Sinds een dag of twee – 15

Het was maandagmorgen en Alex was onderweg naar kantoor.
Hij had uitstekende zin na het heerlijke weekend. Zaterdagavond had hij genoten van het samenzijn met Esther en gisteren had hij de hele middag doorgebracht bij zijn ouders. Zijn broertjes waren ook nog langs gekomen met hun vriendinnen. Het was een ouderwets en aangenaam familiedagje geworden.
Luidkeels brulde hij mee met een liedje op de radio. Dit weekend had hij een van de moeilijkste en zwaarste beslissingen uit zijn leven genomen, zakelijk gezien dan. Of eigenlijk had hij gisteren pas die beslissing genomen, maar hij liep er al een tijdje mee rond, in zijn hoofd. Zijn familie had de doorslag gegeven.
Zoals hij wel vaker deed als hij weer eens wilde plannen of ideeën had voor zijn bedrijf, hield hij deze eerst tegen het licht van zijn broertjes en ouders. Het voordeel daarvan was dat zij ver af stonden van het werk dat Alex deed. Zij konden objectief, zonder vooroordelen of soms zelfs zonder context hun mening geven. Vaak ook ongezouten.
Zo ook gisteren. Het had, voor het eerst eigenlijk, levendige en felle discussies opgeleverd. Op het scherpst van de snede. Met name Elke, zijn moeder, was het niet eens met zijn beslissing. Maar uiteindelijk, na alle voor en tegens afgewogen te hebben, was zij ook bijgedraaid.

En nu was hij op weg naar kantoor voor een gesprek met zijn bedrijfsleider, Ruud Berensteijn.
Later die dag had hij nog afspraken ingepland met zijn advocaten en zijn belangrijkste financieel adviseur.
Hij was nog maar 5 minuten van kantoor verwijdert, toen zijn telefoon ging. Op het scherm zag hij dat het Lotte was. Met een grote glimlach op zijn gezicht nam hij het telefoontje aan.

“Goedemorgen, met Alex,” zei hij dan ook vrolijk.
“Waarom ben jij afgelopen vrijdag bij Teun langs gegaan? Was dat die, o zo belangrijke afspraak van je?” klonk het boos aan de andere kant van de lijn.
“Wacht, wat?” was hij nu compleet overrompeld.
“Hij is er twee dagen helemaal ziek van geweest. Van dat bezoekje van je.”

What the hell, dacht Alex en parkeerde snel zijn auto langs de kant van de weg. Hij nam de telefoon uit de houder en wilde wat zeggen, maar hij kwam er gewoon niet tussen.

“Jij zou mij wel even van Teun gaan afpakken? Jij zou Teun laten zien hoe een echte man een vrouw behandelt?”
“Lotte, ik weet niet waar…..”
“Met al je geld,” brieste ze verder, “zou je me zoveel meer kunnen bieden dan Teun ooit zou kunnen? Wat bezielde je. Hoe durf je!”

Alex staarde door zijn vooruit naar buiten. Niet in staat om te reageren. Hij had Lotte nog nooit zo boos gehoord. Nee, hij had Lotte überhaupt nog nooit boos gezien of gehoord.

“Wie denk je godverdomme, wel niet, dat je bent? Ik begrijp helemaal niks van jou gedrag. Zeker niet na vorige week. Ik dacht dat ik je een beetje had leren kennen. Maar blijkbaar heb ik me danig in jou vergist. Dit valt me zo vies van je tegen!”

Even viel het stil. Alex had nog steeds geen reactie paraat. Alles wat hij nu zou zeggen, zou verkeerd uitpakken en een averechts effect hebben. Dus zweeg hij.

“Je begrijpt natuurlijk wel, dat ik je voorlopig even niet hoef te zien. Of te horen. Het liefst nooit meer, maar dat gaat helaas niet. Ik zal zorgen dat de contacten voor nu via Mira of Esther gaan lopen. Je hebt me echt heel veel pijn gedaan.”
“Lotte, ik…..” begon hij. Maar de verbinding was al verbroken.

