Het Herstel 6

Beduusd staarde Marcel naar Jack. Keek naar de grond en weer naar Jack.
Licht geamuseerd zag Jack de verwarring bij de man die voor zijn deur stond. Ze hadden elkaar nog nooit ontmoet, maar hij wist verdomd goed wie Marcel was en wat hij met zijn vrouw had uitgespookt.
Marcel op zijn beurt had geen idee gehad dat Jack weer thuis was. Natuurlijk had hij hem herkend van de vele foto’s die in het het huis hingen. Het was tijden geleden dat hij hier was geweest om Carolien, al dan niet alleen ofwel met zijn maten, een flinke beurt te geven.
Talloze keren was hij in dit huis geweest. Hij wist misschien wel beter dan Jack de weg in diens eigen woning. Heel langzaam wist hij zich te herpakken en kwam weer iets terug van zijn bravoure.
Hij richtte zich op en keek Jack nu recht in zijn ogen aan. Hij was wel danig onder de indruk van Jacks fysiek en besefte zich dat hij beter geen ruzie met hem kon krijgen.

“Kan ik je ergens mee helpen?” vroeg Jack rustig.
“Ik, uhh, ben op zoek naar Carolien.”
“Het is een doordeweekse dag, dus die is werken. Maar wie ben je eigenlijk?”
“Sorry, natuurlijk. Mijn naam is Marcel en we kennen elkaar van de tennis club.”
“Dit is niet de tennisclub,” antwoordde Jack gevat.

Marcel liep rood aan en staarde weer naar de grond.
Hij was hier eigenlijk naar toe gekomen met maar één doel. Carolien weer eens helemaal uit te wonen.
Haar auto stond op de oprit, dus hij was er van uit gegaan dat ze thuis was. Het was alweer veel te lang geleden dat hij die donkerharige schoonheid met dat goddelijke lichaam aan zijn pik geregen had. Zijn vrouw was met vriendinnen een paar dagen de hort op. Dat opgeteld met een volle zak hadden er toe geleid dat hij hier nu voor de deur stond. Alleen de gedachte aan Carolien had hem al een stijve bezorgd. En zijn huissletje kon hem niet weigeren. Hem niet en zijn maten niet. Dat was gewoon geen optie. En dat wist Carolien ook.

“Tuurlijk niet, Jack,” zei hij tenslotte terwijl hij probeerde om een geforceerd lachje te produceren.
“Ik was in de buurt en wilde even haar tennisracket afgeven. Die heb ik opnieuw laten bespannen!”

Onbewust had hij Jacks naam genoemd. Uiterlijk onbewogen staarde Jack hem aan. Hem was deze “slip of the tongue” niet ontgaan.

“Je kunt het racket wel aan mij geven. Dan zorg ik dat Carolien het vanavond krijgt.”
“Ik heb dat ding in de auto liggen. Weet je wat ik kom een andere keer wel terug en anders geef ik het wel af op de tennisclub.”

Marcel wilde weg. Nu. En snel ook. Hij had helemaal niks bij zich en dit gesprek duurde hem nu te lang.

“Sorry voor het storen,” zei hij uiteindelijk, hij draaide zich om en maakte aanstalten om weg te lopen.
“Kennen jullie elkaar al lang?” vroeg Jack ineens uit het niets.

Marcel was al halverwege de oprit en draaide zich weer om.

“Een paar jaar nu, denk ik. Ik was eerst haar leraar, maar inmiddels heeft ze die lessen niet meer nodig. Ze is behoorlijk vooruit gegaan. In alle opzichten.”
“Goed om te horen, Marcel. Ik denk dat ik binnenkort eens een kijkje kom nemen op de club! Leuk om je leren kennen.”
“Insgelijks!” en bijna rennend, snelde Marcel naar zijn auto.

Jack sloot de voordeur en liep linea recta binnendoor naar de garage. Het duurde niet lang voordat hij had gevonden wat hij zocht. Op een rek achter wat doosjes vond hij haar tennistas. Een dikke stoflaag bedekte de tas. Die was al tijden niet meer gebruikt. Zoals hij al had gedacht. Hij ruimde alles weer netjes op en begaf zich naar de keuken om te beginnen aan het avondeten.

Marcel stoof de straat uit in zijn auto. Hij reed een paar kilometer door en zette toen zijn auto aan de kant van de weg. Wezenloos staarde hij door de voorruit naar buiten.
Jezus, dacht hij, dus Jack is ontwaakt uit zijn coma. Na al die jaren. Zijn gedachten gingen terug naar al die keren dat hij Carolien te grazen had genomen. Letterlijk, iets anders kon hij het niet noemen. Hij had met zijn buddies fratsen uitgehaald die hij nooit bij zijn vrouw zou durven of zelfs mogen doen. En opnieuw kreeg hij een harde lul. Wat een wijf!
Langzaam begon een idee in zijn hoofd vorm te krijgen. Hij moest en hij zou haar nog een keer neuken. Liefst vaker natuurlijk. Het feit dat Jack weer thuis was, maakte het nog interessanter. Spannender. Carolien zo ver krijgen was een koud kunstje. Nogmaals, weigeren was voor haar geen optie. Nietsontziend zouden ze haar weer nemen, als vanouds. Met dat verschil dat ze die lamlul zouden dwingen om mee te kijken. Hem vernederen. Nog één laatste keer met dat geile mokkel!
Gniffelend pakte hij zijn telefoon en belde Marvin.

