Sinds een dag of twee….-19

Misschien niet zo netjes, maar Alex had het hele gesprek meegekregen. En zijn gedachten van eerder die avond over de man, waren toch niet zo verkeerd. Als zijn het interpretatie juist was, had Esther hem niet afgepoeierd. Hij trok dan ook voor zichzelf de conclusie dat hij vanavond in zijn eigen bed zou slapen. Ergens deed het hem wel een peetje pijn en voelde hij een steek van jaloezie opkomen, maar hij zou Esther geen strobreed in de weg gaan leggen. Daar had toch geen recht toe? Hij gunde Esther de wereld. Dat hij haar hele wereld was, had de op dit vlak ietwat naïeve Alex, nog steeds niet door……

Hij nam net het laatste hapje en zette het bord aan de kant. Een paar tellen later kwam Esther uit de keuken met in haar kielzog Arno. Alex zag haar net wat eerder en stapte snel op haar af.
“Lex!!!!” schreeuwde ze bijna toen ze hem zag aankomen, zo hard dat iedereen even opkeek naar het kabaal. Ze had haar armen al uitgestrekt om hem om de hals te vliegen, maar Alex was net wat sneller. Hij pakte vlot haar rechterhand vast, bukte zich en gaf haar heel zedig drie kussen op de wangen. Bevreemd keek ze hem aan, wat was dit nou voor begroeting, dacht ze? Schaamt hij zich?
Alex zag de verwarring in haar ogen, maar wilde bewust de deur open houden voor die Arno. Al te amicaal of intiem, was misschien niet zo’n goed idee dan.

“Hoi Esther,” zei hij uiteindelijk, “wat zie je er weer prachtig uit. Als je het niet erg vind, feliciteer ik je vannacht pas officieel en krijg je ook je cadeau dan pas.”
“Dank je en fijn dat je er bent, Alex,” zei ze nadat ze zich weer hersteld had, “en dan heb ik nog wat te te goed, want de rest van de cadeaus zal vanavond wel eraan gaan,” terwijl ze een blik wierp op de tafel waar talloze flessen drank stond.
Bewust gebruikte ze nu zijn volledige naam, hetgeen hem niet ontgaan was.
“Ben je al lang hier?”
“Nee, een half uurtje of zo. Ik ben wel later ja, omdat ik op de bank in slaap gevallen was. Sorry.”
“Geeft niks, wil je wat te drinken?”
“Doe maar een frisje, om te beginnen” zei hij toen, ervan uitgaande dat hij nog naar huis moest rijden vannacht.
Esther keek hem nu weer aan met een blik die boekdelen sprak. Wat frisje, dacht ze. Wat is er met jou aan de hand??
“Trouwens die kow sjotel, was niet versmaden! Heerlijk. Zelf gemaakt, Es?”
“Uh, mijn moeder. Zij is de ware keuken prinses in het gezin.”
“Maria? Die heb daarstraks al even mogen ontmoeten, samen met je vader.”
“En hebben ze je door de mangel gehaald?” vroeg ze toen.
“Volgens mij ben ik er genadig vanaf gekomen,” zei hij toen met die typerende grijns die Esther weer deed smelten. Ze kon toch niet boos blijven op deze vent.

Arno, die de hele tijd schuin achter Esther had gestaan, mengde zich nu ook in het gesprek.
Hij stapte naar voren en strekte zijn arm uit.
“Arno, vriend van Esther,” zei hij terwijl hij Alex de hand schudde.
Esther keek even verbaasd opzij, maar liet het verder maar gebeuren.
“Alex, aangenaam!”
“Ik heb je nog niet eerder hier gezien, Alex. Waar kennen jullie elkaar van?” vroeg hij nu.
“Uhh, eigenlijk via Esthers werk,” antwoordde Alex, “ze is samen met haar collega’s bezig om een feestje voor me te organiseren.”
“Oh, wat leuk. Nou als Es zich ermee bezig houdt, weet ik zeker dat het een top fuif gaat worden!”