Wezenloos staarde hij voor zich uit. Een verschrikkelijk klote gevoel trok door zijn lichaam.
Vond hij Teun eerst een raar en teruggetrokken mannetje die wat timide overkwam. Zouteloos. Maar waar hij toch nog enige sympathie voor kon opwekken. Zeker na zijn vraag of hij Lotte ten huwelijk mocht vragen in Italië. Zelfs medelijden had de man bij Alex opgewekt na zijn biecht van afgelopen vrijdag. Nu voelde hij alleen maar minachting voor Teun. Hij had zijn hoerenbezoek handig uitgespeeld. Tevens had hij Alex goed ingeschat en wist dat hij nooit het filmpje aan Lotte zou laten zien of er iets over zou zeggen. Nee, in plaats van Teun had Alex nu Lotte gekwetst.
Alex op zijn beurt, had Teun totaal verkeerd ingeschat. Die fout zou hij niet nog eens maken.

Lotte smeet haar telefoon aan de kant. Ze had zojuist het moeilijkste en meest vervelende gesprek uit haar leven gevoerd. Nee, moeten voeren. Wat had hem in godsnaam bezield? Waarom? Was dan alles wat hij haar in Florence had verteld een leugen? Dat hij niet in een relatie zou gaan lopen morren, maar ondertussen hè. Was hij zo’n man? Ze kon het zich eigenlijk niet voor voorstellen dat Alex zo in elkaar stak.
Maar toen ze gisteren bij Teun naar binnen was gestapt, zat daar een gebroken man op de bank. Zijn verhaal klonk oprecht en had haar koude rillingen bezorgd. Hij leek haast wel bang te zijn voor Alex. Alsof deze hem iets wou aandoen of zo. Ook dit wilde er in haar knappe kopje eigenlijk niet in. Ja, Alex kon intimiderend zijn, fysiek. Maar in wezen was hij een zachtaardige, lieve man die stevig in zijn schoenen stond met zijn heerlijke smile en lieve, bruine ogen waar je in kon verdrinken.
Jezus, was ze in haar hoofd Alex nou aan het verdedigen?
Ze had echter ook die andere kant van hem gezien, die vechtpartijen in een kooi.
Dit was niet de Alex die ze de afgelopen week zo intens had leren kennen, die ze dacht te kennen.

Het was inmiddels vrijdagochtend en Alex was weer op weg naar zijn financieel adviseur. Zijn advocaat en zijn bedrijfsleider zouden dit keer ook aanschuiven. Vandaag wilde hij spijkers met koppen slaan.
Hij had deze week wel nog wat dagen gewerkt, maar zijn hoofd was er niet helemaal bij geweest.
Het gesprek met Lotte bleef top of mind en hij had moeite om het los te laten. Hij had haar woorden laten bezinken en moest er mee dealen, alleen. Er was niemand die hij hierover in vertrouwen kon nemen.
Hij had even gedacht om het met Esther te delen, maar omdat zij en Lotte ook een werkrelatie hadden was dat niet echt verstandig. Nog niet. Misschien als hun relatie, hun vriendschap, zich nog verder ontwikkelde zou hij ook dit soort zaken met haar kunnen en willen bespreken.
Joris en Laura waren ook geen optie. Die hadden momenteel genoeg aan hun hoofd met de opening van hun eigen zaak. Straks zou hij nog even bij hun langs gaan.
En dan was er nog John. Zijn laatste, maar ook oudste en beste vriend. Ze kenden elkaar al sinds de basisschool en van het aller eerste moment, hoe jong dan ook, was er een klik geweest. John was degene die hij uit bed zou bellen als hij een probleem had midden in de nacht. En vice versa. Maar John was beroepsmilitair, korps mariniers. Momenteel verbleef hij weer in het buitenland. Waar wist Alex natuurlijk niet, laat staan dat hij hem hiervoor zou lastig vallen.
Hij parkeerde zijn auto en liep het statige pand van zijn adviseur binnen.

