Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 3

Evie:
Terwijl John weg is voor het vullen van onze glazen, laat ik zijn verhaal nog eens aan mijn geestesoog passeren. Ik moet voor mezelf bekennen dat ik vaker mijn twijfels had bij mijn schoonbroer. Ik had Wouter daar meer dan eens op aangesproken. Hij wuifde alle kritiek op zijn broer altijd weg. “John is een kerel van goud.” luide zijn riedel.
“Nog een glaasje voor mevrouw.” Ik neem het glas van hem over. “Hier zou ik aan kunnen wennen?” “Aan mij?” “Je gaat te snel John… Ik bedoel aan deze ambiance.” Hij laat zich op de chaise longue zakken. Zijn gezicht staat strak en zijn ogen veranderen in donkere mysterieuze poelen. Hij neemt een slok van zijn rosé, laat die door zijn mond rollen en slikt hem door. Vervolgens duwt hij zijn neus in het glas. “Hmm, een heerlijk bouquet vind je ook niet?” Ik krijg niet de kans om datzelfde te doen want hij gaat in een adem door. “Bijna zo lekker als het bouquet in de auto na jou orgasme. De geur van het leer deed er wel een beetje afbreuk aan. Vind je ook niet?”
De weeïg zoete geur van vanmiddag hangt acuut weer in mijn neus. Ik schaamde me daarvoor en had gehoopt en inmiddels gedacht dat dit hem was ontgaan. “Vind je ook niet? Evie!” “Ùh, Ik weet ’t eigenlijk niet. Ik heb niets geroken.” “Hij draait zich naar me om. Zijn ogen zijn samengeknepen. “Je liegt! Ik zag je neusvleugels trillen.”
Waarom doet hij dit? Juist als ik warme gevoelens voor hem ontwikkel, komt hij met zoiets. “Je mag niet tegen me liegen Evie… Daar hou ik niet van. Dat brengt me terug in de dubieuze zakenwereld. Daar hoor jij niet thuis.”
‘Hoe doet hij dat?’ Ik heb niet echt iets fout gedaan en toch geeft hij mij het gevoel dat ik iets heb goed te maken. “Sorry John… Ik wilde je niet beledigen. Echt niet.”
“Sorry… Dat zeg je zo gemakkelijk… Trek je jurkje maar omhoog. Laat me zien dat je echt spijt hebt.”
“En als ik dat niet doe?” Hij doet alsof hij nadenkt, maar ’t is duidelijk dat hij zijn antwoord al klaar had.
“Tja… Dan vrees ik dat mijn schoonzusje vannacht bezoek krijgt van meneer Matenaaier. Misschien dat ik zo wel een betere prijs voor dit resort kan bedingen.”
“Dat zou je nooit doen.” De blik die hij me toewerpt is ondoorgrondelijk. “Voor jou een vraag.. Voor mij…” Hij maakt zijn zin niet af.
Achteraf kan ik niet vertellen of ik ben bezweken onder zijn dwang of dat ik op zoek was naar een alibi voor mezelf. Het resultaat is in ieder geval dat ik het zelf ben die mijn jurk tot over mijn navel omhoog trekt en zelfs mijn benen een beetje spreid.
Terwijl hij naar mijn kruis kijkt, kijk ik in zijn gezicht. Mijn hart gaat sneller kloppen als ik de uitwerking van mijn blote schaamte op zijn gelaat zie. Door de ondergaande zon komt een fris windje opzetten. De wind streelt tussen mijn lippen. Hoe intensief ik me ook concentreer. De groei van mijn klit kan ik niet stoppen.

