Het komt zomaar op je pad

Ik, Ruud, 52jr liep met mijn hond door de wijk en besloot maar eens van de route af te wijken en liep de velden in. Bossen aan de ene kant, akkers aan de andere kant, hier en daar een sloot. De hond ver voor me of ver achter me, ruikend aan alles wat voor haar neus kwam. Ik dacht dat als de mens deze gave had ik dagelijks in de Kalverstraat zou lopen en dan eveneens ruikend aan alles wat juist ik als prettig ervoer. Het mocht trouwens ook wel een winkelcentrum zijn glimlachte ik in mezelf. Ik ontdekte in 2014 dat een wandeling over de wereld ergens stopte en wist dat het enorme meer voor ons geen uitkomst bood om erover heen te springen en zette me maar aan de waterkant tussen de bosschages die zich daar bevonden. Ik had niet op mijn directe omgeving gelet en was mijn hond plotseling kwijt die ik maar eens naar me toe floot. Echt geen hond die kwam. Dus nogmaals fluiten omdat mijn hond naar mij moest komen en niet anders om. Ze kwam en liep weer terug de bosjes in. Een beetje gepikeerd floot ik voor de 3ex. Nu op een manier die ze bijna 3 km verder in het dorp konden horen. Jawel ze kwam en een meisje stuurde haar naar me toe. Verbaast keek ik haar aan omdat ik me niet bewust was van haar aanwezigheid. Mijn hond bleef echter daar, meer om redenen dat ze bleef aanhalen. Enfin, ik stond maar op en wilde mijn hond terughalen om haar opdringerigheid te stoppen en liep op het meisje af. Sorry lieverd. Mijn hond is nieuwsgierig dus ik neem haar maar mee . Het meisje gaf aan dat het goed was en zette zich weer terug in het gras. Ik wenkte mijn hond weer en wilde weer op mijn eigen, mezelf toebedeelde plekje gaan zetten. Mijn hond bleef echter bij haar en als er iets is in de wereld waar ik een hartstochtelijke hekel aan heb is wanneer een hond ongedisciplineerd weigert luisteren. Ik tolereer dat nimmer. Zowel mijn hond als ik waren het daarover de afgelopen 6 jaren eens; denkend aan al die sloebers die menen ook een hond onder controle denken te hebben welke beesten gelokt worden met snoepjes die wekenlang verwaarloos en vervuild in hun zakken zitten tussen zakdoeken, stof en andere smeerlapperijen. Onbewust over een zichtbaar feit dat hun honden ziekt, lui en moddervet zijn. Een snijdend commando volgde. We werden weer 1. Mijn hond herkende haar plaats. Na 1 minut volgde haar beloning in de vorm van woorden, aandacht en aanhaling. Daarna meteen klaar! Het meisje kwam naar me toe lopen en sprak weer haar verontschuldigingen uit wat zeker niet nodig was zei ik. Ik legde haar uit dat ook mijn hond constant gewezen moet worden op haar plaats en dus rangorde. Mijn hond heeft een plicht lieverd sprak ik tot haar en legde het meisje uit. Dit is een beschermhond. Opgevoed om over mij te waken en spullen te beschermen. Dat is haar natuur. Daarin voelt ze zich prettig en veilig hoe sterk ze ook is Ik zag haar blik en legde uit wat een Mastino Napoletano is over hun oorsprong, karakter, kracht en liefde. Tijdens mijn uitleg ging ze naast me zitten op de grond. Haar armen om haar knieën gevouwen. Haar kin erop. Ik ben trouwens Ruud, stelde ik me voor. Ik ben Hilde zei ze zwijgzaam met haar hoofd op haar knieën. Beiden zeiden verder niets en keken over de plas. Daar zaten we dan. Op een of andere manier had ik geen behoefde om haar te verlaten. Weer lag mijn hond aan haar zijde. Voor me uit kijkend vertelde ik dat het mij verbaasde dat mijn hond