Helena vond het zelf geestig en soms meermaals per dag, waar ze ook waren, maar uit het zicht van anderen, wipte ze haar rokje achteraan omhoog en zo zag Gerry telkens haar blote kont. Dat gaf bijna altijd als onmiddellijke reactie van Gerry, dat hij zijn piemel twee of drie seconden later in het kutje van Helena schoof en zich in geen tijd klaar ramde. Soms zelfs op publieke plaatsen of in de vrije natuur. Een paar keer was het ‘kantje, boordje’ op betrapping.

Elke dag dat zoiets plaats vond, gaf Gerry het beste van zichzelf, die avond. Hij likte Helena dan van onder tot boven of gaf haar een massage zoals hij zelf in Thailand ondergaan had. Meestal aten ze ergens samen rond een uur of zeven, ruimden op en klokslag acht uur, schoof Gerry één hand in het decolleté van Helena en begon, een hele tijd één van haar borsten te strelen. Telkens weer was dat aanleiding om zich helemaal met mekaar uit te leven. Heel dikwijls tot een uur of elf ’s avonds verwenden ze zich op alle mogelijke manieren om dan daarna, heel vermoeid in slaap te vallen.

Helena week geen moment meer van de zijde van Gerry. Ze deden alles samen. Hij ging bij een paar boerderijen langs om meubeltjes op te halen, hij loste de containers uit Thailand, samen met haar en Gust en Arnold. Tijdens alle werkzaamheden, vertelde Gerry zowat alles wat hij in zijn leven uitgespookt had. Het badje van Margot, zijn sekslessen in Bangkok, het geneuk met Carla en Magda, kortom, zowat alles wat jullie konden lezen in de voorgaande delen van dit verhaal.

Gerry nam Helena mee naar de Indiër van de nachtwinkel waar hij haar de allereerste keer, letterlijk tegen het lijf gelopen was. Die vent schrok zich een hoedje, als hij Helena zag. Gerry moest hem zelfs uitleggen dat het dat meisje was, dat door die Marokkanen gezocht werd en die hem een flesje water en een witte Magnum van Ola, uit de handen gelopen had. De Indiër zei hem dat hij van die Marokkanen niets meer gehoord of gezien had. Gerry zei daarop : “I took care of them, good, like you said”. De Indiër knikte begripvol. Toch leek die met iets te zitten. Hij keek nogal bezorgd en Gerry vroeg hem wat er aan de hand was.

Na wat aandringen, zei hij dat hij amper met zijn winkel kon rondkomen om voor zijn gezin te zorgen. Hij had twee zonen, die mee de winkel deden en allebei getrouwd waren en zelf elk twee kinderen hadden. Maar de nachtwinkel kon niet voldoende opbrengen om tien mensen, zijn vrouw, hemzelf, zijn twee zonen, hun kinderen en hun vrouwen te onderhouden. Nu knikte Gerry begripvol, maar Helena fluisterde hem in het oor, dat Gerry toch moest uitkijken naar meer personeel, want al die containers uit Rusland, samen met die van Thailand, waren echt wel teveel werk voor Arnold en Gust in Terhagen.

Prompt besloot Gerry, om dezelfde actie ondernemen als die hij met Gust en Arnold gedaan had. Hij gaf zijn adres in Terhagen en vroeg aan de Indiër om met zijn twee zonen, zijn vrouw en hun vrouwen en kinderen tot daar te komen.

Toen die op bezoek kwamen, deed hij een voorstel. De twee zonen van de Indiër kregen kost en inwoon, voor henzelf en hun gezin. Gust werd aangesteld als ploegbaas. De twee vrouwen, moesten voor het eten zorgen, de kinderen konden in Boom naar de dichtstbijzijnde school en de mannen dienen eerst elk een rijbewijs voor vrachtwagens te halen en dan Arnold en Gust assistentie verlenen bij de werkzaamheden. Ze kregen er nog een loon bovenop. Helena taterde met de vrouwen en liet het kamertje voor de fotografie van de spullen aan hen zien. De Indiër was dolenthousiast en zijn vrouw keek met tranen in zijn ogen naar hun gezin.