Ze spraken nog een paar minuten, toen Esther hem vervolgens wegtrok om voor te stellen aan de rest van haar vrienden en vriendinnen. Makkelijk viel Alex bij iedereen door zijn charmes in de smaak en al gauw werd hij opgenomen in het hechte groepje van vrienden van Esther. Slechts een paar vriendinnen wisten werkelijk hoe de vork in de steel zat tussen Alex en Esther. Die wierpen dan ook heimelijke blikken richting Esther en trokken rare gezichten ten teken dat het wel goed zat met deze man. Esther kon op die momenten allen maar glunderen en was trots op en blij met de man die naast haar stond.
Door zijn vlotte babbel maakte Alex makkelijk contact en had hij het ook prima naar zijn zin. Veel vrienden waren net zo’n beetje als Esther. Gewone, normale mensen zonder poespas die vrolijk door het leven gingen. En dat beviel Alex wel.
Esther was blij dat het zo goed klikte met haar vrienden en Alex. Ze had eigenlijk ook niet anders verwacht. Ze bleef het alleen vreemd vinden, dat hij nog steeds aan de frisdrank zat.

De avond verliep vlot en de alcohol? tja, die was gelukkig voldoende op voorraad. Twaalf uur naderde met rasse schreden. Iedereen was lekker los, mede door de drank en ook Esther had al menig glaasje wijn weggetikt. Wel was ze zo slim om minstens net zoveel water te drinken en regelmatig een hapje te eten. Ze was een beetje aangeschoten en daardoor ook wat vrijer. Steeds vaker zocht ze Alex op en maakte duidelijk wat haar intenties waren. Ze wilde met hem zoenen, aan zijn nek hangen, en iedereen eindelijk laten zien dat hij van haar was. En zij van hem. Want dat was nog niet tot iedereen doorgedrongen. Maar Alex hield nog steeds de boot een beetje af, bewust.

Rond tien voor twaalf, voelde hij dat iemand aan zijn jasje trok. Toen hij omkeek, zag hij dat het Maria was.
“Alex, zou je Tjeu even willen helpen. Ik heb een taart gebakken en die staat nog in de auto. Kun je met hem meelopen om te zorgen dat ie heel boven aankomt? De taart dan hè.”
“Natuurlijk,” zei Alex grinnikend. Waarschijnlijk was hij de enige die nog nuchter was en geen druppel alcohol had gedronken.
“Oh, dank je! Je bent een schat. Waarschijnlijk wordt de taart niet gegeten, maar ik het vind het altijd leuk als er symbolisch wat kaarsjes worden uitgeblazen. Is een beetje traditie bij ons, hoe oud je ook bent!”

Ze waren net op tijd weer terug in het appartement. Alex zette de taart op de tafel bij de andere hapjes. En toen Maria de 30 kaarsjes aan het aansteken was, begon de groep al met aftellen.
10, 9, 8, 7………..3, 2, 1! En het “lang zal ze leven” werd uit volle borst ingezet. Esther was inmiddels naar voren geduwd en blies in een aantal teugen alle kaarsjes met een grote smile op haar gezicht uit. Iedereen verdrong zich nu een beetje rondom de jarige job, waardoor Alex een beetje achteraan was komen te staan. Arno was haantje de voorste. Hij pakte Esther met twee handen in haar gezicht vast en kuste haar vol op de mond. Een paar seconden hield hij zijn lippen op die van Esther waarna hij zich langzaam terug trok. Alex zag het van een afstandje, licht knarsetandend, gebeuren.
Ook Esther vond het gebaar van Arno behoorlijk overdreven, maar liet het gebeuren. Ze kon moeilijk hier nu een scene van maken. Toen ze opkeek, staarde ze recht in het gezicht van Alex die zijn glimlach, zij het moeite, weer terug had gevonden.
Één voor één kwam nu iedereen langs om haar te feliciteren. Als een van de laatsten was Alex aan de beurt. Eindelijk, dacht Esther, terwijl ze verliefd naar hem opkeek. Met een glimlach pakte hij haar hand en kuste haar wederom drie keer op de wangen. Opnieuw was Esther met stomheid geslagen. Waarom deed Alex toch zo vreemd en afstandelijk vanavond, dacht ze. Iedereen mag toch godverdomme weten wat wij hebben?