naast haar lag en niet naast mij. Ze aaide niets zeggend mijn hond over haar kop en hield haar handen toen stil. Er was dus contact tussen haar en mijn hond constateerde ik. Ik kende mijn hond die 24u per dag naast me was. Ik herkende veranderingen in gedrag. Mijn hond bleef bij haar liggen. De tijd liep door en echt veel werd er niet gezegd zodat ik besloot om weg te gaan. Ik stond op, riep mijn hond, groette het zwijgzame meisje en ging richting huis. Ik dacht die avond eigenlijk best wel veel aan het tafereel wat ik had meegemaakt met mijn hond die, nu haar natte bek omdat ze gedronken had, naast me op de bank lag. Ik wist het. De bank zag er op haar plek echt niet uit. De volgende dag liepen we weer samen, weer dezelfde plek en op een afstand dacht ik weer hetzelfde meisje te herkennen. Baas en hond bleken na jaren toch echt een eenheid maar weg was ze. Ze stoof met haar zware lichaam op het meisje af. Mijn hond schrijdt zich altijd voort. Statig conform haar aanzien. Nou weinig aanzien maakte ik hieruit op en ze lag al bij het meisje die haar aanhaalde. Ik zette me nu naast haar onderwijl haar groetend. Een blik, een groet en ze ging verder met het aanhalen van mijn hond die haar kop op haar schoot had gelegd. Het begon te motteren, daarna weer droog en daarna weer motteren. Dus waardeloos weer maar we bleven zitten. Ik deed mijn jas uit en legde die over haar hoofd. Geen enkele reactie terwijl ik ondertussen dus nat begon te worden. Het meisje bleef tot volle tevredenheid van mijn hond haar aanhalen. Ehhhhhh, het begint te regenen sprak ik tegen haar. Misschien een idee om eens terug te lopen voordat we helemaal nat zijn sprak ik tot haar. Ze haalde haar schouders op. Er was dus iets. Iets wat haar behoorlijk dwars zat. Vertel eens als je tenminste wilt, wat is er prinses? Is er iets aan de hand, je bent zo stil en dan nu ook nog in de regen Kan ik je ergens mee helpen? Het meisje zweeg en keek voor haar uit. Er was dus iets. Ik keek naar mijn hond met haar hoofd op haar benen. Ik besefte dat mijn hond nu aan het waken was. Ik begreep nu waarom ze niet luisterde naar me. Ze had het meisje zonder dat ik het wist in bescherming genomen. Ik keek naar mijn hond die met logge rode bloeddorstig uitziende ogen mij aankeek en geen krimp gaf. Ik zag haar staart zwaaien. We hadden wel degelijk contact. Ehhhhhhhh prinses, mijn hond ligt bij je, ik ken mijn hond en mijn hond zoekt altijd aandacht vervolgde ik. Maar ik weet ook het verschil tussen aandacht en bescherming ging ik verder. Ehhhhhhhhh, ik merk dat ze je aan het beschermen is ging ik door. Kan dat kloppen dat ze voelt dat er iets is gebeurd met je of om je heen? Ik wachtte op antwoord welke ik niet kreeg. Zeker 35 minuten bleven we in de motregen hangen. Ik was ondertussen nat, zij onder mijn jas verscholen, schouders in elkaar, hoofd nog steeds op haar knieën. Ze keek me aan en kwam in beweging, trok mijn jas van haar hoofd en legde die nu over ons samen heen en bleef zwijgen. Ik zag mijn hond nu verregenen en wist dat ze het nu koud zou gaan krijgen. Ik trok de jas van ons hoofd en legde die terug over haar hoofd, trok haar overeind. Mijn hond stond al klaar. Ik hield haar hand vast en zwijgende liepen we richting bewoonde wereld. Het onbekende meisje in het midden. Hand in hand liepen we de woonwijk in richting naar ik mag aannemen haar huis. Haar moeder zag ons al aankomen en keek me verbaast aan. Keek