Dan vroeg de Indiër waarom Gerry dat deed en die zei doodleuk, dat het zijn schuld was en onrechtstreek die van Helena, dat die Marokkanen hem indertijd bijeen geklopt hadden. Hij wou zijn schuld op deze manier vereffenen. In minder dan een week verhuisden Gust en Arnold naar de bovenverdieping en met vereende krachten bouwden de twee Indiërs Gunvar en Ranvir, samen met Arnold, Gust en Gerry, vier kinderslaapkamers bij op het gelijkvloers. Arnold en Gust konden het trouwens heel goed vinden met de kleine pagadders van Gunvar en Ranvir.

Plots had Gerry dus ineens zes werkkrachten in Terhagen. De vrouwen van Gunvar en Ranvir, Amita en Navina, kokkerelden er op los voor hun gezin en voor Arnold en Gust. Die laatste waren dolgelukkig met de nieuwe situatie. Bovendien bleken ze beide het hele fotografiegedeelte voor hun rekening te nemen en wat later, met de hulp van Filip zelfs de websiteactiviteiten.

Alle drie maanden kwamen er ondertussen zes containers uit Thailand toe in Terhagen en alle twee maanden, drie vanuit Martisovo. De drie zagerijen daar, inclusief die van Igor en Pjotr, waren ondertussen omgevormd tot kleine fabriekjes die alle door Gerry getekende spullen produceerden.

Gerry en Helena, vlogen om de twee maanden naar Moskou om van daar uit naar Martisovo te rijden en zo’n week of drie bij de familie van Helena te verblijven. Pjotr, sliep dan steeds bij zijn neef en Gerry en Helena neukten zich te pletter in het kleine huisje van Pjotr.

Zo’n dik jaar later, kreeg Gerry ineens een telefoontje vanuit Tver met de vraag om tot daar te komen. Een week later, zaten ze op het kantoor van Krasschenko, de gouverneur van de Oblast Tver. Het weerzien was bijzonder hartelijk. Eerst gingen ze met z’n drieën eten bij Oreh, waar ze bij het eerste bezoek aan Krasschenko ook geweest waren en dan nam die hen mee naar een groot gebouw aan de buitenkant van Tver. In een nogal desolate omgeving stond een oud, ietwat verwaarloosd gebouw. Binnenin was het evenwel hypermodern,

Ze werden verwelkomd door de secretaresse van Krasschenko. In een soort loungeachtige ruimte, zaten verspreid op verschillende sofa’s, negen jonge Russinnen. Gerry herkende ze bijna niet. Dan riepen er een paar tegelijk, toen ze Helena zagen : “Helena !!!” Die vlogen mekaar in de armen. Dat bleken de twee meisjes uit Toropets en die uit Novo-Troitskoe te zijn. Katinka, Raisa en Petra stonden direct in een groepsknuffel met mekaar en de tranen vloeiden.

Gerry, Krasschenko en de andere meisjes bekeken het tafereel. Dan vroeg Krasschenko aan Helena, de drie anderen en aan Gerry te gaan zitten. Hij gaf uitleg en vertelde kort wat er gebeurd was. Dat Gerry Helena in België gered had, dat bij de ontvoering van Helena, Katinka, Raisa en Petra ook ontvoerd waren, dat Gerry die later opgespoord had, ze gevonden had in België, samen met nog zes anderen, allen verslaafd aan drugs en werkzaam als prostitué. Dan zei hij, dat hij van Gerry geleerd had, hoe hij Helena van de drugs af gekregen had en dat hij dezelfde methode op de zes anderen toegepast had. Dat de dames, net zoals Helena daarvoor op Gerry, ongetwijfeld enorm boos op Krasschenko zullen geweest zijn, maar dat het voor het goede doel was en dat een echt alternatief niet bestond.