Plotseling horen we het gebonk van de deurklopper. Opnieuw leest hij mijn gedachten. “Dat jurkje blijft boven!”
Hij staat op en loopt naar binnen. Ik hoor vaag hoe hij Beate uitnodigt om binnen te komen. Tot mijn ontzetting komt hij met Beate het terras oplopen. Hij pakt een laag tafeltje en plaatst dat tussen onze ligbedden. “Bitte stellen Sie das Tablett auf den Tisch.” De jonge vrouw komt naar voren en doet geen enkele moeite om mijn kruis met haar blik te ontwijken. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is tilt Beate de deksel van het dienblad en vertelt ons van de heerlijkheden die ons worden voorgeschoteld. “Ich hole noch schnel den passenden Wein aus dem Golfwagen.” Terwijl het jonge ding naar binnen verdwijnt gaat John op zijn ligbed zitten. “Ziet het niet heerlijk uit Evie?” Ik knik maar krijg geen woord over mijn lippen. “Wat is er liefje? Ben je ergens bang voor? De bediening is hier wel meer gewend. Bovendien heeft Beate ons vertrouwen al dubbel en dik verdiend.” “Mà… Ze is nog zo jong. Wat moet ze wel niet denken van mijn…” Op dat moment komt de jonge vrouw met een fles wijn in een koeler terug op het terras. John neemt de koeler van haar over en zet hem op het tafeltje. “Meine Schwägerin schämt sich, weil sie kein Höschen trägt.” Beate kijkt van John naar mij. “Tirolerinnen tragen selten Höschen.” Ze draait zich naar me om, tilt haar dirndljurk van voren omhoog en toont mij haar, met dun blond haar, getooide doosje.” De gelijkenis met het rossige kutje van mijn voormalige vriendin Carla, dringt zich aan me op. Het voelt zowaar als een domper als zij haar jurkje loslaat. Ondanks haar vrijpostige blik begint ’t jonge ding te blozen. “Sie haben einen sehr schönen Kitzler gnädige Frau.” komt bijna fluisterend over haar lippen. “Dankeschön.” fluister ik beschaamd terug.

“Möchtest Du von ihren Honig kosten, liebes?” ‘Wat vraagt hij nu aan haar? Is hij gek geworden?’ Beate’s blos spreid zich nu uit tot in haar ruimhartige decolleté. Ondanks dat de vraag van John komt is ze mij blijven aankijken. “Wen die gnädige Frau es möchte. Sehr gerne.” “Je hebt haar gehoord Evie. Het is aan jou.” “Ùh… ik heb nooit… Niet met een vrouw.” “Ook nooit over gefantaseerd?” Hij leest me als een open boek. Een glimlach krult om zijn lippen. “Was findest du von meiner Schwägerin Beate?” “De vrouw laat haar tong langs haar roodgestifte lippen glijden. “Sie ist das Urweib schlechthin.” “Wird deine Freundin nicht böse sein, wenn Sie erfährt das du es mit ihr machst?” Ze schudt haar blonde lokken. “Sie wird höchstens eifersüchtig auf meine Erfahrung sein, wenn ich es ihr erzähle.” John kijkt mij aan. “Wat jij Evie… Wil jij die lieve meid die belevenis onthouden?” Beate voelt mijn angst. “Sie brauchen sich nicht zu fürchten ich werde nichts machen was Sie nicht wollen.” Het lijkt wel de omgekeerde wereld. Het jonge ding stelt mij gerust… “Darf ich Sie küssen, Gnädige Frau?” Ik voel dat ik knik… “Ich heise Evie.” Wanneer zij aanstalten maakt om te gaan zitten, maak ik automatisch plaats. Ze gaat naast me zitten en beweegt haar gezicht langzaam naar het mijne. Mijn hart klopt tot in mijn keel. Op het moment dat haar lippen de mijne vederlicht beroeren grijp ik haar hoofd. De hartstocht waarmee ik haar kus beantwoord is ongekend. Ik proef het zoete speeksel dat zij in mijn mond overbrengt. Haar rechterhand gaat doelbewust op verkenning. Van mijn hals, zakt hij strelend over mijn borsten, over mijn buik naar beneden. In het ogenblik dat zij mijn schaamhaar beroerd gaat mijn kruis haar automatisch tegemoet. Het eerste contact van mijn klit met haar vingers beneemt me de adem. Zij lost onze zoen en kijkt me met haar grote reebruine ogen van dichtbij aan. “Ich möchte dich, deinen Kitzler, in meinen Mund nehmen Evie.” Aan mijn nauwelijks zichtbare knikje heeft het jonge ding genoeg. Ze zakt naar beneden, drukt eerst een paar kusje op mijn buik en vervolgens in mijn schaamhaar. Zij opent haar mond en maakt kort oogcontact. Blijkbaar leest zij mijn instemming. Het moment dat mijn klit in haar mond wordt gezogen is fenomenaal. Het kost moeite om de neiging om op haar gezicht in te beuken te onderdrukken.
“Kijk me aan Evie.” Ik heb er niets van gemerkt, maar blijkbaar heeft John het tafeltje met de lunch en de wijn opzij geschoven. Mijn blik valt als eerste op zijn rechter hand die zijn ontblote piemel piemel kneed. “Hij is mooi.” hoor ik mezelf prevelen. “Kijk me aan Evie!” Ik doe wat hij me opdraagt en verdrink in zijn hypnotische blik. “Ik wil ’t zien Liefje… Ik wil je orgasme in je ogen zien.” Ik hoor gekerm en besef pas later dat mijn eigen mond de oorsprong vormt van de extatische klanken die ik hoor. Ik hoor geslurp, dan weer voelt het alsof een zwerm niet stekende bijen met mijn klitsteeltje speelt. “Hmmmppffff… Héé..rrr..lik..” “Geef je over liefje…. Laat ’t maar komen…” “Oegfff. Jò…nn …. ut is…” Het zijn waarschijnlijk Beate’s tanden die langs m”n klit krassen… Mijn heupen schieten omhoog… “JÁÁÁÁÁÁRGHHHH…”