naar mijn hond, naar mijn nek en hand met tattoo’s overdekt. Naar haar dochter die mijn hand nog vasthield. Ik legde haar aan de deur uit dat ik haar dochter 2 dagen geleden had aangetroffen in de akkers bij het meer. Ik heb haar dus 2x gezien en amper gesproken. Ik legde uit dat mijn hond niet van haar zijde was af te slaan. We stonden aan de deur in de regen. Hand in hand, mijn hond nu wakend zittend. Haar borst strak vooruit, oren gespitst wachtend op de dingen die komen gingen. Ze leek nu kolossaal. Haar moeder opende de deur verder en haar dochter trok me naar binnen om meteen handdoeken te pakken om mijn hond af te drogen. Een en al actie was ze nu. Ik werd door haar moeder gewezen op de bank en nam plaats, kijkend naar haar dochter die nu vol in de weer was om mijn hond te drogen. Daarna gaf ze mij een handdoek. Ik voelde me niet eens genoodzaakt om te gaan praten en keek alleen maar. Haar moeder zette zich naast me neer en keek naar mijn hond. Mijn grote hond en merkte dat ze zich ongerust voelde in mijn aanwezigheid, samen haar. Een blijkbaar dodelijk uitziende combinatie in de ogen van wildvreemden. Hilde was klaar en mijn hond melde zich direct bij me om daarna meteen aan de voeten van Hilde te gaan liggen. Ik haalde mijn schouders onbegrijpend op naar haar moeder. Mijn hond ging zitten en legde haar kop terug in de schoot van Hilde. Ik voelde dat haar moeder mij aankeek om daarna te vragen of ik iets wilde drinken. Water! Ik wilde geen moeite of extra werk in deze situatie. Ik hoorde mijn hond diep zuchten ten teken dat ze alles onder controle had. Iemand moet beginnen iets te zeggen en ik herhaalde nu zacht sprekend, om Hilde niet uit haar gedachten te halen wat ik net aan de deur had gezegd. Ik wist feitelijk niet meer dan haar naam en zwijgzaamheid. Ik vertelde haar over de regen en mijn jas over haar hoofd. Immers zo kwamen we aan de deur. Ik moest toch iets verklaren aan haar moeder die ons samen, hand in hand aan de deur te meldden. Het gaf me als een oude 52jr. man nu ook niet de nodige credits hoewel ik me bewust was dat hier geen vies spelletje gespeeld werd. Ik hoorde haar moeder haar naam zeggen. Ze stelde zich voor. Mathilde en ze was 37jr. Rustig vertelde Mathilde: 2 dagen geleden was haar man overleden. Overmorgen de begrafenis. Ik keek haar aan en zei dat ik nu de zwijgzaamheid van haar dochter begreep. Ik sprak mijn condoleance uit en pakte haar hand en hield die slechts heel even vast. Ik zag dat haar moeder nietszeggend naar mijn tattoo’s op mijn hand staarde om plotseling op te staan en te zeggen dat we zo zouden gaan eten. Haar dochter stond op en melde wat ze gingen eten. Wat wij gingen eten! Er werd me niets gevraagd. Hondenvoer was er niet. Nog steeds zwijgzaam hielp haar dochter haar met het eten. Extra eten werd gemaakt, vlees verdeeld in 4en. Mijn hond at gelijk met ons. Haar stuk vlees, haar eigen eten. Na het eten pakte ik de borden en schalen. Stapte over mijn hond heen die aan de voeten van Hilde bleef liggen. Haar moeder kwam de keuken in en zette koffie terwijl ik al begonnen was met de afwas en verwees haar met mijn hoofd naar haar dochter. Ik bleef alleen achter en waste af en was bijna gelijk klaar met de koffie die doorgelopen was. Hilde stond op en kwam in de keuken om koffie te schenken, mijn hond volgde. Samen brachten we de 3 kopjes naar de kamer, mijn hond bleef achter in de keuken met een verse bak