Nu na meer dan een jaar, besloot hij, waren ze alle zes, clean en konden ze terug naar hun familie. Bij verschillende van de dames, begonnen er tranen te vloeien. “Jullie familie weet nog van niets”, zei hij, “maar het moment is aangebroken om jullie terug met jullie familie te verenigen”. “Daarna is er nog een kwestie van een gepaste job voor jullie te vinden en jullie de optimale kansen zo te geven om terug gelukkige Russische vrouwen te worden”. Helena stootte Gerry aan en zei : “wij hebben wel wat voor die drie hé ?” Gerry was al bezig dat idee en knikte.

Plechtstatig zei hij in het Russisch : “mijnheer de gouverneur, voor Katinka, Raisa en Petra kan ik al een job aanbieden in Toropets, als de dames geen bezwaar hebben”. “Wij hebben drie vacatures voor ons bedrijfje Helger Drevesina”. Peter Krasschenko keek dankbaar naar Gerry en Helena en zei : “dat is dan al geregeld”. “Voor de dame uit Tver”, zei Krasschenko plechtig “heb ik een job bij mij op het kantoor”. Later zou Gerry vernemen dat de juffrouw in kwestie als tweede secretaresse van Krasschenko ging werken, met als hoofdbezigheid : maîtresse van spelen van de gouverneur zelf. Blijkbaar deed ze dat met heel veel liefde en enthousiasme, heeft Krasschenko hem een paar jaar later verteld.

Van de andere meisjes, kwam er ééntje uit Tver, ééntje uit Andreapol, twee uit Smolensk, ééntje uit Demjansk en ééntje uit Opotsjka, vlak bij de grens met Letland. De secretaresse van Krasschenko had alle burgemeesters van die dorpen, of stadjes verwittigd en in de komende weken zouden Gerry, Helena en Krasschenko, de meisjes overhandigen aan hun familie in bijzijn van de burgemeester, op een kleine plechtigheid. Er ontstond direct geroezemoes. Eén van de meisjes, stond op, dat was die uit Tver, ging op Gerry toe en gaf die een kus op de kaak, dan een knuffel aan Helena en dan een kus op de kaak van Peter Krasschenko. Dan zei ze : “uit naam van ons allemaal, ongelofelijk bedankt”. Er werden hapjes en drankjes binnengebracht en iedereen begon met iedereen te babbelen.

In de veertien dagen die volgden, reed Gerry met zijn Mercedes G, met naast zich Helena en Krasschenko en het meisje in kwestie hen naar de geboorteplaats van het meisje. Achter hen reed een grote zwarte Volga met de secretaresse van Krasschenko, twee vrouwelijke officieren van het leger en zijn chauffeur. Daarachter reed een militaire vrachtwagen met een soldaat of acht van het Rode Leger erin. Telkens was het weerzien een emotioneel gebeuren. De burgemeester had de ouders en eventuele broer en zussen naar het stadhuis gesommeerd. Dan kwamen Gerry en Helena in de ruimte binnen, gevolgd door Krasschenko met aan zijn arm de verloren gewaande dochter. Uitbarstingen van vreugde en heel veel tranen volgden. Iedere keer deed Krasschenko een kleine speech.

Als laatsten, kwamen de meisjes van Toropets en Novo-Troitskoe, gezamenlijk aan de beurt. De burgemeester van Toropets verwelkomde hen allerhartelijkst. Nadien, tijdens de kleine receptie voor alle ouders van de drie meisjes, zei Krasschenko op een bepaald moment, als hij alleen met de burgemeester en Gerry stond te babbelen : “Alexei, jij bent nog maar pas burgemeester hier in Toropets, jij weet toch, dat jij je job te danken hebt aan Gerry hier ?” Die Alexei, keek onbegrijpend en Krasschenko zei : “Alexei, jouw voorganger, was de vader van één van de jongens die op de brug over de Toropa aan de Mig, gehangen hebben”. Alexei keek stomverbaasd Gerry aan, greep diens hand met beide handen en zei : “ongelofelijk bedankt, jij hebt Rusland een grote dienst bewezen”. Gerry nam van de gelegenheid gebruik om te zeggen : “zonder dank burgemeester, je gaat me hier nog veel zien, want ik wil een kantoor oprichten, niet te ver van het station”. Alexei zei : “eender wat je nodig hebt, bel me” en hij gaf een kaartje met zijn privé gsmnummer op.