Achteraf gezien kan ik me niet heugen ooit eerder te hebben geschreeuwd in extase. Eigenlijk kan ik me zelfs geen moment van extase heugen. Mijn zeldzame orgasmen waren eerder kabbelende beekjes die voor een ogenblik in een stroomversnelling veranderden… Dit was de eruptie van een Ijslandse Geiser.. In korte tijd van onderkoeld slapend naar een hete eruptie.

Het duurt even voordat ik het vermogen om helder te denken terugvind. Beate kijkt me mysterieus lachend aan. Haar lipstick is hopeloos versmeert en haar borsten hangen uit haar blouse en vertonen onmiskenbare kneedsporen.
“ich danke dir Beate… Du kanst dich im Badezimmer erfrischen… Wenn alles nach Plan läuft, sehen wir uns morgen am nachmittag.” Ze kijkt me aan, drukt nog snel een kus op mijn mond “Auf wiedersehen Evie… Du warst sehr lecker.” en trippelt dan naar binnen.

“Waarom stuur je haar weg?” Hij kijkt me schalks aan. “Was ’t niet genoeg?” Mijn nog maar net verbleekte blos is acuut terug… “Maar zij… Zij heeft er niks aan gehad.” “Was dat tot voor kort ook niet jou verhaal? Als mijn lieve broer zijn genotssap had geloosd bleef jij toch ook meestal onbevredigd achter.” Ik ken mezelf niet terug. Met wijlen mijn Wouter kon ik zowat alles bespreken. Alleen bij het thema seks blokte ik af. Hoe kan het dat ik nog geen twee maanden na zijn dood, ik me voor zijn arrogante broer wel open?
“Het is al zeker een jaar geleden dat we nog.. èh, echte seks hebben gehad.
Sinds zijn ziekte eigenlijk niet meer. Ik heb hem wel nog met de hand geholpen. Troostseks eigenlijk. Een gebaar van liefde en medeleven.
Vroeger, als hij mijn orgasme voor was… Het voelt toch fijn… dat je geliefde geniet.
Ik kijk naar hem terwijl hij het tafeltje weer tussen ons in schuift.
“Ben jij klaargekomen?” Jammer genoeg kan ik zijn gezicht niet meer zien. “Nee, ik bewaar mezelf voor jou.” “Bedoel je voor als ik jou toelaat..?” “Je hebt niet goed opgelet schoonzus… Ik bewaar mezelf totdat jij jezelf aan me hebt overgeleverd… Pas als jij in mijn bezit bent overgegaan.. Dan pas zal ik jou mijn zaad offeren.”

“Ich gehe dan jetzt.” Nog voordat wij kunnen reageren is Beate weer uit beeld verdwenen… John kijkt op zijn horloge. “Zullen we nu dan maar en hapje eten. Ik verwacht meneer Mittermaier binnen het uur.”
Ik verslik me in het sap van een paar druiven en barst uit in een hevige hoestbui. John springt meteen op en klopt een paar keer stevig tussen mijn schouderbladen. Hij lacht. “Eerst kauwen, dan slikken lieverd.” “Dat was ’t niet. Ik besefte opeens dat die meneer Mitter. èh .dinges misschien alles heeft meegekeken.”
“Hij drukt een kus op mijn neus… Het zijn niet de mensen als die despoot die ik het het gun om mee te genieten van jou seksuele escapades… Ik weet van Sep dat de opnamesystemen en de router die zorgt voor de verbindingen op dezelfde groep gezekerd zijn als de TV’s en audio installatie van het Chalet. Die groep heb ik gelijk na onze aankomst uitgeschakeld.”