Ook Lotte had een roerig weekje achter de rug. Ze had het hele gebeuren met Alex met pijn en moeite een plekje weten te geven. Teun was de hele week niet bij haar weg te slaan. Waar ze elkaar door de week wel wat ruimte gaven, was hij nu iedere dag bij haar blijven slapen. Hij had het zelfs gehad over samen wonen. Gisteravond hadden ze voor het eerst sinds haar terugkeer uit Italië weer seks gehad. Eerder was Teun, er naar eigen zeggen, nog niet aan toe. En ook de seks was anders dan anders geweest. Ruwer, wilder en vooral gericht op zijn genot. Ze had gedacht dat hij stoom wilde afblazen en haar daarom zo hard had aangepakt. Normaal hield ze daar niet zo van, maar voor nu had ze het geaccepteerd wetende dat hij wat minder lekker in zijn vel had gezeten de afgelopen week. Hij had haar alleen maar doggy willen neuken. Wild had hij haar genomen, waarbij hij haar regelmatig op haar billen had geslagen. Ook nieuw.
En toen hij zijn climax voelde opkomen, trok hij haar hard aan haar haren naar achteren en had Lotte vervolgens volgespoten. Een orgasme had ze hier niet van gekregen. Daarna kwam hij naast haar liggen en was vrijwel direct in slaap gevallen.
Zittend aan haar bureau dacht ze terug aan haar mid-weekje in Toscane. En hoe fijn ze het had gehad. Aan de andere kant van de glaswand waren Esther en Mira druk aan het werk.
Ze vroeg zich af hoe het kon dat een man 2 gezichten kon hebben. Zeker bij deze man, Alex, had ze dat nooit verwacht.

Rond lunchtijd stapte Alex Caffè di Laura binnen. Hij verbaasde zich over het feit dat de tent nagenoeg vol zat. Hij wist uiteraard dat ze vandaag open waren gegaan. De komende anderhalve week wilden ze proefdraaien, voordat volgende week zaterdag de officiële opening voor genodigden was.
Hij was benieuwd of Lotte, en waarschijnlijk ook Teun, acte de presence zouden geven.

Het gesprek van eerder die ochtend was uitstekend verlopen, eigenlijk zoals hij gehoopt had. Ze hadden de puntjes op de i kunnen zetten en in de loop van volgende week zouden alle documenten worden opgemaakt om alles juridisch dicht te timmeren.

Hij liep naar de bar toe waar een vlotte meid van een jaar of 20 hem vriendelijk aankeek. Ze had een klein wipneusje, donkerbruin haar en lieve sproetjes in haar gezicht. Een knappe, maar vooral representatieve meid. Tevreden stelde hij vast dat ook de rekrutering van nieuw personeel voorspoedig verliep. Joris en Laura waren druk in de weer met het voorbereiden van diverse broodjes en panini’s. Ze hadden hem al geschoten en Laura gaf hem een kleine knipoog.

“Waar kan ik u mee helpen?” vroeg ze beleefd.
“Zeg maar “je” alsjeblieft!” zei Alex “en mag ik een doppio en een panini met mozzarella en prosciutto?”
“Wilt u, sorry. Wil je het hier nuttigen of is het om mee te nemen?”
“Als je het niet erg vind, drink en eet ik het hier graag aan de bar,” antwoordde Alex.
“Geen probleem. Dat is dan € 9,50. Wil je met pin of contant betalen?”

Nog voor dat Alex kon antwoorden, kwam Joris tussenbeide.
“Uh, Elise, deze meneer hoeft niet te betalen. Nooit, eigenlijk. Technisch gezien is hij jou en eigenlijk ook onze baas,” met een knikje naar Laura. “Dit is Alex en hij is eigenlijk de eigenaar.”
“Onzin, onzin, onzin, Joris!” zei Alex. “Jullie zijn de eigenaar, het is jullie toko. En net als elke andere klant, betaal ik netjes mijn rekening.”
En na die woorden legde hij € 15,- op de toonbank. “Het is goed zo, Elise.”
Met een vriendelijke lach, nam ze het geld in ontvangst en begon ze zijn bestelling in orde te maken.

Even later stond hij aan de bar te genieten van zijn panini. Het eten was vers en met zorg en liefde door Laura klaar gemaakt. En dat proefde je. Geanimeerd was hij in gesprek met Laura en Joris en hij was blij dat alles in de zaak nu in orde was en functioneerde zoals het zou moeten.
Ze waren zo druk in gesprek dat ze niet doorhadden dat er nieuwe klanten de zaak binnen waren gekomen.
“Zo dit is dus dat beroemde koffietentje, waar je altijd zo hoog over opgeeft?” klonk een bekende stem achter hun. Alex draaide zich om en keek in het stralende gezicht van Esther. Naast haar stond Mira eveneens met een glimlach.
Esther wachtte niet op een antwoord en stapte op Alex af. Ze legde een hand op zijn schouder, ging op haar tenen staan en zoende hem vol op de mond. De kus hield een paar seconden aan, waarbij Alex haar zelfs wat dichter tegen zich aantrok. Joris en Laura keken elkaar verbaasd aan en dachten hetzelfde. What the fuck? Mira stond alleen maar te gniffelen. Ze kon Esther al wat langer dan vandaag. Toen ze elkaar los lieten, had Esther een verliefde uitdrukking op haar gezicht en ook Alex straalde van oor tot oor.