water nadien de kamer inlopend met een kwijlende bek. Slierten water en speeksel over de vloer. Ik schaamde me en wilde opstaan. Ik voelde de hand van de moeder op mijn arm drukken om te bleven zitten. Ik stond op en maakte het schoon. Mathilde begon nu e.e.a. uit te leggen. Haar man was 2 dagen geleden overleden. Zwaar ziek geweest gedurende lange tijd en Hilde was al die tijd niet van zijn zijde geweken. Zowel Hilde als Mathilde hadden een zeer zware lichamelijke en emotionele tijd achter de rug en het definitieve was nu een feit. Een zwijgzame maar nu begrijpelijke avond ging voorbij. Een emotioneel iets waarvan ik getuige was. Ik kende hun man en vader niet. Ik deelde slechts, samen met mijn hond. Overmorgen de begrafenis. Ik herkende het leed, de gevoelens. Ik vond het tijd om naar huis te gaan, riep mijn hond naast me. Mijn hond reageerde niet en bleef bij Hilde liggen. Hilde reageerde evenmin en bleef de kop van mijn hond aaien. Ik voelde de hand van Mathilde op mijn arm en bleef zitten. Toen brak Hilde. Ze brak compleet. Barstte in een enorme huilbui uit waardoor ik meteen op mijn knieën bij haar zat. Mijn hond stond al naast haar, haar snuit tegen haar armen en borsten drukkend. Ze drukte zelfs haar armen weg om tegen haar buik te liggen en legde haar kop op weer in haar schoot. Ik pakte haar hand en trok met mijn andere hand haar hoofd tegen mijn schouder. Onbedaarlijk liet ze haar tranen de vrije loop. Ik voelde mijn hond haar kop op allerlei manieren tegen haar opdrukken. Lange lange tijd reageerde ze af en kwam weer een beetje op adem. Eindelijk haar reactie. Haar moeder zat nog op de bank en liet mij en mijn hond onze gang gaan. Nog veel later liet ik het hoofdje van Hilde los en gaf haar een kus op de wang en ging weer zitten. Mijn hond bleef zo liggen in haar schoot maar nu met meer plaatst en keek met haar ogen alleen maar Hilde aan, zwaaiend met haar staart. Beiden keken elkaar aan en Hilde begon weer te huilen. Mijn hond groef haar snuit in haar schoot. Ik was me niet bewust dat haar moeder dit allemaal had aangezien en ondertussen mijn hand vast had. Na lange tijd riep ik mijn hond bij me en deelde mede dat we naar huis gingen. Ik vroeg Mathilde of ik bij de begrafenis aanwezig mocht wezen. Puur uit respect naar haar man toe, die ik niet eens kende. Hilde stond op. Aaide mijn hond en trok haar moeder overeind. Daarna trok ze mij op en hield mijn hand vast. We liepen langs de kamer waar haar vader jaren had gelegen. Stond stil en liep door. Haar moeder en mij vasthoudend. Ik de slaapkamer van haar moeder kleedde ze zich uit. Op een string na ging ze in bed van haar moeder liggen. We bleven kijken. Mathilde kleedde zich ook uit. Ook alleen in een broekje ging ze in bed liggen en stak haar hand uit. Ik kleedde me uit en ging naast haar liggen. Ik voelde de hand van Mathilde me vasthouden. Hilde pakte mijn arm en trok me in het midden. Ik lag tussen nu 2 rouwende vrouwen. Hilde legde haar hoofd op mijn borst, Mathilde volgde haar dochter. Diep geëmotioneerd en met tranen in mijn ogen viel ik in slaap. Werd nadien wakker. Beide vrouwen als in dezelfde houding. Ik kon niet meer dan alleen mijn handen door hun haren halen en ze tegen me aandrukken. Langzaam werden beiden wakker en bleven liggen. Mathilde stond later op. Ik keek naar haar borsten en broekje. Ze ging koffie maken. Hilde stond ook op. Ook bij haar zag ik haar broekje en borsten. Ik