John:
Gelijk als ik haar vertel dat de mogelijkheid om beelden van haar geile uitspatting te verzenden is uitgeschakeld, zie ik opluchting… Die opluchting verandert echter binnen een paar tellen in verbazing. “Die meneer despoot gun je het niet… Anderen dus wel?” Zeker lieverd. Er is toch bijna niets zo fijn dan te mogen meegenieten met een ander.” “Hmm… Dus als ik ’t goed begrijp… Zou je me ook uitlenen aan anderen?” Haar bezorgdheid maakt me blij. In haar vraag verborgen ligt mijns inziens ook dat zij zich kan voorstellen met mij te zijn.
“Sorry Evie dan begrijp je me niet echt… Ik zou jou, ons, mogelijk zelfs ons gezamenlijke genot delen met anderen. Maar niet jou. Mijn bezit is zelfs voor mijn beste vrienden off limits.” Haar verwarring is compleet. “Maar dat net? Met Beate?” “Zoals je niet zal zijn ontgaan… Zij is een vrouw. Vrouwen kunnen mij leren hoe ik mijn lief nog beter kan bedienen.” “En jij dan? Met andere vrouwen bedoel ik?” “Feitelijk heb ik maar één keer soort relatie met een vrouw gehad. Er waren een paar vrouwen waarmee ik een soort van convenant had, waarbij wederzijdse bevrediging het uitgangspunt was.” “Getrouwde vrouwen? Èh en escorts dus.” Ik knik. Maar sinds Wouter… ligt mijn focus exclusief bij jou.” “En als je mij niet krijgt?” Ik moet een emotie onderdrukken. “Die gedachte heb ik nog niet durven toelaten.” Ze kijkt me kritisch aan. “Sorry John, maar dat voelt een beetje als chantage.” “Als dat is hoe ’t voor jou voelt, dan betreur ik dat. Chantage is geen verworvenheid die bij de mannen van Berns past. Jij, als geen ander, zou dat moeten weten.”
Over het tafeltje legt ze haar hand op de mijne. “Geef me tijd John… Er gebeurt zo veel… Ik kan mezelf maar amper bijbenen. Ik kijk naar haar wederom lege wijnglas en schiet in de lach. “En ik kan jou dorst maar amper bijbenen.”
Wanneer Evie uiteindelijk de deksel over het dienblad legt zijn er uitsluitend nog een paar crackers over en is de fles wijn leeg.

We liggen nog wat na te genieten als we opnieuw de deurklopper horen. “Daar zul je hem hebben.” “Mag ik erbij zijn John?” “Begrijp me niet verkeerd Evie. Ik zou je erg graag bij hebben, echter Ik heb die vent vanmiddag laten zitten omdat hij de afspraak voor een één op één gesprek verstierde. Als je wil, kun meeluisteren vanuit je slaapkamer, ik zal hem met zijn rug naar jou deur posteren.”
Nog voor mij springt Evie op en verdwijn in haar slaapkamer. De deur laat ze op een kier staan. Ik op mijn beurt open de voordeur.
Er is niets echt aan deze extreem zwaarlijvige man. Niet zijn lach en nog minder zijn slijmerige voorkomendheid. Het was me altijd al een raadsel welke rechtvaardiging dit soort mensen geven aan hun vermeende superioriteit. Afgezien van het feit dat dit figuur met een gouden lepel in zijn mond is geboren en heeft geleerd hoe hij de medemens middels manipulatie en chantage naar zijn hand kan zetten, heeft hij geen enkel in ’t oog springend talent. De loyaliteit van zijn zogenaamde vrienden is waarschijnlijk precies even groot als het vermeende tegoed op zijn bankrekening.