“Hoi Lex,” zei Esther weer. “We hebben pauze en hadden gehoord dat de zaak vandaag al open ging voordat volgende week de grand opening is! Dus dan komen we ook al vast even voor proeven!”
De verbazing was waar mogelijk nu nog groter bij Joris en Laura.
“Zei ze nou, Lex tegen hem,” fluisterde Joris tegen Laura.
“Hmm, hmm. Dat klopt. Dit is een blijvertje,” fluisterde Laura terug.

Kort stelde Alex iedereen aan elkaar voor waarna Mira en Esther een tafeltje opzochten om te lunchen. Alex bleef nog even hangen en sprak nog een tiental minuten met Joris en Laura en moest er toen al ook alweer vandoor.

Esther voelde, hoe zacht twee grote handen op haar schouders werden gelegd. Rustig en gevoelvol werd ze kort gemasseerd en na een kort kneepje verlieten de handen haar schouders weer. Alex boog zich over haar heen en onderste boven gaf hij haar een kusje op het voorhoofd. Met een glimlach keek ze Mira aan terwijl heerlijke, warme gevoelens door haar lichaam raasden.
“Dames,” zei hij, “ik ga jullie verlaten. Ik moet nog wat inkopen doen.”
“Voor morgen?” vroeg Esther.
“Voor morgen. En zorg maar dat je een goede apetit hebt.”
“Hoe laat verwacht je me?” vroeg Esther weer.
“Kom maar, wanneer je zin hebt. Ik ben de hele dag thuis.”
“Dan denk ik dat ik rond lunchtijd kom. Eerst even lekker uitslapen.”
“Prima, dan zie ik je morgen wel verschijnen.” En met een kort knikje en een knipoog naar Mira liep hij de zaak uit.

Lotte kwam net van het toilet af toen Mira en Esther terug kwamen van hun pauze.
“En lekker gegeten?” vroeg ze aan de dames.
“Zeker,” zei Mira. “We zijn naar Caffè di Laura geweest. Die koffiezaak of eigenlijk brasserie inmiddels, van Alex. Echt heel gezellig en héél goed eten!”
“Daar zijn we toch allemaal voor uitgenodigd?” zei Esther vervolgens. “Ik bedoel voor de opening.
Jullie komen toch ook, Lotte?”
Even was er een lichte twijfel bij Lotte voordat ze antwoord gaf.
“Jazeker,” zei ze toen maar. “Ik zou het niet willen missen!”

En terwijl ze terugliep naar haar kantoor, gierden de zenuwen haar door de keel. Nu al. De opening was pas over week, en toch….Het zou waarschijnlijk de eerste keer zijn dat ze Alex weer zou zien, na het vervelende gesprek. Onvermijdelijk.
Gelukkig was ze niet alleen, haar Teun en toeverlaat zou er ook bij zijn. En toch maakte ze zich een beetje zorgen. Hoe zou Alex reageren, haar benaderen, wat zou hij zeggen? En wat moest zij tegen hem zeggen? Ze had nog een week om zich mentaal voor te bereiden. Het zou allemaal wel mee vallen, toch? Ze was van mening dat na zijn misselijkmakende actie richting Teun, haar gevoelens en gedachten aangaande Alex toch wel behoorlijk bekoeld waren. Althans dat probeerde ze zichzelf wijs te maken…..

Alex was vroeg opgestaan en had er al een bosloopje van een uur opzitten. Na een verfrissende douche was hij nu druk bezig met het marineren van het vlees. Normaal gesproken deed hij dit een dag van tevoren, maar gisteren was dit er helaas bij ingeschoten. Hij had zoals gewoonlijk weer veel teveel gekocht. Sate, spareribs, spek, verschillende soorten vis, vegetarische gerechtjes en natuurlijk hamburgers waren royaal ingeslagen. Niet te vergeten de diverse salades en verschillende soorten brood. Teveel om op te noemen.
Alex had echter vaak een vooruitziende blik. Doorgaans was er bij hem op dagen zoals deze sprake van een zoete inval. Hij had een het voorgevoel dat Joris en Laura nog zouden binnenwippen, temeer daar ze vandaag de zaak om 16.00 uur dicht gooiden. Hij had in ieder geval genoeg eten in huis en wat over bleef, gooide hij het wel in de vriezer.