stond op een kleedde me aan en liep naar de keuken. Ik ging achter Mathilde staan en trok haar tegen me aan. Ik gaf haar een kus op haar achterhoofd en riep mijn hond. Zwijgzaam liepen we naar buiten om later terug te komen. Meteen kreeg ik van Hilde koffie. Ik zag haar borsten. Ik zag haar broekje. Ik keek naar haar moeder die haar hoofd op mijn schouders legde en haar vingers over mijn tattoo??s liet glijden. Na de koffie trok ik beide meiden overeind en wilde dat ze zich gingen aankleden. Moeder en dochter keek ik na. We bleven. Waarom weet ik niet. Ik ging voor de mensen die langskwamen koffie en thee zetten. Ik maakte broodjes, Ik was druk. Mijn hond week geen seconde af van Hilde en nam een beschermende houding aan t.o.v. haar onbekende mensen. Geen gegrom, geen tanden. Uitsluitend haar staart strak recht overeind. Kop omhoog. Niemand komt aan haar vrouwtje, geloof me. De dag voorbij, mensen huiswaarts. Niets bleef over van Hilde en Mathilde. Helemaal niets. Ik liet weer zwijgend mijn hond uit en na de koffie stond Hilde weer op. Mathilde volgde direct en pakte mijn hand. We gingen weer richting haar slaapkamer en weer zag ik hun borsten en slipjes voordat ze in bed gingen liggen. Ik volgde weer. Weer moest ik tussen hun in liggen. Weer voelde ik hun hoofd op mijn borst. Morgen de begrafenis. Ik bereidde me erop voor en viel in slaap. Mijn armen om hun schouders. De volgende morgen was het druk, aan alle kanten drukte, stress, emotie, zenuwen, huilbuien en mensen die mij totaal onbekend waren en op een nu enkele na die ik gister zag. Mijn hond lag stil in een hoek. Had zich compleet teruggetrokken. Hilde ging nu naast haar zitten. Nu een grote kop op haar schoot. Een eenheid. De wagens kwamen, de uitvaart begon. Ik stond stand by en deed wat ik moest doen. Mijn hond zelfs in een begrafenis wagen. Het leek normaal. Naast ons op de begraafplaats. Voor en na de dienst liep ze naast Hilde mee in de stoet naar het graf waar we bleven staan. Ze ging liggen. Naast het graf. Kijken naar Hilde. Geen beweging gaf ze. Ze ging niet opzij bij de ter aarde bestelling en bleef stil liggen. Stond opeens op en ging naast Hilde staan. Aan haar zijde mijn hond die haar kop tegen haar benen drukte. De ter aarde bestelling was voorbij. We liepen naar de aula. Mijn hond voor haar benen. Irritant lastig voor omstanders bij de condoleance. Ze waakte en maakte dat duidelijk aan iedereen. Koffie, broodjes afscheid. Afscheid ja. Maar voor Hilde en Mathilde een nieuw begin in nu leegte en alles verterende emotie. Ik wist dat ik vanavond 2 vrouwen moest troosten. Eten, liet mijn hond samen met Mathilde uit en kwamen binnen bij een huilende Hilde. Ik trok haar tegen me aan. Mijn hond haar kop op haar schoot. Starend. Het was tijd om haar bed te gaan. Ik nu voorop. Morgen 3 dagen geen schone kleding aan gehad. Weer kropen moeder en dochter in bed naast me. Ik voelde een vreemde maar totale voldoening en een waardig afscheid van iemand die ik niet heb gekend. De volgende ochtend was ik al buiten geweest met de hond, boodschappen gehaald en had koffie gezet na binnenkomst. Ik zag ze de keuken binnenkomen. Weer zag ik hun borsten en slipjes onbedekt. Ze waren onder de douche geweest. We dronken de koffie, ik maakte het brood klaar. Ging de douche onder en kwam weer zitten. We bleven, soms elkaar aankijkend zeker 5 uur zo zitten. Mathilde keek haar dochter aan en zei het is voorbij