“Guten abend Her Berns… Ich glaube, heute Nachmittag gab es eine Kommunikationsstörung.” “Keine Störung, sondern ein Fall von Respektlosigkeit.” “Wie auch Immer John… Ich darf doch John sagen.” “Sicher Richy.” Hij reageert als door een bij gestoken en begint te briesen. “Mein Name is Richard, schon in der vierten generation.” Ik heb hem waar ik hem hebben wil. Alleen en uit balans.
Ik zet mijn vriendelijkste lach op en biedt hem de fauteuil aan waardoor hij met zijn rug naar Evie komt te zitten. “Entschuldigung Richard. In die Niederlande nennen wir selbst unser König beim Vornahmen.” “Bei uns in Tirol wird respekt zum glück noch gross geschrieben.” Ik bied hem een glas wijn aan, dat hij, fijntjes verwijzend naar het feit dat hij die wijn zelf heeft betaald, accepteert. Hij verbaasd zich dat ik mezelf geen glas inschenk. Mijn opmerking dat ik hem niet op kosten wens te jagen incasseert hij met zichtbaar ongenoegen. Als mijn bronnen het niet bij het rechte eind hadden voor wat betreft de financiële malaise waarin hij verkeert, was hij al lang vertrokken en had hij Evie en mij onverwijld uit het resort laten verwijderen. Ik open mijn op tafel liggende documentenmap en leg het eerder besproken concept contract voor hem op tafel. “Alles wie Besprochen.” Hij tikt met zijn wijsvinger op de plaats waar het overname bedrag moet worden ingevuld. “Leer!” Ik knik. En noem mijn finale bod dat precies 1 miljoen hoger is dan het vorige bod.”9 Millionen.” De man draait met zijn ogen en veinst een aanval van hyperventilatie. Ik kijk hem strak aan. “Take it, or leave it!” Een grimas trekt om zijn lippen. “Was ist, wenn ich Ihnen helfe, in den kommenden Jahren viel Geld zu sparen?” Ik kijk hem geïnteresseerd aan. “Ich Höre.” Hij doet het voorstel om middels zijn politieke vrienden de verplichte overname clausule die de de koper van een bedrijf verplicht om gedurende minimaal 3 jaar alle personele verplichtingen over te nemen, buiten werking te stellen. Ik moet me inhouden om de smerige glimlach niet van zijn gezicht te slaan. “Mein letztes Angebot… 8.8 Millionen.” “ “Aber her Berns…” “ 8.6 Millionen.” “Sie sind..” Ik ga onvermoeibaar door. “8.4 Millionen.” De hopeloosheid staat hem op z’n gezicht geschreven. “8 punkt 5 … Ich bitte Sie Her Berns…” Ik reik hem mijn hand, die hij met tegenzin aanneemt. “8.5 Also… Am montag beim Notar?” “Wenn es Ihnen möglich ist, würde ich es lieber morgen arrangieren.” Wenn Ihr Notar am sonntag arbeitet … stimme ich zu.” “Sie wird müssen.” zegt de man tandenknarsend. Ik grijp zijn nog onaangeroerde wijnglas, drink het in een teug leeg een kijk hem lachend aan. “De eigene Wein smeckt doch am besten.”
Hij staat op zonder me nog een blik waardig te gunnen. Hij heeft de voordeur al geopend.. Als ik hem naroep. “Oh ja Richy, bevor ich es vergesse. Nur dein Notar, du und ich. Keine anderen Gäste. Wenn nicht, wird der Deal nicht geschlossen.”
De deur wordt met een klap dichtgetrokken

“Je hebt geen vrienden gemaakt.” “Dat zie ik anders Evie. Ik heb veel vrienden gemaakt. Wat zou je denken van de medewerkers van dit resort?” “Maar die hebben geen politieke invloed… Meneer vetklep van zojuist heeft dat vast wel.” “Niet zo angstig wijfie. Dit was pas het begin van de Berns-sificatie van het toerisme van Kitzbühel en omstreken.” “ Berns-sificatie?” Ik knik. “Dat woord komt overigens uit de koker van je echtgenoot.” “En waar staat dat voor als ik vragen mag?” “Kort gezegd: Less nepotism; fair business… Of anders gezegd: Geen familie/vriendjes-politiek maar gewoon eerlijk zakendoen. Gun je medewerkers en toeleveranciers wat en zij gaan voor je door het vuur. Zonder de medewerking en inzet van Beate en Sepp was het zeer onwaarschijnlijk dat ik de eigenaar van dit resort zou worden.