Ondanks haar escapades van eerder die ochtend met Ruben en zijn daaruit voortvloeiende belofte dat hij haar wilde neuken, fietste Carolien in een opperbeste stemming naar huis. Het berichtje van Jack was daar de oorzaak van. “Caro” had hij haar genoemd. Zou hij dan eindelijk weer flarden van zijn geheugen terug krijgen? Ze durfde er bijna niet op te hopen, maar misschien gloorde er een streepje licht aan het einde van die verschrikkelijke tunnel?

Ze zette de fiets in de garage en stapte de keuken binnen. Direct kwamen de heerlijke exotische en oosterse geuren haar tegemoet. Een glimlach verscheen op haar gezicht. Het zal toch niet?
Jack stond met zijn rug naar haar toe achter het fornuis. Op de ene pit was hij eieren aan het bakken terwijl hij af en toe roerde in een gigantische pan die op een andere pit stond. Nu wist ze het zeker.
Hij had haar favoriete gerecht klaar gemaakt. Nasi a la Jack.
Een warme gloed trok door haar lichaam. Zou hij zich dat ook weer herinneren?

Het liefste was ze op hem afgestapt om hem stevig in haar armen te nemen en hartstochtelijk te kussen, maar ze kon zich nog net inhouden. Ze schopte haar schoenen uit en hing haar handtas aan een stoel. Jack had haar inmiddels ook opgemerkt en draaide zich langzaam om.

“Ik zie en ruik vooral dat je mijn favoriete kostje hebt gemaakt?” vroeg ze met een lieve glimlach.
“Ik doe mijn best,” antwoordde Jack met een schaapachtige grijns. “Esmeé heeft al gegeten en zit in de kamer met haar tablet.”
“Dan ga ik haar even doodknuffelen!”
“2 minuutjes en dan is het eten klaar!” riep hij haar nog na.

Drie kwartier en 2 borden nasi later, leunde Carolien tevreden achterover. Ze nam nog een slok van haar Gewürztraminer en keek met een voldane blik naar Jack. Die had net ook zijn bestek aan de kant gelegd en glimlachte vriendelijk naar haar.

“Dat was lang geleden dat je dit voor me gekookt hebt,” begon Carolien.

Jack ontweek haar blik en staarde naar zijn glas. Hij was even in gedachten.

“Ik heb mijn moeder gebeld,” zei hij toen, “ze vertelde wat je vroeger lekker vond en gaf me het recept…..”

Hij zag een spoortje van teleurstelling over haar gezicht glijden. Tegelijkertijd trok er een steek door zijn maagstreek. Godverdomme klootzak, dacht hij bij zichzelf. Maar hij dacht ook aan het bezoekje van Marcel vanmiddag en zag de beelden van die twee in zijn bed weer voorbij trekken.
En voor de zoveelste keer, vroeg hij zich af wat haar bezield had om met die gast het bed in te duiken. Was hij dan niet genoeg geweest? Miste ze iets in hun relatie? Miste ze iets op seksueel gebied? Waarom Carolien???

Een paar minuten lang was het stil, beiden in gedachten verzonken. Starend naar hun glas.

“Er stond vanmiddag iemand voor je aan de deur.”
“Oh, wie dan?” vroeg ze ietwat te enthousiast, blij dat er weer iets van een gesprek op gang kwam.
“Ja, ene Marcel.”
“Marcel?” vroeg ze geschrokken en Jack zag dat ze helemaal wit weg trok.
“Ja, hij stond opeens aan de deur en vroeg naar jou.”
“Ik,….ik weet wel wie Marcel is. Ik ken hem van de tennisclub.”
“Dat had ik al begrepen. Hij kwam een tennis racket terug brengen. Hij zei dat hij het opnieuw bespannen had.”

Koortsachtig dacht Carolien na. Ze had Marcel al maanden niet meer gezien of gesproken.
Een paar maanden voor het ontwaken van Jack had ze hem nog gezien op de club. Ze had die avond bewust niet veel gedronken, maar was toch bloedgeil geweest. Ze stond voor haar gevoel al weer eeuwen droog. Uiteindelijk was ze toch voor de bijl gegaan en met hem meegegaan naar zijn huis. Voor het eerst. Haar huis was geen optie omdat haar ouders op Esmeé pasten.

Marcels vrouw werkte in de zorg en had die avond nachtdienst. Hij had haar zo’n beetje door het hele huis rond geneukt. Al haar gaatjes stonden zoals gewoonlijk, zoals vroeger eigenlijk, tot zijn beschikking. Ruw, hard en zonder gevoel had hij haar genomen. Ook dat was ze gewend, maar ze was zo geil geweest dat het haar dat die avond niets kon schelen. Het was hem zelfs, bij hoge uitzondering, gelukt om haar twee keer te laten klaar komen. Nadat hij haar gezicht had volgespoten, had hij haar een doos tissues toegeworpen en non verbaal laten weten dat ze kon oprotten.
Diep in de nacht of eigenlijk de vroege ochtend was ze thuis gekomen. Na een frisse douche was ze in bed gekropen en had ze zichzelf in slaap gehuild. NOOIT meer, had ze zich voorgenomen.