Een paar dagen later, zaten Helena, Gerry, Alexei en de drie meisjes samen in het kantoor van Alexei. Daar werd de plannen uit de doeken gedaan om een kantoortje op te richten in Toropets. Van daar uit zouden alle transporten geregeld worden. Alexei riep er de stationschef bij en zei : “Fyodor, jij zorgt er voor dat Helger Drevesina in de watten gelegd wordt en dat elk transport vlekkeloos verloopt voor dat bedrijf”. Die knikte. “Voor bewezen diensten aan het vaderland” zei Alexei nog. Fyodor wist natuurlijk ook van het gebeuren aan de brug over de Toropa rivier en van de terugkomst van drie meisjes. Hij was zelfs verre familie van één van hen.

Gerry en Helena reden terug naar België. Alle activiteiten waren gerodeerd en liepen als een trein. Ikzelf had ondertussen éne Jaap als vertegenwoordiger voor Nederland, éne Karl-Heinz als vertegenwoordiger voor Duitsland en een Jean-Pierre aangenomen voor Frankrijk. Die begonnen bestellingen van hun nieuwe klanten te noteren en die werden door de Indiërs en Arnold en Gust, minutieus uitgevoerd.

Er werden nog extra machines naar Martisovo gevoerd en die werden in gebruik genomen. In Europa volgden Spanje, Portugal en Italië als afzetmarkt en zelfs in het Verenigd Koninkrijk werd een vertegenwoordiger actief. De zaken gingen vlotjes. Helena en Gerry werkten keihard, afgewisseld met onvoorziene vluggertjes, zowat elke dag en om de twee dagen een bijzonder lange neukbeurt.

Dan kwam plots de kwestie Oekraïne boven water. De Europese sancties tegen Rusland werden ingevoerd en plots stokte de invoer van de Russische productie. Gerry en Helena bespraken dat en de oplossing was simpel. In plaats van treintransport van Toropets via Minsk naar Antwerpen, werd het treintransport in de andere richting georganiseerd. Dat kostte slechts een telefoontje naar Alexei, de burgemeester van Toropets en naar Krasschenko in Tver. Alle containers werden naar Vladivostok gestuurd. Van daar gingen ze per Chinees schip naar Bangkok. Daar werden gewoon de Thaise containers bij ingeladen en dan ging het schip naar Antwerpen. Dat duurde iets langer, maar het volume werd per keer op tien containers gebracht per drie maanden, in plaats van drie per twee maanden.

Om dat te regelen, vlogen Helena en Gerry naar Bangkok. Helena en Gerry namen een kamer in hetzelfde hotel als waar hij met Filip verbleven had, het Oakwood Suites Hotel. Jack was weer van de partij. Gerry vroeg hem, om Thian naar het hotel te laten komen.

De dag erna daagde die op. De mollige Thian was erg blij Gerry terug te zien. Dat was logisch, want ze verdiende één procent op alle geleverde spullen uit Thailand. Met z’n drieën bespraken ze de toestand. Om leverzekerheid te hebben vanuit Thailand, stelde Thian voor om een firma in Bangkok op te richten. Dan de drie kleine zagerijen op te kopen, indien nodig kon ermee gedreigd worden, dat Gerry van hen niet meer zou afnemen, indien ze niet toehapten en hij kon de garantie geven dat de huidige werknemers zouden kunnen blijven werken.

“Hoe gaan we dat regelen ?” vroeg Thian. “Je moet wel controle over die fabriekjes hebben”.