Het beloofde vandaag een heerlijke dag te worden met temperaturen tot dik boven de 20 graden. Mede daarom had hij gekozen voor de barbecue. Tel daar bij op dat het in Zuid Limburg doorgaans een paar graden warmer werd dan elders in het land.
Hij waste zijn handen en liep daarna het terras op. Hij vulde de ijskast tot het randje en kwam er achter dat hij nog maar een paar flesjes bier had. Nou ja, worst case zou Joris ook wel een wijntje lusten. Hij vulde de barbecue met kolen en nam zich voor om deze over een uurtje al aan te maken.
Hij veegde nog wat blaadjes van het terras en gooide de kussens op de stoelen en de lounge banken.
Als laatste haalde hij het zeil van het zwembad.
Hij had goede zin en verheugde zich op de komst van Esther. Hij appte haar nog even snel dat ze vooral haar bikini niet moest vergeten en liep toen terug naar binnen om zich om te gaan kleden.
Even later kwam al haar reactie: “Ja, ja, zodat jij weer lekker ongegeneerd naar mijn borsten kan liggen kijken, viespeuk!” gevolgd door een smiley.

Alex zat wat in een tijdschrift te bladeren, toen klokslag 12.30 uur de deurbel ging.
Vlug liep hij naar de binnen en toen hij de voordeur open trok, keek een stralende Esther hem aan.
Ze droeg een fleurig, strak zomerjurkje, welke haar waanzinnige figuur nog meer benadrukte dan normaal. Haar volle, flinke borsten staken fier naar voren en eisten direct al zijn aandacht op. Hetgeen Esther niet ontging. Grinnikend keek ze hem aan en trok ze een gezicht van ”Kun je het zien?”
Ze had een hoge staart gemaakt en elegante teenslippers maakten het geheel compleet. Over haar arm had ze een vestje gedrapeerd, terwijl ze in haar andere hand een kleine weekendtas vast had.

“Wow!” was het enige dat Alex uit kon brengen.
“Hoi, Lex. Ik ben blij dat het je bevalt wat je ziet,” zei ze lachend.
“Shit, Esther, ik heb maar een eenvoudige barbecue voorbereidt….”
“En ik heb maar een simpel jurkje aangetrokken.”
Het is maar wat je simpel noemt, dacht Alex, terwijl hij haar voorging naar de tuin.

In de keuken aangekomen zette ze haar spulletjes op het kookeiland. Ze draaide zich om naar Alex en vloog hem toen in zijn armen. Vanwege het lengteverschil tilde Alex direct haar op. Meteen sloeg ze haar benen om zijn middel en drukte met een giechel haar borsten tegen zijn brede borstkas. Alex liet zich echter ook niet onbetuigd en trok haar, met zijn handen op haar strakke billen, nog wat verder omhoog. Passievol vonden hun lippen elkaar, zachte lieve kusjes werden over en weer uitgewisseld. Haar geur, haar ogen, haar lippen, alles bedwelmde hem. Een opkomende erectie in zijn strakke zwemshorts was dan ook onvermijdelijk.
Ook Esther voelde een brandje ontstaan onder haar jurkje. In haar hoofd moest ze zich even in de arm knijpen. Was ze nu echt met deze heerlijke man aan het zoenen? Alex, de man die waarschijnlijk elke vrouw moeiteloos in zijn bed zou krijgen, stond hier te zoenen met haar. Met haar, een meid van eenvoudige komaf uit een simpel boerendorp. Ja, ze hadden wel vaker gezoend, maar deze keer voelde het toch allemaal net wat anders, heftiger en intenser.
Het was net of ze nu pas een echte verbinding hadden gemaakt, op alle vlakken. Fysiek, rationeel maar vooral emotioneel. Een verbinding die bij leven nooit meer verbroken zou kunnen worden.

Toen ze de kus, na enkele minuten verbraken, keken ze elkaar met veel warmte aan.
“Zullen we lekker buiten in het zonnetje gaan zitten?” vroeg Alex. “Dan pak ik even wat te drinken erbij.”
“Dat is goed,” antwoordde Esther. Ze liet haar benen rond zijn middel los en liet zich naar beneden zakken. Bewust drukte ze haar lijfje daarbij tegen Alex aan waardoor ze met haar kruis over zijn harde gleed. Even viel haar mond open en hapte ze naar adem.
“Wat wil je drinken?” vroeg Alex alsof er niks aan de hand was.
“Mag ik wat fris, een ice tea of zo? Want ik denk dat we nog genoeg alcohol binnen krijgen vandaag.”
“Geen probleem. Ga maar alvast naar buiten. Ik kom er zo aan.”