Evie:
“Gaat dat altijd zo… Ik bedoel de overnames van resorts en vakantieparken.” Hij lacht. “Ik wil je echt niet vermoeien met zakelijke beslommeringen.” Ik grijp zijn stropdas en trek zo zijn gezicht in de richting van het mijne. “Dan wil je schoonzusje je ook niet langer vermoeien met haar fysieke, hoe zei je het ook weer zo mooi? Oh Ja… Met haar fysieke beslommeringen.” Hij buigt verder voorover en kust me. Zijn mond is eisend en neemt meteen bezit van de mijne. Hij kust zo anders dan Wouter. Zijn broer die eerder passief en afwachtend kuste. Pas als ik mijn mond voor hem openstelde kwam zijn tong de mijne tegemoet. En dan Beate… Zij kuste met jeugdig enthousiasme, haar tong was onstuimig en overal tegelijk… Maar John, hij…. Ik sta te trillen op mijn benen. Ik open me maximaal en onderga zijn orale aanval. Als hij via mijn mond in me kon kruipen… Ik zou het waarschijnlijk toelaten.
Hij grijpt m’n kont en drukt me stevig tegen zich aan. Ik voel zijn erectie tegen mijn onderbuik en ga als vanzelf op mijn tenen staan om hem naar de bron van mijn verlangen de dirigeren. Ik kan niet anders en schurk tegen hem aan. Als hij zich losmaakt uit onze zoen kan ik een zucht van teleurstelling niet onderdrukken. Hij kijkt me streng aan. “Je bent er nog niet klaar voor Evie.” Het voelt alsof hij met zijn kus mijn denkvermogen heeft vertraagd. “Niet klaar John. Waarvoor?” “Om in mijn bezit over te gaan.” Ik maak me los uit zijn omarming.
“Ik denk ook niet dat ik dat ooit kan. Hoe kan een eigenstandig individu, anders dan onder dwang, in het bezit van een ander overgaan. Het één sluit het ander toch uit?”
Ik ga op de tweezitter bij de niet brandende open haard zitten.” “Zal ik hem aansteken?” Ik schudt mijn hoofd. “Ik ga vroeg naar bed. Ik ben eigenlijk best wel moe.” Hij draait een fauteuil naar de open haard en laat zich erin zakken. Ik ben hem dankbaar dat hij zijn hypnotische blik nu even niet op mij richt.” Ik snap mezelf niet. Ik ken deze man al jaren. Hij was mijn schoonbroer. De beste kameraad van mijn man. Natuurlijk, ik ben niet blind. Wist ook wel dat hij een knappe man is. Maar toch. Ik vond hem soms weliswaar intimiderend maar voelde geen enkele aantrekkingskracht.
En dan nu. Als hij met met zijn donkerbruine ogen opneemt, dan gebeurt iets met me. Mijn hart gaat sneller kloppen en ik trek alles in twijfel waarin ik tot op dat moment geloofd heb. ‘Zal ik het vragen? Wil ik zijn antwoord wel horen?’ Mijn nieuwsgierigheid wint. Mijn stem slaat over.