Gerry zei simpelweg : “Thian, jij wordt verantwoordelijk voor één van de drie, Kea en Lee-Anne elk over één van de andere”. “Ze mogen geen prostitutiewerk meer doen en jij kunt je bordeel door je zus laten verder doen”. “Het Russisch probleem is simpel, de tien containers worden hier op de kade uitgeladen, op de spullen wordt een etiket ‘made in Thailand’ geplakt en ze worden samen met de containers van hier opnieuw ingeladen”. “Dat kan jij perfect regelen”. Helena vond dat evenwel te omslachtig en zei : “Thian, als jij zo een paar duizend plaatjes met ‘made in Thailand’ aan mij bezorgt, dan zorg ik er wel voor dat die in Martisovo ineens op de Russische meubeltjes geplakt worden”. “Hier in Bangkok, dienen dan nog enkel de Thaise containers aan de lading toegevoegd te worden en de papieren van de Russische containers, vervangen te worden door Thaise, alsof alle containers uit Bangkok komen”. Thian keek met bewondering naar Helena en knikte goedkeurend.

Gerry wou nadien per sé nog met een taxi naar het standbeeld van de roze olifanten gaan kijken en Helena zei : “doe maar, ik blijf nog even hier met Thian”. Beiden begaven zich naar Bistro Alice om iets te eten.

In werkelijkheid, wilde Helena niet eten, maar zei ze tegen Thian heel open : “Thian, jij en Kea hebben Gerry leren neuken, daar pluk ik nu de vruchten van en dus ben ik je ontzettend dankbaar, maar ik zou je nog één gunst willen vragen, kan ik met jou mee om naar jouw bordeel te gaan kijken ?” Thian, die blijkbaar enige bewondering had voor Helena, ging akkoord en iets later, zonder iets te eten, zaten ze in een taxi naar Soj Cowboy, waar het bordeel van Thian zich bevond. Onderweg, vertelde ze aan Thian wat ze wou. Thian schoot in de lach.

In het bordeel had Thian, samen met Helena een gesprek met Kea en Lee-Anne.

Een dik uur later, kwam Gerry in het hotel toe. Hij liep naar de kamer en opende de deur met zijn key-card. Wat hij niet wist, is dat Jack die kamerdeur iets daarvoor voor Helena geopend had.

De kamer was een suite en met de deur kwam je enkel in een soort woonruimte. “Helena, waar zit je ?” riep Gerry. “In de slaapkamer” antwoordde die.

Gerry liep de grote slaapkamer in en stond aan de grond genageld. Midden op het gigantische bed, lag Helena, op een transparante babydoll na, had ze niets aan. Maar veel straffer nog : links en rechts naast Helena, zaten Kea en Lee-Anne. Helemaal naakt zeiden ze beiden in koor : “hoi Mister Gerry”. Die was sprakeloos.

Dan zei Helena : “Gerry lieverd, deze twee mooie vrouwen hebben jou, zoals je zelf vertelde, bijzonder goed gemasseerd, de eerste keer dat jij in Bangkok was, ze hebben samen met jou onder leiding van Thian, geleerd, om passioneel de liefde te bedrijven”. “Ze hebben dat meermaals met jou gedaan”. “Nu wij samen zijn, pluk ik daar alle dagen de vruchten van”. “Bovendien heb jij mij gered van een afschuwelijk leven, vol drugs en prostitutie”. “Daarnaast door ons gesprek van deze middag, haal jij zowel Kea als Lee-Anne uit de prostitutie”. “Alle drie hebben wij meer dan voldoende redenen om jou ontzettend dankbaar te zijn”. “Dus alle drie willen wij jou bedanken”. “Ik heb het volgende in gedachten : beide dames geven ons allebei een massage, net zoals jij gekregen hebt, toen je voor het eerst hier kwam, daarna gaan wij met z’n drieën jou verwennen, ik wil dat je mij neukt zoals nog nooit tevoren, dat je Kea en Lea-Anne neukt en dat we daarna van mekaar genieten”. “Ik ben van nature stik jaloers en ga nooit kunnen aanvaarden dat je iemand anders dan mij neukt, maar voor onze resterende tijd hier in Bangkok, maak ik een uitzondering”. “Zolang we hier zijn, wil ik je delen met deze twee dames en ik wil samen met hen van jou en van hen genieten”.