Even later liep Alex het terras weer op met 2 glaasjes frisdrank in zijn handen.
Het zonnetje scheen al fel en was aangenaam warm. Esther had haar slippertjes uitgedaan en zat in kleermakerszit op een van de royale lounge banken. Vrolijk keek ze om zich en nam alles met een heerlijk enthousiasme in zich op. Alex zette de 2 glazen ice tea op een bijzet tafeltje en liep even naar de barbecue voor een korte controle. Hij bromde tevreden en nam toen plaats naast Esther.
Voor nu was de passie even gaan liggen.

Een kleine anderhalf uur later was het eerste flesje wijn al bijna op. Non stop was er gepraat, gelachen en ook geknuffeld. De zon was behoorlijk fel en zweetdruppeltjes liepen langs hun gezicht naar beneden. Allerhande onderwerpen waren aan bod gekomen, van politiek, sport, werk tot muziek, studie en ook relaties. De overeenkomsten tussen Alex en Esther waren talrijk, maar ook verschillenden ze regelmatig van mening. En ook dat was niet erg. Ook dat bracht hun nog dichter bij elkaar en maakte dat hun band nog sterker werd.

Alex had net als bij Lotte een tipje van de sluier opgelicht aangaande zijn verleden op het gebied van relaties. Esther had dit eerst niet willen geloven en dacht dat Alex haar in de maling nam. Maar toen ze zijn gezicht zag en een kortstondig moment van verdriet in zijn ogen las, begreep ze dat Alex bloedserieus was. Vastbesloten nam ze zich voor hier iets aan te doen, mits Alex dit ooit zou toelaten. Opnieuw had Alex niet alles verteld over wat er in het verleden precies gebeurt was, maar meer dan ooit besefte hij dat dit niet lang meer zou duren. Hij zou uiteindelijk alles met haar gaan delen, hij moest wel. Hij wilde het zelf. Wel met haar.

In een kort moment van stilte, zag Alex dat Esther om zich heen aan het kijken was. Observerend. Taxerend. Uit ervaring wist hij al wat er nu ging komen. Hij had deze blik bij Esther al talloze keren gezien bij andere mensen.

“Lex?”
“Vraag het maar gewoon, Esther!”
“Ik weet dat je er liever niet over praat, maar ik ben gewoon nieuwsgierig. Hoe rijk ben je eigenlijk?”

Even bleef hij haar aankijken. Net als bij Lotte wist hij zeker dat Esther niks om geld gaf. Althans niet om zijn geld en dat dit niet de reden was dat ze nu hier bij hem in de tuin zat. Gold diggers had hij in de loop van de jaren genoeg gezien. En die herkende hij inmiddels al vanaf een kilometer afstand.

“Heel eerlijk,” begon hij, “weet ik het niet precies natuurlijk. Er gaat geld vanaf, er komt geld bij, investeringen, rente, belastingen, beleggingen die fluctueren, etcetera.”
Even zweeg hij.
“Maar laat ik het zo zeggen,” en hij keek haar nu recht in de ogen aan, “dat ik meerdere keren voldoe aan de ondergrens om in de Quote 500 te mogen staan.”
Esther keek hem even beteuterd aan. Nou wist ze nog niks!
Opeens stond ze op en liep naar binnen om even later met haar telefoon in de hand terug te komen.
Razendsnel gleden haar vingers over het scherm. Toen ze had gevonden wat ze zocht, bleef het even een minuutje stil, druk lezend.
Toen ze klaar was, keek ze Alex met grote ogen aan.
“Jezus, serieus? Nee, dit meen je niet. Is dit echt serieus, Alex?”
Alex knikte alleen maar en nam nog een slokje van zijn wijn.

“Zullen we even gaan afkoelen?” vroeg hij met een blik op het zwembad.
“Graag,” zei Lotte “want de wijn en het zonnetje doen wel hun werk! Kan ik me ergens even omkleden?”
Alex wees haar de weg naar de badkamer en ging toen weer zitten.