Alex had inmiddels haar hand losgelaten en graaide in zijn binnenzak naar het cadeau.
“Van harte gefeliciteerd, Esther. Alsjeblieft,” en hij overhandigde haar een glanzende, zwarte enveloppe. Rechthoekig. In sierlijke letters stond er Krengetje op de voorkant geschreven.
Even verscheen er weer een klein glimlachje op haar gezicht toen ze tekst zag, maar zijn vreemde gedrag overheerste haar stemming.
“Het is een open cadeau,” zei Alex nog, “je kunt er gebruik van maken met wie je maar wil en wanneer je maar wil,” klonk het nu mysterieus.
Veel tijd om na te denken of te reageren had ze niet, want haar moeder stond achter Alex te popelen van ongeduld.
Alex trok nu zijn colbert uit, hing het over een stoel en liep door naar de keuken om het zoveelste colaatje te pakken.

Het feestje stond nu echt op het punt van beginnen en de volume knop werd dan ook vol open gedraaid. Als feestvarken stond Esther natuurlijk in het midden van de belangstelling en er werd dan ook steeds door haar vrienden en vriendinnen beslag op haar gelegd. Drinken, lekker dansen en gezellig ouwehoeren. Maar ondanks de gezelligheid was ze toch regelmatig afgeleid. Steeds weer zochten haar ogen Alex, die het op zijn beurt ook naar zijn zin leek te hebben. Kletsend met verschillende mensen en af en toe dansend op de dansvloer met een van haar vriendinnen.

Het liep inmiddels al tegen tweeën en het zag er niet naar uit dat het feestje snel afgelopen zou zijn.
Alex vond het wel welletjes. Hij trok zijn colbertje aan en besloot om nog even van het toilet gebruik te maken voor dat hij in de auto stapte.
Toen hij van het toilet afkwam, schrok hij heel even. Voor hem, in het halletje, stond Esther met haar armen over elkaar heen gevouwen.

“Waarom drink je de hele avond frisdrank?” vroeg ze op een licht geïrriteerde toon.
“Omdat ik nog naar huis moet rijden. Sterker nog, ik sta op het punt om te vertrekken.”
“Waarom, Alex?”
“Hoe bedoel je, waarom?”
“Waarom ga je thuis slapen? De afgelopen weken lagen we vaker wel dan niet bij elkaar in bed.”
De teleurstelling en frustratie vochten samen om een plekje in haar gezicht.
“Omdat….omdat ik dacht dat je vanavond misschien ander gezelschap in je bed zou willen…”
“Waar heb jij het over? Hoe kom je daar nu weer bij?” Boosheid had nu de overhand.
Alex keek haar aan en wist zich even geen raad met de situatie.
“Ik hoorde je eerder vanavond praten met die Arno, in de keuken.”
“Ja, en?
“En hij gaf aan dat hij wilde blijven slapen, zelfs in jouw bed. En jij wees hem niet af, dus ik dacht….”
“Dus jij dacht dat ik me vanavond door hem ging laten neuken, of wat? Is dat de reden dat je de hele avond fris drinkt en mij regelmatig ontwijkt en ontloopt? Jezus Alex!”
“Ik gun je echt alles, Esther. Ik kan je toch niet claimen, godverdomme? Je bent toch niet mijn bezit? Ik kan je toch niet verbieden om met een andere man naar bed te gaan.”
“Snap je het dan niet, lul! JIJ mag me claimen, ik wil helemaal geen andere man. Nu niet, nooit niet!!”