En vandaag stond hij weer voor de deur? Godverdomme. Ze vroeg zich af wat hij kwam doen.
Ja, eigenlijk wist ze dat wel. En nu had hij Jack ontmoet. Shit! Shit! Shit!

“Ja, dat klopt,” zei ze uiteindelijk, “ik heb hem een paar weken geleden dat racket gegeven. Marcel kent wat mannetjes die dat voor een habbekrats doen. Het was echt nodig,”
“Altijd handig, die mannetjes. Ik wist niet dat je tenniste. Tenminste niet de afgelopen weken.”
“Klopt,” zei ze snel, “sinds jij weer thuis bent, heb ik dat op een lager pitje gezet. Vroeger” en ze pauzeerde even, “was ik vrij fanatiek. Jij trouwens ook met dat padellen van je!”

Jack keek haar even bedenkelijk aan, alsof hij het zich probeerde te herinneren. In werkelijkheid was hij verbolgen over het feit dat ze glashard tegen hem zat te liegen. Ergens begreep hij dat wel, maar toch deed het pijn. Vroeger, dat wil zeggen, voor zijn ongeluk vertelden ze elkaar altijd de waarheid. Hoe pijnlijk of confronterend dat soms ook mocht zijn. Nooit werden er zaken voor elkaar verborgen gehouden.

Aan de andere kant, loog hij niet ook tegen haar? Al weken lang? Maar ja, hij was dan ook niet met een andere vrouw het bed in gedoken. Nog niet……

“Maar goed,” vervolgde Jack, “hij komt een andere keer wel langs en anders zou hij je wel zien op de club.”

En langzaam stond hij op en begon de tafel af te ruimen. Carolien maakte aanstalten om hem te helpen, maar werd met zachte hand de keuken uit gedirigeerd. Lachend keek ze hem aan.

“Ok, ok, duidelijk. Ik ga nog even met Esmeé spelen en leg haar dan in bed.”
“Goed zo, jij hebt hard gewerkt vandaag. Ik ruim alles netjes op en maak dan een lekker bakje koffie. Kun jij even ontspannen!”

Een half uurtje later zaten ze weer met zijn tweeën op de bank. Allebei aan een ander uiteinde van de bank.

“Caro-lien, mag ik je wat vragen?”
“Natuurlijk!!”
“Ik begin een beetje de schijt te krijgen van mijn huidige slaap onderkomen…..vind je het goed als ik vannacht bij jou in bed slaap?”

Verheugd en met een steeds groter wordende smile keek Carolien hem aan.

“Oh, maar natuurlijk Jack. Dat zou ik heel fijn vinden.”
“Maar dan wel met de handjes boven de deken, hè” zei hij toen grinnikend.
“Zeg, wat denk je wel niet van mij. Ik ben een keurige vrouw, hoor. En niet een of andere sex beluste nymfomane!” en ze moest lachen om haar eigen opmerkingen.

Jack lachte mee als een boer met kiespijn en wist met moeite zijn gezicht in de plooi te houden.

De rest van de avond verliep rustig en gezellig. Ze waren inmiddels weer over gestapt op de wijn en keken nog een beetje televisie en kletsen tussendoor honderduit over van alles en nog wat. De sfeer was heerlijk ontspannen en toch keken ze allebei met iets van nervositeit uit naar het moment dat ze naar bed gingen. Voor het eerst sinds jaren weer samen in één bed.

Jack stond na een tijdje weer op om de glazen bij te vullen in de keuken. Toen hij terug kwam, drukte hij haar het glas in de handen en ging weer op de bank zitten. Bewust, direct naast Carolien dit keer.
Hun knieën raakten elkaar even aan en er ging een licht schokje door haar heen. Ze keek hem even aan en nam toen snel een slokje van haar wijn.

“Mag ik je een persoonlijke en misschien wel intieme vraag stellen, Carolien?”

Vragend keek ze hem even aan en leek ze na te denken.

“Natuurlijk, Jack. Je mag me alles vragen. Ik wil geen geheimen voor jou hebben!”

Ietwat geschokt moest Jack even met zijn ogen knipperen. Geen geheimen? dacht hij.

“Nou, hoe was ons sex leven? Dat vraag ik me de laatste tijd een beetje af….”
“Ons sex leven?” herhaalde Carolien zijn vraag. Waar kwam dit vandaan vroeg ze zich af.

“Ja, ik, uhm. Shit. Heb ik het bijvoorbeeld wel eens met een andere vrouw gedaan? Of ben ik wel eens vreemd gegaan tijdens onze relatie, ons huwelijk?”

Carolien verslikte zich bijna in haar wijn en staarde hem met grote ogen aan. Verstijfd en met een paniek gevoel wat door haar lichaam raasde, dacht ze koortsachtig na.