schat. Papa heeft nu rust. Papa kijkt nu vanaf boven naar ons. Hij is trots op je . Kut kut kut dacht ik. Dit kwam ook bij mij aan en pakte meteen maar de koffie. Niemand wilde meer. Ik voelde een hand die me meetrok. Ik zette de koffie weg en liet me meetrekken door Mathilde naar de slaapkamer. Niet anders dan gewoon liep Hilde mee. Mathilde trok in het bijzijn van haar dochter haar slipje nu ook uit. Trok mijn boxer uit en duwde me in bed. Hilde trok ook haar broekje uit. Beide meiden weer op mijn borst. Hilde pakte de hand van haar moeder en legde die op mijn buik. Beide vrouwen keken elkaar aan. Is het nu echt voorbij mama? vroeg Hilde. Beiden wisten het. Mathilde zweeg en zweeg met haar hand op mijn buik. Hilde drong diep tegen mijn borst. Ik voelde Hilde mijn lul strelen en zacht aftrekken. Mathilde voelde haar bewegingen en begon met mijn ballen te spelen. Niet gevraagd om deze situatie. Zwijgzaam en niet wetend wat te doen liet ik het maar begaan. Doe maar lieverd, toe maar. Doe maar. Mama is bij je zei Mathilde plots. Ik begreep het niet vanwege de rust die we hadden in bed. Hilde keek me aan, trok het dekbed weg en ik voelde dat Mathilde mijn hand vast hield. Ik zag Hilde naar beneden gaan en voelde haar mond om mijn lul. Haar moeder ging door met het spelen met mijn ballen. Ik keer haar aan, ze opende haar mond en onze tongen voelden elkaar. Speelden rustig terwijl ik werd gepijpt door haar dochter die nu stopte en haar moeder vrij maakte van mijn lippen. Ze trok haar moeder naar beneden en opende daarna zelf haar mond. Ook onze tongen speelden met elkaar terwijl nu haar moeder mij aftrok en pijpte. In afwisselende formatie likte ik nu 2 kutjes en 4 borsten en tepels. Ik werd afgetrokken en gepijpt. We vrijden. Samen. Mathilde duwde me op mijn knieën tussen de benen van haar dochter. Legde haar gezicht op haar buik en trok mijn lul tegen het kutje van haar dochter. Ze hield al kijkend naar haar dochter en mij haar lipjes uit elkaar. Doe maar. Kom, duw maar door Ik richtte me op mijn ellebogen en voelde hoe de kutlipjes van haar dochter weken voor haar ogen. Mijn eikel zat in haar kutje en ik drukte door tot ik haar vliesje voelde. Mathilde nam een tepel van haar dochter in haar mond en pakte haar hand vast. Ze knikte en zoog, meteen kijkend. naar het kutje van haar dochter hoe ik haar dochter ontmaagde Ik stopte en liet haar wennen aan mijn lul. Tranen werden weggekust en gestreeld. Daarna begon ik Hilde langzaam te neuken. Steeds dieper en steeds liefdevoller. Hilde kwam snel klaar. Ik bleef doorgaan en keek naar Hilde. Ik bleef net zo lang haar doorneuken tot ze weer kwam. Een langgerekt orgasme overviel haar. Ze trok haar moeder aan haar haren en bleef komen, mijn lul diep in haar kutje. Haar moeder begon nu al neukend haar klitje te masseren. Opeens stopte Hilde. Trok zich half op en kwam nu geestelijk bewust voor het eerst in haar leven emotioneel heftig en gillend klaar. Ze kwam klaar in het bijzijn van haar moeder die zacht haar klit bleef strelen. Mathilde drukte haar hand op de schouders van haar voor haar ogen neukende dochter. Totaal verwilderd greep Hilde haar moeder vast en liep zich nu helemaal gaan. Achter elkaar kwam ze nu klaar. Er bleek geen remming meer opzitten totdat ze mij van haar afduwde en in een heftig huilen uitbarstte. We lieten haar huilen totdat ze weer bedaarde. Weer trok Hilde mij op haar dochter. Weer voelde Hilde