Haar woorden kwamen binnen bij Alex, die overspoeld werd door emoties. Hij voelde een liefde voor haar die slechts gedeeld werd door één ander persoon in zijn leven. En hij begreep niet hoe het mogelijk was dat er twee vrouwen zo dicht bij hem stonden, twee vrouwen die zijn hart veroverd hadden. Ieder op hun eigen manier, maar daarom niet minder intens.
Zwijgend keek Alex naar de bloedmooie vrouw die voor hem stond en hij moest alles even laten bezinken.

“Hooguit, zou ik er een andere vrouw bij willen betrekken,” zei ze nu gekscherend. “Lotte, misschien?” kwam er zachtjes achteraan.
Bij het horen van haar naam, schrok Alex weer wakker uit zijn overpeinzingen. Hij begreep dat Esther een grapje maakte, maar zag in haar ogen dat er ook een kern van waarheid in zat. Een verlangen. Onuitgesproken, tot nu dan.

“Je valt trouwens goed in de smaak bij mijn vrienden. Ze vinden je een leuke gast.”
“Dat is goed om te horen!”
“Wel kreeg ik regelmatig de vraag, hoe we elkaar kennen en wat voor relatie we eigenlijk hebben. Ik heb me maar een beetje op de vlakte gehouden.”
“Misschien wordt het dan tijd, om ze dat te laten zien,” zei Alex en hij stapte naar voren.

Hij legde zijn handen onder haar billen en trok haar met een gilletje omhoog. Alsof ze niets woog.
Direct klemde ze haar benen om zijn middel en haar armen om zijn nek. Intens staarden ze elkaar zeker een minuut aan. Daarna vonden hun monden elkaar, die al snel van open gingen om hun tongen de nodige ruimte te verschaffen. Alsof het hun eerste keer was, zo teder en innig waren ze verstrengeld. Esther voelde direct haar tepels verstijven en drukte zich nog harder tegen hem aan.
Na een paar minuten verbrak Alex de kus en keek hij haar weer aan.
“Blijf hangen,” was het enige wat hij zei.
Hij liep naar de deur toe en liet met een hand even haar billen los om de klink omlaag te duwen.
Hij drukte zijn lippen weer op de hare en duwde met zijn knie de deur naar de woonkamer open.

Al zoenend liep Alex met Esther aan zich hangend de warme, maar vooral drukke woonkamer weer binnen. Het kon zowel Alex als Esther allemaal geen reet schelen.
Al snel waren alle blikken van de gasten op het koppel gericht. Opmerkingen werden hun kant op geslingerd, waarna verschillende mensen begonnen te joelen wat overging in een luid gejuich.
“Ik wist het!” siste één van haar vriendinnen tegen die persoon die naast haar stond.
“Ja, dat heeft ze goed gedaan,” zei Tjeu met een grote smile op zijn gezicht. Verschrikt keek de vrouw even opzij om daarna ook in lachen uit te barsten.
Arno was inmiddels aandachtig bezig met zijn telefoon. Druk op zoek naar het nummer van het taxibedrijf.

Toen het weer wat rustiger werd, liet Alex Esther voorzichtig zakken.
“Ik denk dat ik me nu maar een biertje ga pakken,” zei Alex.
“Dat lijkt me een goed plan, Lex.” En ze gaf hem nog een lieve kus.
Toe Alex weer opkeek zag hij dat Maria naar hem staarde en hem een klein knipoogje gaf.
Hij draaide zich om een liep het keukentje binnen.