“Èh.. John? Is er ooit iemand geweest die… Hoe moet ik zeggen? Heb je ooit iemand bezeten?” In eerste instantie reageert hij niet. Ik begin al te twijfelen of hij me überhaupt heeft gehoord. Dan schraapt hij plotseling zijn keel.
“Ja één keer. Ik was nog jong en wist zelf nog niet goed wat ik zocht.” Ik voel hoe hij me kort van de zijkant aankijkt. “De vrouw die ik echt wilde was, zoals je nu weet, onbereikbaar. Ze was, laat me denken.. Ja, ze moet toen 35 zijn geweest.” “Was ze alleenstaand?” “Nee ze was getrouwd en voordat je het vraagt. Ze was de directeur van een internationale transportonderneming. Haar echtgenoot was de planner.” “Hoe heb je haar leren kennen?” Ik zocht een bedrijf dat tien prefab bungalows vanuit Brabant kon vervoeren naar Texel. Inclusief de oversteek van Den Helder. De echtgenoot had de planning binnen een weekend voor elkaar. Bij de levering van het eerste Chalet was zij ook op Texel.” Ik graaf in mijn geheugen. “Waren Wouter en ik toen niet ook daar? De officiële eerste steenlegging voor ‘Duinresort de Koog’.” Ik voel dat hij knikt. “Zij heeft zich tijdens de toespraak van de burgemeester, terwijl ik haar aankeek, gevingerd. De avond tevoren had ik de zakken uit haar rok geknipt. Als beloning heb ik haar die avond naakt staand tegen de schuifpui van mijn hotelkamer van achteren geneukt.” In m’n gedachten ga ik terug in de tijd. Ik kan me herinneren dat onze kamers toen naast elkaar op de begane grond lagen. Wouter had de gordijnen dichtgetrokken om ons te onttrekken aan de blikken van het frequent langslopende uitgaansvolk. We hadden teveel gedronken, eerst tijdens de receptie en later ook nog bij het eten in het hotel. “Was zij dat?” “Wie bedoel je?” De vrouw die toen met ons heeft meegegeten.” “Zij en geen ander.” Ik graaf dieper in mijn geheugen maar kan me haar niet echt meer voor de geest halen. “Ik kan me haar niet herinneren.” Ik kijk naar John en zie dat hij lacht. “Ze was geen bedreiging voor jou. Waarschijnlijk daarom.” Of omdat ik een beetje tipsy was van de vele wijntjes.” Zijn lach wordt breder. “Dat kan natuurlijk ook.” Met dat de herinnering aan die avond terugkeert voel ik een blos omhoog kruipen. Als ik even schalks naar hem kijk ben ik opgelucht. Zijn blik is gericht op de open haard…
Ik was klaargekomen, heftiger dan ooit tevoren. Terwijl Wouter onder de douche stond lag ik op mijn buik, naakt op bed. Ik hoorde geroezemoes buiten en draaide mijn hoofd in de richting van het geluid. Het zware gordijn bleek niet goed te sluiten, maar ik was te lui om op te staan. Wouter kwam uit de douche en kroop bij me. Hij kuste mijn nek en streelde mijn rug en billen. Mijn hand bewoog in de richting van de trekkoord van de lichtschakelaar, maar om de een of andere reden zette ik niet door. Ik was nat. Natter dan ik lange tijd was geweest en spreidde mijn benen. Al was mijn man niet de meest onstuimige lover, dit gebaar begreep hij meteen. Hij kroop over me heen. Na een paar keer mis stoten kantelde ik mijn heupen en vond hij mijn hete schacht… Nu pas dringt het besef zich aan mij op dat het niet alleen de wijn, niet alleen Wouters drankgerelateerd standvastigheid en ook niet mijn tegen de lakens schurende klit was, die aan de basis lag van dat heftige orgasme. Nee de aanleiding lag hem in het feit dat niets vermoedende voorbijgangers mijn intimiteit zouden kunnen zien.

“Waaraan denk je Evie?” Het verdriet in zijn stem wekt me uit mijn overpeinzingen.” “Èh , oh Ja… Hoe is ’t uitgegaan tussen jullie.” “Na circa twee jaar bleek ze zwanger.” Ik draai me naar hem om. “Van haar man?” Hij haalt zijn schouders op. “Hij had lui zaad… Twee maanden voor de bevalling heeft ze me gevraagd haar vrij te geven. Mijn tattoo wilde ze met trots blijven dragen.” “Jou tattoo? Wat voor tattoo?” “Mijn Monogram, vlak bij haar hart op de binnenkant van haar linkerborst.” “Wat vond haar man daarvan?” “Niks, hij was zwak… Hij besefte dat hij niet strek genoeg was.” “Sterk genoeg voor wat?” “Haar volledige onderwerping.”
“Heb je haar ooit nog teruggezien?” “Één keer. Op de receptie bij de heropening van het Schoufertbos park. Ze was inmiddels gescheiden en haar dochter studeerde. Ze had haar heil gezocht bij verschillende meesters, maar die bleken onder hun leren harnas uiteindelijk zwakker dan zijzelf.” “Ze wilde terug?” Hij knikt verdrietig. “Ze had zich goed voorbereid. Was naakt onder haar zwarte kleed. Zo kon ik ook gelijk haar tepelpiercings zien. Ze had die laten zetten op bevel van een van haar zogenaamde meesters… Ik heb haar naar huis gestuurd. Ik heb niks met occasions.”
Ik schudt met mijn hoofd, probeer hem te begrijpen maar.. “Maar zij… en nou ook ik. Ze was getrouwd. In zeker zin was ze om jou woorden te gebruiken, al een occasion.”