Toen Esther even later weer naar buiten kwam gewandeld had ze een omslagdoek om haar heerlijke lijf gewikkeld. Nog zedig vastgeknoopt aan de voorkant. Haar haren zaten nu ook in een knotje, zodat ze niet al te nat zouden worden.

“Hoef jij je niet om te kleden?” vroeg ze nog heel naïef.
Alex stond op en trok zijn t-shirt uit.
“Klaar!” zei hij triomfantelijk.
De blik in haar ogen was goud waard en sprak dan ook boekdelen. Zonder gene liet ze haar ogen over zijn gespierde torso glijden en ze was zwaar onder de indruk. Een glimlach van oor tot oor sierde haar gezicht.
Alex keek haar wat schaapachtig aan en grinnikte een beetje onbeholpen.
Verleidelijk trok ze aan de knoop van haar omslagdoek en het kledingstuk viel meteen op de grond.
Nu was het Alex’ beurt om haar aan te gapen. Zijn ogen rolden nog net niet uit zijn kassen.
“Shit, Es, wat ben je mooi,” klonk het oprecht. Verlegen vanwege het compliment keek Esther hem lief aan.
“Dank je, jij mag er ook wel zijn….een beetje dan….”

Ze droeg een bordeaux rood gekleurde beugel-bikini die haar perfecte borsten precies sexy genoeg accentueerden. Haar strakke, afgetrainde buik in combinatie met haar slanke, welgevormde benen deden Alex bijna nog meer kwijlen.
Heupwiegend liep ze naar het zwembad, waarna ze nog even als ware ze een fotomodel, verleidelijk over haar schouder keek. Daarna schoot ze keihard in de lach.
“Hahaha, dit is zo zoals ik niet ben hè! Ik snap niet waar die fotomodellen het iedere keer weer vandaan halen!”
“Hmm,” mompelde Alex, “jij hoeft niet met je heupen of je kont te draaien om een man te verleiden.”
Voorzichtig stak ze een paar tenen in het water.
“Ik moet altijd even wennen aan het water,” zei ze, “ik kan er niet zo direct in springen.”
Helaas had ze geen rekening gehouden met Alex. Die kwam aangelopen, pakte Esther in één beweging met een hand in de rug en de andere bij haar benen op en sprong met haar in zijn armen zo het water in. Een flinke gil was het gevolg, wat meteen werd onderdrukt toen ze kopje onder gingen.
Proestend kwam ze weer boven en keek Alex boos aan.
“Eikel,” zei ze, “nu is mijn haar weer naar de klote. Kan ik het weer gaan wassen!”
“Ik vond het los toch veel leuker, Esther!”
En al scheldend, met een grote glimlach, kwam ze op hem af en begon hem nat te spetteren in zijn gezicht.

Lachend zwom Alex snel weg naar de andere kant van het zwembad. Hij keek haar even aan en begon toen baantjes te trekken. Tot zijn verbazing kwam Esther gewoon naast hem zwemmen en kon ze hem met het grootste gemak bijbenen.
“Ik ben wel meer dan alleen een knap koppie, hoor!” riep ze hem boven het gespetter van het water uit toe.

Een kwartiertje later hadden ze wel weer genoeg beweging voor vandaag gehad en lieten ze zich lekker loom uitdrijven. Alex trok zichzelf op de kant en al bukkend reikte hij daarna Esther de hand. Die pakte echter met twee handen zijn arm vast en trok hem onder luid gejoel weer het water in. Een spontaan watergevecht ontstond en als een stel opgeschoten pubers grepen ze elkaar waar ze maar konden. Een oneerlijke strijd voor Esther die regelmatig een paar meter verder, haast achteloos, werd weggeworpen. Hijgend stonden ze even later tegenover elkaar in het ondiepe gedeelte.
“Gelijkspel?” vroeg Esther.
“Ok, gelijkspel, krengetje!”
Ze zwommen rustig naar de zijkant van het zwembad, Alex voorop. Hij draaide zich om met de rug tegen de muur en met zijn ogen dicht genoot hij van de zon op zijn gelaat. Esther was nu ook bij hem gekomen en ging recht voor hem staan. Ze sloeg haar armen om zijn nek en bracht haar gezicht dicht bij het zijne. Ze klemde haar voeten achter zijn benen en zo had ze zich feitelijk aan Alex vast gepind. Hij opende zijn ogen en keek recht in haar blauwe ogen. Ze straalde nu een en al passie uit, geilheid, met een blik in haar ogen die duidelijk maakte wat haar intenties waren.