Esther liep op haar moeder af en gaf haar een dikke knuffel.
“Volgens mij hebben jullie op niet mis te verstane wijze aan ieder duidelijk gemaakt, hoe de verhoudingen liggen, Es,” zei haar moeder.
“Wat vind je van hem, mam?” vroeg Esther, “nu je hem voor het eerst gezien hebt?”
Maria keek haar dochter even aan en dacht aan de laatste woorden die Alex tegen haar gesproken had.
“Koester hem, Es,” zei ze toen, “dat is een man uit duizenden en ik denk, nee weet, dat hij je niet meer los zal laten!”
Blij keek Esther haar moeder aan, wetende dat ze zojuist haar zegen had gegeven.

“Nou,” zei Maria weer, “wat heeft onze miljonair je cadeau gegeven?”
“Oh,” riep Esther verschrikt, “ik heb nog niet eens gekeken wat er in zat.”
En ze snelde naar de tafel om het cadeau te pakken. Terug bij haar moeder scheurde ze voorzichtig de enveloppe open. Ze haalde er een paar velletjes papier uit en begon te lezen. Steeds groter en groter werd de glimlach op haar gezicht. Toen ze klaar was, gaf ze de papieren aan haar moeder.
Even later voegde ook Alex zich bij het tweetal met een biertje in zijn hand. Geamuseerd staarde hij naar hun gezichten.
“Wauw, Alex,” zei Maria, “dat is een heel mooi cadeau, zeg! Ik ben zelf nog nooit in Rome geweest, maar het staat zeker op mijn verlanglijstje.”
“Het zijn open tickets, Esther. Dus je kunt meenemen wie je wil. Alleen voor het hotel heb ik wel alvast een keuze gemaakt. Voor een hele week! Datum nog nader te bepalen.”
“Duffe, je snapt toch zeker wel, dat ik alleen met jou daar naar toe wil gaan!” riep Esther uit.
Maria staarde nog steeds naar de papieren, specifiek naar de foto’s van het hotel die Alex als voorproefje had uitgeprint.
Met een korte blik op Maria, boog Alex zich naar voren en fluisterde zacht iets in Esthers oor.
Die keek op haar beurt weer naar Alex en gaf slechts een kort knikje.

“Maria?” begon Alex, “zou je het leuk vinden om samen met Tjeu met ons mee te gaan naar Rome? Ik bedoel, ik kan er makkelijk voor 4 personen van maken….”
“Meen je dat?” En haar ogen schoten van Alex naar Esther en weer terug.
“Ik bedoel, zien jullie dat wel zitten om opgescheept te zitten met een stel oude lullen?”
“Nou, volgens mij valt dat laatste wel mee, hoor,” zei Alex, “jullie zijn nog kwiek genoeg. En anders zou ik, pardon zouden wij, het toch niet voorstellen!”
“Oh, ik ga het meteen met Tjeu bespreken!” en weg was ze met het cadeau van Esther nog in haar hand.

Esther pakte Alex’ hand vast en keek hem even verliefd aan.
“Dank je. Dank je, dat je dit voor hun wilt doen. Ik weet dat dit altijd een stille wens was van mam.
Maar ze hadden er nooit de financiële middelen voor.”
“Ik ga het morgen meteen in orde maken, want ik kan me niet voorstellen dat Tjeu hier nee tegen zal zeggen.”

Ze ging op haar tenen staan en gaf hem een dikke kus op zijn wang.
“En heb je het een beetje naar je zin, ouwe?” vroeg Alex toen hetgeen hem een klapje op zijn achterhoofd opleverde.
“Jazeker, lul. Maar nu nog meer, nu jij weer een beetje normaal doet!”
“Sorry,….” klonk het schuldbewust. “Het verbaast me trouwens dat je geen collega’s hebt uitgenodigd, Esther.”
“Neuh, zo’n dikke maatjes zijn we nu ook weer niet. Of had ik Lotte moeten uitnodigen? Alleen?” zei ze nu smeulend.

Alex reageerde niet, maar keek haar alleen maar aan. Maar in zijn ogen meende ze toch iets van opwinding te zien.

Hij nam nog een forse slok bier, zette het flesje aan de kant en trok Esther de “dansvloer” op.
De avond was nog jong.