Gerry was nog steeds sprakeloos. Kea, nam het heft in handen en zei : “come on, both naked and to the shower”. Gezwind smeet Helena haar babydoll aan de kant, kwam recht, greep naar een hand van Gerry en liep in de richting van de grote inloopdouche. “Weet je het zeker ?” vroeg hij aan Helena. Die keerde zich naar hem om en zei : “jij hebt verteld van de zalige massage die zij jou gaven, ik wil dat ook ervaren” en ze lachte.

Geen minuut later stonden Helena en Gerry beiden naakt onder de douche. Kea sponste Gerry in, Lee-Anne deed dat met Helena. Heel grondig werden beiden gewassen en wasten ze mekaar. Ze droogden Gerry en Helena af en begaven zich naar de slaapkamer.

Daar moesten Gerry en Helena op hun buik gaan liggen, zo’n halve meter uit mekaar. Ze kregen beiden een massage zoals beschreven in deel drie van dit verhaal. Eerst rustig met de handen, zowel hard, zacht en heel zacht werd hun lichaam bewerkt, daarna deden de twee Thaise dames het over met heel hun lichaam en dan met kun tong. Op het moment dat Lee-Anne met haar tong het sterretje van Helena beroerde, gaf die een kreetje. Iets later moesten Helena en Gerry zich omdraaien. De hele massage werd overgedaan, maar nu op de voorkant van hun lichaam. Weer gaf Helena een kreetje op het moment dat Lee-Anne haar klitje beroerde. Kea was op dat moment de balzak van Gerry aan het likken.

Zo’n twee minuten later hoorde Gerry, zijn Helena naast zich ontploffen in een klaterend orgasme. Haar gekreun en gegil was voor Gerry voldoende om zijn zaad omhoog te spuiten in het wellustig mondje van Kea. Lee-Anne duwde Helena in de armen van Gerry en die begonnen mekaar zwoel te tongen.

Bij een adempauze van die tongkus, zagen ze beiden, Kea over Lea-Anne liggen in negenzestighouding. Die twee likte mekaar grondig naar een hoogtepunt. Zonder enige remming ontploften ze beiden ongeveer gelijktijdig in hevig gekreun toen ze hun orgasme door hun lichaam voelden razen. Dan keken beide meisjes naar Gerry en Helena, ze glimlachten.

Ze kwamen op hen af, duwden Gerry op zijn rug, duwden Helena bovenop Gerry en Kea hield de lul van Gerry mooi rechtop, zodat Helena zich met haar kutje over die dikke pik kon laten zakken. Helena wou direct beginnen op en neer gaan, maar Lee-Anne hield haar tegen en begon Helena zwoel te tongen. Kea had zich languit tussen de benen van Gerry gelegd en begon diens balzak en het kontje van Helena te likken. Meermaals duwde ze haar tong in het sterretje en neukte zo het aarsje van Helena. Lee-Anne tongde verder met Helena en kneedde ondertussen diens borsten. Dan begon ze de tepels van Helena één voor één te bewerken en mocht Helena zachtjes schommelen met haar onderlichaam. Telkens een stukje van de piemel van Gerry uit het kutje van Helena tevoorschijn kwam, voelde hij de tong van Kea over zijn lul dansen om dan weer door de bilspleet van Helena te glijden.