mijn lul in haar kutje. Mathilde trok nu de knieën van haar dochter naar haar borsten. Ik moest haar weer neuken. Nu was Hilde gewend. Iets gewend en meteen voelde ze mij diep in haar kutje stoten. Steeds harder en harder nam ik haar nu, Hilde probeerde aan haar geilheid te ontsnappen. Haar moeder hield haar samen met mij vast en ik nam haar nu vol. Harde diepe stoten in haar maagdelijk kutje brachten haar weer intens klaar. Ze liep haar vrouwelijke sappen lopen. Ik trok mijn lul uit haar kutje en Mathilde nam mijn lul in haar mond. Hilde zag haar moeder mij pijpen. Mijn lul uit haar net ontmaagde en druifnatte kutje. Mathilde was zich bewust maar nam toch mijn lul in haar mond en pijpte me. Ze bleef me pijpen en ik kon of wilde haar niet tot stoppen dwingen. Hilde zag haar moeder haar mond openen op het moment dat ik klaarkwam. Straal na straal met zaad spoot ik in de mond van haar moeder. Hilde keek haar moeder aan en opende haar jeugdig mondje. Hilde voelde mijn zaad nu in haar mond lopen. Mathilde trok haar tegen zich aan terwijl Hilde mijn zaad doorslikte. Daarna pakte Mathilde een vibrator en zowel dochter als ik zagen de vibrator in haar kutje verdwijnen. Even later spoot Mathilde onder onze ogen, na een gigantisch klaarkomen spuitend haar geile vocht over het bed. Alle emotie was eruit. Dit was meteen de laatste nacht dat Hilde bij ons sliep. Ik was dus samen met mijn hond ingetrokken bij mijn meiden. Dagelijks zag ik het kutje, de borsten, broekje en billen van Hilde. Ik ben er alleen nooit meer aangekomen. Wel zat Hilde gedurende de volgende 3 jaren bij ons terwijl haar moeder en ik vrijden. Ze hield dan de hand vast van haar moeder die vaak huilende onder me vandaan probeerde te komen, mijn lul in haar kutje of kontje alle slagen opvangend en daardoor constant klaarkomend. Hilde smeerde elke keer weer liefdevol mijn zaad over het gezicht van haar moeder. Een bijna dagelijks ritueel. Hilde hielp mij vaak, al dan niet masturberend, haar moeder op haar plaats houden totdat ze die niet meer bewoog, compleet doorgeneukt en afwezig wetend dat morgen haar weer een zelfde lot stond te wachten. Vaak speelde Hilde met mijn zaad dat uit het kontje of kutje van haar moeder liep. Het was een normaal verschijnsel geworden na al die tijd. We wisten wat er ons morgen weer te wachten stond. Bijna dagelijks likte ik de nat gemasturbeerde vingers van Hilde schoon. Hilde werd ziek. Het bleek erfelijk. Haar conditie verslechterde in ons bijzijn. Plots op een dag kleedde Mathilde haar dochter uit. Daarna mij en zichzelf. We beleefden met ons drieën dezelfde nacht nadat haar vader was begraven. Hilde kwam slechts nog een maal klaar. Slechts nog 1 maal naar ons kijkend; samen met ons drieën. Ze sloot haar ogen. In iedere hand een hand. Onze hond sprong met moeite op haar bed en waakte. Onze Mastino week niet van haar zijde. We bedekten Hilde d’r ogen en bleven naast haar zitten tot de volgende ochtend. Zwijgzaam. De volgende dag was ook onze hond overleden. Ik wist het maar wilde het niet erkennen. Ik miste haar gesnurk, haar stuiptrekkingen als ze sliep. Door ouderdom. Ze was vertrokken, in alle stilte in ons bijzijn. Het leek alsof ze gewacht had op Hilde die haar verder nodig had. Het verlies was gruwelijk, in feite onmetelijk en alles verterend. Het zwijgzame meisje was weer terug bij haar vader. Samen; met haar hond nog steeds aan haar been, haar kop op haar schoot.”