“Evie toch, Evie toch… Je wil ’t niet begrijpen.” “Ik wil je begrijpen John. Leg ’t me uit. Alsjeblieft.” Terwijl hij me aankijkt verzacht zich zijn blik.
“Zal ik er dan maar een glaasje wijn bij schenken?” Ik knik, nu pas merk ik dat mijn mond best wel droog voelt. “Heb je een voorkeur?” “Als er nog is, die fruitige rosé van vanmiddag.”
Hij staat op en komt even later terug met twee gevulde glazen en reikt mij een glas. “De laatste fles. Ik heb Beate al een appje gestuurd met het verzoek om nieuwe te bezorgen. Voor mijn lief alleen het beste.”
Terwijl hij gaat zitten kijk ik hem aan. “Ben ik dat John? Je lief.” Zijn blik brand door tot in mijn hart.” “Dat ben je Evie… Dat zul je denkelijk altijd blijven… Dat was je ook voor Wouter… Ik wil meer.” Ik knik.. “En dat meer ga je mij nu uitleggen.”
Hij neemt een flinke slok van zijn rosé. Ik volg zijn voorbeeld.
“Hmm Ja.. Waar begin ik? … Ria, zo heette ze. Toen wij kennis maakten was zij al jaren getrouwd. En ja natuurlijk, ze had ook seks met hem. Echter die seks was oppervlakkig, in zekere zin platonisch.” “Maar platonisch is toch een relatie zonder seks.” “Laat me effè Evie. Taalkundig heb je waarschijnlijk gelijk. Wat ik eigenlijk bedoel; seks zonder echte hartstocht, zonder diepgewortelde, alles verzengende begeerte. Ria noemde de seks met haar eega; Seks met de handrem strak aangetrokken.”
Tot mijn ontsteltenis herken ik mezelf in deze beeldspraak. Ik neem een flinke slok om het opkomende schuldgevoel, ten opzichte van Wouter, weg te spoelen. Desondanks vloeien enkele bittere tranen over mijn wangen.
“Tijdens haar zoektocht heeft Ria zich te grabbel gegooid. Ze had het stuur, al was het maar tijdelijk, uit handen gegeven.”
Blijkbaar ziet John mijn tranen nu pas. Hij staat op, knielt voor me neer, neemt mijn hoofd tussen zijn sterke handen en kust mijn tranen, weg. “Wouter?” Ik knik. “Ik.. Ik heb hem tekort gedaan. Was geen goede vrouw voor hem.” “Jullie hebben elkaar tekort gedaan Evie. Niet bewust. Echt loslaten, de berg afrollen zonder rem… Dat zat niet in hem. Hij was de zoon van zijn vader.” Het duurt even voordat zijn laatste woorden tot me doordringen. “Dat was jij toch ook?” Hij schudt zijn mooie hoofd. “Ik ben een zoon van onze moeder. Gerard was niet mijn biologische vader.” In mijn inmiddels licht benevelde brein vallen een aantal dingen uit het verleden op hun plaats. “Mama hield er naast Gerard een speelkameraad op na. Een man die zich helemaal aan haar gaf. Hij droeg haar monogram op zijn borst en een ampallang door zijn eikel.” “Een ampa..watte?” John schiet in de lach. “Ampallang… Zoals je weet was mijn moeder een halfbloed Filipijnse. Een Ampallang is een traditionele Filipijnse piercing waar bij een metalen staafje horizontaal door de eikel wordt aangebracht.” Het idee alleen, laat een rilling langs mijn ruggengraat lopen. “Wat ril je nou? Voor zover ze me heeft verteld had zij daar veel plezier van, zowel vaginaal als anaal. Op Borneo mocht een vrouw het huwelijke weigeren als de man geen Ampallang droeg.” “Ze vertelde je zo’n dingen?” “Mij wel. Vanaf zowat m’n veertiende, toen ben ik ook besneden.” “Maar je vader dan, wist hij?” Hij legt een vinger op mijn lippen. Dit is vanavond de laatste vraag die ik beantwoord. Ik besef dat je nu vol vragen zit, die antwoorden komen later wel, tenminste…” Mijn tong slaat over. “Naltuurlijk will ik dà..” Hij streelt over mijn gezicht. “Ja Evie, Gerard wist dat ik een koekoeksjong was. Hij was maar wat blij dat ik zijn jong niet uit het nest heb gestoten. Ik hield van Gerard, zoals ik ook van Wouter heb gehouden.”
“Maar je moeder. Hield ze ook van..?” Hij knikt alleen maar. Komt overeind, neemt mijn lege wijnglas van me over, zet dat op de salontafel en tilt me op. Ik koester me in zijn sterke armen totdat hij me zachtjes op mijn bed legt. Het voelt als de natuurlijkste zaak van de wereld dat hij me helpt met uitkleden, me toedekt en een goede nachtzoen op mijn voorhoofd drukt.