De klaarkomdrang van Gerry werd groot. Aan de voorkant zoog Lee-Anne nog steeds op een tepel, maar één van haar handen was naar beneden gegleden en die teisterde nu het klitje van Helena. Met Gerry’s pik in haar, een tong op één tepel en een tong in haar kontje, werd Helena gewoon bovenop Gerry klaar gevingerd. Ook zij voelde een gigantische klaarkomdruk in zich. Geen vijf minuten later, ontplofte ze in een krijsend orgasme. Hevig wreef Lee-Anne over haar klit, diep ging de tong van Kea in haar aars en ineens voelde Gerry zijn Helena eerst verkrampen, om dan als het ware helemaal leeg te lopen op de lenden van Gerry. Alsof er een waterval van kutsappen op zijn lies uitgestort werd. Dat was hem teveel. Zijn lul begon spontaan te spuiten alsof hij jarenlang aan geheelonthouding gedaan had. Het werd hem zwart voor de ogen toen hij zijn lading sperma omhoog voelde schieten tegen de baarmoedermond van Helena. Hij kreunde diep.

Helena zeeg neer op het lichaam van Gerry, die omarmde haar en tegelijk voelde ze de strelende handen en tong van zowel Kea als Lee-Anne over haar hele lichaam gaan. Ze hijgde uit. Minutenlang bleven ze zo liggen. De intensiteit van hun beider orgasme was te hevig geweest.

De dag erna, gingen ze samen met Thian naar een soort van notaris, Thaise versie. Daar werd een bedrijfje opgericht met de naam Helger Thailand. Thian, Kea en Lee-Anne kregen elk tien procent van de aandelen, Gerry en Helena elk vijfendertig procent.

Gerry en Helena waren nog vier dagen in Bangkok voor hun terugvlucht. Die vier dagen hebben ze niets anders gedaan dan mekaar gelikt en geneukt. Zowel Gerry, als Helena als Kea en Lee-Anne zijn die vier dagen nog talloze malen klaargekomen. Gerry heeft zijn sperma bij alle drie meermaals in kutje, kontje en mondje moeten deponeren. Op de terugvlucht, na afscheid van Thian genomen te hebben, sliepen ze beiden heel de tijd. Ze waren afgepeigerd.

Om de twee maanden, verblijven Gerry en Helena in Martisovo voor een week of drie. Ze vliegen er nu wel via Turkije naar toe. Tweemaal per jaar, voor veertien dagen vliegen ze naar Bangkok. Van die veertien dagen, worden drie dagen gespendeerd aan het bezoeken van de bedrijfjes. De rest van de tijd, neukt Gerry afwissend zij Helena, zijn Kea en zij Lee-Anne.
De meubeltjes van Gerry’s Wood, worden verkocht doorheen heel Europa ondertussen en zelfs in Canada en de Verenigde Staten. Maar hou dat stil alsjeblieft, want die Yankees weten niet dat zowat drie kwart van wat ze kopen, in Rusland geproduceerd werd.

Tot vandaag zijn Gerry en Helena nog steeds bij mekaar, op het intermezzo, tweemaal per jaar na, heeft Gerry zijn Helena nog nooit bedrogen. Helena heeft haar Gerry ook nooit bedrogen en ze spreekt ondertussen vloeiend Nederlands. Ze zijn ook getrouwd, zowel voor de Orthodoxe Kerk in Tver in Rusland, met Krasschenko als getuige van Gerry en in België, met mij als getuige van Helena en met Magda en Carla als getuigen van Gerry.

Einde verhaal

Voor commentaar op dit waargebeurde verhaal, enkel namen en locaties zijn aangepast ; stuur een berichtje naar rickdanvers@yahoo.com of hier op de site. Alle eventueel crimineel interpreteerbare feiten zijn vanzelfsprekend compleet verzonnen. Elke gelijkenis met personen of gebeurtenissen in dit verhaal, berusten louter op toeval. Tevens is dit verhaal enkel bedoeld voor de Gertibaldi site, enkel te kopiëren of te vertalen, mits voorafgaande, schriftelijke toestemming van de auteur.

Sensuele groeten,
Rick